Welkom op mijn blog! Ik ben Sarah, een vrolijke en eigenwijze jongedame. Wat mij iets specialer maakt, is dat ik een aantal zeldzame aandoeningen heb die mijn leven dagelijks beïnvloeden. Het syndroom van Turner, Diabetes Insipidus, Reuma en NLD. Ondanks dit alles sta ik positief in het leven. Ik leef, werk, reis en doe leuke dingen, net als iedereen... maar soms net iets anders!
Meer weten? Lees snel verder....
De eerste maand van het jaar is alweer bijna om! Dus dan volgt nu een korte samenvattig. Het zal wel een kort berichtje worden, wegens tijdsgebrek. Jaja, het begint weer wat drukker te worden ;-)
Ok, hier gaan we:
Eerst ben ik nog wat bekomen van de feestperikelen
Daarna volgden twee examens op school, waarvan ik intussen gelukkig weet dat ik geslaagd ben!
Ook weer proeflesjes moeten geven, stage plannen. Beetje stressy, maar het zal wel lukken.
Intussen nog wat soldenshoppen! Het heeft lang geduurd, maar ik heb dan toch mijn slag thuisgehaald: een mooi kleedje voor...
de trouw van een goede vriendin, volgende week! Leuk, leuk, leuk! We gaan er met het koor de boel op stelten zetten!
Vanmiddag is er de nieuwjaarsbijeenkomst van de Turner vereniging, daar kijk ik ook al lang naar uit. Ik ga een stukje piano spelen.
En tussen ben ik ook nog volop plannen aan het maken voor de komende maanden: mijn verjaardag, vakantie....
De winter komt nu stilaan echt in het land, maar van mij mag het ineens lente worden! Want mijn spieren protesteren een beetje tegen de kou. Ach ja, dat overleven we ook wel weer.
Ja, daar zijn we weer aanbeland: de pakjesmaand! De kerstboom staat er, de lichtjes branden, cadeau'tjes zijn zo goed als allemaal gekocht. Ik heb al enkele kerstmarkten en concerten bezocht. Jenevertjes en glüwhein gedronken. Dus kan ik wel zeggen de de sfeer er inzit. Over enkele dagen zitten we weer met zijn alleen aan de feesttafel. Ondanks alle extra verplichtingen, is de kersttijd toch vooral heel gezellig.
En daarmee gaat ook de laatste week van het jaar in! Voor mij persoonlijk niet bepaald een toppertje, 2013. Mijn job verloren, ski vakantie verpest door die stomme val. Veel vragen en twijfels. Onbegrip ook. Het doet altijd pijn als mensen denken dat ze het beter weten en je de les spellen, terwijl ze er duidelijk niets van snappen.
Maar gelukkig heb ik ook een goede beslissing genomen: de opleiding! Ik heb trouwens voor enkele vakken al punten terug gekregen, en die waren allemaal heel goed. Ook de observatie-stages zitten er op. Het gaat snel! Hopelijk kan ik volhouden, zodat ik in het niewe jaar een nieuw diploma op zak kan steken. Ik ga er keihard voor werken!
Dat zijn dan meteen mijn twee belangrijkste voornemens voor 2014:
* Ik zoek zelf uit met welke 'goede raad' ik iets kan doen, en de rest laat ik aan me voorbij gaan
* Mensen en zaken die energie uit me slorpen, in plaats van me een positief gevoel te geven ga ik zoveel mogelijk uit de weg
Met de studie gaat het vrij goed. De eerste vakken zijn al bijna afgerond. Het is wel hard werken. Taken maken, proeflessen geven, observatie stage enz. Ze houden ons wel bezig. Maar voorlopig kan ik het wel bolwerken. De laatste weken ben ik een aantal keer langs geweest op mijn eigen middelbare school. Echt grappig om mijn vroegere leerkrachten terug te zien. En ze herkennen me nog allemaal.
Daarnaast heb ik ook al een aantal dagen kunnen werken voor de oppasdienst, met daginterim contract. Ik ga dan thuis voor zieke kindjes zorgen. Leuk om te doen. Ik hoop dat er opdrachten zullen volgen.
