Dag 40, 17 mei 2009

Route: Fermoy, surplace

Tegen de middag de plaatselijke camping opgezocht waar ik de Camio eens grondig onder handen zal nemen. In de namiddag aan de kant van de rivier in een hotel aan mijn blog gewerkt. Ik ben daarnet een vrouw tegengekomen op de Camping en vertelde haar over mijn reis en verdere plannen. Ze woont met haar man tussen Killarney en Cork in het dorpje Macroom. Blijkt dat de man zelfstandig garagist  is  die voornamelijk motorhomes repareert. Hm kan nog van pas komen.  Ze stelden me voor, moest ik niets horen uit Cork, mijn Camio daar achter te laten achter slot en grendel.  We shall see…

17-05-2009 om 00:00 geschreven door Luk Hubrecht  

Dag 39, 16 mei

Route: Doolin – Doolin Cave – Killmury, Gauggaunowen – Limerick – Fermoy

Deze morgen heb ik samen met Pola nog een grot bezocht in Doolin waarin ‘The Great Stalactite of Doolin’ hangt. We waren er de enige op de tour van 12u en we kregen hier na een korte uitleg de trots van de grot te zien. De gids bouwde de spanning nog wat op door het licht uit te laten en deze pas als we in positie stonden te laten branden. Wat we te zien kregen was een Stalactiet van 7m30cm. Niet normaal wat een indruk dat geeft, echt indrukwekkend. Volgens hun is dit de langst hangende stalactiet in de wereld. Deze beweringen moeten natuurlijk met een korrel zout genomen worden. De Ieren beweren bijvoorbeeld ook dat zij reeds 1000 jaar voor Colombus Amerika hebben ontdekt wat natuurlijk mogelijk maar ja de korrel. Hebben wij als Belgen zo geen beweringen die ik hier kan verkondigen, het  kleine België ontdekte als eerst Amerika,…

Tegen de middag ben ik verder getrokken naar het Zuiden. Mijn 1^ste halte was Killmury waar Crauggaunowen is gelegen. Dit is een project dat de Living Past wordt genoemd. Hier kon ik als wandelend  de bronstijd en de Keltische cultuur herbeleven. De hevige regen zal wel bij die tijd passen medunkt.

Van daaruit ben ik naar Fermoy gereden waar de Rivier Blackwater doorstroomt. Ik ben nu op zo’n 30 kilometer van Cork,  waar ik morgen een dagje rust neem en zal proberen af te spreken met de mensen in Cork.

16-05-2009 om 00:00 geschreven door Luk Hubrecht  

Dag 38, 15 mei 2009

Route: Doolin - Cliffs of Moher

It’s raining rain haleloeiaaa, miljaar. Tegen de middag, na een uitgebreid ontbijt, naar de Cliffs of Moher vertrokken. Daar aangekomen bleken ze 8 euro te vragen voor parking alleen al dus besloten we op zoek te gaan naar een backstage ingang. Enkele kilometers verder, op het einde van een landweg, stonden er overal borden met o.a. no tresspassing, private property. Even getwijfeld maar als er een ouder Australisch koppel aankwam die ook niet te vinden waren voor het betalen van dit stuk natuur waren we niet meer te stoppen en oh jeh we did something illegal. De Cliffs of Moher zijn door hun hoogte van 200 meter en  afstand van 8 kilometer echt de moeite waard om te bezoeken. Op de plek waar we naar de Cliffs zijn gewandeld stond een toren die me deed denken aan een van de scenes van Lord of de Rings. De kliffen zijn niet alleen een trekpleister voor horden toeristen maar ook ontelbare vogels die her en der hun nestjes bouwen. Gelukkig waren er waar wij de Cliffs of Moher bewandelde geen enkele toerist te besmeuren. Ik dacht vandaag verder naar Cork te trekken maar besloot om de dag verder door de brengen  in Doolin en er vanavond naar een plaatselijke bar met typische Ierse live muziek te gaan. Toen we er s’avonds aankwamen was de barvrouw van in de namiddag omgetoverd tot zangeres geflankeerd door twee plaatselijke muzikanten. Zingen dat die kon, echt te zalige stem. Vanavond slaap ik terug in de Camio maar eerst ons Pola afzetten aan de Hostel zo’n twee kilometer verderop. Voor we vertrokken vroeg ze aan een local of het veilig is om alleen in het donker naar de Hostel te wandelen. Die haalt daar zijn strafste verhalen boven dus bibi even op en af.  Eeuwige dankbaarheid krijg je hiervoor terug, zodus always with pleasure.

