Vandaag dachten we in Aurland de nodige zaken te kunnen kopen
dien Vincent nog kon gebruiken voor de fietstocht. In deze streken is dat niet
zo vanzelfsprekend en hopelijk hebben we morgen in Sogndalsfjora meer succes.
We hebben tegen de namiddag met een Fastboat van Fjord 1 een deel van de
Sognefjorden afgevaard.
Tegen de vroege avond hebben we kamp opgezet waar elke
kamper jaloers van zou worden. Met gevonden hout bouwden we onze eigen stoelen
en tafel. Naast onze eetplaats bouwden we een kampvuur waar we op een ijzeren
plaat lekkere varkenskoteletten gekookt hebben in zilverpapier. Na een aperitief
hebben we ons letterlijk en figuurlijk ziek gegeten. Nog een paar schaakpartijen
en onze nest in.
Na kamp te hebben afgebroken zijn we terug naar Myrdal getrokken
om er de gekende Flamsbanen te nemen die afdaalt van Myrdal naar Flam. Één
grote toeristische attractiedie je
volgens mij het best s avonds aandoet als de toevoer van dit soort zwaar
gedaald is. Ik en Vincent konden van deze 1u durende treinreis niet echt te
genieten. Uitleg Flamsbanen. We hebben nadien voor het eerst enkele tientallen
km. gereden en het vlotte zeer goed.
Tegen 9u s avonds is Vincento gestrand in Myrdal. Hij is 2
dagen onderweg van Berlijn tot Noorwegen. Hij heeft een Interrail pass die hem
toelaat om 10 dagen doorheen Europa te reizen in een tijdspanne van 2 maanden.
Omstreeks 2 u deze morgen is Cecille en Kore hem gaan ophalen aan de haven van
Kristiansand en om 9 u smorgensis hij
aan zijn treinreis doorheen Noorwegen begonnen tot waar ik me bevind. Hij heeft
de fiets mee die ik voor hem had achtergelaten. Het was een blij weerzien en we
kampeerden in het wild met 2 nog wildere Franse vrouwen. Hij had twee taxfreedom
flessen whisky mee en de eerste avond samen slaagde we er al in om er ééntje
soldaat te maken met twee houten koppen de dag achter als gevolg, maar ja,
zalige avonden worden nadien lichamelijk betaald.
The Rallerwegen, ook wel The Navies Road genoemd, is 80 km lang en gaat van
Haugestol door Finse en Mirdal naar Flam. De ondergrond van dit traject is
vrnl. gravel met gradaties van kiezelstenen tot rotsblokken. Best wel spannend
met mijne Slowrider, ook veel bekijks. Deze oude weg gaat dwars door het
Hardanger jokulen gebergte en is enkel toegankelijk voor fietsers en
wandelaars. Ik ben hier heel wat gelijkgezinden tegengekomen die een deel van Noorwegen
aandeden met de fiets, pak en zak. De route volgt een oude Railway. Ik ben in 2
dagen tot in Mirdal gereden. De tiende s avonds komt Vincent hier aan met de
trein vanuit Kristiansand. De laatste dagen waren prachtig en zouden elke
landschapschilder doen kwijlen, hmm eigenlijk iedereen. Door het karretje kan
ik lekker mijn tijd nemen en wegdromen in deze tot de verbeelding sprekende
landschappen.
