Zonnige dag en zompige bossen. We startten in Rilly met een koffie. Vanuit Rilly stijgen we onmiddellijk en we krijgen als beloning een prachtig zicht op Reims vanuit de hoogte van Mont Joli. Mooie wandeling via bossen die een oude Romeinse weg volgen. We lunchen bij een meer in het Forêt de la montagne de Reims. Vanaf Germaine verlaten we de officiële Sint-Jacobsweg en gaan verder naar Magenta aan de rand van Epernay. We konden Epernay al zien van ver op de heuvel, maar we moeten nog een heel stuk wandelen langs de wijngaarden van o.a. Moët-Chandon. Het binnen komen via de voorsteden van Epernay is niet zo mooi. Drukke wegen en veel verkeer en zielloze winkeltjes en bedrijfjes.We zijn rechtstreeks naar het Presbyteriaans parochiecomplex gegaan. Een verblijf waar priesters hun intrek kunnen nemen, maar waar je als pelgrim ook terecht kan. Super de luxe kamers met living, keukentjes, heerlijke badkamers en toiletten en dit alles voor een donativo.. S'avonds gaan we eten in Brasserie met glaasje bubbels en een Saint Emillion. Toen we terug naar het logement wilden stappen, was het natuurlijk weer aan het gieten. Het weer is heel veranderlijk. Elke dag krijgen we toch een bui over ons. Heel vroeg naar bed.
Rose en de kids zijn om 10.00 vertrokken. Ik wacht in de C.I.S op Nele
die nog naar de Kathedraal is gegaan. Rond twaalf uur belt Nele me om
te zeggen dat iemand ons een lunch aanbiedt. Samen gaan we naar de
Opera waar we Jean-Claude ontmoeten. Hij brengt ons naar een restaurant
en trakteert ons op de dagschotel en een fles Beaujolais Village.
Uiteindelijk vertrekken we rond 15.30u naar Rilly la Montagne.
Aangename wandeling langs het kanaal en de voorsteden en nadien de Champagne wijngaarden in. Het is mooi weer. In
Rilly verblijven we in een groepskamer waar arbeiders van de wijngaarden
slapen. Eerst dachten we dat we in het mooie gastenhuis konden verblijven waar de eigenares Madame Fagot woont, maar met een stevige draf loopt ze de weg omhoog naar de andere kant van het dorp en toont ons het logement boven de garage van de machines en tractoren. In het gebouw is het toch fris en we mogen de verwarming niet hoger zetten en het lauwe water dat uit een simpele douche komt, mag ook niet hoger. Ze neemt onze stempelboekjes mee en dat krijgen we pas terug als we voor 7.50u de volgende dag de sleutels bij haar thuis brengen. De opvang bij deze dame is dus niet echt warm.We eten in de zaal
onze lunch op. Er is zelfs niets om water warm te maken. Gelukkig heb ik een klein keteltje mee met esbitblokjes en kunnen we toch nog thee en koffie zetten. We kruipen vroeg in bed.
Na een ontbijtje in het CIS gaan we de stad Reims bezoeken. Een mooi en oud centrum met mooie gebouwen en een schitterende kathedraal. Een heerlijk terrasje wordt natuurlijk ook mee genomen. In de namiddag haal ik mijn stempel af in de kathedraal en nadien bezoeken we de Eglise Saint-Rémy. We gaan in de grote Carrefour van Reims ook nog wat mondvoorraad indoen voor de komende dagen. Nele en Jonathan zijn ondertussen ook aangekomen in het CIS. Met Nele spreek ik af om de volgende dag samen verder te stappen, maar dan wel een korte etappe zodat ze ook nog de tijd heeft om op haar gemak Reims te zien.
Vandaag een vrij warme dag met een briesje. Eerst nog wat ontbeten in het cafeetje en dan op stap naar Bazancourt. In Avançon worden we uitgenodigd door een jonge vrouw om een koffie te drinken en een pannenkoek te eten bij haar moeder thuis. Voor de eerste keer inT-Shirt gelopen met als gevolg rode armen. Lunchen doen we op een bankje in Avançon. Het wordt een leuke tocht. Nele had al een kamer geboekt in een hotel in Bazancourt. Ik moet verder naar Reims omdat Rose en de boys voor een dag op bezoek komen. Ik merk dat op voorhand reserveren een heel goede zaak is. Gemakkelijker voor de gastgezinnen, maar ook gemakkelijker voor jezelf. Minder stress. In Bazancourt is alles verlaten, wat typisch is op een zondag in Frankrijk. Nele belt de eigenares die het hotel komt open doen. Rose zou me oppikken op weg naar Reims, maar de vrouw van het hotel moest nog in Reims zijn en wil me een lift tot ongeveer 1,5 km van de jeugdherberg (CIS). Ik verwittig Rose dat ze kan door rijden naar Reims. Rose en de boys komen ongeveer 2 u later toe in de CIS.
Leuke wandeling met af en toe stijle hellingen. Het begin van de lente werd beloofd, maar het is nog heel grijs tijdens de dag met af en toe een straal zon. De wandeling gaat door weidse vlaktes met af en toe een pittige helling eigen aan deze regio, Les Ardennes. De klei begint wit te zien. Ik kom dus in de buurt van de Champagne streek. Onderweg kom ik terug een aanduiding van het aantal km tot Santiago. Toch nog altijd 2.454 km. Rond 16.30u kom ik in Château-Porcien aan en installeer me in de pelgrimskamer na de toegangscode in de plaatselijke Carrefour ontvangen te hebben. Het is een heel bescheiden kamertje, maar een bed, een douche en toilet zijn voldoende. Het verblijf is gratis. Ik begin me te installeren en ongeveer een uurtje later komt Nele ook aankloppen. Zij is de code gaan afhalen in het cafeetje.We gaan een pelgrimsmenu eten in hetzelfde cafeetje. Na de maaltijd gaan we terug naar het kamertje en vertellen ronduit. Het blijkt dat Nele en ik dezelfde weg naar Santiago hebben gepland. We beslissen om toch een stuk, of het hele traject, samen te wandelen.