Dit en volgend weekend hebben we concerten met het koor. Dus ik krijg het ook weer lekker druk
Zo voel ik me soms.... SuperSarah! Of liever: ik heb vaak het idee dat ik zo zou moeten zijn. Er wordt zoveel verwacht in onze samenleving: je moet als jonge vrouw er goed uitzien, een interessante en goedbetaalde job hebben, een fijne relatie ... Daarnaast liefst ook sportief zijn, culturele en maatschappelijke interesse tonen, een grote vriendenkring hebben enzovoort. Pffff.. zo vermoeiend! Waarom leggen we onszelf toch zoveel verplichtingen op? Is dat wel nodig? Ik ben toch goed zoals ik ben?
Er zijn dagen dat ik tevreden ben. Met mezelf, met mijn leven. Dankbaar om wat ik heb,en om wie ik ben geworden. Want ik ben uniek. Meer dan uniek: ik ben extra speciaal! Anders maar ook zo heel gewoon. Er zijn dagen dat ik daar zelfs een beetje trots op ben. Dan durf ik vol vertrouwen naar de toekomst te kijken. Mijn eigen lichaam zal me nooit in de steek laten. Alles lijkt te kloppen. Het is zoals het moet zijn.
Maar evengoed zijn er dagen dat ik overmand door verdriet. Ik kan er soms heel kwaad om worden. Zonder te weten op wie. Want niemand heeft hier schuld aan. Niemand heeft me dit toegewenst. Behalve dan misschien moeder natuur in hoogsteigen persoon. Als ik die bitch ooit tegen kom, zal het haar beste dag niet zijn!Ik zal haar recht in de ogen kijken. En dan zal ik haar zeggen dat ze één en ander uit te leggen heeft. Maar tot dan, maak ik er gewoon het beste van.
We zijn er direct ingevlogen op school. Werktaken maken, een stageplan maken, en nu vrijdag mag ik al mijn eerste lesje geven voor mijn medestudenten. Spannend! Maar ik zie het wel zitten, hoor. Voorlopig toch nog De medestudenten vallen goed mee, en het begint al een beetje te wennen allemaal. Ik ga alles op alles zetten om de opleiding in een jaar af te werken. Maar of het ook zal lukken? Ik hoop met deze opleiding meer kansen op de arbeidsmarkt te krijgen. Tijdens de stages zal ik moeten ondervinden wat me het beste ligt: secundair of eventueel volwassenenonderwijs. En dan hoop ik daar op termijn minstens een halftijdse opdracht te pakken te krijgen. Moet lukken, toch?
We zijn het voorbije weekend met de familie naar de ardennen geweest. Dat was zoals altijd heel gezellig. We hebben prachtig weer gehad, en ook enkele mooie wandelingen kunnen maken. De komende weken staan er ook nog wel wat leuke dingen op het programma.
Ik voel me dus in het algemeen wel beter, gelukkig! Ergens begin november hoop ik te starten met een cursus mindfulness. Om zo beter te leren omgaan met stress. Ik hou jullie zeker op de hoogte hoe dat loopt.
Ik ben gisteren op jaarlijkse controle geweest bij de endocrinoloog en de reumatoloog. En goed nieuws: alles was super ! De bloedwaarden ( ontstekingswaarden, schildklier en nierfunctie enz.) waren prima op pijl, en ook mijn bloeddruk was ok. Dus kan ik er weer een jaartje tegen!
En zo is het alweer september! Een nieuw schooljaar, ook voor mij. Want straks start ik met lerarenopleiding. Spannend, spannend! Ik ben echt heel benieuwd naar de docenten en medestudenten. Maar ik ga er van uit dat het allemaal wel zal meevallen. Ik ben in elk geval heel blij dat ik weer iets om handen ga hebben. Want veel vrij tijd is leuk, maar na dik 2 maanden ben ik het toch wel een beetje beu. Tijd voor actie!
Ik ben sinds zaterdag ook terug van vakantie. Het was een heel mooie reis, echt prachtige dingen gezien. Lago di Garda, Verona, Venetië... echt de moeite! Helaas viel ik wel een beetje uit de toon in de groep, gezien de rest veel ouder was. En dat ' veel' mag je dan wel letterlijk nemen. Ik was hier bij inschrijving niet van op de hoogte, en dat was toch een beetje jammer. Het waren wel heel vriendelijke mensen. Al bij al ben ik toch blij dat ik het gedaan heb. Maar voor volgend jaar zoek ik toch ander gezelschap op
Volgende week moet ik ook weer even op controle bij de dokters van het UZA. Ik zal jullie op de hoogte houden!
Hier ben ik weer! Het leven kabbelt nog steeds rustig verder. Ook in mijn eigen leven is het nu een beetje komkommertijd. Er valt niet veel te melden.
