Het adoptief zoonschap door God is een gevolg van de rechtvaardiging verkregen door het doopsel, niet van het sacramentele karakter ervan: Naast het vergeven van zonde en het voortbrengen van heiligmakende genade, met al zijn formele gevolgen — rechtvaardigheid, bovennatuurlijke schoonheid, de vriendschap van God en zijn adoptief zoonschap — bewerkt het doopsel ook bovennatuurlijke bijkomende factoren van heiligmakende genade… (ibid., p. 229). Een ander effect van het doopsel is de infusie van heiligmakende genade en bovennatuurlijke gaven en deugden. Het is deze heiligmakende genade die mensen tot aangenomen zonen van God maakt en het recht verleent op hemelse heerlijkheid. (Katholieke Encyclopedie - Doopsel). 

Aangezien dan een kind van God zijn een gevolg is van rechtvaardiging, en aangezien rechtvaardiging verloren kan gaan (zie Denz. 833, 837), volgt hieruit dat we kunnen ophouden kinderen van God te zijn, namelijk door na het doopsel in doodzonde te vervallen. Zo'n val in de doodzonde moet dan hersteld worden door het Sacrament van de Biecht, dat ons herstelt in genade; of, in het geval dat het sacrament niet kan worden genoten, door volkomen berouw met een oprecht verlangen om te biechten. 

De katholieke leer ontkent expliciet het idee dat ons adoptief zoonschap het resultaat is van het onuitwisbare karakter van het doopsel, dat zo veel Novus Ordos nu geloven:

Het sacramentele karakter kan zonder genade in de ziel zijn. In tegenstelling tot de heiligmakende genade, vestigt de bovennatuurlijke configuratio of assimilatio die door het sacramentele karakter wordt verleend, een juiste gelijkenis met Christus, inderdaad niet alsof de ziel deel had aan zijn Goddelijk Zoonschap, maar in de zin van delen in Zijn ambt van Hogepriester. (Pohle-Preuss, Dogmatische Theologie, vol. 8, p. 91-92.) 

Het onuitwisbare karakter heeft dus zijn eigen specifieke doelstellingen, maar het schenken van rechtvaardiging is daar niet een van. Wanneer de genade van rechtvaardiging verloren gaat door doodzonde, zijn we niet langer aangenomen zonen van de Allerhoogste God: De rechtvaardige daarentegen heeft een kind van God louter door het bezit van de heiligmakende genade, die verloren kan gaan door doodzonde en is bijgevolg gebaseerd op een vrije relatie die door de mens net zo vrij kan worden beëindigd als deze tussen hemzelf en God werd aangegaan. (Pohle-Preuss, Dogmatische Theologie, vol. 7, 4e ed., p. 358-359 ). Maar aangezien alle doodzonden, zelfs die van gedachten, mensen tot kinderen des toorns maken [Ef. 2:3] en vijanden van God, is het nodig God voor hen allen vergiffenis te vragen door een open en nederige belijdenis. (Concilie van Trente, Sessie 14, Hoofdstuk 5; Denz. 899).

Zeker zullen enkele van de apologeten van Bergoglio hem nu te hulp schieten en beweren dat de valse paus niet zegt dat alle gedoopten zullen worden gered; want hoewel ze voor altijd kinderen van God blijven, is het toch waar dat sommige van Gods kinderen in de Hel zullen eindigen. Deze poging om hem te verdedigen zou Bergoglio echter niet vrijpleiten, want ook dat zou een ketterij zijn.

Het idee dat adoptief zoonschap iemand geen recht geeft op het erfdeel van de Hemel is zeer zeker een ketterij, want het is regelrecht in tegenspraak met Goddelijke Openbaring: De formele effecten van heiligmakende genade culmineren in de verheffing van de mens tot de rang van een geadopteerd kind van God... , met aanspraak op het vaderlijke erfdeel, d.w.z. de zalige aanschouwing in de Hemel. Deze waarheid wordt zo duidelijk vermeld in de Schrift en de Traditie dat de ontkenning ervan ketters zou zijn” (Pohle-Preuss, Dogmatische Theologie, vol. 7, p. 356).

