15/3 Wonderbaarlijke getuigenis: ex-moslim communiceerde met demonen en wordt gered door Jezus

Afshin’s getuigenis: Ik werd geboren in het zuiden van Iran in een stad Abadan, en werd geboren in een Moslim gezin van Sjiiten. Mijn grootvader was een Moslimleider. Hij had 19 kinderen en 84 kleinkinderen. Hij moest iemand kiezen om het spirituele houding van leven en de leer voor de volgende generatie door te geven. Sommigen dingen hadden zich voorgedaan dat ik eigenlijk had gedood moeten zijn. Maar elke keer dat dit zou gebeuren, en een gevaar dreigde, zag ik een silhouet van een persoon, die er altijd was. Ik sprak er openlijk over aan anderen.

Mijn grootvader nam dat als teken en spirituele leiders kijken daarnaar en beschermen zo’n jongens. Daarom hield hij mij in het oog en leerde hij me al de dingen die ik weet over de Islam. Ik sloot me aan bij de Hezbollah. Ik was daar 3 jaar in het leger, Toen studeerde ik uitgebreid de Koran. Mijn grootvader zaaide het zaad in mijn hart dat ik de Islam zou delen met de arme, misleidde “Christenen, die op een verkeerd pad waren”. En dat ik een spirituele leider voor de familie zou zijn buiten Iran. Ik reisde naar Maleisië, waar ik werd betrapt met 30 illegale paspoorten.

Ik belandde in de gevangenis en daar onderwees ik de Islam, wat ze moesten doen en wat hun plichten waren tegenover allah (satan). Ik deze routine elke dag. Ik bad 5 keer per dag. Sjiiten bidden gewoonlijk drie keer per dag. Maar ik wilde meer tijd doorbrengen met God. En ’s avonds deed ik nog eens extra gebeden. Ik las de volledige Koran elke tien dagen. Ik had spirituele krachten gekregen uit de Islam (tovernarij). Zij hebben djins (demonen). En dit zijn spirituele wezens. Tot hen spreken is niet verboden. In feite is praten met hem, wat de valse profeet Mohammed deed. Daarom was ik verbonden met het spirituele rijk en was ik in staat macht te verwerven. Ik kon bidden voor mensen, vooral wanneer wanneer iemand iets zou doen met hen, kwamen ze naar mij. Ze vroegen om een gebed, en onmiddellijk werd de persoon die iets zou doen, ziek of had die een accident.

Dit soort dingen. Ik kon mijn ogen sluiten en zeggen wat iemand in een andere ruimte aan het doen was. Dit zorgde ervoor dat ik nog meer macht wilde. Ik mediteerde dus nog meer in de Koran. Er zijn verzen in de Koran die herhaaldelijk worden vermeld en die geen betekenis hebben. Dit zijn de geheimen van de Koran. Wanneer ik erover mediteerde, kwam een geest in de plaats waar ik was. Hij was machtiger dan ik en kon hem niet overwinnen. En daarom was ik vervuld van angst. Ik probeerde alle middelen uit die de Islam mij had gegeven. In de naam van allah, ik beveel je te vertrekken. Satan, verdwijn. Ik gebruikte al deze dingen. Maar niets hielp op dat moment. Ik voelde mij wanhopig en dat ik stikte, dat dit wezen al mijn energie uit mijn lichaam trok.

Het was alsof ik dood ging in die cel. Ik aanriep de Hemel en zei: God in Farsi, help me. En onmiddellijk hoorde ik een stem, even hoorbaar en duidelijk als iemand gewoon tot je spreekt. Ik hoorde: Breng de naam van Jezus. Op dat moment dacht ik er niet aan. Ik was als een man die verdrinkt. Het was als dat er een touw naar me werd geworpen. Op dat moment denk je ook niet welke kleur het touw heeft. Je grijpt het gewoon vast. Ik zei: Jezus, als je echt bent, toon jezelf aan mij. Tot op deze dag heb ik geen idee, maar ik dacht waarom vroeg ik dit. Waarom zei je niet: Jezus, help me. En ineens was alles terug normaal. Dat was nog niet mijn bekering. Dat was het begin van mijn verwarring. Waarom zou Jezus een Moslim helpen? Ik had alles gedaan wat in mijn macht lag om een goede Moslim te zijn.