Dag 9: Aubigny - les-Pothėe - La Neuville les Wasigny
Eindelijk een beetje lente. Vogeltjes fluiten en onder het zware wolkendek komt af en toe een zonnestraaltje piepen. Robert en Christiane verrassen me met een heerlijk ontbijt met zelfgemaakte confituur en staan er op dat ik ook iets klaar maak voor onderweg. Super lieve mensen. Het wordt een leuke wandeltocht door velden en bossen. Soms gaat het tussen een smalle doorgang van prikkeldraad door. In Signy-l'Abbaye ga ik snel in de lokale Carrefour wat voorraad in doen. Dat is wel nodig, want onderweg zijn de plaatsen, waar je iets kan kopen, heel schaars tot onbestaande. In La Lobbe kan ik geen onderdak meer vinden, maar er is wel een Bar - Tabac waar ik een koffie drink. Daar hoor ik dat er in het volgende dorp een Nederlandse dame woont die onderdak kan geven. Dus, nog een 5 km verder stappen. Ik kom aan bij Maaike, een heel alternatieve dame met 3 honden en een kat. Maaike woont hier al 10 jaar. Toch wel een heel rare ervaring bij een heel lieve dame. Ze woont echt in een rommelig heksenhuisje. Ik moet me zelfs een weg banen door een gang waar lakens aan het plafond hangen om te drogen om in mijn kamertje te geraken. De douche en het toilet beneden zijn piepklein en er liggen allemaal spullen, soms nog onuitgepakt in een doos en stapels tijdschriften. Maaike is ziek en hoest erg. Ze zegt dat ze niet kan koken voor mij en dat ik mijn plan moet trekken. Ik maak me dus een pasta met kaassaus en eet dit op mijn eentje aan de keukentafel waar ook de eetbakjes van de poezen staan. Raad voor de pelgrims die na me komen: Spreek duidelijk prijzen af met Maaike. Maaike biedt me 's avonds een wijntje aan en zet dat bij de afrekening op de factuur.
Mijn eerste dag van de tocht die me dwars door Frankrijk moet brengen. Het regent pijpenstelen. Is dit de voorbode van een zeer natte lente?Samen met Nele ontbijtje genomen in het keukentje. Spek en eitjes... Nele vertrekt rond half 10. Ik ga nog snel naar de post om wat spullen naar huis te sturen. Ik loop wat in Rocroi rond en besluit om ook te vertrekken. Om half 11 ben ik weg. Ontzettend veel regen vandaag. Zonder ophouden. Dit is wel echt een erbarmelijke tocht. Permanent regenvlagen, drassige akkers, kletsnatte bospaden. Verkleumd in Aubigny toegekomen. Tot overmaat van ramp vind ik geen slaapplaats. Op één plaats hoor ik dat er net een jonge dame uit Vlaanderen was toegekomen. Vermoedelijk Nele. Gelukkig kom ik Robert tegen. Hij ving vroeger pelgrims op en wilde voor één keer nog een uitzondering maken. Snel organiseerde hij met Christiane een bed in de logeerkamer en een avondmaal. Heerlijk gegeten, gewassen, geslapen en ontbeten bij een hartelijk en vriendelijk ouder koppel. Robert en Christiane.
Alhoewel binnen de tent alles droog gebleven is, is de buitenkant kletsnat. Het regent nog altijd hevig als ik uit het tentje kruip. Ik sleep alles naar de wasplaats om droog te kunnen inpakken. Als laatste pak ik de natte tent in en ga terug naar het cafeetje. Normaal is het dicht, maar de eigenaar stond er op dat ik nog goede dag ging zeggen en om een lekkere koffie te drinken. Iets later vertrek ik door mooie, maar heel natte bossen, richting Rocroi. Ik kom de eerste pelgrims tegen op het moment dat ik in een boshutje rust. Nele uit Antwerpen en Jonathan uit Ciney. Zij komen ook uit Oignies en zaten toevallig in dezelfde gite. Na een tijdje stappen ze verder en ik vervolg mijn weg een 10 minuten later. De boswegen zijn bijna onbegaanbaar door de regen. Ik kom Nele en Jonathan iets verder weer tegen. We eten samen wat en stappen samen richting Rocroi. In Frankrijk nemen John en ik de weg naar het centrum van Rocroi. Nele stapt verder via de GR route. Op dat punt start de Via Campaniensis, de weg van Rocroi tot aan Vézelay. We komen hier ook het eerste schild tegen met de afstand tot Santiago (2.543 km). Even schrikken, want thuis had ik ongeveer 2.264 km uitgerekend voor de hele Camino vanuit Genk. Ik stap toch niet achteruit? In Rocroi melden John en ik ons aan in het Office de Tourisme. John wil bij een familie gaan slapen, ik neem de gemeentelijke slaapplaats voor pelgrims. Nele komt iets later toe in het logement. Er komt ook een vrijwilliger toe die ons uitlegt dat er tussen Rocroi en Signy geen mogelijkheid is om aan eten te geraken. Geen winkels, geen café, niets...Nele en ik besluiten om samen inkopen te doen voor het avondmaal, het ontbijt en voorraad voor de volgende dag(en). We maken een heerlijke stoofpot van groenten, babbelen nog wat en gaan slapen.
