Welkom op mijn blog! Ik ben Sarah, een vrolijke en eigenwijze jongedame. Wat mij iets specialer maakt, is dat ik een aantal zeldzame aandoeningen heb die mijn leven dagelijks beïnvloeden. Het syndroom van Turner, Diabetes Insipidus, Reuma en NLD. Ondanks dit alles sta ik positief in het leven. Ik leef, werk, reis en doe leuke dingen, net als iedereen... maar soms net iets anders!
Meer weten? Lees snel verder....
04-05-2014
Glazen bol
Zo heel af en toe zou ik het wel willen: zo'n glazen bol die je kan zeggen wat je allemaal te wachten staat. De grote en kleine gelukjes, de sleur en ook de rottigheid van het leven.
Maar zou ik dan alles wel geloven? Wie zegt me of die bol de waarheid spreekt? En wil ik het allemaal wel weten? Want, wat ben je ermee? Wat ga je doen? Gillend weglopen of juist een gat in de lucht springen, misschien? Laat het maar gewoon komen, gewoon zijn. Het leven heeft zo zijn verrrassingen, soms goed en soms slecht. En het is maar goed dat we niet alles weten.
Maar zo heel af en toe, zou ik het toch wel willen. Gewoon om te weten: alles komt goed.
En jawel, hij is gepasseerd! Tram 3! Ik ben dan maar opgestapt, en ben nu heel beniewd waar deze rit me allemaal naartoe zal brengen!!! Een paar mooie reizen? De job van mijn dromen? Of het pad van de liefde misschien? Zou zo mooi zijn allemaal. Maar het blijft toch een beetje een mysterie en da's misschien maar goed ook.
Het was een ontzettend fijn verjaardagsweekend. Zaterdag koorrrepetitie, met een 'Happy Birthday' gezongen door 100 zangers. Leuk! 's Avonds een etentje met mijn ouders, grootouders, broer en schoonzus, peter en zijn vrouw, en metekind en haar ouders. Super gezellig! Gisteren zijn er een aantal vriendinnen en buren hier komen klinken. Ik had samen met mama hapjes voorzien en het appartement versierd. Ik ben, kort samen gevat, schandalig verwend geweest. Dat het prachtig weer was (nog steeds trouwens), maakte het natuurlijk helemaal af.
Of ik me nu ouder of anders voel? Voorlopig merk ik er niet veel van. Maar als ik tien jaar terug blik, stel ik toch vast dat er heel veel gebeurd is in die tijd. Ik ben vooral zelf op vele vlakken veranderd. En tegelijk toch ook dezelfde gebleven. Speciaal en doodgewoon tegelijkertijd. En ik ben van plan dat zou te houden. Ik klink alvast op een ' levensdecenium' vol memorabele momenten, levensvreugde en een goede gezondheid en vooral op .... MEZELF!!!
De laatste dagen worden we volop getrakteerd op zonneschijn!!! De lente is in het land, al hebben we dan nauwelijks een winter gehad. Maar mij hoor je niet klagen! Ik krijg er instant lentekriebels van: genieten van de knoppen aan de bomen, de vogels die fluiten, de eerste madeliefjes in het gras. Zalig! Van mij mag het zo nog een hele tijd blijven, ik kan het wel gewoon worden . Het grappige is dat veel mensen bij deze eerste zonnestralen meteen schijnen te denken dat het al zomer is. Terrasjes lopen vol, topjes en open schoenen. Terwijl het nog geen twintig graden is. Vorig jaar liepen we nog in onze winterjas. Ik heb ook veel zin om de lente in huis te halen: er staan verse bloemen op tafel, en binnenkort ga ik ook nieuwe plantenbakken halen voor op mijn terras. Hihi, zo heerlijk allemaal!
Mijn verjaardag komt ook dichter bij. 't is raar, maar dit jaar kijk ik er zelfs een beetje naar uit. Dertig worden, het voelt alsof ik een nieuw hoofdstuk inga. Na mijn nogal woelige tiener en twintiger jaren, hoop ik meer rust en stabiliteit te vinden als dertiger. Uiteraard wel met de nodige fun en actie. Ha ja, we zijn nog niet bejaard, he!
En een week later zijn we weer weg richting Zwitserland, de latten op. Het zal even raar doen na mijn mindere ervaring van vorig jaar, maar ik zie het wel zitten. Nog even mijn batterijen opladen voor de stage die meteen daarna begint! Spannend!
Jawel, alweer twee vakken afgerond! Het gaan vooruit. Bovendien vandaag goed nieuw gekregen: mijn stage aanvraag is aanvaard. Alles is nu geregeld, na de paasvakantie begin ik er aan. Het zullen drukke, zware weken worden. Maar voolopig zie ik het wel zitten. Vandaag begint de krokusvakantie, dus kan ik een beetje bekomen.
