Ik ben vandaag, na een goed 110 km. In de benen, redelijk laat aangekomen in Honingsvag. Ik vond hier een camping die nog open was en ontmoette er een Zwitsers koppel die op reis zijn doorheen Scandinavië met weeral een broer van mijn Camio. Grote familie dat dienen heeft. Wij beleefden een gezellige avond en namen tegen 11 nu afscheid van elkaar. Ze gingen naar Noord Kaap rijden om er naar het Noorderlicht te gaan kijken, hoopten ze. Het zou niet kloppen om die laatste afstand van 30 km nu met een auto te gaan afleggen dus moest ik passen. Bij het naar buiten stappen vielen onze monden sporadisch open, Northerlighteverywhere, een prachtige totaal onverwachte ervaring. Ze zijn uiteindelijk ook daar gebleven en hebben deze mysterieuze ervaring vastgelegd op camera. Gelukkig hadden ze een professionelere camera bij als ik en konden we het Noorderlicht pixeleren. We konden het maar niet geloven en bleven de gehele tijdspanne (11u tot 2u is er de mogelijkheid om het Noorderlicht te zien) buiten en kregen er maar niet genoeg van. De nacht was een heel ander schouwspel. Ik had mijn tent blijkbaar in een open veld opgezet en het stormde die nacht zo vel en met hevige windsnelheden dat mijn tent wegvloog met mij erin. Gelukkig ben ik niet zo gemakkelijk te verplaatsen als mijn lichte tent en bleven we samen terplekke. Nadat ik de tent ineenzakte en er een klein riviertje door de tent liep heb ik de tent toch mar afgebroken en in de keuken van de camping gaan liggen.
Ik ben sinds vandaag op minder dan 200 kilometer van Noord Kaap.
Back to reality. Na het ontbijt heb ik na herhaaldelijk Maarten te bedanken mijn tocht naar Noord Kaap verder gezet. Mijn tocht ging door een bergplateau Smahaugan-Reidalen-Repparfjorddalen, waar ik de overtocht van 1000den elanden kon aanschouwen. Prachtig om deze elegante en fier lopende kudde dieren zo dicht bij me te hebben. Ze lopen me bij het fietsen gewoon voorbij. Het is nu de periode dat het Sami volk de elanden naar de kust drijven. Soms trekken er 100de elanden plots de baan over. Gelukkig voor mij schrikt mijn fiets en karretjehun blikbaar genoeg af. Ik denk dan, als ze nu in the middle of nowhere tegen mijn samenspannen, dan heb ik het wel zitten. Bij het maken van deze stelling konden de Nooren of het Sami volk me steeds verzekeren dat de elanden een doodse schrik hebben van mensen, hoe zou dat nu komen,
Masale emmigratie van de elanden, prachtige taferelen
Een vrouw die dezelfde route heeft gedaan als ik maar dan stapvoets, respect
Vandaag kwam ik in de namiddag Maarten tegen. Hij en zijn kameraad zijn sinds deze morgen 6u op de fiets en stelde me voor om de laatste 40 km naar Alta samen te fietsen. Ze zitten beide in de Oytun Folkehogskole, wat een soort van paradijs is voor sporters die a year off nemen tussen de studies door. Best kostelijk lieten ze me weten maar in Noorse normen valt dat best mee denk ik. In deze school, als je het al een school kan noemen, kan je werkelijk alles doen qua sporten en worden er elke week trips georganiseerd. Hun trip was een week fietsen met een groep van 20 personen waar Maarten en zijn kameraad als enige de tocht zouden afmaken. Ze stelden me voor een nacht door te brengen in een hutje dat bij de school lag. Deze twee jonge kerels en mezelf werden ontvangen als de helden van de dag. Tijdens het avondeten werd er door zon 200 studenten luid geaplodiseerd en na zij op de stoel het applaus in ontvangst hadden genomen was ik aan de beurt. No problem, ik werd er verkondigt als de Belg die van het Zuiden van Noorwegen tot Noord Kaap fietst, ik voelde met even een verhevene, lichtelijk verafgood. Om 5u aan tafel, warm eten, douche, sauna, 20u30 terug aan tafel, paradijs. Savonds nog een lekkere waterpijp met sappige appel Tabac en met Maarten en vrienden wat gefilosofeerd over het leven. Me Lucky bastaard.
