13 – 21 Juli 2009

Route Olso – Krisiansand

Deze morgen als ik de Camio wou starten na de gewoonlijke check up gaf hij geen enkele reactie. De starter wou niet starten. Een buur zag me sukkelen en trok met een koord de Camio voort maar dan zelf was er geen vonk in te krijgen. Na alle opties te hebben bekeken zat er niets anders op dan terug Europ Assistence te bellen. Ik vreesde echter dat ze niet zouden tussenkomen voor het weg takelen omdat het terug de starter was dat niet functioneerde. Bij mijn laatste attempt werden mijn diepste gebeden toch aanhoort, geluk kig lijk. Ik ben meteen naar een Mekonomen garage gereden omdat ik 3 jaar garantie heb op de starter. Op dat moment startte hij als vanzelf en ze vertelde me dat het probleem misschien in het contactslot kon bevinden. Bij de vraag wat ik aan het waterprobleem kon doen, kreeg ik te horen dat er een waterlek is via de motor en dat het een zware kost kan worden. Ze hadden geen tijd, drukke periode. Hij vertelde me dat ik zonder probleem kan verder rijden zolang ik maar het waterniveau nauwlettend in het oog houd. In geen geval zonder water rijden was de boodschap. Ik ben tegen het avondvallen op mentaal niveau badend in het zweet in Kristiansand aangekomen.

Ik ben hier goed ontvangen geweest door Cecille Desair en haar man Kore Christoffersen. Cecile is een tante van me via ons moeder hare kant. Ze is sinds een jaar getrouwd met Kore en is sindsdien verhuisd van de States naar Noorwegen. Ze wonen op een kleine afstand van het centrum van Kristiansand in een rustige buurt in een typisch Noors houten huis. Kore is sportleraar en op professioneel vlak bezig met fietsen. Hij is zeer ambitieus bezig met zijn sport en wint redelijk wat wedstrijden. Misschien erbij zeggen dat hij 61 jaar is en jonge bikkers het gevoel kan geven alsof ze ter plaatse aan het fietsen zijn. Cecille  is  kunstenares en is verleden week geslaagd voor haar Noors examen wat een schriftelijk en mondeling examen inhoud. Ze is nu volop op zoek naar werk. We hebben daags na mijn aankomst naar de garage gereden en te horen gekregen wat ik me eigenlijk al op had voorbereid. De Camio verliest water via de Headgasket, via de motor dus. Aan de reparatie beginnen zou me al meer dan 1000 euro kosten met niet eens de zekerheid dat het daarmee zou gemaakt zijn. De reparatie zou pas binnen enkele dagen kunnen plaatsvinden en kan meerdere dagen in beslag nemen. Bij deze heb ik de beslissing genomen om gebruik te maken van mijn Europ Assistence. Nadat ze met de garage hebben gesproken zagen ze er geen probleem in om mijn auto te repatriëren naar België. Bij de vraag hoe mijn repatriatie zou verlopen vertelde ik ze dat ik met de fiets verder reis en niet van plan ben meteen huiswaarts te trekken. Ik kreeg te horen dat mijn repatriatie later kan plaatsvinden zolang het in de tijdspanne van 4 maanden is na vertrek uit België. Ik ben wedervertrokken na de verkiezingen dus ik heb, als ik gebruik wil maken van een eventuele repatriatie, tot 9 oktober de tijd. Ze repatriëren me helemaal gratis zolang ik me in Noorwegen bevindt en anders geven ze me het budget dat er was om van Kristiansand naar België  gerepatrieerd te worden.

Goed om te weten als er iets zou gebeuren onderweg.

Next step: voorbereidingen treffen voor verder te trekken met de fiets. Ik heb een systeem gekocht om ook zakken aan de voorste wielen te kunnen hangen. Korre word gesponsord door Maxim. Dit merk maakt voornamelijk powerdrink en powerbars en word verkocht in de Intersport van Kristiansand. Hij heeft in deze winkel ook 30% op al andere producten dus heb ik hier de zakken gekocht voor aan het voorste kader te hangen. We hebben enkele winkels bezocht om een ‘barnetilhenger’ te kopen. Dit is een karretje voor achter de fiets te hangen om bagage of een paar kindjes in te vervoeren. Na veel Vijven en Zessen hebben we een kar gekocht in de Intersport waar ik via Kore bijna 50% percent heb opgekregen. I like.

De Camio is intussen al onderweg naar België en ik heb al de spullen die ik denk nodig te hebben voor de verdere trip eruit gehaald, veel te veel natuurlijk. Selecteren, selecteren en nog eens selecteren en hier tussenin testritten doen om te testen hoeveel gerief ik kan meenemen zodat het aangenaam blijft om te fietsen. Verry difficult maar interessant om te zien wat eigenlijk overbodig is. Zodat nu enkel het noodzakelijke overgebleven is. Gelukkig gaan Cecile en Kore een paar keer per jaar naar België en kan ik het overbodige bij hun achterlaten.

Ik heb de nodige kaarten en boeken aangeschaft van Noorwegen om deze keer  vooruit te plannen wat me noodzakelijker lijkt dan toen ik met de Camio aan het reizen was. Hoe het gaat uitdraaien weet ik niet maar ik begin er meer en meer goesting in te krijgen in dit nieuwe avontuur. Het verslag volgt natuurlijk.

Tegen de 10^de augustus komt Vincent naar Noorwegen om een goede twee weken mee te trekken. Ik heb de tweede fiets achterlaten in Kristianstad zodat hij deze kan ophalen bij zijn aankomst en me dan  tegemoet kan komen. Hij is voor het moment al de tickets in orde aan het brengen en ik raadde hem aan om een railpass te kopen. Hij is onder de 25 jaar wat maakt dat je deze pas zeer goedkoop kan bekomen.

13-07-2009 om 00:00 geschreven door Luk Hubrecht