Onder de toepasselijke Schriftteksten zijn de volgende: 

Iedereen die door Gods Geest wordt geleid, is een kind van God. Want jullie hebben geen geest gekregen die bange slaven van jullie maakt. Maar jullie hebben Gods Geest gekregen. Hij maakt jullie tot kinderen van God. Door Gods Geest noemen we Hem vol vertrouwen: "Lieve Vader!" Gods Geest die in ons is, laat onze eigen geest weten dat we kinderen van God zijn.  En omdat we Gods kinderen zijn, erven we ook. We erven hetzelfde van God als Jezus Christus. Net als Jezus moeten we veel lijden. Daarom geeft God ons ook dezelfde heerlijke hemelse dingen als Hij Jezus gegeven heeft. En ik weet zeker dat de heerlijke dingen die God ons geeft, alles goedmaken wat we nu moeten lijden. - Romeinen 8:14-18 

Maar toen het moment was gekomen dat God had bepaald, stuurde Hij zijn Zoon. Die Zoon werd geboren uit een Joodse vrouw. En omdat Hij dus een Jood was, moest Hij zich aan de wet van Mozes houden. Alleen zó zou Hij de mensen die zich ook aan de wet van Mozes moesten houden, kunnen bevrijden. Zo zouden we niet langer slaven zijn. We werden kinderen van God, met de rechten van kinderen.  En omdat jullie kinderen van God zijn, heeft God de Geest van zijn Zoon in jullie hart uitgestort. Die Geest roept in je: "Lieve Vader!" Jullie zijn dus geen slaven meer, maar kinderen van God. En omdat jullie Gods kinderen zijn, erven jullie ook, dankzij Christus. - Galaten 4:4-7 

Ik ben de God en Vader van onze Heer Jezus Christus heel dankbaar. Want Hij heeft ons in Christus alle geweldige geestelijke dingen gegeven die er in de hemelse plaatsen zijn. Want al voordat Hij de wereld maakte, heeft Hij ons uitgekozen. Hij wilde dat we bij Hem zouden horen en dat we in Hem volmaakt zouden zijn. Hij houdt heel erg veel van ons. Daarom wilde Hij dat we door Jezus Christus zijn kinderen zouden worden. Hij had dat van tevoren al besloten. Want dat is wat Hij graag wil. Want als we zijn kinderen zijn, zullen we God ervoor prijzen dat Hij zo geweldig goed voor ons is. Hij gaf ons zijn Zoon, van wie Hij heel veel houdt. Daarmee heeft God laten zien hoe goed Hij voor ons is. Want door het bloed van zijn Zoon heeft Hij ons gered. Door zijn bloed kon Hij ons vergeven dat we Hem ongehoorzaam waren. Hij deed dat niet omdat we dat verdiend hadden, maar omdat Hij zoveel van ons houdt. - Efeziërs 1:3-7 

Maar toen kwamen de vriendelijkheid, goedheid en mensenliefde van God onze Redder. 5 Hij redde ons door het bad van de nieuwe geboorte.  Hij maakte ons helemaal nieuw door de werking van zijn Heilige Geest. Hij deed dat niet omdat wij dat verdiend hadden met de dingen die we hadden gedaan. Nee, Hij deed dat omdat Hij medelijden met ons had.  Toen heeft Hij de Heilige Geest rijkelijk over ons uitgestort. Dat kon Hij doen door wat Jezus Christus, onze Redder, heeft gedaan. 7 Dankzij Gods goedheid werden we vrijgesproken van schuld. Zo werden we Gods kinderen. En zo kon Hij ons het eeuwige leven laten erven. -Titus 3:4-7

Bovendien is het idee in strijd met de leer van het Concilie van Trente:

Want in hen die wedergeboren zijn, haat God niets: 

Door de doop zijn we dus samen met Hem gestorven en begraven. En Christus werd na zijn dood weer levend gemaakt door de macht en majesteit van de Vader. Net zo zijn ook wij uit de dood teruggeroepen en levend gemaakt. We hebben een heel nieuw leven gekregen! - Romeinen 6:4 

Maar als je bij Jezus Christus hoort, word je niet meer veroordeeld. Want dan leef je op de manier die de Geest wil, en niet meer op de manier die je 'ik' wil. - Romeinen 8:1 

