Bezinning: De zeven laatste woorden aan het Kruis - Hozana

1 Lukas 23:34: Vader, vergeef hun, want ze weten niet wat ze doen.

Wanneer ik mediteer over het Lijden van Christus, mediteer ik over Hem. Zijn woorden tonen dat Hij zich richt op de mensen die Hem het lijden berokkenen, en niet op Zichzelf. Wanneer ik kijk naar de mensen die Jezus ontmoet, is mijn indruk dat ze verward zijn. Zijn discipelen hadden reeds te horen gekregen dat Hij zou lijden en sterven. Maar nu het gebeurt raken ze in paniek en vluchten. De Joodse autoriteiten brengen getuigen naar voor die elkaar tegenspreken.

Pilatus wordt heen en weer geslingerd tussen zijn zin van gerechtigheid en zijn zwakheid. De Romeinse soldaten hebben elke menselijke empathie verloren. De gewone mensen worden gemanipuleerd om Christus’ dood te eisen, hoewel ze Jezus nauwelijks kennen. In deze chaos is Jezus stil en kalm. De wereld draait verder rond Hem. Herinnert deze verwarring niet aan onszelf. We zijn zo dikwijls opgeslorpt in het alledaagse leven. Christus kwam onverwacht en niemand wist hoe hierop te reageren. Op het einde laat iedereen Hem in de steek.

Toch veroordeelt hij hen niet voor hun verwarring. En Hij veroordeelt ons niet om ons gebrek aan geloof op dit moment. De storm legt onze kwetsbaarheid bloot en onze valse zekerheden waarrond we onze dagelijkse activiteiten en prioriteiten hebben gepland. We moeten vast geloven dat Christus alles onder controle heeft. En dat zelfs onze tegenslagen en lijden een doel hebben in Gods ogen en dienen voor onze redding. Christus onderging de straf die ons heel maakte en door Zijn wonden zijn we genezen.

Hij heeft reeds al ons lijden ondergaan op het Kruis. In onze onzekerheden en tegenslagen, bitterheid en wanhoop hebben we Iemand naar wie we kunnen kijken om leiding. Jezus, de Pionier en Degene die ons Geloof perfectioneert. Laten we stil zijn en horen wat Christus te vertellen heeft. O Heer, laat Uw Barmhartigheid op ons schijnen, want we vertrouwen op U. O Heer, ik vertrouw op U, laat me nooit twijfelen of wankelen in Geloof. Amen. - Br Gabriel Theis OP

2 Lukas 23:43: Ik verzeker je: nog vandaag zul je met Mij in het Paradijs zijn.

De goede dief had de doodstraf gekregen en we weten niet welke misdaad hij had gepleegd om deze zware straf te verdienen. Hij hing aan het kruis naast dat van Jezus. Hij wordt echter gered op het laatste moment van inzicht, in een akte van overweging van zijn zonden. Hij herinnert zich dat God een Verlosser had beloofd, een Messias die Israël ging verenigen en een nieuw Koninkrijk ging oprichten. En ondanks het feit dat hij een man ziet die geslagen en gewond is, veroordeeld als een misdadiger, herkent hij in Jezus zijn Koning en Redder omdat de oude profetieën dit hadden voorzegd.

Jesaja 53:1,5: Als een loot schoot Hij op onder Gods ogen, als een wortel die uitloopt in dorre grond. Om onze zonden werd Hij doorboord, om onze wandaden gebroken. Voor ons welzijn werd Hij getuchtigd, Zijn striemen brachten ons genezing. Vandaar dat de goede dief Jezus vraagt: Denk aan mij, wanneer U in Uw Koninkrijk komt. Hij vraagt Jezus om nog eens aan hem te denken. Het lijkt een bescheiden vraag, maar zijn verzoek in geloof ontvangt een grenzeloze beloning. Jezus zegt: Ik verzeker je: nog vandaag zul je met Mij in het Paradijs zijn.

Dit is de enige keer dat Jezus het woord Paradijs gebruikt in de Bijbel. Een woord dat letterlijk ‘Tuin’ betekent. Jezus ziet het in een breder kader: in de tuin waar de mens in het begin van de Schepping werd geplaatst: het oorspronkelijke Paradijs. Dat is het komende Koninkrijk en dit omvat alle tijden en herinneringen. Het verhaal van de goede dief is nu nog van belang en waar je nu deel van uitmaakt. Jezus heeft de overwinning behaald over de verdrijving uit de Tuin van Eden en het Paradijs terug opengesteld. Herinner je de grote smart van Adam en Eva, wanneer ze uit Eden werden verdreven. Maar Jezus is een nieuw Tuin binnengegaan: Getsemane, en werd geconfronteerd met doodsangst. Herinner je hoe onze eerste ouders de soevereiniteit verloren over de Schepping.

