Vol 2 - 22/7/1899 Hoe het kruis de ziel transparant maakt. Hoe de afgrond te vermijden.

Deze ochtend liet Jezus zich zien met een gouden kruis, helemaal glanzend, hangend aan zijn nek, en toen Hij ernaar keek, was Hij enorm tevreden. Op een gegeven moment was de biechtvader aanwezig en Jezus zei tegen hem: Het lijden van de afgelopen dagen heeft de pracht van het kruis vergroot; zozeer zelfs dat Ik er grote vreugde aan beleef als ik ernaar kijk.

Toen richtte Hij zich tot mij en zei: Het kruis brengt zo'n pracht over op de ziel dat het haar transparant maakt. Net zoals men alle kleuren kan geven die men wil aan een object dat transparant is, biedt het kruis met zijn licht alle kenmerken en de mooiste vormen die zich maar kunnen voorstellen, niet alleen aan anderen, maar aan de ziel zelf. Bovendien kan men op een transparant object onmiddellijk stof, vlekjes en zelfs een schaduw ontdekken. Zo is het met het kruis: aangezien het de ziel doorzichtig maakt, openbaart het onmiddellijk de kleine gebreken en de kleinste onvolkomenheden aan de ziel, zozeer zelfs dat er geen hand van de meester is die beter in staat is dan het kruis om de ziel voorbereid te houden, om van haar een woonplaats te maken die waardig is voor de Hemelse God. Wie kan zeggen wat ik van het kruis begreep, en hoe benijdenswaardig de ziel is, die het bezit?

Hierna bracht Hij me buiten mezelf en bevond ik me bij een zeer hoge trap. Er was een afgrond onder en bovendien waren de treden van deze trap beweegbaar en zo smal dat men er nauwelijks met de toppen van zijn tenen op kon staan. Wat het meest angstaanjagend was, was de afgrond en het feit dat je geen enkele steun kon vinden, en als je je aan de trap probeerde vast te klampen, zouden de treden eruit komen. De aanblik van andere mensen, die bijna allen vielen, deed je rillen. Toch zat er niets anders op dan die trap op te gaan. En daarom probeerde ik het. Maar nadat ik slechts twee of drie treden had gedaan, en het grote gevaar zag om in de afgrond te vallen, riep ik Jezus om hulp.

Toen vond ik Jezus dicht bij me, en Hij zei: Mijn dochter, wat je hebt gezien is het pad dat alle mensen op deze aarde bewandelen. De beweegbare treden, waarop ze niet eens kunnen leunen om steun te vinden, zijn de menselijke zaken, de aardse dingen. Als men erop probeert te leunen, geven ze de mens een duw om sneller in de Hel te vallen, in plaats van hem te helpen. De veiligste manier om de trap te nemen, bijna vliegend, zonder de grond te raken, is door de kracht van je armen, met de ogen helemaal op jezelf gericht - zonder naar anderen te kijken - en ook door je ogen helemaal op Mij gericht te houden, om hulp en kracht te ontvangen. Op deze manier kan men gemakkelijk de afgrond vermijden.