Dag 6: Givet - Aubrieves - Hierges - Oignies - sur - Thierache
Omstreeks 9u vertrokken. Snel nog wat zaken, die ik niet meer nodig heb, op de post gedaan. Het is grijs en er staat nog altijd een stevige wind, maar het wordt wel een mooie wandeling. Ik verlaat Givet en volg de Maas richting zuid. Op een rondpunt kom ik een zwaarbewapende politie patrouille tegen. De eerste pittige hellingen komen er aan. In Aubrieves drink ik een koffie en koop ik een baguette voor onderweg. Vervolgens gaat het naar Hierges, een heel mooi en pittoresk dorpje en zeker een bezoek waard. De bewegwijzering is niet altijd even duidelijk en op sommige plaatsen loop ik verkeerd. Gelukkig merk ik dat altijd vrij snel. Ik volg het GR pad richting Belgische grens. Net over de grens neem ik de weg naar Oignies. Mooie weg tussen de bossen, maar wat een klim zeg. Halverwege zet ik me even neer om te rusten. Een oude man, Jean, stopt en vraagt of alles ok is. Hij biedt me een lift aan tot Oignies, wat ik niet heb afgeslagen. Ik ga in Oignies naar de lokale camping K'Dor en zet mijn tentje recht. Snel nog wat proviand gekocht in het buurtwinkeltje van Oignies en nadien in een cafeetje wat gegeten. Ik vraag of ze daar een pelgrim menu aanbieden, maar dat ging dus niet. Maar toen de uitbater hoorde dat ik naar Compostela ging, kreeg ik enkele glazen wijn aangeboden. Nadien terug het tentje in en goed geslapen! 's Nachts begint het hevig te regenen. Gelukkig blijft het binnen in de tent droog en warm.
Dag 5: Dinant - Anseremme - Waulsort - Hastière - Hermeton - Givet - 25,2 km
Rond 4u worden we opgeschrikt door een loeiende wind, slagregen en klapperende vensterluiken. Een storm trekt over Dinant. Toen we rond 6.30u opstonden was de regen gestopt, maar er staat veel wind. Ik besluit niet naar Doische te gaan, omdat ik met deze wind de bossen wil vermijden. Ik besluit om de Maas verder te volgen tot Givet. Het wordt een heel onplezierige dag. Constante regenvlagen met vreselijke windvlagen. Met de poncho aan lijk ik wel een op hol geslagen zeilschip. Eventjes vrees ik dat een stevige windvlaag me de Maas kan in sleuren. Ik ga wat verder aan de kant lopen. Tot overmaat van ramp kom ik door de slechte signalisatie en beschrijving van het boekje aan de verkeerde kant van de Maas terecht. Dus, geen pittoreske wandeling, maar een grote steenweg waar auto's langsrazen. Ik zie met momenten het juiste pad aan de overkant van de weg. Het was doorbijten geblazen. En zo overschrijd ik de Franse grens. Doornat kom ik in Givet aan. Ik neem contact met Mr Colin om een plekje te krijgen in de réfuge Parroise N-D. Wat een opluchting! Er is nog plaats, maar ik moet wachten tot 17u voor ik binnen mag. In het stadje ga ik in een Brasserie een lasagne eten en nadien wacht ik geduldig op een bankje dat enkele honderden meters van de réfuge staat. Ik krijg een fijne kamer (3 bedden) met een klein keukentje, een heerlijke douche en toilet. Ik droog mijn kleren en eet muesli, water en geconcentreerde melk als avondmaal. Vroeg in bed vandaag. Het wordt een gewoonte om vroeg te gaan slapen. Hopelijk beter weer morgen.
Deze morgen uit de jeugdherberg vertrokken rond 9.15u. Het weer is goed. Grijs met veel wind en af en toe wat prutsregen, maar af en toe ook een streepje zon. Vandaag gaat de tocht de hele tijd langs de Maas via de Ravel. Een prachtige en heel mooie wandeling. De avond voor mijn vertrek heb ik naar de Abdij van Leffe gebeld om een plaats te reserveren in de abdij. Het is Paaszondag en er zijn niet veel winkels open. Gelukkig vind ik nog een tankstation waar ik een snack kan eten en koffie uit een automaat. Het uur veranderde vorige nacht ook van winter- naar zomeruur en alhoewel ik er op gelet had, stond mijn uurwerk nog op wintertijd. In de abdij van Leffe werd ik hartelijk ontvangen door Broeder Bruno. Hij leidde me rond in de abdij en toonde waar de slaapzalen voor pelgrims waren. Geen douches, maar wel een wasbak met koud water. Meer hebben we niet nodig! In de slaapzaal ontmoet ik Béatrice uit Waver die ook naar Compostela gaat, maar dan via de GR - route. Ze was van plan om per dag stukjes van 10 km te lopen. Broeder Bruno nodigde me uit voor de Vespers om 18.30u en het avondmaal om 19u. Nog voldoende tijd om me te wassen en zelfs een pintje te drinken in het cafeetje recht tegenover de abdij. Om 18.30u stond ik klaar voor de Vespers, maar geen paters te bespeuren. En om 19u ga ik naar de refter voor het avondmaal, maar alweer was alles stil. Vreemd! Ik hoor stemmen achter een deur en ga binnen. Daar zitten Béatrice en wat jonge mensen, die op retraite zijn, en die net gedaan hadden met eten. Er waren nog wat restjes over voor mij ;-) Het was Béatrice die me attent maakte dat mijn uurwerk een uur achterliep. Ha, nu was het duidelijk... Ik stond nog op winteruur. Een geluk dat ik toch tijdig binnen was in de abdij, want je moet er aanmelden voor 18u. Ik was er om 16.50u volgens mijn uurwerk en dat is in de zomer dus 17.50u. Gelukkig ben ik in Dinant niet eerst een pintje gaan drinken. Redelijk vroeg onder de wol gegaan en slecht geslapen.
