|
23/3 Wat
maakt onze zon zo onrustig? - Niburu
Wanneer er een behoorlijke zonnestorm onze kant
op komt, dan kan dat een totale blackout op aarde veroorzaken.
Waar de zon nu relatief rustig had moeten zijn is dat absoluut niet het geval. Soms
is timing alles en zeker wanneer je in de loop der jaren hebt geleerd dat
bepaalde dingen meestal niet bij toeval gebeuren.
De meesten zullen wel eens hebben gehoord van wat men noemt het Carrington
event in 1859.
Op 1 /9/1859 ging ineens het telegraafnetwerk in Europa en Noord Amerika
plat. Telegrafisten kregen elektrische schokken, vonken schoten langs de
isolatoren en op veel plaatsen ontstonden branden. Tegelijkertijd was er die
dag een ongekend prachtig schouwspel van noorder- en zuiderlichten te zien,
zelfs tot dichtbij de evenaar. Die gebeurtenis is de geschiedenis ingegaan als
de een zgn. Carrington event. Deze wetenschapper constateerde dat tussen 28 Augustus
en 2 September 1859 (zonnecyclus 10) er uitzonderlijke grote zonnevlekken op de
zon te zien waren. Deze vlekken resulteerden blijkbaar in uitbarstingen van
veel energie waarbij grote hoeveelheden straling en geladen deeltjes de ruimte
werden ingeslingerd.
We noemen soortgelijke gebeurtenissen op de zon nu CMEs (coronale
massa-ejectie).
Dit alles gebeurde in 1859 net voordat het maximum van de elf-jarige
zonnecyclus was bereikt. Nu verschijnt er een uitgebreid artikel in het AD
waarin wordt verteld dat als we nu weer een dergelijke zonnestorm meemaken, we
de langste file ooit zullen meemaken. Dit, omdat dit alles verwoestende
gevolgen zal hebben voor elektriciteitsnet wereldwijd.
Zo schrijft het AD:
Vaak zijn de zonnevlammen en plasmawolken niet op de aarde gericht. En zelfs
als dat wel het geval is, hebben we altijd het beschermende aardmagnetisch veld
nog. Maar ook dat aardmagnetisch veld kan ons niet beschermen tegen The
Perfect Storm: een samenloop van omstandigheden die leidt tot extreem, op de
aarde gericht, ruimteweer.
Vormt dit artikel onderdeel van de bekende predictive programming? Het
voorbereiden van de bevolking op dingen die gaan komen. Wij bevinden ons nu in
zonnecyclus 25, een cyclus die in het jaar 2025 haar hoogtepunt moet bereiken. Echter,
wat we nu zien is dat deze cyclus zich helemaal niet aan de voorspellingen
houdt, maar nogal sterk afwijkt.
Zoals je op de volgende afbeelding kunt zien is het aantal zonnevlekken veel
hoger dan dat ze nu hadden moeten zijn volgens de voorspellingen, maar ook zie
je recentelijk een soort rechte lijn omhoog. Niet alleen komt deze piek veel
eerder dan verwacht, hij is ook hoger dan verwacht en zelfs hoger dan de vorige
cyclus, terwijl de wetenschap dacht dat deze cyclus lager zou worden.
Er is geen verklaring voor de plotselinge toename van de zonneactiviteit. En
toch lijkt het alsof er iets is wat de zon uit haar normale doen heeft
gebracht. Heeft het te maken met de door Ben Davidson voorspelde magnetische
poolomkering?
Is het een natuurlijke afwijking of heeft het misschien te maken met een grote
onbekende planeet of ster ergens in ons zonnestelsel?
Dit zijn fotos die reeds in 2016 en 2017 werden genomen en
waar het onwaarschijnlijk was dat het te maken had met lensreflecties:
 Slovenie 2016
 Amerika bij een bloedmaan
Wat wel vast staat is dat hoe actiever de zon, des te
groter de kans dat wij te maken zullen krijgen met een zonnestorm die wel
richting aarde gaat en waarna de wereld mogelijk terug geworpen kan worden naar
het stenen tijdperk.
|