En de kosmos viel in wanorde. Maar nu is Christus gekroond en aanbeden als Koning, met een kroon van doornen en een Kruis als troon en neemt alle zonden op zich. Herinner hoe Adam en Eva beschaamd waren nadat ze hadden gezondigd en zagen dat ze naakt waren. Ze verborgen zich voor Gods aanwezigheid. Maar Christus werd van Zijn kleren ontdaan en bespot in het zicht van alle mensen. Hij ging de laatste kwelling in: de stilte van God. Herinner hoe Eva, moeder van de mensheid at van de boom van kennis van goed en kwaad. Maar nu staat Maria, Moeder van Jezus, aan de voet van het Kruis, de boom van het Leven. Ze kijkt naar Jezus, die het Offerlam wordt, het Brood van de Hemel dat leven, vrede en verzoening brengt met God. Verheug je, goede dief, want vandaag begint het Koninkrijk. Het vlammende zwaard is verwijderd en we kunnen uiteindelijk naar onze Hemelse Thuis. - Br Pablo Rodriguez Jordá OP

3 Johannes 19:26-27: Toen Jezus Zijn Moeder zag staan, en bij haar de leerling van wie Hij veel hield, zei Hij tegen Zijn Moeder: ‘Dat is Uw zoon,’ en daarna tegen Zijn geliefde leerling: ‘Dat is je Moeder,’ Vanaf dat moment nam die leerling haar bij zich in huis.

Uit de hele Schrift kunnen lessen getrokken worden. In deze tekst komen de woorden vrouw, moeder, zoon, geliefde discipel naar voor. Deze termen betekenen een soort van relatie. Een discipel is een leerling van de weg van zijn Meester. We weten natuurlijk uit de H. Schrift dat Jezus zowel de Meester en de weg is die de discipel moet volgen. De weg die de discipel moet volgen is de weg van het kruis. Neem je kruis op en volg Mij (Matt 16:24). In het evangelie van Johannes zegt Jezus: Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven. (Joh 14:6)

‘Geliefde’ is een tedere titel dat vanuit het hart komt. Het toont de relatie die getoond wordt in het evangelie van Johannes in het Laatste Avondmaal. Jezus zegt: Ik noem jullie niet langer dienaren meer, want een dienaar weet niet wat zijn meester doet; vrienden noem Ik jullie, omdat Ik alles wat Ik van de Vader heb gehoord, aan jullie bekendgemaakt heb. (Joh 15:15) De geliefde discipel is degene die trouw is aan de weg van zijn Meester. De leerling heeft het niet alleen begrepen maar de Weg, de Waarheid en het Leven ter harte genomen. Iemand die de duisternis niet heeft begrepen of overweldigd. Een goede en trouwe dienaar van Jezus, die de Waarheid is. Hij zal deelnemen aan de vreugde van zijn Meester in Goddelijke vriendschap. Jezus ziet Zijn Moeder, die haar kind ziet sterven.

Het Kind dat niet alleen de Weg en de Waarheid is, maar ook het Leven en haar openbaart dat ze niet haar zoon verliest, maar er veel bijwint omdat door het stromen van Bloed en water uit Zijn Zijde, de Kerk zal worden geboren. Maria wordt voor ons, zoals de H. Ireneüs van Lyon het uitdrukt: onze Levengevende Moeder in de orde van genade, net zoals Eva het symbool is van moeder van de hele mensheid door bloed, zo is Maria de grote Moeder van de hele mensheid door genade door het Bloed vergoten door haar Zoon op het Kruis.

Jezus noemt Maria ‘Vrouwe’ om haar eraan te herinneren dat zij de nieuwe Eva is, zoals Hij de nieuwe Adam is. En zo is zij Moeder, niet alleen van Hem, maar van elke geliefde discipel. Het woord ‘Vrouwe’ toont ons Maria’s plaats als oorsprong, op een gelijkaardige wijze als Eva, van de Kerk door haar deelname in de wijsheid van God, door haar deelname aan het leven van haar Zoon Jezus. Het woord ‘Vrouwe’ geeft de Waarheid weer. De woorden Moeder en Zoon zijn titels van een relatie. En welke relatie moet men verwachten van een moeder en zoon, dan Liefde, aanmoediging en steun, fysiek en spiritueel.

Dit is iets wat we opmerken in het hele Evangelie. Welke moeder zou haar kinderen niet verder blijven helpen, zelfs als haar aardse leven geëindigd is. We zien een vooruitgang in relatie, een verdieping op stevige fundamenten, de weg van de discipel of leerling, de waarheid van de vriend en het leven van de familie. Van die dag af maakte de Geliefde Discipel plaats voor haar in zijn huis.

We zien de discipel die Jezus liefheeft, die zijn familieverplichtingen ernstig neemt. Verplichting is geen last, maar een gave. Waarom gaf Jezus Zijn Moeder aan de discipel die Hij liefhad, terwijl Hij ter dood werd gebracht? Het werd opgeschreven omdat het ons iets leert. Iets wat Jezus zegt in Joh 10:10: om ons leven te geven in al zijn volheid. Natuurlijk geeft hij om haar en zij om de geliefde discipel als haar eigen kind. Ook wij zijn geliefde discipelen en daarom zijn we aan haar toegewijd, zoals Jezus het wil. We geven om haar als onze Moeder. We worden door haar omhelsd, zoals alle kinderen door hun ouders zouden moeten omhelsd worden.

Als we Christus onze Broeder noemen door adoptie, als we als Christenen broeders en zusters zijn in Christus, dan moeten we plaats maken voor onze Hemelse Moeder in ons leven en in onze woning. We moeten haar liefhebben en vereren, zoals Hij, als haar kinderen en zij zal ons liefhebben en koesteren, omdat ze in ons, op een mystieke manier, de Kerk ziet van haar geliefde Zoon. En onze vreugde zal compleet zijn. In deze voorbereiding op Pasen, laten we onze trouw vernieuwen aan onze Leraar, onze Vriend, onze Broeder Jezus Christus, onze Heer door plaats te maken voor onze Hemelse Moeder in ons hart en onze woning. - Br Thomas Thérèse Mannion OP