De dag is vandaag verder gegaan op een droom die ik gisteren
gedacht gehad te hebben. Jaja lekker creepy. Ik werd rond elf uur uit mijn droomwereld door het geluid
van een paard gewekt. Het geluid leek zo echt, het moest wel de realiteit zijn,
toch even dubbel gecheckt. Het leek alsof het paard op enkele meters van mijn
tent stond. Moet wel een paard zijn hoopte ik. Deze gedachte werd op losse
schroeven gezet als ik aan al het wild dacht dat hier vrij in de bergen
rondloopt. Na alle moed bijéén geraapt te hebben en me geluidloos had
aangekleed deed ik de ritssluiting van de tent open. Alleloeia, het is een
paard met ernaast een oude man, bezig het paard te stallen voor de nacht. Ik
vroeg nog even of het geen probleem was dat ik hier kampeerde, in the wild,
ney zei de man. Als ik opstond zag ik dat er twee paarden stonden te grazen
rond de plaats waar ik kampeerde. Ik ging naar de auto die er stond en vertelde
de man van het nachtelijk gebeuren. De oude man, Edvart nodigde me uit om samen
te ontbijten in zijn bus. Hij was hier voor twee weken in het Hardangervidda
gebergte om met de paarden dagelijks over het gebergte te zwerven. Na enkele
koffies vroeg hij me om hem te vergezellen. Ik legde hem uit dat ik op mijn 12de
een backkick van een paard had gekregen in mijn maag en dat ik sindsdien er
nooit meer aan gedacht heb om op een paard te kruipen. Edvart probeerde me op
het gemak te stellen en zei me dat zijn paarden heel makkelijk te bereiden zijn
en slaagde erin me te overtuigen. Ik moet toch ooit die angst overwinnen,
better do it now then tommorow. Het paard volgde mijn stuur bewegingen goed en
bleek niet te voelen dat ik een groentje was. Ik dacht bij mezelf, een paar paadjes
paardrijden, not so bad. Edvart kent het uitzicht van een pad blijkbaar niet,
hij neemt me rechtstreeks de bergen in met een bepakt paard. Quelle experience.
De paarden dansten over de slibberige rotsen en ik danste mee, olé. Nadien had
ik meer pijn aan mijn gat dan al de dagen fietsen samen gerekend. Achteraf
gezien valt het allemaal best mee. Ik en Edvart hebben nog samen geluncht en ik
kon de man maar niet genoeg bedanken om mij van één van mijn angsten te helpen.
Edvart werd bij mijn vertrek redelijk emotioneel en heeft blijkbaar evenveel
genoten van de dag als ik.
Tegen 4u ben ik In Dyranut aangekomen waar ik besloot te
kamperen dichtbij een toeristhutte. Ik kwam er Maxime en Letitia tegen die
aan het rondreizen zijn door Noorwegen met een broer van mijn Camio.
De grote redders van de dag zijn de Belgen natuurlijk. Bert
en Ellen zijn, met hun 3 spruiten, op doortocht door Noorwegen. Bij de vraag of
ze me konden helpen met mijn overgewicht kreeg ik een positief antwoord. Ze
wonen in Antwerpen en we spraken af dat ik ze zou bellen eens ik terug in ons
Belgen land ben. Ik denk dat ik zowat een 6 kilo lichter weeg, dat zal
nadien moeten worden bevestigd. Duizend maal bedankt. De kers op de taart:
instant pasta en een lekker biertje, mjam ie. Bij elke pedaal beweging zal ik
aan jullie denken en moest ik het gewicht komen te missen kan ik altijd een
Noorse steen als plaatsvervanger meenemen.
Deze morgen verder gefietst richting Haugostol. Ik zit voor
het moment op de Route 7die dwars door het Hardagervidda gebergte loopt. Ik
ben tegen de middag gestopt aan de Voringvossen waterval. Prachtige uitzichten
en veel aandacht naar mijn Fast and Slow rider. In Liset deed ik nogenkele Grosseries omdat de volgende 100 km. geen winkel te
bespeuren is. Ik zit nu op een van de hoogste gebergte plateaus in Europa maar
ja, alles is hoger, groter en langer in het land dat je toeristeert. Goede
kampeerplaats gevonden aan een wildwater rivier waar ik voor mezelf een privé
hut heb waar ik lekker droog de avond kon doorbrengen voor ik mijn single
room opzocht om te gaan pitten.
