Dag 26: Saint-Cyr-les-Collons - Restif de la Bretonne - Cravant - Accolay - Bessy-sur-Cure - Arcy-sur-Cure - 21 km
Het is een schitterende dag met veel zon. We wandelen onder de 'autoroute du soleil' door. Een mooi en afwisselend landschap. Onderweg voel ik dat de pijn aan mijn scheenbeen erger wordt. Ik maak me zorgen en bel naar mijn huisarts in België. Ook mijn vader wordt ingeschakeld om via zijn kanalen te zoeken wat die pijn kan zijn en wat ik er tegen kan doen. We stappen nadien rustig verder naar Cravant, een mooi middeleeuws dorpje dat aan de samenvloeiing van de Cure en de Yonne ligt. We drinken een koffie in een bar en kopen pizza plus clementines voor de lunch en eten het aan de fontijn in het midden van het dorp op. Mijn scheenbeen blijft pijn doen. We stappen verder naar Arcy. Eerst gaat het vanuit Cravant stijl omhoog langs een rotspad om dan weer af te zakken naar de steenweg en de Cure. We steken de steenweg over om Accolay binnen te wandelen. Bij het binnenlopen komen we voorbij een beeld uit keramiek en glas. Een werk van de pottenbakkers van Accolay. In het dorpje passeren we ook langs een kleine plezierhaven aan de oevers van de Cure. Het is ondertussen goed warm geworden en we besluiten om nog een voetbadje te nemen in de lavage van het dorp. Het koude water doet deugd voor mijn scheenbeen. Heel kleine visjes peuzelen de huidrestjes van mijn voeten. Pédicure naturelle. We vervolgen de weg in de vallei van de Cure die we tot in Arcy zullen volgen. Af en toe gaat het omhoog, de bossen in en dat geeft mooie zichten op de Cure die beneden stroomt. Via Bessy sur Cure, een oud en mooi dorp, komen we aan in Arcy. Het is een leuk dorpje en een super gastvrouw Marie-Hélène die net achter de kerk woont. Zij liep zelf de Camino vanuit Vézelay in 2010 en heeft er onvergetelijke herinneringen en vrienden aan over gehouden. Haar huisje ademt Camino. Haar huisje kocht ze na haar Camino, omdat ze het rustiger aan wilde doen. Toen wist ze niet dat het huisje op de volgweg lag naar Vézelay tot ze merkte dat er veel pelgrims aan haar deur passeerden. Wat een toeval! Door een beeldje van een ster dat nog in het huisje hing en als verwijzing naar het lot dat haar naar dit huisje heeft gebracht, noemt ze haar herberg "l'étoille". We eten een heerlijke maaltijd. Prachtige gastvrouw. Mijn scheenbeen doet nog altijd fel pijn. Hopelijk wordt dit niet erger. Ik slaap met mijn benen op dekens in de hoop dat dit een beetje zal helpen.