Ik was reeds op weg om een martelaar te worden voor allah en op mijnen te lopen. En daarom gaf de regering van Iran voor degenen die hun leven wilden geven, een bijzondere Koran met een stempel van de regering erop. Ik had meegewerkt aan de executies van ophanging. Ik deed alles wat ik dacht te moeten doen tegen infidels (ongelovigen) en allah te delen met anderen. Ik wist dat er iets verkeerd was. En dat was niet omdat ik twijfelde aan allah of twijfelde aan de Islam. Ik geloofde dit alles en het bracht mij in verwarring. Ik probeerde het voorval te vergeten. Maar de vraag bleef: Waarom zou Jezus een Moslim helpen? Ik geloofde in Mohammed, de laatste profeet (valse profeet). Ik dacht dat dit de perfecte religie was.

Waarom zou Jezus mij helpen? Het was twee weken dat ik compleet in de war was. Ik dacht erover en bad en vastte en vroeg God om mij de weg te tonen. Ik zag op dat moment dat er verzen en dingen in de Koran staan dat de wegen van allah talrijk zijn. En welke weg je neemt je altijd op de bergtop komt. Ik dacht dat allah God was. Ik dacht dat God misschien een specifieke weg had voor mij, en dat Hij wilde dat ik deze specifieke weg zou nemen. Ik dacht dat ik er nooit uit zou komen zonder deze vraag te stellen. Uit de grond van mijn hart vroeg ik: God, wat wilt U dat ik doe? Welke weg wilt U dat ik volg? Maar ondanks al mijn moeite kreeg ik na deze twee weken geen antwoord. Ik raakte gefrustreerd.

Ik dacht: Er is geen kans dat ik te weten kom wat Hij wil. Ik weet niet eens of God bestaat. En ik heb mijn hele leven verspild. Ik ben mijn hele leven bang geweest, proberen alles te doen om allah te behagen. En nu ben ik in de war, als allah almachtig is. Hij kent mijn hart, en in mijn hart hield ik van hem. Wat maakt het uit welke naam ik hem noem. Hij kent mijn hart, en weet dat ik van Hem houd. Ik dacht: nu ga ik mijn eigen ding doen. Ik ga mijn eigen pad volgen. Ik ga doen wat ik wil. Maar op dat moment voelde ik de kracht van God de cel vullen. Nu, in de Islam is de grootste zonde die je kunt plegen en je nooit vergiffenis kunt voor krijgen, is het twijfelen aan allah, twijfelen aan Zijn leer, twijfelen aan zijn leer. En ik had dit gedaan. En in de Islam leren ze je dat allah nooit God bezoekt, nooit mensen bezoekt.

Ik werd ineens met Gods Heiligheid geconfronteerd en deze last van zonde woog op mij. En ik wist omdat Hij rechtvaardig is, en dat Hij mij wel moest doden. Ik wist dat ik vol zonde was en ik weende, omdat ik niet wilde sterven. Maar ik wist dat er geen kans toe was omdat Hij zo Heilig is, en ik zo goddeloos. Ik liep naar de hoek van de cel, hield mijn hoofd in mijn armen en weende. Ik riep herhaaldelijk: God, vergeef mij, God vergeef mij. Toen voelde ik een aanraking op mijn schouder en de stem zei: Ik vergeef je. Van zodra deze woorden waren uitgesproken, voelde ik mij fysiek vergeven en ik kon het niet begrijpen. Ik zei: Wacht even, we zeggen Bismillah. In de naam van god die barmhartig is, maar we weten niet of we vergeven zijn tot de Dag des Oordeels. Daarom is er geen enkel vers in de Koran dat zegt Mohammed is in de Hemel. Hij moet wachten zoals alle mensen voor de dag van Verrijzenis en allen zullen op deze dag geoordeeld worden.