De stage: ik weet niet goed wat ik ervan moet verwachten. Gaan die leerlingen mij wel accepteren? Ga ik ze wel in het gareel kunnen houden? Ik ben er een beetje bang voor, maar ik ga het gewoon op me af laten komen. Zo erg kan het toch niet zijn?
Ik heb de laatste weken ook veel opdrachten gekregen van Familiehulp. Leuk! Maar helaas heeft het ook een keerzijde: ik ben zelf al twee weken aan het sukkelen. Snotteren, niezen. En nu zit het ook wat op mijn luchtwegen. Maandag even langs de dokter passeren.
Zo, vanavond ga ik genieten van een welverdiend warm bad en tv avondje!
De eerste maand van het jaar is alweer bijna om! Dus dan volgt nu een korte samenvattig. Het zal wel een kort berichtje worden, wegens tijdsgebrek. Jaja, het begint weer wat drukker te worden ;-)
Ok, hier gaan we:
Eerst ben ik nog wat bekomen van de feestperikelen
Daarna volgden twee examens op school, waarvan ik intussen gelukkig weet dat ik geslaagd ben!
Ook weer proeflesjes moeten geven, stage plannen. Beetje stressy, maar het zal wel lukken.
Intussen nog wat soldenshoppen! Het heeft lang geduurd, maar ik heb dan toch mijn slag thuisgehaald: een mooi kleedje voor...
de trouw van een goede vriendin, volgende week! Leuk, leuk, leuk! We gaan er met het koor de boel op stelten zetten!
Vanmiddag is er de nieuwjaarsbijeenkomst van de Turner vereniging, daar kijk ik ook al lang naar uit. Ik ga een stukje piano spelen.
En tussen ben ik ook nog volop plannen aan het maken voor de komende maanden: mijn verjaardag, vakantie....
De winter komt nu stilaan echt in het land, maar van mij mag het ineens lente worden! Want mijn spieren protesteren een beetje tegen de kou. Ach ja, dat overleven we ook wel weer.
Ja, daar zijn we weer aanbeland: de pakjesmaand! De kerstboom staat er, de lichtjes branden, cadeau'tjes zijn zo goed als allemaal gekocht. Ik heb al enkele kerstmarkten en concerten bezocht. Jenevertjes en glüwhein gedronken. Dus kan ik wel zeggen de de sfeer er inzit. Over enkele dagen zitten we weer met zijn alleen aan de feesttafel. Ondanks alle extra verplichtingen, is de kersttijd toch vooral heel gezellig.
En daarmee gaat ook de laatste week van het jaar in! Voor mij persoonlijk niet bepaald een toppertje, 2013. Mijn job verloren, ski vakantie verpest door die stomme val. Veel vragen en twijfels. Onbegrip ook. Het doet altijd pijn als mensen denken dat ze het beter weten en je de les spellen, terwijl ze er duidelijk niets van snappen.
Maar gelukkig heb ik ook een goede beslissing genomen: de opleiding! Ik heb trouwens voor enkele vakken al punten terug gekregen, en die waren allemaal heel goed. Ook de observatie-stages zitten er op. Het gaat snel! Hopelijk kan ik volhouden, zodat ik in het niewe jaar een nieuw diploma op zak kan steken. Ik ga er keihard voor werken!
Dat zijn dan meteen mijn twee belangrijkste voornemens voor 2014:
* Ik zoek zelf uit met welke 'goede raad' ik iets kan doen, en de rest laat ik aan me voorbij gaan
* Mensen en zaken die energie uit me slorpen, in plaats van me een positief gevoel te geven ga ik zoveel mogelijk uit de weg
Met de studie gaat het vrij goed. De eerste vakken zijn al bijna afgerond. Het is wel hard werken. Taken maken, proeflessen geven, observatie stage enz. Ze houden ons wel bezig. Maar voorlopig kan ik het wel bolwerken. De laatste weken ben ik een aantal keer langs geweest op mijn eigen middelbare school. Echt grappig om mijn vroegere leerkrachten terug te zien. En ze herkennen me nog allemaal.
Daarnaast heb ik ook al een aantal dagen kunnen werken voor de oppasdienst, met daginterim contract. Ik ga dan thuis voor zieke kindjes zorgen. Leuk om te doen. Ik hoop dat er opdrachten zullen volgen.
Dit en volgend weekend hebben we concerten met het koor. Dus ik krijg het ook weer lekker druk
Zo voel ik me soms.... SuperSarah! Of liever: ik heb vaak het idee dat ik zo zou moeten zijn. Er wordt zoveel verwacht in onze samenleving: je moet als jonge vrouw er goed uitzien, een interessante en goedbetaalde job hebben, een fijne relatie ... Daarnaast liefst ook sportief zijn, culturele en maatschappelijke interesse tonen, een grote vriendenkring hebben enzovoort. Pffff.. zo vermoeiend! Waarom leggen we onszelf toch zoveel verplichtingen op? Is dat wel nodig? Ik ben toch goed zoals ik ben?