Dag 3: Hollogne-sur-Geer - Lens-Saint-Remy - Moxhe - Wasseiges - Cortil-Wodon - Namen (Jambes) - 46 km
Leuke verrassing 's morgens. Een briefje van Manu en Sophie op de keukentafel met gelukwensen en een "neem maar wat je nodig hebt" bericht. Ik heb het briefje aangevuld met mijn bedanking voor hun gastvrijheid. Ik had zelf eten voorzien en ben dus uit de ijskast gebleven, maar aan een lekker bakje Senseo koffie kon ik niet weerstaan. Om 7.30u was ik al op stap. Het zou een lange en pittige dag worden, want het was de zaterdag voor Paaszondag en daarom wilde ik wel in Namen aankomen om zeker proviand in te doen. Het had gevrozen tijdens de nacht en het was dus best wel fris. Maar de lucht was blauw. De tocht naar Lens liep door natuurgebied. Zaaalig! Ik moest wel wat opschieten omdat ik ongeveer een 45 km voor de boeg had en daarom keek ik niet verder meer naar mijn boekje Via Limburgica, maar nam kordaat de rechte, saaie en vooral drukke wegen. De kadans dreef ik een beetje op en voor de lunch heb ik amper 15 minuten uitgetrokken. Het zonnetje scheen, maar het bleef hardnekkig fris door de ijzige wind die over de plateaus raasde. Geen idee hoeveel kilometer ik gekapt heb. Het werd al snel 15u en toen besloot ik om toch maar op een bus te springen om tijdig in Namen te geraken. Snel contact genomen met de jeugdherberg en ja, er was nog één plaatsje vrij. Ik moest me dus reppen. Om 17u pil stond ik aan de balie van de jeugdherberg. Oef.... Ook even contact genomen met de paters van Leffe om te zien of ik op paaszondag kon opdagen. En "yes", hier was dus ook nog een plaatsje vrij. Morgen terug een pittige dag. Ongeveer 32 km....
Dag 2: Borgloon - Heers - Waremme - Hollogne-sur-Geer - 24 km
Nat, nat, nat... Al bij het opstaan zie ik dat het goed aan het regenen is. Constant regen tot iets na de middag met veel wind. Een echte maartse bui. Rond 9u vertrokken in Borgloon en dan de grote weg genomen naar Heers. Op ongeveer 2u tijd was ik in Heers. In de Proxy wat eten voor de middag gaan halen. Rugzak, wandelstokken en kleddernatte poncho in het winkelkarretje wat toch fijne reacties van klanten en personeel tot gevolg had die me vroegen waar ik in godsnaam naar toe ging. Na het inkopen snel wat gegeten onder de luifel van de Proxy en dan verder op stap naar Opheers. Vanaf hier was het gedaan met grote en drukke wegen. De weg van Heers naar Opheers is een aaneenschakeling van kleine wegen met weinig verkeer. Iets na Opheers verlaat ik Vlaanderen. Ook de regen was gestopt. De tocht naar Waremme ging door landbouwvelden met als gevolg dat hele klompen klei zich aan de schoenen hechtten, alsof ze een gratis tripje Compostela wilden mee pikken. In principe wilde ik in Waremme op zoek gaan naar een slaapplaats, maar het was wel nog wat vroeg en ik had nog wat reserve over om verder te stappen. Door de Haspengouwse velden ben ik verder gestapt naar Hollogne-sur-Geer, waar ik overnachting vond bij Manu en Sophie Pirson. Een jong koppel dat in een hoeve van 200 jaar oud woonde. Manu gaf me onmiddellijk de sleutels van het plaatselijk scoutslokaal boven de schuur. Ik was blij genoeg met het onderdak, inclusief keuken en toiletten. Mijn matje en slaapzak heb ik dan ook zeer snel klaargezet. Toen kwam Sophie aankloppen en zei dat ik mocht verkassen naar het gebouw waar ze wonen. Ik kreeg een logeerkamer en mocht de badkamer gebruiken. Zalig. Om 19u vertrokken Manu en Sophie voor een etentje en daar zat ik dan moederziel alleen in de grote hoeve. Wat een vertrouwen zeg... Wat boterhammekes gegeten en dan het beddeke in.
Dag 1: Genk Boxbergheide - Diepenbeek - Kortessem - Borgloon (25 km)
Om 10u ben ik van thuis uit vertrokken. Niels en Bram stonden mij uit te wuiven. Ik had toch een klein hartje toen ik hen zag staan. Ze zullen het een hele tijd zonder hun papa moeten doen. Mijn vader wandelde mee tot in Diepenbeek en we babbelden er op los. Ondertussen testte ik de fitting van de rugzak en het gebruik van de wandelstokken. Eerste koffie in Diepenbeek. Nadien hebben we een bushalte gezocht zodat mijn vader terug naar Hasselt kon. Een auto stopte in het midden van de straat en de chauffeur, een dame, vroeg of ik op weg was naar Compostela. Ik bevestigde. "Stap in" zei ze, "ik breng je waar je maar wil". Ik heb beleefd bedankt. Zover heb ik nog niet gestapt hé... Ik neem afscheid van mijn vader en stap alleen verder via de grote baan van Diepenbeek naar Kortessem. Niet echt aangenaam, gezien het razende verkeer. In Kortessem kwam Rose ook net aan. Ze kwam uit Luik van haar school en wilde me nog eens zien. In Kortessem een crocque madamme gegeten en dan weer verder. In deze zaak heb ik dan ook gelijk mijn allereerste stempel gevraagd. De weg naar Borgloon was ook langs een drukke baan, maar met een afgeschermd fietspad. Voelt iets veiliger aan. In Borgloon nog snel een stempel gehaald in het toerisme bureau. Ze waren eigenlijk al dicht, maar voor mensen die naar Santiago gaan, worden wel uitzonderingen gemaakt. Dan naar mijn eerste overnachtingsplaats bij Mireille. Kleren gewassen, babbelen, eten en vroeg in bed. Het weer was goed vandaag. Bewolkt en grijs, maar droog. Niet te koud, niet te warm... Morgen verder richting Waremme. Slaapplaats zal ik onderweg moeten uitzoeken.
Nog eens samenzitten en een pintje drinken met de vrienden de avond voor vertrek. Schitterend en bedankt aan iedereen voor de lieve wensen, de aandenken en het zakgeld. Het deed deugd!
Wat neem ik nu eigenlijk mee op een lange trektocht? Ook hier heb ik me laten inspireren door mensen die deze tocht al gedaan hebben. Niet te veel mee nemen, want het gewicht van kledij loopt al snel op.
Wandelschoenen: Eén paar van Timberland. Ik koos voor hetzelfde merk en maat van mijn oude paar die het vele jaren en veel kilometers hebben uitgehouden.
Wandelsokken: 3 paar van een goed merk. Eén paar aan de voeten, een paar in de waszak en één paar in de rugzak.
Sandalen: Voor 's avonds.