De wind langst vanachter en niet langst van voor, surplace probleem
Soms kreeg ik het gevoel van een engel die men karretje de berg op duwde, soms was het bij bergaf alsof ik ter plaatse bleef staan, maar zolang ik op het einde van de dag vooruitgang heb gemaakt, hoor je me niet klagen en blijf ik maar verder gaan.
Met de douchekop stevig opengedraaid startte ik mijn tocht van vandaag. Een stevige helling stond me al meteen op te wachten, maar no worrys, zoals ze zeggen: what goes up must go down . Tegen 18 u kwam ik een kamping tegen in Langfjordbotn. Ik vroeg hier prijs voor een tent en kon na wat discuteren, bargening, een cabine krijgen voor de prijs van een tent. Verwarming tijdens de nacht stel je voor. De kleren raakte droog tegen het ochtendgloren en ikzelf versgewassen en lekker uitgeslapen.
Vandaag heb ik mijn laatste twee ferry sgenomen. Ik zal ze missen die komen ze of komen ze niet ferrys. Deze wachtperiodes waren eigenlijk wel goed om me een rustpauze of eetpauze te gunnen. Het herfstweer was vandaag zalig, niet te koud en vooral geen regen, ideaal fietsweer. Overal waar ik doorfiets zie ik mensen hout kappen, zagen en stapelen voor de winter. Een jaarlijks ritueel veronderstel ik. Tegen de avond vond ik in Sandbukt een klein open huis aan een rivier waar ik mijn tent naast flankeerde. Weer maar eens mijn meesterlijke kookkunsten bovengehaald en genoten van het eten met een overheerlijk glaasje whisky, die goede oude gewoontes.
De laatste van de 'komen ze of komen ze niet' ferry's
Om 6u ontbeten om tegen 7 u te vertrekken naar de haven. Toen ik er om 7 u 30 aankwam zag ik het enorme cruiseschip staan Midnatsol genaamd. Dit schip bracht me Harstad naar Tromso. Onderweg was er een stop inFinnsneswaar we een 30 minuten om van wal te gaan. Gelukkig scannen ze je uit wanneer je het schip verlaat. Duizenden mensen, slaag ik er toch wel in om afgeroepen te worden via de luidsprekers die over de hele kade luidde: last call for passenger Luk Hubrecht. Juist op tijd stapte ik de boot op. Ik had daar schoon gestaan zonder fiets, zonder niets. Deze 6u30 durende reis was lang genoeg om te ervaren hoe het daar aan toe gaat op zo een cruiseschip. In elke grote stad die de Hurtigruten aandoet worden er voor de passagiers excursies georganiseerd, de rest van de tijd zit je vast op de boot. Ik zal wachten tot ik wat minder mobiel ben om zulke reizen aan te ondernemen. In Tromso aangekomen was het meesten dat te bezoeken viel al dicht en na een korte wandeling in deze grootste stad van het Noorden besliste ik om meteen verder te fietsen richting
Vanuit Harstad zal ik morgen de befaamde Hurtigruten nemen die me van Harstad naar Tromso zal varen. Het word in vele rubrieken de mooiste bootreis ter wereld genoemd. Doordat het seizoen ten einde loopt kelderen de prijzen.Dit in combinatie met de 50% studentendiscount maakte het betaalbaar om deze bootreis erbij te nemen. In de namiddag zocht ik de camping van Harstad op en maakte er een verse spaghetti klaar, kwestie van gewoonte. Ik spendeerde de hele avond met een praatgrage Engelsman die de Hurtigruten even vaarwel zei om in een stabiel bed te kunnen slapen.
Vroeg uit de veren richting Harstad. Na zon 40 km te hebben gefietst bleek ik juist de boot te hebben gemist en de volgende zou pas tegen de vroege avond komen. Een oude man, die vrienden op bezoek had, toonde me de buurt en nam me nadien mee naar zijn huis voor koffie en versnapering. Ik besliste nadien om niet te staan wachten op de boot en nam een kleine omweg langs een minder interessante weg om op zon 30 km van Harstad de nacht door te brengen.