Er zijn dagen dat ik tevreden ben. Met mezelf, met mijn leven. Dankbaar om wat ik heb,en om wie ik ben geworden. Want ik ben uniek. Meer dan uniek: ik ben extra speciaal! Anders maar ook zo heel gewoon. Er zijn dagen dat ik daar zelfs een beetje trots op ben. Dan durf ik vol vertrouwen naar de toekomst te kijken. Mijn eigen lichaam zal me nooit in de steek laten. Alles lijkt te kloppen. Het is zoals het moet zijn.
Maar evengoed zijn er dagen dat ik overmand door verdriet. Ik kan er soms heel kwaad om worden. Zonder te weten op wie. Want niemand heeft hier schuld aan. Niemand heeft me dit toegewenst. Behalve dan misschien moeder natuur in hoogsteigen persoon. Als ik die bitch ooit tegen kom, zal het haar beste dag niet zijn!Ik zal haar recht in de ogen kijken. En dan zal ik haar zeggen dat ze één en ander uit te leggen heeft. Maar tot dan, maak ik er gewoon het beste van.
We zijn er direct ingevlogen op school. Werktaken maken, een stageplan maken, en nu vrijdag mag ik al mijn eerste lesje geven voor mijn medestudenten. Spannend! Maar ik zie het wel zitten, hoor. Voorlopig toch nog De medestudenten vallen goed mee, en het begint al een beetje te wennen allemaal. Ik ga alles op alles zetten om de opleiding in een jaar af te werken. Maar of het ook zal lukken? Ik hoop met deze opleiding meer kansen op de arbeidsmarkt te krijgen. Tijdens de stages zal ik moeten ondervinden wat me het beste ligt: secundair of eventueel volwassenenonderwijs. En dan hoop ik daar op termijn minstens een halftijdse opdracht te pakken te krijgen. Moet lukken, toch?
We zijn het voorbije weekend met de familie naar de ardennen geweest. Dat was zoals altijd heel gezellig. We hebben prachtig weer gehad, en ook enkele mooie wandelingen kunnen maken. De komende weken staan er ook nog wel wat leuke dingen op het programma.
Ik voel me dus in het algemeen wel beter, gelukkig! Ergens begin november hoop ik te starten met een cursus mindfulness. Om zo beter te leren omgaan met stress. Ik hou jullie zeker op de hoogte hoe dat loopt.
Ik ben gisteren op jaarlijkse controle geweest bij de endocrinoloog en de reumatoloog. En goed nieuws: alles was super ! De bloedwaarden ( ontstekingswaarden, schildklier en nierfunctie enz.) waren prima op pijl, en ook mijn bloeddruk was ok. Dus kan ik er weer een jaartje tegen!
En zo is het alweer september! Een nieuw schooljaar, ook voor mij. Want straks start ik met lerarenopleiding. Spannend, spannend! Ik ben echt heel benieuwd naar de docenten en medestudenten. Maar ik ga er van uit dat het allemaal wel zal meevallen. Ik ben in elk geval heel blij dat ik weer iets om handen ga hebben. Want veel vrij tijd is leuk, maar na dik 2 maanden ben ik het toch wel een beetje beu. Tijd voor actie!
Ik ben sinds zaterdag ook terug van vakantie. Het was een heel mooie reis, echt prachtige dingen gezien. Lago di Garda, Verona, Venetië... echt de moeite! Helaas viel ik wel een beetje uit de toon in de groep, gezien de rest veel ouder was. En dat ' veel' mag je dan wel letterlijk nemen. Ik was hier bij inschrijving niet van op de hoogte, en dat was toch een beetje jammer. Het waren wel heel vriendelijke mensen. Al bij al ben ik toch blij dat ik het gedaan heb. Maar voor volgend jaar zoek ik toch ander gezelschap op
Volgende week moet ik ook weer even op controle bij de dokters van het UZA. Ik zal jullie op de hoogte houden!
Hier ben ik weer! Het leven kabbelt nog steeds rustig verder. Ook in mijn eigen leven is het nu een beetje komkommertijd. Er valt niet veel te melden.