15-05-2009 om 00:00 geschreven door Luk Hubrecht  

Dag 37, 14 mei 2009

Route: Clifden – Galway – The Burren - Doolin

Deze morgen doe ik mijn voordeur open, stapt er plots een meisje op me af en vraagt  me waar het kasteel is van Clifden. Ze is er al meer als een uur hopeloos naar op zoek. Ik dacht het gisteren gezien te hebben tijdens het afdalen naar dit haventje en stelde haar voor samen te gaan zoeken na mijn ontbijt. Pola Sofia Schiavone is een jonge Argentijnse die aan het rondreizen is in europa na enkele maanden te hebben gewerkt in Amerika. Ze neemt een sabbatjaar om nadien haar studies af te maken in Literatuur. Clifden Castle is een neogotsiche kasteelruïne van John d’Arcy en lag vlak waar men Camio geparkeerd was. Pola heeft een duidelijk een sterke liefde voor schapen want tekens ze een zag zei look luke cheap en dit zou ze blijven doen. Ze beleeft de dingen alsof ze ze telkens weer voor de eerste keer beleeft. Tof gezelschap. Ze verbleef in een Hostel in Clifden. Ze was ook van plan om naar het Zuiden te trekken om daar tegen het einde van de week de vlieger naar Londen te nemen en van daaruit terug naar Argentinië. Ze leidde me rond in de stad Galway en we kuierden hier wat rond in de namiddag. Het weer was weer aan het weren en tegen we tegen de avond vertrokken, was er een grote scheur in het dak van de wereld en regende het pijpenstelen. We zijn inkopen gaan doen voor ons het avondmaal. Het zal een groenten salade en een fruitsalade worden, verry gezond. Tegen 9u zijn we pas aangekomen in Doolin, een klein dorpje dichtbij de Cliffs of Moher. We hadden al geboekt in de plaatselijke hostel waar we hongerig aan onze salades zijn begonnen. Mezelf een opknapbeurt gegund: eelt bewerking, nagels knippen, scheren en een lange warme douche, jawel zalig.

14-05-2009 om 00:00 geschreven door Luk Hubrecht  

Dag 36, 13 mei 2009

Route: - Achill Island – Westport – Clifden

We zijn deze morgen naar Achill Head gereden, wat het uiterste punt is van het eiland. Hier ligt een strand met prachtige kliffen. We zijn tot boven gewandeld om nog even te genieten van het landschap voor ik mijn reis verder zet naar het Zuiden. Beneden gekomen zagen we hoe erg het strand er eigenlijk bijlag. Afval overal, naast een vuilbak voor hondenpoep was er geen andere te besmeuren en zodoende begon zich er een klein vuilnisbelt te vormen naast deze overvolle strontbak. Elvira had het hier duidelijk moeilijk mee en ik stelde haar voor dat we alles in vuilniszakken konden doen en ze afzetten aan het toeristisch bureau van het eiland. Ze was hier meteen voor te vinden en we vulden drie volle vuilniszakken. Bij het bureau aangekomen hebben we gevraagd om de verantwoordelijke te spreken zodat we ons beklag konden doen. Ze was zeer begripvol en ik en Avira gaan elk een brief schrijven naar de verantwoordelijke voor dit soort van zaken en dan hopen dat ze er echt iets aan gaan doen. De uitleg van het toeristische bureau klonk als volgt: hoe meer vuilbakken we instaleren hoe meer afval. Afval zal er altijd zijn maar dan liever in de vuilnisbak, liever dit dan het transformeren van een prachtig strand naar een vuilnisbelt.