Toch een leuke anekdote: Zoals gemeld ben ik nog altijd bezig met solliciteren. Gisteren heb ik deelgenomen met aan schriftelijke proeven voor een bediende functie. Heel cliché eigenlijk, met een stuk of tien mensen in een zaaltje. Eerst een aantal testen tegen de tijd, en da's nooit echt mijn sterke punt geweest. Ook dit keer vond ik het heel moeilijk. Ik had het idee dat ik er niet veel van gebakken heb. Daarna volgde nog een kennisproef, grotendeels openboek. Dat ging me dus beter af. Toch waren mijn verwachtingen bij het verlaten van de zaal niet erg hoog. Mijn verbazing was dan ook groot toen ik al bij thuiskomst een mailtje in mijn mailbox vond: ik ben geselecteerd voor de volgende ronde, en mag binnenkort op gesprek komen. Hoera, eindelijk een meevaller! Al wil het nog niet zeggen dat ik de job heb, natuurlijk. En ik weet ook nog niet of het helemaal mijn ding is. Maar mijn zelfvertrouwen heeft in elk geval weer een kleine opkikker gekregen.
Verder kan ik nog melden dat ik een vakantie geboekt heb naar Italië, eind augustus. Uiteraard kijk ik er heel erg naar uit! Vanmiddag ben ik samen met een vriend de stad ingegaan voor een hapje en een terrasje, heel gezellig. Volgende week ga ik waarschijnlijk nog een dagje naar zee. Mijn ouders zijn nu ook met vakantie, dus vul ik mijn tijd een beetje met op hun huis te letten. En zo kan ik me wel bezighouden.
Eindelijk zomer! De laatste dagen is het vrij mooi geweest. Vandaag iets minder, maar het zou maar van korte duur zijn. Een mens kan soms toch zo'n deugd hebben van een beetje zon
Verder gaat het hier rustig verder. Inmiddels ben ik zo goed als zeker dat ik in september opnieuw ga studeren, hopelijk in combinatie met wat interim werk hier en daar. Er zijn toch weinig interessante vacatures momenteel, en die opleiding kan me wel boeien. Dus dan moeten we er maar voor gaan. Maar het zal eerst nog wat geloop worden de komende weken ivm het in orde brengen van een uitkering. Al verwacht ik daar nu niet echt problemen mee.
En nu heb ik dus even rust. Ik probeer er maar het beste van te maken. Hier en daar een uitstapje, voorzichtige vakantieplannen. Voorlopig verveel ik me niet, maar dat kan nog komen natuurlijk.
Maar ergens blijft de angst toch zitten: Gaat het ooit lukken? Ga ik mijn weg wel vinden, op de arbeidsmarkt en daarbuiten? Als je weer een tegenslag te verwerken hebt, is het moeilijk om dan niet te beginnen piekeren. Al probeer ik mezelf er van te overtuigen dat ik goed bezig ben, en dat het allemaal wel los zal lopen.
Amai, het zijn enkele lastige en zware weken geweest. Twijfels, vraagtekens, frustraties, tranen... Om een lang verhaal kort te maken: vorige week heb ik mijn laatste week gewerkt bij mijn huidige werkgever. We zijn gelukkig tot een overeenkomst kunnen komen. Ik zou het hele verhaal hier kunnen vertellen, want niet alles is correct verlopen, maar dat ga ik hier nu niet doen. Mensen die graag meer willen weten, mogen me uiteraard altijd een mailtje sturen.
De vraag is nu natuurlijk: wat ga ik dan wel doen? Ik heb de voorbije periode ook vaak gesollliciteerd, maar helaas steeds uit te boot gevallen ( een paar keer heeeel nipt ) Het is dus nog even onzeker nu. Ik speel met het idee om eventueel deze kans te grijpen en terug te gaan studeren, een bijkomende lerarenopleiding. Omdat het mijn kansen op de arbeidsmarkt toch wel zou vergroten. Maar dat is dus nog niet zeker.
Voorlopig neem ik gewoon even rust. Alles rustig laten bezinken, ik wil zeker geen overhaaste beslissingen nemen.
Ik ga het hierbij laten, maar ik schrijf gauw weer!
