Dag 25, 26 / 2 mei  en 3 mei

Route: -Ben Nevis – Glen Coe – Loch Lommond

Sinds enkele dagen ben ik terug naar het Zuiden aan het afzakken waar ik maandag in Stanraer de boot zal nemen naar Ierland. Tegen 8 u was ik vertrekkenklaar om via Glen Coe naar Loch Lommond af te reizen. Loch Lommond ligt dichtbij Sterling en omdat Katie een boek was vergeten in mijn Camio en ze een weekend vrij had hebben we afgesproken om nog samen iets avontuurlijks te ondernemen. We zijn naar Loch Lommond getrokken. Dit is gelegen in een prachtig Nationaal Park. Deze Loch is in oppervlakte het grootste van Groot-Brittannië. Loch Ness is kleiner maar bevat meer water dan alle Lochs samen omdat het op bepaalde plaatsen tot 250 meter diep is.

Tegen 13u zijn we in het park aangekomen en hebben we Ben Lommond beklommen. Nadien gekampeerd in een zeer toffe, maar dure camping, het is hier weer Bankweekend en dan stijgen de prijzen hier als gewelste. De Camio stond vlak naast de Loch dus we hadden niet te klagen.

-         Loch Lommond – Sterling

De dag nadien hebben we niet al te veel gedaan met dat het weer eens een zeer wisselvallige dag was. Het klaarde tegen de middag op en dan zijn we een uur gaan pedellen. Nog een stuk rond het meer gewandeld en terug koers gezet richting Sterling. Ze had met iemand afgesproken om een presentatie af te werken voor een studie waaraan ze bezig is. Ik ben nog even naar het ‘Wallace Monument gereden en mijn planningen voor de komende dagen in Ierland een beetje voorbereid. Nadien in die lekkere Italiaan nog samen iets gaan eten en een ontspannend filmke gezien. Vanaf dan zijn onze wegen weer gesplitst. Deze keer was het een moeilijker afscheid dan verleden keer. Deze vrouw is een goede vriendin voor het leven geworden.

Ps. This was the quote witch i was talking jou about.

02-05-2009 om 00:00 geschreven door Luk Hubrecht  

Dag 24, 1 mei 2009

Route: Ben Nevis beklimmen

Nadat deze nacht de regen uitgebreid mijn Camio heeft gewast heeft het deze dag onophoudelijk geregend. Maxime en Elise waren al niet meer zo gemotiveerd om de Ben Nevis te beklimmen. Zelf na een koffie in de tent waren ze nog steeds niet overtuigd. Ik heb me vervolgens ingepakt met al de thermische kledij die ik maar kon vinden en als finishing touch een impermeabele eindlaag. Naar het startpunt heb ik nog enkel voorzorgsmaatregelen meegedeeld gekregen. Daar kreeg ik te horen dat op een dag als vandaag het zeer moeilijk is om helemaal boven te geraken. Eens op een bepaalde hoogte kom je in de wolken, mist, sneeuw te recht waardoor je zeer snel kan gedesoriënteerd geraken en fout kan lopen. Om zijn raadgevingen te staven liet hij me nog enkele foto’s zien die een tijdje gelden waren genomen van een groep mensen die door de hevige mist niet gezien hadden dat ze over sneeuw aan het wandelen met enkele de leegte van een paar honderd meter eronder.

Je kan Ben Nevis op verschillende manieren beklimmen. Het pad van beneden tot aan de top is zo’n 8 kilometer lang. Je kan bvb. ook door middel van een kabellift het eerste moeilijke stuk ontwijken. Dit 1^ste stuk kan het best vergeleken worden met een paar kilometer trappen oplopen. Deze trappen zijn her en der uit de berg gehouwd om zo een pad te vormen. Na dit gedeelte was het pad niet echt meer zichtbaar en was de mist sterk aan het opkomen. Het enige erkenpunt vanaf dan waren kleine pilaren van ongeveer een meter hoog die opgebouwd zijn uit kleine stenen. Eens boven in de sneeuw is de temperatuur snel gedaald. Mijn handschoenen was het enige gedeelte dat niet impermeabel was en door de zware regenbuien waren deze kletsnat. Door koude handen kreeg mijn gehele lichaam het plots koud. Dus eens boven, snel een paar foto’s genomen en in een snel tempo afgedaald om zo terug in warme atmosferen terecht te komen. Brrr. Bij de afdaling zag ik pas hoeveel ik eigenlijk geklommen had. Echt genieten.

Na een goede douche samen met de opgevers iets gegeten en hun verse fles whisky, Glen Nevis, gekraakt en een kleine fles Glenfiddich uit mijn persoonlijke bar. Dit was puur uit noodzaak natuurlijk, om ons warm te houden. Good one.