Want jullie hebben naar Hem geluisterd. Jullie hebben van Hem de waarheid leren kennen. Daarom moeten jullie je vroegere manier van leven afdanken, zoals je een stel oude kleren afdankt. Jullie oude manier van leven léék jullie wel gelukkig te maken, maar in werkelijkheid werden jullie erdoor bedrogen. Want uiteindelijk bracht het jullie alleen maar de dood. Maar nu kunnen jullie je leven veranderen door een nieuwe manier van denken. Dat nieuwe leven trek je aan, zoals je een stel nieuwe kleren aantrekt. God heeft nieuwe mensen van jullie gemaakt. Nieuwe mensen die op Hem lijken. Mensen die helemaal zijn vrijgesproken van schuld en die nu bij God horen. - Efeziërs 4:21-24 

Lieg niet meer tegen elkaar, want jullie hebben je oude 'ik' met zijn oude manier van doen weggedaan. Jullie zijn nieuwe mensen geworden. En jullie zullen steeds verder volmaakt worden, totdat jullie helemaal op jullie Maker lijken. - Kolossenzen 3:9-10 

En omdat we Gods kinderen zijn, erven we ook. We erven hetzelfde van God als Jezus Christus. Net als Jezus moeten we veel lijden. Daarom geeft God ons ook dezelfde heerlijke hemelse dingen als Hij Jezus gegeven heeft. 18 En ik weet zeker dat de heerlijke dingen die God ons geeft, alles goedmaken wat we nu moeten lijden. - Romeinen 8:17-18 (Concilie van Trente, zitting V, n. 5; Denz. 792) 

Rechtvaardiging zelf volgt op deze gezindheid of voorbereiding, die niet alleen vergeving van zonden is, maar ook de heiliging en vernieuwing van de innerlijke mens door de vrijwillige ontvangst van de genade en gaven, waardoor een onrechtvaardig mens een rechtvaardig mens wordt, en van een vijand te zijn een vriend wordt: 

Dankzij Gods goedheid werden we vrijgesproken van schuld. Zo werden we Gods kinderen. En zo kon Hij ons het eeuwige leven laten erven. - Titus 3:7 

De oorzaken van deze rechtvaardiging zijn: de uiteindelijke oorzaak is inderdaad de glorie van God en van Christus en het eeuwige leven; de doeltreffende oorzaak is waarlijk een barmhartige God die kosteloos "wast en heiligt": 

Sommigen van jullie zijn zo geweest. Maar jullie hebben je laten schoonwassen. Jullie horen nu bij God. Want jullie zijn vrijgesproken van schuld dankzij de Heer Jezus Christus en de Geest van onze God. - 1 Korintiërs 6:11 

Jullie hebben het woord van de waarheid, het goede nieuws, óók geloofd. Daardoor horen jullie nu óók bij Hem. Omdat jullie in Hem geloven, heeft Christus als het ware ook op jullie zijn 'eigendomsstempel' gezet. Dat 'stempel' is de Heilige Geest die God aan jullie heeft gegeven. God had beloofd dat Hij zijn Geest aan ons zou geven, en dat heeft Hij ook gedaan.  De Heilige Geest is het bewijs en de voorproef van het deel van onze erfenis dat God ons nog gaat geven. Die erfenis is: onze volledige bevrijding, waardoor we God zullen prijzen dat Hij zo geweldig goed is. - Efeziërs 1:13-14

Toen we nog vijanden van God waren, heeft God ervoor gezorgd dat we vrede met Hem konden sluiten. Namelijk door de dood van zijn Zoon. Daardoor zijn we vrienden van God geworden. En daarom is het nu ook zéker dat we elke dag worden gered en veilig zijn door het léven van zijn Zoon. - Romeinen 5:10 

Maar God is vol medelijden. Hij wil ons graag vergeven, omdat Hij zo ontzettend veel van ons houdt. - Efeziërs 2:4 