Toch een leuke anekdote: Zoals gemeld ben ik nog altijd bezig met solliciteren. Gisteren heb ik deelgenomen met aan schriftelijke proeven voor een bediende functie. Heel cliché eigenlijk, met een stuk of tien mensen in een zaaltje. Eerst een aantal testen tegen de tijd, en da's nooit echt mijn sterke punt geweest. Ook dit keer vond ik het heel moeilijk. Ik had het idee dat ik er niet veel van gebakken heb. Daarna volgde nog een kennisproef, grotendeels openboek. Dat ging me dus beter af. Toch waren mijn verwachtingen bij het verlaten van de zaal niet erg hoog. Mijn verbazing was dan ook groot toen ik al bij thuiskomst een mailtje in mijn mailbox vond: ik ben geselecteerd voor de volgende ronde, en mag binnenkort op gesprek komen. Hoera, eindelijk een meevaller! Al wil het nog niet zeggen dat ik de job heb, natuurlijk. En ik weet ook nog niet of het helemaal mijn ding is. Maar mijn zelfvertrouwen heeft in elk geval weer een kleine opkikker gekregen.
Verder kan ik nog melden dat ik een vakantie geboekt heb naar Italië, eind augustus. Uiteraard kijk ik er heel erg naar uit! Vanmiddag ben ik samen met een vriend de stad ingegaan voor een hapje en een terrasje, heel gezellig. Volgende week ga ik waarschijnlijk nog een dagje naar zee. Mijn ouders zijn nu ook met vakantie, dus vul ik mijn tijd een beetje met op hun huis te letten. En zo kan ik me wel bezighouden.
Eindelijk zomer! De laatste dagen is het vrij mooi geweest. Vandaag iets minder, maar het zou maar van korte duur zijn. Een mens kan soms toch zo'n deugd hebben van een beetje zon
Verder gaat het hier rustig verder. Inmiddels ben ik zo goed als zeker dat ik in september opnieuw ga studeren, hopelijk in combinatie met wat interim werk hier en daar. Er zijn toch weinig interessante vacatures momenteel, en die opleiding kan me wel boeien. Dus dan moeten we er maar voor gaan. Maar het zal eerst nog wat geloop worden de komende weken ivm het in orde brengen van een uitkering. Al verwacht ik daar nu niet echt problemen mee.
En nu heb ik dus even rust. Ik probeer er maar het beste van te maken. Hier en daar een uitstapje, voorzichtige vakantieplannen. Voorlopig verveel ik me niet, maar dat kan nog komen natuurlijk.
Maar ergens blijft de angst toch zitten: Gaat het ooit lukken? Ga ik mijn weg wel vinden, op de arbeidsmarkt en daarbuiten? Als je weer een tegenslag te verwerken hebt, is het moeilijk om dan niet te beginnen piekeren. Al probeer ik mezelf er van te overtuigen dat ik goed bezig ben, en dat het allemaal wel los zal lopen.
Amai, het zijn enkele lastige en zware weken geweest. Twijfels, vraagtekens, frustraties, tranen... Om een lang verhaal kort te maken: vorige week heb ik mijn laatste week gewerkt bij mijn huidige werkgever. We zijn gelukkig tot een overeenkomst kunnen komen. Ik zou het hele verhaal hier kunnen vertellen, want niet alles is correct verlopen, maar dat ga ik hier nu niet doen. Mensen die graag meer willen weten, mogen me uiteraard altijd een mailtje sturen.
De vraag is nu natuurlijk: wat ga ik dan wel doen? Ik heb de voorbije periode ook vaak gesollliciteerd, maar helaas steeds uit te boot gevallen ( een paar keer heeeel nipt ) Het is dus nog even onzeker nu. Ik speel met het idee om eventueel deze kans te grijpen en terug te gaan studeren, een bijkomende lerarenopleiding. Omdat het mijn kansen op de arbeidsmarkt toch wel zou vergroten. Maar dat is dus nog niet zeker.
Voorlopig neem ik gewoon even rust. Alles rustig laten bezinken, ik wil zeker geen overhaaste beslissingen nemen.
Ik ga het hierbij laten, maar ik schrijf gauw weer!
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
 "Smile"){kind=icon}
 "Cool"){kind=icon}
 "Very Happy"){kind=icon}
. Het grappige is dat veel mensen bij deze eerste zonnestralen meteen schijnen te denken dat het al zomer is. Terrasjes lopen vol, topjes en open schoenen. Terwijl het nog geen twintig graden is. Vorig jaar liepen we nog in onze winterjas. Ik heb ook veel zin om de lente in huis te halen: er staan verse bloemen op tafel, en binnenkort ga ik ook nieuwe plantenbakken halen voor op mijn terras. Hihi, zo heerlijk allemaal!
 "Rolling Eyes"){kind=icon}
 "Razz"){kind=icon}
De medestudenten vallen goed mee, en het begint al een beetje te wennen allemaal. Ik ga alles op alles zetten om de opleiding in een jaar af te werken. Maar of het ook zal lukken?
) Het is dus nog even onzeker nu. Ik speel met het idee om eventueel deze kans te grijpen en terug te gaan studeren, een bijkomende lerarenopleiding. Omdat het mijn kansen op de arbeidsmarkt toch wel zou vergroten. Maar dat is dus nog niet zeker.
