Vandaag nemen we definitief afscheid van de Camino Campaniensis die ons van Rocroi naar Vézelay bracht. Vandaag zetten we onze eerste stappen op de Via Lemovicensis, de weg naar Saint-Jean-Pied-de-Port, net voor de Pyreneeën. Het is droog, maar het weer ziet er somberder uit en het is ook wat frisjes. We kopen nog snel een brood en wat toespijs voor de lunch en Nele moet ook nog iets hebben uit de apotheek. Aan het medisch centrum moet je de keuze maken tussen de weg naar Nevers en Bourges. We komen nog een Nederlandse pelgrim tegen die naar Nevers gaat. Wij kiezen Bourges en vertrekken langs de jeugdherberg en de camping. Na de camping volgen we een tijdje een asfalt weg. We moeten nog wat wennen aan de nieuwe gidsen, maar de signalisatie is toch goed. Gelukkig. We slaan al snel een bosweg in in het bos van Molay en komen via dit bos in La Maison-Dieu. We zijn nu in het departement Nièvre. Mijn scheenbeen trekt nog wat, maar het lijkt beter te gaan. De weg is mooi en we lopen langs velden en akkers. Geen wijngaarden meer. Voor vanavond hebben we gereserveerd in Moulin de Merle in Saint-Germain-Des-Bois. Al bij al is deze wandeling toch vrij zwaar en we zijn blij dat Saint-Germain in de buurt is. We lopen eerst nog door een mooi dorpje met heel oude huisjes, dan nog het veldweggetje naar beneden om uiteindelijk op de hoofdweg uit te komen. Saint-Germain is naar links en er staat een bordje met de aanduiding voor Moulin de Merle naar rechts. Dit is wel van de route weg, maar dat gebeurt wel vaker. Ver zal het niet zijn, denken we. Wij dus naar rechts over een lange en bochtige asfaltweg waar af en toe een auto voorbij raast. Aan een T-kruispunt staat geen enkele aanduiding meer. We zetten ons even neer en besluiten uiteindelijk om naar links te volgen omdat dit ons terug dichter naar de volgweg zal brengen. En ja, in de verte zien we een alleenstaand huis aan een waterloop. Dat zou de Moulin wel kunnen zijn. We stappen door een poort de oprit op naar een oud, maar uiterst charmante woning en we worden verwelkomd door Mevr Akkermans, een Nederlandse dame die deze woning heeft gekocht en er een B&B van gemaakt heeft. Ze biedt ons onmiddellijk een kan thee aan. We blijven even buiten zitten om uit te zweten en te genieten van de tuin en de omgeving. De glazen voor de thee dienden we wel bij te houden voor het avondmaal. Mijn scheenbeen doet terug pijn en ik ben blij dat ik de compressiekous kan aandoen. Dat doet echt goed. Mevr Akkermans toont ons de kamer op de zolder. De kamer is heel karig en koud. De douche en het toilet bereiken we op een andere verdieping via verschillende gangetjes. De gastvrouw verwittigt ons dat het water uit de kranen niet drinkbaar is. Als we water wensen, moeten we flessenwater vragen. Ze heeft een hele voorraad. Mevr Akkermans vertelt ons dat er ook nog een Frans jong koppeltje aanwezig is. Ze nemen ook het avondeten en ze kozen voor eend, wat een meerprijs betekent op hetgeen we hebben afgesproken. Maar goed. 's Avonds maken we kennis met het koppeltje. Ze komen uit Parijs en willen een paar dagen genieten van de rust en de natuur. Na de maaltijd kruipen we in een koude kamer en in een koud bed.