Jezus verdiende rechtvaardiging voor ons door Zijn allerheiligste lijden op het hout van het kruis, en stelde voor ons genoegdoening voor God de Vader; de instrumentele oorzaak is het sacrament van het doopsel, dat het 'sacrament van het geloof' is, zonder hetwelk niemand ooit gerechtvaardigd wordt. Tenslotte is de unieke formele oorzaak de “gerechtigheid van God, niet die waardoor Hij Zelf rechtvaardig is, maar waardoor Hij ons rechtvaardig maakt”, dat wil zeggen, waardoor we, wanneer we er door Hem mee begiftigd zijn, vernieuwd worden in de geest van onze geest, en we hebben niet alleen een goede reputatie, maar we zijn waarlijk geroepen en rechtvaardig, terwijl we gerechtigheid in ons ontvangen, ieder naar zijn eigen maat, die de H. Geest geeft aan iedereen wat Hij wil en op de manier die Hij wil. - 1 Korintiërs 12:11  en volgens ieders eigen gezindheid en medewerking. (Concilie van Trente, Sessie VI, Hoofdstuk 7; Denz. 799) 

Dit alles is heel duidelijk en niet erg moeilijk te begrijpen. Het zijn de neomodernisten die eenvoudige dingen moeilijk maken en onduidelijkheid introduceren waar voorheen duidelijkheid was. Hoe je het ook draait of keert, Bergoglio maakt zich opnieuw schuldig aan het verspreiden van ketterij: ofwel door te beweren dat onze rechtvaardiging niet verloren kan gaan, ofwel door te beweren dat degenen die sterven als kinderen van God nog steeds naar de Hel kunnen gaan.

Game over.

29/11 Bergoglio heeft opnieuw zijn twijfels geuit over de persoonlijkheid van ongeborenen 

Op 22 november 2022 ging 's werelds meest spraakzame jezuïet samen zitten met een paar verschillende journalisten, en gaf ze een enorm interview dat op 28 november werd gepubliceerd:

Een van de interviewers was Gloria Purvis. Ze stelde de volgende vraag aan de man van wie ze ten onrechte gelooft dat hij de Paus van de Katholieke Kerk is:

Heilige Vader, abortus is een sterk gepolitiseerde kwestie in de VS. We weten dat het verkeerd is. En het Hooggerechtshof van de VS oordeelde onlangs dat er geen grondwettelijk recht op abortus bestaat. Het lijkt de Kerk echter nog steeds te plagen in de zin dat het verdeeldheid zaait. Moeten de Bisschoppen prioriteit geven aan abortus in relatie tot andere sociale rechtvaardigheidskwesties?

Het antwoord van Bergoglio is typerend voor hem - aan de ene kant veroordeelt hij abortus, en tegelijkertijd gooit hij ook onnodig iets in zijn antwoord om deze veroordeling mogelijk te ondermijnen, te relativeren of te neutraliseren. Hier zijn letterlijk zijn woorden: 

Over abortus kan ik je deze dingen vertellen, die ik reeds eerder heb gezegd. In elk boek over embryologie wordt gezegd dat kort voor een maand na de bevruchting de organen en het DNA al in de kleine foetus zijn afgebakend, voordat de moeder het zelfs maar merkt. Daarom is er een levend mens. Ik zeg niet een persoon, want daar wordt over gedebatteerd, maar een levend mens. En ik stel twee vragen: Is het juist om van een mens af te komen om een probleem op te lossen? Tweede vraag: Is het juist om een "huurmoordenaar" in te huren om een probleem op te lossen? Het probleem doet zich voor wanneer deze realiteit van het doden van een mens wordt omgezet in een politieke kwestie, of wanneer een voorganger van de kerk politieke categorieën gebruikt. 

Telkens wanneer een probleem de pastorale dimensie (pastoralidad) verliest, wordt dat probleem een politiek probleem en wordt het meer politiek dan pastoraal. Ik bedoel, laat niemand deze waarheid kapen, die universeel is. Het is niet van de ene of de andere partij. Het is universeel. Als ik zie dat een probleem als dit, dat een misdaad is, sterk en intens politiek wordt, schiet de pastorale zorg tekort bij het benaderen van dit probleem. Of het nu gaat om abortus of om andere problemen, men mag de pastorale dimensie niet uit het oog verliezen: een Bisschop is een herder, een Bisdom is het heilige volk van God met zijn herder. We kunnen [abortus] niet behandelen alsof het slechts een civiele zaak is.