Op het lichaam het 3 laagjes systeem. De eerste laag (basislaag) dat nauw aansluit op het lichaam om vocht af te drijven naar de 2 andere lagen. Kies hier zeker niet voor katoen, maar wel voor polypropyleen, polyester, capilene, wol of zijde. De tweede laag is de isoleerlaag die het vocht moet afgeven naar de 3de laag en het lichaam isoleert. De derde laag uiteindelijk is de bescherming tegen inkomend vocht en wind. Het moet in staat zijn om het vocht, komende van de 2de laag, af te geven en inkomend vocht tegen te houden.
Basislaag: Twee T-shirts van Merinowol. (merinowol is koel als het warm is en warm als het fris is). Eén licht poloshirt van Patagonia dat ik als geschenk heb gekregen van de vrijwilligers Gezinsbond Gewest Hasselt! Verder heb ik nog een zeer licht shirt met lange mouwen voor als het 's morgens iets frisser is.
Middenlaag: Heel eenvoudig. Eén fleece van North Face.
Buitenlaag: Een softshell jas van B&C. Een softshell is natuurlijk niet voor 100% waterdicht. Het houdt de regen van een regenbui tegen, maar na langdurige regen zal het vocht toch doorsijpelen. Maar het voordeel is wel dat een softshell heel comfortabel om te dragen is en ook heel goed ademt. Voor voortdurende lange regenperiodes heb ik een stevige poncho die zowel mij als de rugzak bedekt.
Broeken: Twee afritsbare en zeer lichte en snel drogende wandelbroeken. Een grijze van Jack Wolfskin en een bruine van Ayacucho.
Zwembroek: Ik koos bewust voor een heel lichte atletiekbroek tot aan de dijen met mesh binnenbroekje. Heel licht, snel drogend en met dit broekje kan ik buiten rondwandelen en het dient perfect als zwembroek.
Het komt er op aan niet teveel mee te nemen en het gewicht zo laag mogelijk te houden. Je moet het allemaal maar mee sleuren, dus een goede keuze van het materiaal en de spulletjes die je wil mee nemen. Je moet goed overwegen wat echt belangrijk is, wat "nice to have" is, maar niet noodzakelijk en dan tenslotte de zaken die echt niet nodig zijn. Een goede voorbereiding is cruciaal.
Veel goede info vond ik bij Joe Camino, een Duitser die het de Camino Francès in 2014 heeft gelopen. Hij heeft leuke You Tube filmpjes op het net gezet met echt bruikbare tips. Om je goed voor te bereiden raad ik je aan om zijn filmpje "Ausrustung" te bekijken.
Voor de rugzak heb ik, net als Joe, voor de Osprey Kestrel 58 gekozen. .
Dit is een maatje groter dan de rugzak van Joe, maar hij heeft de lange wandeling niet gedaan en kon rekenen op voldoende "camino herbergen" in Spanje.
Zonnige dag en zompige bossen. We startten in Rilly met een koffie. Vanuit Rilly stijgen we onmiddellijk en we krijgen als beloning een prachtig zicht op Reims vanuit de hoogte van Mont Joli. Mooie wandeling via bossen die een oude Romeinse weg volgen. We lunchen bij een meer in het Forêt de la montagne de Reims. Vanaf Germaine verlaten we de officiële Sint-Jacobsweg en gaan verder naar Magenta aan de rand van Epernay. We konden Epernay al zien van ver op de heuvel, maar we moeten nog een heel stuk wandelen langs de wijngaarden van o.a. Moët-Chandon. Het binnen komen via de voorsteden van Epernay is niet zo mooi. Drukke wegen en veel verkeer en zielloze winkeltjes en bedrijfjes.We zijn rechtstreeks naar het Presbyteriaans parochiecomplex gegaan. Een verblijf waar priesters hun intrek kunnen nemen, maar waar je als pelgrim ook terecht kan. Super de luxe kamers met living, keukentjes, heerlijke badkamers en toiletten en dit alles voor een donativo.. S'avonds gaan we eten in Brasserie met glaasje bubbels en een Saint Emillion. Toen we terug naar het logement wilden stappen, was het natuurlijk weer aan het gieten. Het weer is heel veranderlijk. Elke dag krijgen we toch een bui over ons. Heel vroeg naar bed. 
Rose en de kids zijn om 10.00 vertrokken. Ik wacht in de C.I.S op Nele
die nog naar de Kathedraal is gegaan. Rond twaalf uur belt Nele me om
te zeggen dat iemand ons een lunch aanbiedt. Samen gaan we naar de
Opera waar we Jean-Claude ontmoeten. Hij brengt ons naar een restaurant
en trakteert ons op de dagschotel en een fles Beaujolais Village.
Uiteindelijk vertrekken we rond 15.30u naar Rilly la Montagne.
Aangename wandeling langs het kanaal en de voorsteden en nadien de Champagne wijngaarden in. Het is mooi weer. In
Rilly verblijven we in een groepskamer waar arbeiders van de wijngaarden
slapen. Eerst dachten we dat we in het mooie gastenhuis konden verblijven waar de eigenares Madame Fagot woont, maar met een stevige draf loopt ze de weg omhoog naar de andere kant van het dorp en toont ons het logement boven de garage van de machines en tractoren. In het gebouw is het toch fris en we mogen de verwarming niet hoger zetten en het lauwe water dat uit een simpele douche komt, mag ook niet hoger. Ze neemt onze stempelboekjes mee en dat krijgen we pas terug als we voor 7.50u de volgende dag de sleutels bij haar thuis brengen. De opvang bij deze dame is dus niet echt warm.We eten in de zaal
onze lunch op. Er is zelfs niets om water warm te maken. Gelukkig heb ik een klein keteltje mee met esbitblokjes en kunnen we toch nog thee en koffie zetten. We kruipen vroeg in bed.
