De Emmaüsgangers - Lk 24 - Damon S Adams

Lk 24:13-33: Twee van de leerlingen gingen juist op die dag naar het dorp Emmaüs. Dat ligt op 60 stadiën (18 km) van Jeruzalem. Onderweg spraken ze met elkaar over alles wat er was gebeurd. Terwijl ze daar zo over liepen te praten, kwam Jezus Zelf bij hen. Hij liep met hen mee. Maar het was net alsof er iets met hun ogen was, want ze herkenden Hem niet. Hij vroeg hun: "Waar hebben jullie het over? En waarom kijken jullie zo verdrietig?" Eén van hen, Kleopas, antwoordde: "Bent U dan de enige in Jeruzalem die niet weet wat daar de afgelopen dagen is gebeurd?" Hij vroeg: "Wat dan?" Ze zeiden: "Nou, wat er is gebeurd met Jezus uit Nazaret. Hij was een profeet. Hij deed en zei machtige dingen voor God en alle mensen. 

De leiders van onze priesters en de leiders van ons volk hebben Hem gevangen genomen, de doodstraf gegeven en gekruisigd. Maar wíj hoopten dat Hij het zou zijn die Israël zou redden. Het is nu al weer drie dagen geleden dat dit allemaal is gebeurd. Maar nu hebben bovendien een paar vrouwen uit onze groep ons laten schrikken. Ze waren vanmorgen vroeg naar het graf gegaan. Maar ze hebben zijn lichaam daar niet gezien. Toen kwamen ze ons ook nog vertellen dat ze engelen hadden gezien. Die engelen hadden gezegd dat Hij leeft. En een paar van ons zijn naar het graf gegaan en zagen dat het waar was wat de vrouwen hadden verteld. Maar Hém hebben ze niet gezien."

Toen zei Hij tegen hen: "Wat hebben jullie toch een onverstandig hart en wat begrijpen jullie het toch langzaam. Want jullie geloven niet wat de profeten allemaal hebben gezegd! De Messias móest dit allemaal lijden om zijn hemelse macht en majesteit te verkrijgen." En Hij legde hun uit wat er in de Boeken allemaal over Hem geschreven staat. Hij begon bij Mozes en alle profeten.

Ze kwamen bij het dorp waarheen ze op weg waren. Hij deed alsof Hij verder wilde gaan. Maar ze drongen bij Hem aan: "Blijf bij ons, want het wordt al avond. De dag is bijna om." Hij ging met hen mee naar binnen en bleef bij hen. Toen Hij met hen aan tafel zat, nam Hij het brood, zegende het, brak het in stukken en deelde het aan hen uit.  Toen was het alsof hun ogen open gingen en ze herkenden Hem. Op dat moment verdween Hij zomaar. En ze zeiden tegen elkaar: "Het was ook net alsof ons hart in brand stond toen Hij onderweg met ons praatte en ons uitlegde wat er in de Boeken staat!" Ze stonden op en gingen onmiddellijk terug naar Jeruzalem.

Dit verhaal is een van de mooiste verhalen die we in de Bijbel tegenkomen. Om het te waarderen, moeten we erin leven! Bedenk dat Jezus net gekruisigd is en de sabbat voorbij is. Twee discipelen zijn onderweg naar huis. Ze beseften niet dat dit deel uitmaakt van de grootste gebeurtenis in de geschiedenis van de hele schepping. De kruisiging en verrijzenis bevatten de donkerste en helderste punten in de geschiedenis. Niets is toevallig. Lukas brengt dit verhaal met het perspectief van hierboven, vanuit Gods visie.

Als wij erbij waren geweest, was het net hetzelfde geweest. We zouden praten over de gebeurtenissen in ons dagelijks leven en de moed zou ons in de schoenen zakken. We zouden teleurgesteld zijn omdat hetgeen we hadden gehoopt niet is uitgekomen. Zoals we in ons leven zoveel meemaken.