Ik vroeg me af: Wie is deze God die zegt: Ik vergeef je en ik voel me vergeven. Ik vroeg het opnieuw en Hij zei: Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven. Toen ik deze woorden hoorde wist ik dat dit van groot belang was. Maar ik had toen geen idee wat dat betekende. Ik had geen flauw benul wie deze God was. Ik vroeg Hem: Wat is Uw naam? Hij antwoordde: Jezus Christus, de levende God. Toen Hij dit zei viel ik met mijn gezicht op de grond en weende in Gods Aanwezigheid. Het is nu 18 jaar geleden, maar ik kan nog steeds Zijn Liefde niet vergeten, Zijn Barmhartigheid. Ik weende omdat ik vele jaren had geprobeerd God te behagen, maar ik had niets gedaan om Hem te behagen. Ik voelde mij zo bedrogen omdat ze zeiden dat dit God was en hij (allah) was God niet. De Islam zei: dood op de manier van allah.

Maar deze God zegt lief te hebben zoals Zijn manier, vergeef zoals op Zijn manier. Maar het was alles waar mijn hart naar verlangde. Daarom zei ik: Dit is de waarheid van God. God vergeeft. God is Liefde. Ik weende 2 uur en ik bevond mij aan Zijn voeten. Toen keek ik omhoog en ik zag een soort tv-scherm: ik zag mensen van allemaal verschillende generaties en alle verschillende nationaliteiten en achtergrond. En elke persoon die ik zag, zag ik wat ze verkeerd hadden gedaan en dat overweldigde mij. Ik zei: God, ik leef onder al deze mensen. Ze zijn allemaal zondaars. En Hij zei: Hoe gemakkelijk heb Ik je vergeven? En ik zei: Zeer gemakkelijk. In Farsi zeggen we: Even gemakkelijk als water drinken. Daarna zei ik: Nee, nee, nee, nog gemakkelijker dan water drinken. Hij zei: Even gemakkelijk als Ik jou heb vergeven, kan Ik deze mensen vergeven. Wie gaat het hen vertellen? Ik zei: Zend me, Heer! Hij zei: Ga dan. Zo ben ik Christen geworden.

Ik bad: God, zend mij een Bijbel in de gevangenis. Iemand van een andere afdeling kwam zo naar mij en gaf mij een Bijbel. Hij zei: Dit is waar je om gevraagd hebt. Hij kwam van Oost-India, en ik sprak urdu en Hindi. Ik was zo blij. Ik had erom gebeden en de volgende morgen kreeg ik de Bijbel. Het was zo prachtig. Ik zei: U bent de Almachtige God en U voorziet zo vlug. Dit is het levende Woord van God. Ik deel mijn getuigenis zodat mensen horen over deze Almachtige God. Ik wil dat mensen dit begrijpen: dit is het verhaal van de Almachtige God, die zoekt naar alle zoekende harten, die de hele mensheid graag ziet met al Zijn kracht.

Ik ben er zeker van dat ik zo bij Hem in de Hemel kan komen. En Hij kan degenen die Hem zoeken dezelfde zekerheid geven. Hij kan hen laten proeven van dezelfde vergeving en dezelfde Liefde. En dat is wie Jezus Christus is. Moge Hij geprezen zijn, vandaag en voor altijd. Amen.

Mijn suggestie tot een Moslim man of vrouw is: Ik weet als Jezus Christus, God is, een mens God kan worden? Natuurlijk niet, nooit. Geen enkele mens kan God worden. Maar zelfs als Moslim geloofde ik in een Almachtige God. De grote God die alles kan bewerken. Maar kan deze grote God, mens worden? Kan Hij zich tonen in het lichaam van een mens? Ja, dat kan Hij. En daarom zeggen we als Christenen niet: Jezus Christus is de Zoon van een God, omdat God een kind had. Nee, maar God toonde Zich in het lichaam van Jezus Christus aan de hele mensheid. God weet dat we God niet op de proef kunnen stellen. We kunnen God niet in vraag stellen, maar we kunnen God vragen.