Na een ontbijtje in het CIS gaan we de stad Reims bezoeken. Een mooi en oud centrum met mooie gebouwen en een schitterende kathedraal. Een heerlijk terrasje wordt natuurlijk ook mee genomen. In de namiddag haal ik mijn stempel af in de kathedraal en nadien bezoeken we de Eglise Saint-Rémy. We gaan in de grote Carrefour van Reims ook nog wat mondvoorraad indoen voor de komende dagen. Nele en Jonathan zijn ondertussen ook aangekomen in het CIS. Met Nele spreek ik af om de volgende dag samen verder te stappen, maar dan wel een korte etappe zodat ze ook nog de tijd heeft om op haar gemak Reims te zien.
Vandaag een vrij warme dag met een briesje. Eerst nog wat ontbeten in het cafeetje en dan op stap naar Bazancourt. In Avançon worden we uitgenodigd door een jonge vrouw om een koffie te drinken en een pannenkoek te eten bij haar moeder thuis. Voor de eerste keer inT-Shirt gelopen met als gevolg rode armen. Lunchen doen we op een bankje in Avançon. Het wordt een leuke tocht. Nele had al een kamer geboekt in een hotel in Bazancourt. Ik moet verder naar Reims omdat Rose en de boys voor een dag op bezoek komen. Ik merk dat op voorhand reserveren een heel goede zaak is. Gemakkelijker voor de gastgezinnen, maar ook gemakkelijker voor jezelf. Minder stress. In Bazancourt is alles verlaten, wat typisch is op een zondag in Frankrijk. Nele belt de eigenares die het hotel komt open doen. Rose zou me oppikken op weg naar Reims, maar de vrouw van het hotel moest nog in Reims zijn en wil me een lift tot ongeveer 1,5 km van de jeugdherberg (CIS). Ik verwittig Rose dat ze kan door rijden naar Reims. Rose en de boys komen ongeveer 2 u later toe in de CIS.
Leuke wandeling met af en toe stijle hellingen. Het begin van de lente werd beloofd, maar het is nog heel grijs tijdens de dag met af en toe een straal zon. De wandeling gaat door weidse vlaktes met af en toe een pittige helling eigen aan deze regio, Les Ardennes. De klei begint wit te zien. Ik kom dus in de buurt van de Champagne streek. Onderweg kom ik terug een aanduiding van het aantal km tot Santiago. Toch nog altijd 2.454 km. Rond 16.30u kom ik in Château-Porcien aan en installeer me in de pelgrimskamer na de toegangscode in de plaatselijke Carrefour ontvangen te hebben. Het is een heel bescheiden kamertje, maar een bed, een douche en toilet zijn voldoende. Het verblijf is gratis. Ik begin me te installeren en ongeveer een uurtje later komt Nele ook aankloppen. Zij is de code gaan afhalen in het cafeetje.We gaan een pelgrimsmenu eten in hetzelfde cafeetje. Na de maaltijd gaan we terug naar het kamertje en vertellen ronduit. Het blijkt dat Nele en ik dezelfde weg naar Santiago hebben gepland. We beslissen om toch een stuk, of het hele traject, samen te wandelen.
Eindelijk een beetje lente. Vogeltjes fluiten en onder het zware wolkendek komt af en toe een zonnestraaltje piepen. Robert en Christiane verrassen me met een heerlijk ontbijt met zelfgemaakte confituur en staan er op dat ik ook iets klaar maak voor onderweg. Super lieve mensen. Het wordt een leuke wandeltocht door velden en bossen. Soms gaat het tussen een smalle doorgang van prikkeldraad door. In Signy-l'Abbaye ga ik snel in de lokale Carrefour wat voorraad in doen. Dat is wel nodig, want onderweg zijn de plaatsen, waar je iets kan kopen, heel schaars tot onbestaande. In La Lobbe kan ik geen onderdak meer vinden, maar er is wel een Bar - Tabac waar ik een koffie drink. Daar hoor ik dat er in het volgende dorp een Nederlandse dame woont die onderdak kan geven. Dus, nog een 5 km verder stappen. Ik kom aan bij Maaike, een heel alternatieve dame met 3 honden en een kat. Maaike woont hier al 10 jaar. Toch wel een heel rare ervaring bij een heel lieve dame. Ze woont echt in een rommelig heksenhuisje. Ik moet me zelfs een weg banen door een gang waar lakens aan het plafond hangen om te drogen om in mijn kamertje te geraken. De douche en het toilet beneden zijn piepklein en er liggen allemaal spullen, soms nog onuitgepakt in een doos en stapels tijdschriften. Maaike is ziek en hoest erg. Ze zegt dat ze niet kan koken voor mij en dat ik mijn plan moet trekken. Ik maak me dus een pasta met kaassaus en eet dit op mijn eentje aan de keukentafel waar ook de eetbakjes van de poezen staan. Raad voor de pelgrims die na me komen: Spreek duidelijk prijzen af met Maaike. Maaike biedt me 's avonds een wijntje aan en zet dat bij de afrekening op de factuur.
Mijn eerste dag van de tocht die me dwars door Frankrijk moet brengen. Het regent pijpenstelen. Is dit de voorbode van een zeer natte lente?Samen met Nele ontbijtje genomen in het keukentje. Spek en eitjes... Nele vertrekt rond half 10. Ik ga nog snel naar de post om wat spullen naar huis te sturen. Ik loop wat in Rocroi rond en besluit om ook te vertrekken. Om half 11 ben ik weg. Ontzettend veel regen vandaag. Zonder ophouden. Dit is wel echt een erbarmelijke tocht. Permanent regenvlagen, drassige akkers, kletsnatte bospaden. Verkleumd in Aubigny toegekomen. Tot overmaat van ramp vind ik geen slaapplaats. Op één plaats hoor ik dat er net een jonge dame uit Vlaanderen was toegekomen. Vermoedelijk Nele. Gelukkig kom ik Robert tegen. Hij ving vroeger pelgrims op en wilde voor één keer nog een uitzondering maken. Snel organiseerde hij met Christiane een bed in de logeerkamer en een avondmaal. Heerlijk gegeten, gewassen, geslapen en ontbeten bij een hartelijk en vriendelijk ouder koppel. Robert en Christiane.