Maar we bekijken ons leven vanuit de ervaring van onze menselijkheid. Dit is hetgeen we waarnemen. Maar hier bij deze twee discipelen worden ze gecorrigeerd door Jezus. En in ons leven komt het voor dat we worden gecorrigeerd via levens van anderen. Het is Gods genadige manier om ons te onderwijzen.

Uit het verslag van de reis naar Emmaüs merken we drie fasen op:

1. Teleurstelling en wanhoop Lk 24:13-24

2. Toespraak en onthulling Lk 24:25-27

3. Ontdekking en vastberadenheid Lk 24:28-35

1. Teleurstelling en wanhoop Lk 24:13-24

Hier hebben we twee leerlingen. Het zijn geen apostelen en toch maken deze twee één van de grootste wonderen ooit mee. Ze waren verwikkeld in een gesprek over de voorbije gebeurtenissen in Jeruzalem en waren op weg naar Emmaüs, naar hun huis. Ze waren aangedaan door wat ze hadden gezien en ze probeerden het allemaal te verwerken. Maar hun hoop was gekelderd. We weten niet wie deze mannen zijn, maar de Verrezen Jezus neemt toch de tijd om met hen te wandelen en te praten. Dat doet Hij nog steeds. Hij wandelt nog steeds met ons en praat met stille stem. Deze mannen spraken over alle gebeurtenissen.

Maar ze beseffen niet dat ze op het punt staan het grootste gezelschap te hebben – de Koning der Koningen en de Heer der Heren. Toch weten ze niet wie Hij is. Ze herkennen Hem niet. Jezus neemt het initiatief en sluit zich bij hen aan. Hij vraagt meteen waar ze het over hebben.

De twee mannen waren zowel teleurgesteld en verdrietig als wanhopig – ze hadden tijd, energie en een deel van hun leven geïnvesteerd in het volgen van Jezus. Ze vertellen het hele verhaal – ze noemen Jezus eigenlijk ‘een vreemde’. Hier is de ironie: ze vertellen Jezus alles over Zichzelf. Daarbij laten ze zien dat hun hoge verwachtingen de grond werden ingeboord. Ze dachten dat Hij Israël zou bevrijden van de Romeinen en de Joodse leiders. Ze dachten dat alles voor niets was geweest.

Hier is een les voor ieder van ons – ze hadden hun eigen hoop gecreëerd, die niet gebaseerd is op Jezus’ leer. Het gerucht over Zijn verdwenen lichaam voegde alleen maar wanhoop toe aan hun teleurstelling. We creëren te vaak verwachtingen die niet uitkomen. We hebben de neiging om onze hoop op van alles en nog wat te vestigen, behalve waar het echt zou moeten worden geplaatst. Vaak creëren we valse verwachtingen en geven ze zelfs de stempel dat ze van God komen. We moeten voorzichtig zijn met het bouwen van onze eigen hoop op de fundamenten die we zelf hebben gemaakt.

We kunnen ‘Hoop’ niet onderschatten – het is een van de drie grootste dingen samen met Geloof en Liefde (1Kor 13). Het is de zuurstof van de gelovige en de remedie tegen wanhoop, moedeloosheid en depressie.

2. Toespraak en onthulling Lk 24:25-27

Jezus maakt van de gelegenheid gebruik om de twee discipelen te corrigeren. Hij geeft ze een Bijbelstudie als geen ander – had je daar niet graag bij willen zijn! Ze moesten beseffen wat de Bijbel werkelijk leerde. En daarom legde Jezus de hele Bijbel voor hen uit. Hij liet zien hoe de Messias zou lijden en dan Zijn heerlijkheid zou binnengaan. Het was een onthulling van zowel Zijn persoon als van het werk van Jezus. De twee leerlingen hadden het hele kader van Jezus’ leven, dood en verrijzenis gemist. Ze plaatsten Jezus in hun tijd, maar Jezus en Zijn offer is van alle tijden. Hij is de Redder van alle tijden.

