Een diepe, scherpe pijn vanbinnen.

Verdriet dat nooit helemaal overgaat.

Ik kan er geen andere woorden voor verzinnen.

Wie me echt kent, weet waarover dit gaat.

Ik kan alleen maar wachten en hopen in mijn leven.

Hopen dat ik ooit kan leren leven met het gemis.

En dat ik het een plekje kan geven,

kan aanvaarden wat er niet is.

11-05-2014, 00:00 geschreven door Sarah  

Zo heel af en toe zou ik het wel willen: zo'n glazen bol die je kan zeggen wat je allemaal te wachten staat. De grote en kleine gelukjes, de sleur en ook de rottigheid  van het leven.

Maar zou ik dan alles wel geloven? Wie zegt me of die bol de waarheid spreekt? En wil ik het allemaal wel weten? Want, wat ben je ermee? Wat ga je doen? Gillend weglopen of juist een gat in de lucht springen, misschien? Laat het maar gewoon komen, gewoon zijn. Het leven heeft zo zijn verrrassingen, soms goed en soms slecht. En het is maar goed dat we niet alles weten.

Maar zo heel af en toe,  zou ik het toch wel willen. Gewoon om te weten: alles komt goed.

04-05-2014, 00:00 geschreven door Sarah