Dag 113: Monto do Gozo - Santiago de Compostela - 4,4 km
We zijn vroeg wakker voor onze laatste wandeldag, omdat we tegen 9u aan de kathedraal van SdC willen zijn. We willen graag het wierookvat zien zwaaien in de kathedraal, maar niemand kan zeggen wanneer het vat zal zwaaien. Niemand weet blijkbaar wanneer de pelgrimsmis doorgaat. We hoorden al 9u, 10u, 11u en 12u. We pakken stil in. Elk met onze gedachten. Na het afscheid van het Belgisch koppel dat bij ons in de kamer lag, vertrekken we uiteindelijk voor de laatste etappe van onze Camino. Onderweg komen we nog een groep pelgrims tegen die in de kant van de weg slapen. We zitten al snel in de voorsteden van Santiago met grote gebouwen, grote wegen, winkels en veel verkeer. Het is gedaan met de natuur. Het is gemakkelijk om de weg te volgen. We moeten alleen maar de vele pelgrims volgen die voor ons lopen. Onderweg eten we chokokoeken en drinken we een koffie in een bar langs de drukke weg en dan lopen we verder naar het historische centrum van SdC. En plots, eigenlijk een beetje onverwacht, staan we op het plein dat voor de kathedraal ligt. De aankomst. Ik weet niet wat ik voel. Intense vreugde omdat het doel bereikt is en een intense droefheid dat het gedaan is. Hélène uit Frankrijk had ons in Arcy-sur-Cure al verwittigd voor dit dubbel gevoel. Veel tijd om van het moment te genieten hebben we niet, want Frank en Vanessa staan ons al op te wachten. Ze vliegen in onze armen. Ze zijn gisteren aangekomen en verblijven in een hostelletje. Deze namiddag vliegen ze al terug naar huis. Frank moet morgen al terug aan het werk. Nele en ik gaan naar het pelgrimsbureau om de Compostela af te halen, terwijl Frank en Vanessa op een terrasje op ons wachten. Normaal gezien staan er lange rijen aan het pelgrimsbureau, maar we hebben geluk. Er staan maar een 20-tal mensen voor ons. We worden dus snel bediend en ontvangen de Compostela en een attest met het aantal km dat we hebben afgelegd. Dan drinken we met Frank en Vanessa nog de laatste koffie. Om 11u spreken we af met Javie, onze gastheer van de Air B&B voor vanavond. Hij zal ons aan de fontein in het centrum zal oppikken. Frank en Vanessa lopen met ons mee en daar, als Javie is toegekomen, nemen we uitgebreid afscheid van het Duitse koppel dat we onderweg hebben leren kennen. Het afscheid valt zwaar. We volgen Javie die iets verder, net buiten het historische centrum, een flat bewoond. Heel keurig en een schitterend uitzicht op de kathedraal. Javie is een vlotte jonge man en heeft al de hele wereld afgereisd. We blijven niet lang in de flat, want we willen Santiago bezoeken. Het weer speelt goed mee. De zon schijnt en het is lekker warm. We kuieren wat door het historische centrum. Overal zien we pelgrims. Sommigen komen net toe, anderen zijn al ingekwartierd in een herberg, hotel of een kamer. We eten een salade in een klein restaurantje. Tijdens de namiddag gaan we ook even naar de "huiskamer van de Lage Landen". Een Nederlandse dame en heer ontvangen ons hartelijk. We vragen hen of Harry en Hennemieke, die we voor het laatste in Vézelay hebben gezien, hier al voorbij gekomen zijn. En ja, ze zijn de dag voordien in SdC toegekomen, vandaag hadden ze een rustdag en morgen wandelen ze verder naar Finistere. Dus, met een beetje geluk zien we ze nog. We gaan de kathedraal bezoeken en schuiven, samen met vele pelgrims en toeristen, aan om de handen op de schouders van de buste van Saint-Jacques te leggen, we bezoeken de crypte en bewonderen de kathedraal. Als we nadien terug in de stad zijn, drinken we op een terrasje een Gin-Tonic om op onze reis te klinken. En dan zie ik plots, een paar tiental meter verder, de ruige haardos van Harry. Het weerzien is geweldig. Het is van 19 april geleden dat we Harry en Hennemieke voor het laatste hebben gezien. En nu zien we ze terug, 3 maanden later en ongeveer 1.600 km verder. Harry is geen haar veranderd en kan het nog altijd goed uitleggen met de nodige grimassen en bewegingen van zijn armen. Iets later komen we ook Maria terug tegen. Ze was begonnen aan deze Camino met de hoop te vinden wat ze verder met haar leven moest. Ik vraag haar of ze gevonden had wat ze zocht en ze zegt "Ja, ik ga terug naar huis. Alles is klaar en duidelijk nu". 's Avonds blijven we nog wat rondlopen in de stad en gaan naar de misdienst in de kathedraal in de hoop dat we het vat zien zwaaien, maar nee, geen vat voor vandaag. Hopelijk morgen dan. We eten in een Italiaans restaurant een pasta. Dan naar de flat van Javie.