Alhoewel binnen de tent alles droog gebleven is, is de buitenkant kletsnat. Het regent nog altijd hevig als ik uit het tentje kruip. Ik sleep alles naar de wasplaats om droog te kunnen inpakken. Als laatste pak ik de natte tent in en ga terug naar het cafeetje. Normaal is het dicht, maar de eigenaar stond er op dat ik nog goede dag ging zeggen en om een lekkere koffie te drinken. Iets later vertrek ik door mooie, maar heel natte bossen, richting Rocroi. Ik kom de eerste pelgrims tegen op het moment dat ik in een boshutje rust. Nele uit Antwerpen en Jonathan uit Ciney. Zij komen ook uit Oignies en zaten toevallig in dezelfde gite. Na een tijdje stappen ze verder en ik vervolg mijn weg een 10 minuten later. De boswegen zijn bijna onbegaanbaar door de regen. Ik kom Nele en Jonathan iets verder weer tegen. We eten samen wat en stappen samen richting Rocroi. In Frankrijk nemen John en ik de weg naar het centrum van Rocroi. Nele stapt verder via de GR route. Op dat punt start de Via Campaniensis, de weg van Rocroi tot aan Vézelay. We komen hier ook het eerste schild tegen met de afstand tot Santiago (2.543 km). Even schrikken, want thuis had ik ongeveer 2.264 km uitgerekend voor de hele Camino vanuit Genk. Ik stap toch niet achteruit? In Rocroi melden John en ik ons aan in het Office de Tourisme. John wil bij een familie gaan slapen, ik neem de gemeentelijke slaapplaats voor pelgrims. Nele komt iets later toe in het logement. Er komt ook een vrijwilliger toe die ons uitlegt dat er tussen Rocroi en Signy geen mogelijkheid is om aan eten te geraken. Geen winkels, geen café, niets...Nele en ik besluiten om samen inkopen te doen voor het avondmaal, het ontbijt en voorraad voor de volgende dag(en). We maken een heerlijke stoofpot van groenten, babbelen nog wat en gaan slapen.
Omstreeks 9u vertrokken. Snel nog wat zaken, die ik niet meer nodig heb, op de post gedaan. Het is grijs en er staat nog altijd een stevige wind, maar het wordt wel een mooie wandeling. Ik verlaat Givet en volg de Maas richting zuid. Op een rondpunt kom ik een zwaarbewapende politie patrouille tegen. De eerste pittige hellingen komen er aan. In Aubrieves drink ik een koffie en koop ik een baguette voor onderweg. Vervolgens gaat het naar Hierges, een heel mooi en pittoresk dorpje en zeker een bezoek waard. De bewegwijzering is niet altijd even duidelijk en op sommige plaatsen loop ik verkeerd. Gelukkig merk ik dat altijd vrij snel. Ik volg het GR pad richting Belgische grens. Net over de grens neem ik de weg naar Oignies. Mooie weg tussen de bossen, maar wat een klim zeg. Halverwege zet ik me even neer om te rusten. Een oude man, Jean, stopt en vraagt of alles ok is. Hij biedt me een lift aan tot Oignies, wat ik niet heb afgeslagen. Ik ga in Oignies naar de lokale camping K'Dor en zet mijn tentje recht. Snel nog wat proviand gekocht in het buurtwinkeltje van Oignies en nadien in een cafeetje wat gegeten. Ik vraag of ze daar een pelgrim menu aanbieden, maar dat ging dus niet. Maar toen de uitbater hoorde dat ik naar Compostela ging, kreeg ik enkele glazen wijn aangeboden. Nadien terug het tentje in en goed geslapen! 's Nachts begint het hevig te regenen. Gelukkig blijft het binnen in de tent droog en warm.
Rond 4u worden we opgeschrikt door een loeiende wind, slagregen en klapperende vensterluiken. Een storm trekt over Dinant. Toen we rond 6.30u opstonden was de regen gestopt, maar er staat veel wind. Ik besluit niet naar Doische te gaan, omdat ik met deze wind de bossen wil vermijden. Ik besluit om de Maas verder te volgen tot Givet. Het wordt een heel onplezierige dag. Constante regenvlagen met vreselijke windvlagen. Met de poncho aan lijk ik wel een op hol geslagen zeilschip. Eventjes vrees ik dat een stevige windvlaag me de Maas kan in sleuren. Ik ga wat verder aan de kant lopen. Tot overmaat van ramp kom ik door de slechte signalisatie en beschrijving van het boekje aan de verkeerde kant van de Maas terecht. Dus, geen pittoreske wandeling, maar een grote steenweg waar auto's langsrazen. Ik zie met momenten het juiste pad aan de overkant van de weg. Het was doorbijten geblazen. En zo overschrijd ik de Franse grens. Doornat kom ik in Givet aan. Ik neem contact met Mr Colin om een plekje te krijgen in de réfuge Parroise N-D. Wat een opluchting! Er is nog plaats, maar ik moet wachten tot 17u voor ik binnen mag. In het stadje ga ik in een Brasserie een lasagne eten en nadien wacht ik geduldig op een bankje dat enkele honderden meters van de réfuge staat. Ik krijg een fijne kamer (3 bedden) met een klein keukentje, een heerlijke douche en toilet. Ik droog mijn kleren en eet muesli, water en geconcentreerde melk als avondmaal. Vroeg in bed vandaag. Het wordt een gewoonte om vroeg te gaan slapen. Hopelijk beter weer morgen.