De Bijbel gaat uiteindelijk helemaal over Jezus. Het Oude Testament bevat niet alleen de profetieën die op Hem betrekking hebben, Hij is de vervulling van het Oude Testament. De tempel, de wet, het priesterschap, de offers, het verbond, de bevrijding uit Egypte, het beloofde land, de ballingschap – het heeft allemaal met Jezus te maken. De uitdrukking 'Mozes en de Profeten' is een manier om te zeggen - 'alles' van de Tenach! Dit is de meest formele en technische manier om alle geschriften te verklaren. Volgens de Joden verdelen ze het OT in drie delen - de Wet, de Profeten en de Psalmen - en in die volgorde.

Het lezen van de Bijbel is essentieel voor ons geestelijk welzijn. In een recent onderzoek in de VS werd aangetoond dat het minstens 4 keer per week lezen van de Bijbel of het bijwonen van de woorddienst van de H. Eucharistie de belangrijkste basis is voor het bevorderen van spirituele groei en het voorkomen van geloofsafval.

Merk ook op dat deze groep op weg naar Emmaüs een Bijbelstudie was. Over het algemeen was de bediening van Jezus het onderwijzen in groepen – dat is de manier van discipelschap. Toewijding aan de Kerk is essentieel omdat de woorddienst en tafeldienst in gemeenschap beleven, verbonden is met de essentie van het Geloof.

3. Ontdekking en vastberadenheid Lk 24:28-35

Zelfs met zo'n geweldige Bijbelstudie beseften de twee leerlingen niet onmiddellijk dat ze met Jezus spraken. Hoe belangrijk Bijbelstudie ook is, er komt meer kijken bij een levende en echte relatie met Jezus. De leerlingen wilden niet dat deze vreemdeling wegging – ze nodigden Hem uit om bij hen te blijven. Ze wilden niet alleen Zijn prachtige woorden – ze wilden Zijn aanwezigheid. Blijf Heer!

Iemand uitnodigen voor een maaltijd was een verlangen naar echte gemeenschap. Door de hele Bijbel heen zien we dit keer op keer. Hoe gemakkelijk nodigen we Jezus echt uit voor een diepe en eerlijke gemeenschap? De twee leerlingen wilden intimiteit!

Het is in een intieme relatie dat Jezus Zichzelf openbaart. Hier was het een persoonlijke ontmoeting met Jezus. Een ontmoeting met Jezus staat ons allemaal ter beschikking – het is niet exclusief iets van het verleden – het is hier en nu, en van jou.

En toen hun ogen werden geopend, viel alles op zijn plaats. Ze ontdekken de ware Messias. Ze wisten het niet alleen, maar voelden het ook in hun hart. Jezus echt kennen gebeurt met het hart. Hij is voor hen in het breken van het Brood, het Brood des Levens in de ruimste zin geworden.

Maar het stopt niet bij de ontdekking – ze zijn vervuld van vastberadenheid – ze hebben hoop, ze hebben een levend en actief geloof en ze worden nu bewogen door liefde. Ze praten met elkaar op een manier die ze nog nooit eerder hebben gedaan - BRANDEN onze harten niet in ons. Door het vuur in hun Geloof werden ze gedreven om het aan iedereen kenbaar te maken. Het vuur dat Jezus leeft en met iedereen een intieme relatie wil.

En zelfs al was de dag voorbij, en het nacht was, trokken ze zich niet terug voor de nacht, maar keerden onmiddellijk terug naar Jeruzalem om het grote nieuws te melden. Als je vol bent van goed nieuws, kun je niet stil blijven zitten, je kunt niet zwijgen. Dat doet het evangelie met een ware gelovige. Je kunt een ware gelovige niet de mond snoeren. Het is deze kracht - bezield door de persoon van de Heilige Geest die de apostelen en discipelen ertoe aanzette de wereld op zijn kop te zetten - Jezus leeft! Jezus leeft! Onhoudbaar en niet te stoppen.

Dagelijks moeten we met Jezus op tocht gaan - met Hem wandelen, Zijn Woord lezen, naar Hem luisteren, met Hem praten, met Hem de maaltijd nemen en met Hem communiceren.