Na een paar inkopen in Voss heb ik koers gezet richting
Ulvik. Na enkele goede plekken te hebben gezien om te kamperen bleef ik
uitstellen met de hoop op een nog betere plek te vinden, kan wreed tegenvallen
off course. Tegen de avond is het fel beginnen regenen en heb ik in Ulvik een
goedkope camping gevonden. Ik ben hier uitgenodigd door een Italiaans koppel om
in hun hut te eten en we beleefden een gezellige avond samen.
Tegen 10u was ik gearriveerd op de plaats waar de Wildwater Rafting
ging plaatsvinden. We waren met een 40 mensen verdeeld over 7 Rafts. We kregen
allen een wetsuite en na een rit van een half uurtje opwaarts de rivier kwamen
we op de plek waar het avontuur kon beginnen. We kregen nog een korte dril en
klaar waren we om de wilde stromen te trotseren. Ik hadhet geluk samen met een fransman vooraan in
de boot te mogen zitten en te functioneren als de motor van de raft. Zalige
ervaring dat raften. De Gids was een kenner van de stromingen die de rivier
rijk was. Ik ben er een keer uitgevallen samen met de Fransman en ik werd er
meteen terug ingehaald door de gids. De Fransman echter ging even kopje onder
en had zijn dorst kunnen lessen met een liter water.The water is clean zei hij me.
Sanka, are jou ready for some rafting i' m the one whit the red head
Voss is voor Noorwegen de hoofdstad van de extreme sporten. Ik heb tegen
de namiddag een camping bereikt en schreef mezelf in voor morgen een dag te gaan
Raften. Nog eens kunnen genieten van een warme douche en lekker de luierik
uitgehangen met de mede campers.
Deze morgen lekker nagenoten van de zachte matras en het
getokkel van de regen tegen het dak. Na alles te hebben ingepakt ben ik de berg
opgeklommen naar hun huis waar ik meteen aan tafel werd geschoven om te
ontbijten. 2x ontbijten met 15 minuten rustpauze, moet kunnen. Ik heb nog enkel
verse koeken meegekregen en ze gaven me nog een extra waterdichte zak mee. Deze
vrouw heb ik een dikke knuffel gegeven en de man en zoon, ja, nen dikke pol.
Mijn weldoeners, Thanks alot for al jour help, i will never forget. I forgot jour e mail adress in the car so if jou read this please send them to me. Big huggs
Vandaag de eerste Belg tegengekomen. Ik ben al een tijdje op
zoek naar een Belg moet ik zeggen. Ik heb wat overgewicht waar ik vanaf wil
eneen Belg zou me hier mee kunnen helpen.
Deze Belg woonde op 150 km.
van bij mij dus zal ik nog even wachten
om enkele spullen mee te geven. Voor ik het goed doorhad had ik van deze lieve Belg
een verse vis gekregen en een lekker biertje. Alrighty. Omdat de regen maar
bleef pijpen besloot ik om tegen 4u al naar een goede plek voor overnachting te
zoeken. Ik belde aan bij mensen om water te vragen en vroeg de vrouw of ik in
het verlaten weggetjedat ik was gepasseerd
kon kamperen. Geen probleem. Even later, als ik de zeilen aan het ophangen was
kwam er een man op me af gestapt, bleek de man te zijn van de vrouw die ik
zonet gesproken had. Ik dacht ja afbollen. De man kwam echter met een heel
ander voorstel op me af. Hij vertelde me dat het deze nacht ging stormen en dat
ik in zijn boathouse kon
overnachten. Via een klein weggetje naar de fjord toonde hij me zijn prachtig
gelegen Boothuis met er rond een saunahuisje en bubbelbad deze hij allemaal
zelf vervaardigd had.Toen ik mijn
spullen achter liet bij hun huis en enkel selecteerde wat ik ging nodig hebben
voor de nacht vroeg ze me of ik nog iets te wassen had. Weeral voor ik het goed
doorhad waren al mijn kleren gewassen en gedroogd, had de vrouw me verse cake
gebakken met een bokaal verse jam en lag ik te slapen in een te gekke kamer
boven the boathouse met zicht op de Fjord. Verse vis, fris pintje, everything to feel the luckiest man on earth. Thanks
a lot.