01-05-2009 om 00:00 geschreven door Luk Hubrecht  

Dag 23, 30 april 2009

Route: - Boot van Kylerhea naar Glenelg

            - Glenelg - Corran

- Corran – Fort William, Ben Nevis

Tegen negen uur naar Kylerhea om een kleine veerboot te nemen naar Glenelg. Daar aangekomen bleek er niet echt een boot te zijn. Er stond op een plakkaat geschreven dat deze pas in de zomer vaarde. Ik heb eens naar de overkant geschreeuwd met een onverwachte respons uit een veld achter me met de boodschap dat tegen 10 u de eerste veerboot zal aankomen. OKIDO. Deze boot was  redelijk klein en voorhistorisch. Er konden bij elke oversteek slechts 6 auto’s mee.

Aan de overkant ben ik  naar een klein dorpje, Corran, gereden. Volgens een passante kennis was de weg naar het dorpje prachtig en door zijn afgelegenheid weinig toeristisch. Vanaf vandaag is het weer omgeslagen en volgen de regenbuien elkaar systematisch op. Ik heb tot nog toe niet te klagen en zo heb ik de kans om Schotland iets dramatischer mee te maken. In Corran aangekomen heb ik dit kleine dorpje bezocht waar er een klein schamel theehutje staat met 2 elanden als bewaker. De 70 jaar oude uitbaatster, een schat van een vrouw, geeft deze dieren eten waardoor ze sindsdien rond het dorp blijven hangen.

Het volgende doel was Fort William. De weg daarheen was prachtig en op vele momenten had ik meerdere paren ogen nodig om al die pracht te kunnen opnemen. Ik heb een camping gevonden aan de voet van Ben Nevis. Deze berg die ik morgen wil beklimmen is met zijn 1344 meter, de hoogste berg van Groot-Brittannië.

Mezelf een uitgebreid maal geprepareerd en verder aan mijn wandelstok gewerkt. Die avond een Frans koppel leren kennen, Maxime en Elise. Ze dachten morgen ook de berg te beklimmen dus spraken we af elkaar morgen te wekken om 7u.

30-04-2009 om 00:00 geschreven door Luk Hubrecht  

Dag 20, 21, 22  /  27, 28 en 29 april 2009

Route: -    Fort Augustus - Isle Skye

-         Carbost

Carbost: Talisker Distillery. Dit is de enige distilleerderij van het eiland. Hier ben ik voor het eerst sinds 3 weken reizen eens rasechte Belgen tegengekomen, 4 motorhelden.

-         Carbost - Dunvegan

Neist Point Lighthouse is een moeilijk te bereiken plek via ‘Steep’ bergpassen, zeer afgelegen voor de buitenwereld. Bij aankomst op de parking was het uitzicht prachtig. Er was verder niet meteen iets te zien. Er liep een pad vanaf de parking,  een steile berg af en daar verborgen achter een berg, enkel zichtbaar vanaf de zee, echt machtige locatie om daar te wonen. Tijdens een gesprek met 2 dakwerkers die hun materiaal aan het terugbrengen waren via een kabellift vertelden me dat het complex rond de vuurtoren in staat van ontbinding is en dat het aan zijn lot word overgelaten, Spijtig. Ik voelde mij bij deze plek, naast verwonderd, een stuk drol, vliegen dat daar waren, niet normaal. Na de wandeling de inhoud van mijn gasfles tot het einde geused om mijn pataten met champinions, ajuinen, paprika’s en scampi’s goed gaar te krijgen. Tarten tarten en gaar.

-         Donvegan – Uig, Kilt rock -  Portree – Broadford – Elgol - Armadala

Mijn volgende dag op het eiland heb ik zowat de gehele toer gedaan. In een paar dorpen gestopt en vele lokale galerieën en winkels bezocht waar kunstenaars hun werk tentoonstellen en verkopen. Ik ben uiteindelijk in de namiddag in een klein dorpje Elgol terechtgekomen. Hier is Duncan House gelegen waar Garth Duncan, Meester goudsmid, zijn huis, atelier en expositieruimte heeft. Hij geeft hier in zijn galerie de kans aan kunstenaars hun kunst tentoon te stellen. Onder deze kunstenaars zat een boekbinder, een dolkenmaker, enz. Dit soort kunst komt hier echt goed tot zijn recht.

Garth Duncan heeft me even zijn atelier laten bezichtigen en zijn project waar hij voor het moment aan bezig is. Het is een wandelstok gemaakt uit zwarte eik van een paar duizend jaar oud, met ingewerkte zilver, een kristallen bal, een zeer verfijnd en adembenemend kunstwerk. Ik heb er een ring gekocht die me vanaf het begin aansprak. Een cadeau aan jezelf geven is eigenlijk nog leuker dan aan iemand anders. Alstublieft Luk. Dank u Luk. Nu voel ik me verplicht om een cadeau terug te kopen en zo houd mijn gespleten persoonlijkheid de plaatselijke economie draaiende. 

27-04-2009 om 00:00 geschreven door Luk Hubrecht