Kylemore Abbey is duidelijk ook ergens uit een sprookje ontstaan. Ik kwam om het te bezoeken te laat aan dus moest ik me tevreden stellen met een afstandshot die mijn ogen via mijn fototoestel  vereeuwigde of is het omgekeerd. Mijn fototoestel vereeuwigt wat mijn ogen ooit zo mooi vonden en zo krijgt een bepaald moment, op een bepaalde plek een tijdloos karakter.

In de namiddag ben in Clifden aangekomen en ben ik er de Skye Road afgereden die prachtige verzichten bood tijdens het rijden. Van hieruit ben ik naar Clifden Bay gereden waar ik me geparkeerd heb in een kleine haven. Hier ben ik een groep mensen tegengekomen die  zeilen aan het instaleren waren op hun boten. Het zou de eerste keer zijn dat ze dit jaar uitvaren. Het waren sport zeilschepen en ze hebben hier de gehele avond staan oefenen in de lange baai. Ik heb me een warm maal gemaakt en de gehele avond gelezen met een lekker briesje als gezelschap.

13-05-2009 om 00:00 geschreven door Luk Hubrecht  

Dag 35, 12 mei 2009

Route: - Bundoran – Achill Iland

Dit was een  een dikke drie uur rijden. Ik ben mezelf nog wat rantsoen gaan inslagen bij jawel den Aldi. Achill Island is het grootste eiland van Ierland en is net als Isle Skye bereikbaar met een brug. Hier ligt in Slievemore ‘the deserted city’ zoals ze het hier noemen. Dit een klein dorpje dat tijdens de hongersnood  helemaal verlaten is geweest. De mislukte aardappeloogst in 1845, 46 en 48 was het gevolg van een aardapelziekte en leidde tot verschrikkelijke hongersnood onder de Iersebevolking. Dit had als gevolg dat er meer dan een miljoen mensen stierven en tegen 1856 hadden meer dan 2,5 miljoen mensen  het land moeten verlaten. Deze crisis werd nog versterkt doordat de landeigenaren gewoon betaling van de huur bleven eisen. De grote hongersnood had versterkende gevolgen zoals massale emigratie. De overgebleven ruines hebben iets weg van een Ghost Town maar dit word dan weer helemaal ontkracht door de prachtige natuur en de achterliggende Slievemore Mountain. Hier ben ik Elvira tegengekomen. Een toffe Duitse vrouw met Mexicaanse Roots. Het klikte dus besloten we van de plek samen te verkennen. We zagen dat Slievemore mountain een goed uitzicht gaf over het gehele dorp dus besloten we deze berg te beklimmen. Het is frappant dat van het dal de top eigenlijk totaal niet  hoog leek en met deze gedachte begonnen we aan de klim. Ergens in de helft begon bij Elvira wat tegen te werken en heb ik de klim tot de top alleen verder gezet. Eens bovengekomen kreeg ik een prachtig panorama van het gehele eiland cadeau en de zee die het omringt. Bij het afdalen zag ik dat Elivira, zoals je van een schuifaf zou gaan, de berg aan het afglijden was, ik dacht even dat ze zichzelf verwond had. Ze vond dit de beste manier om de steile stukken af te dalen omdat haar wandelschoenen elke vorm van grip verloren had. Best wel grappig om te zien en ik kon het natuurlijk niet laten om hiervan een paar foto’s te nemen. Nadien heeft ze me uitgenodigd om iets te eten in de Hostel waar ze verbleef. Ze heeft er een lekkere vegatarisch kurrie schotel ineengestoken waarvan ik tot vollens toe heb van genoten. Nadien zijn we in de plaatselijke pub, er zijn er maar 2, iets gaan drinken en tot int laat over onze reiservaringen gesproken.