mijn persoonlijk terras Het kamertje boven the boathouse The boathouse Bleek een heel lekkere vis te zijn, perfect samengaand met een fris biertje, die Belg was een kenner
Gisteren vroeg gaan slapen zodat ik vandaag om 6 u uit de
veren kon. Ik wil de kudde toeristen voor zijn om naar de Preikestolen te
stappen om er gekruid met het ochtendgloren extra van te kunnen genieten. De
klim is een 2 timer maar met geen volk voor de voeten was ik al tegen 8u30 aan
de top van Preikestolen. Éen man was me voor, die ik, eens bovengekomen, niet
meteen zag staan daar de mist het toneel overheerste. Naast de man was de regen
nog steeds mijn trouwe metgezel. Dit zorgde ervoor dat het eerste u geen ziel
te bespeuren was en dat ik ten volle kon genietenvan deze magische plek. Af en toe klaarde de
mist op, wat prachtige taferelen opleverde. Bij het afdalen kwam ik de kudden
tegen, meuh meueuh. Tegen 1u ben ik terug op de fiets gekropen om in
Jorpeland inkopen te doen. Met als quest het kopen van extra waterdichte kleren
en een paar zeilen om bvb. het opkruipend vocht uit de tent te houden. Ik kocht
ook een goede poncho en een nieuwe waterdichte overtrek voor mijn schoenen. Ik
vond tegen de avond een gezellige plek langs een rivier en maakte mezelf enkele
lekkere Wraps gereed. Met een van de zeilen maakte ik een extra tent waar ik
mijn Slow rider en Fast rider kan onder stallen
en waar ikzelf onder kan eten.
Do i still got it Jeah jou do Preikestolen in het morgendgloren
Regen blijft mijn constante metgezel. Fin en Oza zijn naar
Stavanger om hun aluminium frame van een van de karretjes te laten lassen. Hope to see jou later on the way to
the North.
De fast both van Lysebotn tot Orsand heeft ongeveer een uur
in beslag genomen en vliegt als het ware over de prachtige Lysefjorden. We
hadden de fietsen op de boot gezet en er is ons nooit gevraagd te betalen. I
like. Vanaf Ordsand ben ik naar Preikestolen gefietst waar ik in de vroege
namiddag op een camping ben aangekomen die op zo een 4 km. van de Preikestolen
gelegen is. De camping kost 20 euro. Het goede nieuws, dat ze strategisch
uitwerken in het voorstellen van de camping is dat je onbeperkt mag douchen en
dat er internet is. Hmmm onbeperkt douche. Ik heb lekker genoten van de
langdurige douchesessie, dit maal met warm water dat uit de douchekop komt in
plaats van de koude douches die ik van de hemel cadeau kreeg de laatste dagen.
Alles ingepakt en klaar om te gaan klimmen. We zijn met de
twee honden vertrokken maar het bleek al snel een beetje gewaagd te zijn om de
klim met de honden te doen. Fin en Zoa zijn de honden aan de fietsen gaan
afzetten, ze zijn dat gewoon om enkele uren alleen gelaten te worden. De weg
naar de Kjeragbolten was serieus de moeite, zo kon je er van zeer steile rotsen
naar basejumpers kijken, prachtige verzichten en de gespannen rots tussen twee
bergheuvels. De kjeragbolten zelf was, als te verwachten, één grote toeristische
attractie maar de omgeving overheerste gelukkig. De paar stappen die je moet
doen om op de rots te gaan staan waren redelijk gevaarlijk als je het mij
vraagt, lekker spannend. Ik vraag me wel af hoeveel mensen hier een slippertje
doen. By the way, hier wil je dat niet.