Route: Eggum Viking museum Grunnfor (Bike hotel)
Tegen 11 u was ik in het Viking Museum in Borg deze kwa invalshoek sterk lijkt op het welke ik in Zweden op het eiland Oland had bezocht. Je kon hier als bezoeker de levenswijze van de Vikingen ten lijve meemaken. Een gids toonde de verschillende gewoontes in hun levensstijl en ik kon allerhande dingen zelf uitproberen zoals het vellen van een boomstam en het maken van een houten schaal of beker. Tegen 14 u ben ik via het museum te weten gekomen waar het bike housegelegen is. Zo een 90 km van hier. Hmmm, lets go. Ik heb non stop gefietst tot 22u30 om in Grunnfor te geraken. Eens daar was het pikkendonker en stopte ik even aan een huis om te vragen waar het moeilijk te vinden bike house gelegen is. Ze vertelden me dat het al moeilijk te vinden is in de dag laat staan in het donker. Deze lieve mensen stelden me voorom voor me uit te rijden naar de plaats en gaven me nog snel een biertje mee voor de nacht. Its pretty cold out there so jou wont feel it so hard. Het huisje staat er al zon 5 jaar en is eigenlijk een beetje aan zijn lot overgelaten. Het is prachtig gelegen, zalige constructie om zon 10 bikers in te kunnen herbergen. Het probleem is dat er naar mijn inziens te weinig reclame voor deze plek gemaakt word. Spijtig. Ik genoot van het zalige feit een dak boven mijn hoofd te hebben.
Alles ingepakt en op de hoop van zegen op de fiets gekropen. Al bij al is het weer me redelijk goed gezind geweest vandaag, op enkele regenbuien na. Een plaatselijk adventure gast legde me uit dat je de regenbuien hier op de Lofoten kan doorzien en eigenlijk bijna kan voorspellen als je naar de lucht kijkt. Blijkt te kloppen? Eens de wolken hier samentrekken kon je er zeker van zijn dat het heftig zal gaan regen en waaien. Omdat deze hevige buien hier op de Lofoten van korte duur zijn zoek ik me bijna steeds een buskotje op en wachter tot het heftigste van de bui door is. Zolang ik mijn kilometers kan doen is dat geen probleem en ook geen overbodige luxe om de kleren onder het zeiknat gehalte te houden. Tegen 20 u ben ik aangekomen in Eggum waar ik naast een Sculptuur landschap heb gekampeerd.
The perfect storm op de Lofoten. Intussen is er in de Hostel nog een Duits koppel aangekomen so, im not the King of the Hostelenymore. De da g bestond uit lekkeruitslapen, uitgebreid ontbijten, warm douchke, lezen, een wandeling, een plaatselijk galerietjebezoeken en s avonds lekkere zelfgemaakte sushi gegeten met het Duits koppel met erna een meerderjarige single malt,
A, het meest Zuidelijke punt van de Lofoten
Rekken waar ze de vissen te drogen hangen, deze vissen blijven na hun droogperiode tientallen jaren goed. E 10 is de 'scenic route' die van de Lofoten naar de Vesterailen loopt.
Route: Neverdal Bodo ( Einde route 17 ) -Boot naar Lofoten A
Na een goede 120 km. Ben ik tegen 17 u in Bodo aangekomen waar ik juist op tijd was om de boot te nemen die van Bodo naar de Lofoten en Vesterailen gaat. De bootreis nam zo een 4u in beslag om iets meer dan 90km af te leggen. Het was storm op zee en voor de zekerheid nam ik maar een kotszakje ter hande. Het was al donker tegen ik aankwam met de boot in Moskenes. Ik had in de Lonely Planet iets gelezen van een Independent Hostel die zich in A bevond, zo een8 km van Moskeness. Voor iets meer dan 10 euro kon je hier overnachten. Hier moest ik het fijne van weten. Deze hostel ligt in A, wat het meest Zuidelijke dorpje is van de Lofoten. Ik kwam er net op tijd toe en doordat het seizoen hier bijna helemaal op zijn einde is, was in de Hostel niemand te bespeuren. Een hele hostel voor mij alleen, nice. Ik koos een kamer uit en kookte patatten met saucietsen. Er werd mij sterk aangeraden van morgen niet te fietsen. Het gaat zwaar stormen op het eiland, de boot die me vandaag van Bodo naar Moskeness bracht vaart morgen zelfs niet uit. Ik besloot om voor twee nachten te betalen.
Roadtrip around europe
