Ik wou wel eens weten, wat erger is: honderd maal door negerpiraten te worden verkracht, een bil afgesneden te worden, stokslagen te ontvangen van de Bulgaren, in een auto-da-fé gegeseld en opgehangen te worden, op de snijtafel te belanden, op de galeien te roeien, kortom, alle ellende die wij allen beleefd hebben te doorstaan – of wel hier de hele dag te blijven nietsdoen.

Uit Candide of het optimisme (1759) van Voltaire

Een autodafe (uit het Portugees: auto da fe, 'daad van geloof'’ ‘daad van vertrouwen’) . is een ritueel van penitentie van de door de inquisitie veroordeelde ketters en afvalligen (andersdenkenden). Het autodafe bestond uit een katholieke mis, een gebed, de openbare processie van diegenen die schuldig waren bevonden en het voorlezen van hun straf. Het ritueel vond altijd plaats in het openbaar, en duurde enkele uren. Kunstwerken over de autodafe wekken vaak de suggestie dat er marteling en verbranding aan te pas kwamen, maar in werkelijkheid gebeurde dit niet tijdens een autodafe. Het autodafe was namelijk een religieus ritueel. Marteling vond niet meer plaats na de rechtszaak, en executies stonden altijd los van het autodafe.