de eeuwige sneeuw Stil got it, de man dat de foto trok sloeg lijk bleek uit als ik even mijn evenwicht verloor
Deze voormiddag uit de bergketen gestruikeld om terug in een
andere meesterwerk der natuur terecht te komen. Tergen de middag ben ik Fin en
Zoa terug tegengekomen. Ze hadden het gehaald, chapeau. Ze zijn natuurlijk veel
meer gewend als dit. We hebben de laatste 30 km. naar Lysebotn samen afgelegd en we
hebben naast de berg, die we morgen gaan beklimmen, onze tenten opgezet. We
zijn 6 km.
voor Lysebotn gestopt waar dewandeling begint
naar de Kjeragbotlten wat een rots is die gespannen staat tussen een splitsing
van 2 bergen. De bergwandeling die we morgen gaan aandoen is een 3 timer. Dit
wil zeggen dat het 3 u duurt vooraleer je de top bereikt. We hebben nog samen iets
gekookt: voornamelijk mijn teveel aan aardappelen en tot int laat gezellig
reisverhalen uitgewisseld.
The elements are eternally on the move;
Dew turns to rain, to snow, to glaciers.
These rivers of ice swell, press onwards,
scraping their ponderous bulk
Along the bed rock of the mountains.
And so water, ice and stone act as Natures own
sculptors.
It taken millions of years and many ice- ages
to carve out the valleys. When warmer times return, and the great masses of ice
and snow melt,
The valleys fill with water and become fjords-
These emerald green, life bringing arteries
winding their way into the hinter land.
De eerste 40
km waren behoorlijk vlak. Tot ik in Hylestad links pakte
voor richting Lysebotn te gaan kwam hier al snel verandering in. De eerste 3 km. waren met stukken van 10
% stijgingen beladen. Man man man afzien. Om tot in Lysebotn te gerakenga ik door het Evassheia gebergte met een
hoogte van 1050 meter.
Na de eerste 3 km.
kwamen de bergen rythmisch op me af. Telkens als ik een top bereikte en een
schreeuw van opluchting de vrije natuur in stuurde, kreeg ik al gauw de
volgende bergte zien. Vele stukken heb
ik moeten afstappen enmijn hele hebben
verder de berg opduwen. Ik heb redelijk veel eten mee dat nog over was gebleven
van in De Camio. De zwaarste zaken ben ik als eerste aan het opeten. Ik heb
mezelf moeten dwingen een Six pack halve liters op te drinken de eerste twee
dagen.
Ik ben uiteindelijk in het midden van dit bergstelsel gestopt en heb er een goede plek
gevonden om te wild kamperen; Dit gebied is gekend bij trekkers van de benen en
ik zie verspreid over het landschap nog enkele tenten staan. Benieuwd wat mijn
benen morgen gaan zeggen en nog meer benieuwd wat komen zal.
Dit is het echte avontuur.
Voornamelijk aftasten
van mijn grenzen en kalmaan deze van Noorwegen.
Vandaag is de dag als regenend begonnen en zo zal ie ook
eindigen.Zelf met de vele regenbuien
kan je niet anders als verliefd worden op dit land. Volle moed bijéén geraapt
en alles in mijn Slow rider
geladen. Tegen de avond ben ik een Australisch koppel tegengekomen die al
gedurende een jaar aan het rondtrekken zijn met de fiets. Ze hadden vandaag
besloten om te surplacen met dit hondenweer. Over honden gesproken, Fin en Zoa
zijn aan het rondtrekken met elk een hond achter hun fiets, plus het nodige
materiaal. Ze zijn vertrokken vanuit ons Belgenland en zo naar het Zuiden
getrokken om zo weer naar het Noorden te trekken. Ze hebben voor Noorwegen
ongeveer dezelfde route uitgeplant als ik dus ik kom ze onderweg nog wel ergens
tegen. Ik ben nog een stuk doorgefietst eb heb een zalige plek gevonden naast
een kerkje op aanraden van mensen waar ik even voordien water had gevraagd
Fin and Zoa Luxury shelter Die verkeersborden hier baren me toch soms zorgen