Na een zachte, maar grijze en natte winter leken de eerste prille tekenen van de lente in aantocht... 

De dagen werden langer, de bomen begonnen te botten. Ik had er zin in, in het voorjaar. Zo mogelijk nog meer dan anders. Op reis naar IJsland, terrasjes doen, misschien wel een festival meepikken in de zomer....

En toen kwam daar heel plots een gemeen klein beestje dat er op uit is mensen ziek te maken! In een mum van tijd stond heel het land, en ook de rest van Europa in rep en roer. Iedereen zoveel als mogelijk in quarantaine.... het lijkt wel ene scenario uit een of andere matige televisiefilm, of een regelrechte nachtmerrie. Maar helaas, het gebeurt allemaal echt! Nu!!! 

Alle mooie plannen voor dit jaar vallen in duigen, onze reis is met een jaar uitgesteld . Maar buiten enorm teleurgesteld ben ik vooral bang en bezorgd. Bang om zelf ziek te worden, om anderen te besmetten. Bang dat dit allemaal nog heel lang gaat duren, het einde is nog lang niet in zicht. Een noodsituatie kan het slechtste maar ook het beste in mensen naar boven halen. Van hamsteren en scheldpartijen in de supermarkten, tot allerlei solidariteitsacties. Voor een keer ben ik dankbaar dat we in digitale tijden leven, met alle mogelijkheden die dit kan bieden nu. Laat ons nu alsjeblieft extra lief zijn voor elkaar, enkel zo komen we samen deze lastige periode door! Maak er het beste van, veel meer kunnen we niet doen.

Ik heb ook heel goed nieuws, maar ik kies ervoor om dit in een volgende post te plaatsen als het allemaal definitief is. (yep, kwestie van de spanning er in te houden)

Tot slot vond ik deze prachtige quote die spontaan een glimlach op mijn mond deed toveren:

Als je denkt dat je te klein bent om impact te hebben, denk dan maar eens aan wat een virus kan doen!

Tot snel, in betere tijden. Oooo enneuh: BLIJF IN UW KOT!!! (ik meen het, he)