12-05-2009 om 00:00 geschreven door Luk Hubrecht  

Dag 34, 11 mei 2009

Route: Enniskillen – Belleek – Bundoran

Belleek Pottery ligt in het dorpje Belleek dat juist op de grens van de Republiek ligt. Deze parelmoerig aardewerk wordt Parisch porselein genoemd en is wereldbefaamd. Ik kreeg hier het gehele proces voorgeschoteld van mal tot afgewerkt product. Zulke bezoeken maakt de complexiteit van de afgewerkte beelden beter verstaanbaar niettegenstaande dat het vakmanschap is van het begin tot het einde.

Van hieruit ben ik naar Bondoran gereden en vanaf nu ben ik officieel aangekomen in Europa, in de Republiek Ierland. Hier kan ik terug met Euro’s betalen wat het eerlijk gezegd gemakkelijker maakt voor mijn budget beheer. Bondoran is bekend om zijn surfstranden. Hier aangekomen heb ik een paar jongeren gevraagd waar ik hiervoor het best aanbel. Na veel fucking in zijn uitleg reed ik verder. Op mijn weg naar het strand word ik benaderd door een auto waarvan er een man uitstapt en naar mij komt met de melding dat ze undercover agenten zijn en dat ze mij en mijn Camio willen fouilleren naar drugs. Die jongeren die ik de weg vroeg bleken niet vreemd te zijn bij de politie en deze agenten dachten dat er een soort van deal had plaatsgevonden. Hij fouilleerde me en schudde me een beetje door elkaar om te zien of er ergens iets zou uitvallen, best wel grappig. Ik kon al snel duidelijk maken dat ik slechts de weg vroeg en dat ik hier ben voor te surfen en niets anders. Bleken nog wel ok cops te zijn en ze hebben me de keuzes die ik had voor te surfen deskundig uiteengezet.

Ik ben dan naar een surfwinkel geweest in Bondoran village waar ik polste naar mijn opties voor lessen en het was daar meteen gebakken. Na een wetsuite te hebben aangetrokken heb ik met mijn persoonlijke instructeur naar het strand getrokken. Voor 3O euro kreeg ik 2u lessen met al het materiaal in begrepen, good price mister. Owen, de instructeur, heeft me de basis uitgeleld vooraleer we de zee ingingen. Het eerste doel was op de surfplank liggen en zo met de rug naar de golf beginnen peddelen als deze op 10 meter afstand nadert en eens de golf me te pakken heeft, met de golf proberen mee te peddelen. Dit was al niet zo vanzelfsprekend maar het lukte medunkt redelijk snel. Dan deel 2 terug uitgelegd gekregen op het strand. Dit is het vervolg op het eerste en nu komt het rechtstaan erbij. Op het strand lukte me dat maar eens terug in de zee oleole. Het zal wel aan de eerste keer liggen veronderstel ik maar dat liep toch niet echt van een leien dak. Het is een opeenvolging van enkele bewegingen en als er één niet goed van word uitgevoerd komt er van dat rechtstaan niet veel in huis. Het is me dan uiteindelijk halvelings gelukt en de sensatie om als rechtstaand een golf te berijden is ongelooflijk zalig. De krachten van de natuur, een welgevormde plank en de nodige techniek en weg ben je. De bedoeling was dat ik de dag nadien s’morgens terug een les zou nemen en ik was met hen overeengekomen dat ik de plank dan de rest van de dag kon verder gebruiken for the same price. Maar toen ik me de volgende dag melde bleek de zee dicht te zijn. Met name ‘no waves today’ damned. Changing plans. Ik heb men surfvliesje verloren en de microbe te pakken.

11-05-2009 om 00:00 geschreven door Luk Hubrecht