Deze morgen uit de jeugdherberg vertrokken rond 9.15u. Het weer is goed. Grijs met veel wind en af en toe wat prutsregen, maar af en toe ook een streepje zon. Vandaag gaat de tocht de hele tijd langs de Maas via de Ravel. Een prachtige en heel mooie wandeling. De avond voor mijn vertrek heb ik naar de Abdij van Leffe gebeld om een plaats te reserveren in de abdij. Het is Paaszondag en er zijn niet veel winkels open. Gelukkig vind ik nog een tankstation waar ik een snack kan eten en koffie uit een automaat. Het uur veranderde vorige nacht ook van winter- naar zomeruur en alhoewel ik er op gelet had, stond mijn uurwerk nog op wintertijd. In de abdij van Leffe werd ik hartelijk ontvangen door Broeder Bruno. Hij leidde me rond in de abdij en toonde waar de slaapzalen voor pelgrims waren. Geen douches, maar wel een wasbak met koud water. Meer hebben we niet nodig! In de slaapzaal ontmoet ik Béatrice uit Waver die ook naar Compostela gaat, maar dan via de GR - route. Ze was van plan om per dag stukjes van 10 km te lopen. Broeder Bruno nodigde me uit voor de Vespers om 18.30u en het avondmaal om 19u. Nog voldoende tijd om me te wassen en zelfs een pintje te drinken in het cafeetje recht tegenover de abdij. Om 18.30u stond ik klaar voor de Vespers, maar geen paters te bespeuren. En om 19u ga ik naar de refter voor het avondmaal, maar alweer was alles stil. Vreemd! Ik hoor stemmen achter een deur en ga binnen. Daar zitten Béatrice en wat jonge mensen, die op retraite zijn, en die net gedaan hadden met eten. Er waren nog wat restjes over voor mij ;-) Het was Béatrice die me attent maakte dat mijn uurwerk een uur achterliep. Ha, nu was het duidelijk... Ik stond nog op winteruur. Een geluk dat ik toch tijdig binnen was in de abdij, want je moet er aanmelden voor 18u. Ik was er om 16.50u volgens mijn uurwerk en dat is in de zomer dus 17.50u. Gelukkig ben ik in Dinant niet eerst een pintje gaan drinken. Redelijk vroeg onder de wol gegaan en slecht geslapen.
Leuke verrassing 's morgens. Een briefje van Manu en Sophie op de keukentafel met gelukwensen en een "neem maar wat je nodig hebt" bericht. Ik heb het briefje aangevuld met mijn bedanking voor hun gastvrijheid. Ik had zelf eten voorzien en ben dus uit de ijskast gebleven, maar aan een lekker bakje Senseo koffie kon ik niet weerstaan. Om 7.30u was ik al op stap. Het zou een lange en pittige dag worden, want het was de zaterdag voor Paaszondag en daarom wilde ik wel in Namen aankomen om zeker proviand in te doen. Het had gevrozen tijdens de nacht en het was dus best wel fris. Maar de lucht was blauw. De tocht naar Lens liep door natuurgebied. Zaaalig! Ik moest wel wat opschieten omdat ik ongeveer een 45 km voor de boeg had en daarom keek ik niet verder meer naar mijn boekje Via Limburgica, maar nam kordaat de rechte, saaie en vooral drukke wegen. De kadans dreef ik een beetje op en voor de lunch heb ik amper 15 minuten uitgetrokken. Het zonnetje scheen, maar het bleef hardnekkig fris door de ijzige wind die over de plateaus raasde. Geen idee hoeveel kilometer ik gekapt heb. Het werd al snel 15u en toen besloot ik om toch maar op een bus te springen om tijdig in Namen te geraken. Snel contact genomen met de jeugdherberg en ja, er was nog één plaatsje vrij. Ik moest me dus reppen. Om 17u pil stond ik aan de balie van de jeugdherberg. Oef.... Ook even contact genomen met de paters van Leffe om te zien of ik op paaszondag kon opdagen. En "yes", hier was dus ook nog een plaatsje vrij. Morgen terug een pittige dag. Ongeveer 32 km....
Nat, nat, nat... Al bij het opstaan zie ik dat het goed aan het regenen is. Constant regen tot iets na de middag met veel wind. Een echte maartse bui. Rond 9u vertrokken in Borgloon en dan de grote weg genomen naar Heers. Op ongeveer 2u tijd was ik in Heers. In de Proxy wat eten voor de middag gaan halen. Rugzak, wandelstokken en kleddernatte poncho in het winkelkarretje wat toch fijne reacties van klanten en personeel tot gevolg had die me vroegen waar ik in godsnaam naar toe ging. Na het inkopen snel wat gegeten onder de luifel van de Proxy en dan verder op stap naar Opheers. Vanaf hier was het gedaan met grote en drukke wegen. De weg van Heers naar Opheers is een aaneenschakeling van kleine wegen met weinig verkeer. Iets na Opheers verlaat ik Vlaanderen. Ook de regen was gestopt. De tocht naar Waremme ging door landbouwvelden met als gevolg dat hele klompen klei zich aan de schoenen hechtten, alsof ze een gratis tripje Compostela wilden mee pikken. In principe wilde ik in Waremme op zoek gaan naar een slaapplaats, maar het was wel nog wat vroeg en ik had nog wat reserve over om verder te stappen. Door de Haspengouwse velden ben ik verder gestapt naar Hollogne-sur-Geer, waar ik overnachting vond bij Manu en Sophie Pirson. Een jong koppel dat in een hoeve van 200 jaar oud woonde. Manu gaf me onmiddellijk de sleutels van het plaatselijk scoutslokaal boven de schuur. Ik was blij genoeg met het onderdak, inclusief keuken en toiletten. Mijn matje en slaapzak heb ik dan ook zeer snel klaargezet. Toen kwam Sophie aankloppen en zei dat ik mocht verkassen naar het gebouw waar ze wonen. Ik kreeg een logeerkamer en mocht de badkamer gebruiken. 
Zalig. Om 19u vertrokken Manu en Sophie voor een etentje en daar zat ik dan moederziel alleen in de grote hoeve. Wat een vertrouwen zeg... Wat boterhammekes gegeten en dan het beddeke in.
Het komt er op aan niet teveel mee te nemen en het gewicht zo laag mogelijk te houden. Je moet het allemaal maar mee sleuren, dus een goede keuze van het materiaal en de spulletjes die je wil mee nemen. Je moet goed overwegen wat echt belangrijk is, wat "nice to have" is, maar niet noodzakelijk en dan tenslotte de zaken die echt niet nodig zijn. Een goede voorbereiding is cruciaal.
. 