Positief denken...een bijzondere kracht Een wonder waarop ik wacht Een klein beetje hoop Vechten, want geluk is niet te koop
Positief denken...het is wat je er van maakt Soms ben je door het leven net te veel gekraakt Er zit vandaag even te veel rommel in mijn kop Zo nu en dan raakt ook mijn voorraad moed wel eens op
We zijn weer een paar weken verder. En jawel, mijn sleutelbeen heeft intussen gedaan wat het geacht werd te doen: helen! Het is alweer zo goed als genezen, na amper zes weken. Binnenkort moet ik nog even langs het ziekenhuis voor een laatste controle foto. En als die goed is, kunnen we dat ook weer afsluiten. Nu kan ik weer gewone dingen doen zoals mezelf aankleden zonder hulp, fietsen, auto rijden... het geluk zit hem soms in kleine dingen! Al is de keerzijde van de medaille dat ik nu geen excuus meer heb om de wekelijkse poetsbeurt en de strijk uit handen te geven
Wat valt er nog te melden? Vorige week hebben we een concert gegeven met het koor. Het was een heel gezellige avond, en de reacties waren zeer positief. Morgen treden we al terug op, want het is feest op de academie
Deze week heb ik mezelf een cadeautje gedaan: ik heb een nieuwe gitaar gekocht! Tweedehands, maar voor mij is ie nieuw, he. Het is er eentje met stalen snaren, omdat ik vooral folk en country wil spelen. Wil spelen, ja. Want ik moet nog heel veel oefenen.
Verder gaat mijn zoektocht naar een meer gepaste werksituatie onverminderd verder. Amai, dat klinkt wel heel formeel. Maar om te zeggen dat ik er nog heel erg mee bezig ben. Ik blijf er bewust vaag over, omdat het allemaal nog erg onzeker is. Maar hopelijk kan ik binnenkort beter nieuws brengen op dit vlak.
Even melden dat ik momenteel aan het werken ben aan een aantal kinderverhaaltjes. De bedoeling is dat ik die ooit (?) ga uitwerken en uitgeven. Dat wil zeggen: als ze klaar zijn. En als ik een illustrator, uitgever, sponsor.... gevonden heb
Dikke pech.... Op skivakantie ben ik ongelukkig ten val gekomen op de tweede dag. Verdict: gebroken sleutelbeen. Behoorlijk pijnlijke bedoening, en vooral heel erg lastig. Want ik ben toch tijdelijk wat ' gehandicapt' nu. Ik logeer zelfs even bij mijn ouders, omdat ik hulp nodig heb bij aankleden, douchen en eten. Zo vervelend.... Overdag zit ik wel gewoon op mijn appartementje, om de kat gezelschap te houden. Vandaag ben ik nog even bij de dokter geweest, het totaal herstel wordt geschat op 5 à 6 weken. Alvast tot en met volgende week ziekteverlof. Echt wel zwaar kl.... En ik had zo naar mijn vakantie uitgekeken!
Verder niet zoveel speciaal te melden. Het is verder heel rustig. Als zou ik echt wel graag wat meer actie willen.
Mijn arm begint nu weer pijn te doen van het typen, dus ik ga het hierbij laten
Mijn verjaardag!!!! En kijk, hoewel het nog steeds bijzonder koud is komt de zon toch al piepen. Ik heb mijn laatste jaar als twintiger goed ingezet. Vorig weeken heb ik al met mijn familie gevierd, met een etentje. En vanmorgen ben ik met mama gaan ontbijten. Heel gezellig.
En het stopt nog niet. Morgen vroeg vertrek ik op vakantie naar Zwitserland. Om hopelijk wat te skiën, maar vooral om te genieten van de bergen en de rust. Ik kijk er al een tijdje naar uit. Hopelijk zit ook het weer mee. De sfeer zal er vanzelf wel inkomen
Verder valt er niet veel te melden. Nog steeds geen nieuws op werkvlak. Al wordt daar natuurlijk wel aan gewerkt
Zo, het zal een kort berichtje worden want ik ben intussen nog aan het inpakken.
 "Very Happy"){kind=icon}
 "Rolling Eyes"){kind=icon}
 "Razz"){kind=icon}
De medestudenten vallen goed mee, en het begint al een beetje te wennen allemaal. Ik ga alles op alles zetten om de opleiding in een jaar af te werken. Maar of het ook zal lukken?
) Het is dus nog even onzeker nu. Ik speel met het idee om eventueel deze kans te grijpen en terug te gaan studeren, een bijkomende lerarenopleiding. Omdat het mijn kansen op de arbeidsmarkt toch wel zou vergroten. Maar dat is dus nog niet zeker.