Na bijna 10 jaar "paus" Franciscus in actie te hebben gehad, is zo'n antwoord geen verrassing. Veel mensen in de Vaticanum II-kerk zijn pro-abortus, hoewel het officiële Novus Ordo-standpunt anti-abortus is. Met dit antwoord biedt Bergoglio voor elk wat wils — elke kant kan kiezen wat hij leuk vindt en zich concentreren op slechts één specifiek deel van zijn antwoord. Pro-lifers kunnen melden: “Paus vergelijkt abortus met het opnieuw inhuren van een huurmoordenaar”; terwijl voorstanders van abortus kunnen zeggen: "Paus zegt dat ongeborenen misschien geen personen zijn". En beide zouden juist zijn. 

Dus laten we de woorden van Bergoglio eens bekijken. Merk ten eerste op dat hij het onweerlegbare biologische feit dat het menselijk leven begint bij de conceptie, nergens vermeldt – vreemd genoeg spreekt hij alleen over wat kan worden waargenomen "kort voor een maand na de conceptie". Dit is niet de eerste keer dat hij dit doet; en hoewel niets van wat hij zegt in tegenspraak is met het feit dat het menselijk leven begint bij de conceptie, is de weglaten verdacht. Als we het hebben over wat "elk boek over embryologie" ons kan vertellen, waarom dan niet ook wanneer het menselijk leven begint? Het is sowieso bij de conceptie dat het DNA wordt bepaald. Maar als we zijn woorden zorgvuldig lezen, stelt Bergoglio dat een levend mens bestaat "kort voor een maand na de conceptie" - hij zegt niets over de beginperiode die begint met de conceptie. 

Vervolgens richt Bergoglio nog meer schade aan. Hij weigert te bevestigen dat de mens in de baarmoeder vanaf “kort voor een maand na de bevruchting” een persoon is, want “daarover wordt gediscussieerd”. Maar door wie, waar en met welk doel? Over alles in deze wereld wordt 'gediscussieerd' - inclusief, zouden we kunnen toevoegen, de vraag of hij Paus is. Het is duidelijk dat wat mensen wel of niet bespreken, nauwelijks de norm kan zijn voor een Katholiek. De echte vraag is of de persoonlijkheid van de ongeborene discutabel is. Het is niet zo. 

Bergoglio opent hier een gevaarlijke deur, en dat doet hij wederom onnodig, dat wil zeggen zonder enige goede reden. Hij beweert in feite dat er een verschil is (of kan zijn) tussen een mensenleven en een menselijke persoon, en dat het legitiem is om het hierover oneens te zijn. Toch is het juist de ontkenning van de persoonlijkheid van de ongeborenen (en bijvoorbeeld van de terminaal zieken die onomkeerbaar het bewustzijn hebben verloren) waar de "wegwerpcultuur" - de term van Franciscus - op gedijt, aangezien zij - het gebrek aan persoonlijkheid, niet het gebrek aan menselijk leven - de bepalende morele factor maken. Waarom zou je het dan ter sprake brengen? Waarom zouden vijanden van onschuldig menselijk leven zo hun voet tussen de deur krijgen? 

Bergoglio's reden om zijn oordeel over de vraag of de kleine foetus een persoon is achterwege te laten, is natuurlijk slechts een excuus. We weten dit omdat er genoeg dingen zijn waarover inderdaad gedebatteerd kan worden en waar hij een zeer dogmatische houding tegenover heeft. Denk maar aan onderwerpen als de invloed van de mens op het klimaat, de opvangplicht van migranten, het belang van ecologische bekering of de morele kwestie van de doodstraf. Deze kwesties staan niet ter discussie voor Bergoglio. Maar de persoonlijkheid van de ongeborene is iets anders. Absurd! 

Volgens de officiële Novus Ordo-leer die Bergoglio onderschrijft, werd de persoonlijkheid van de ongeborene vanaf het moment van conceptie nooit magistraal gedefinieerd, maar wordt ook niet in twijfel getrokken: “De mens moet worden gerespecteerd – als persoon – vanaf het allereerste moment van zijn bestaan”, zegt de CDF-instructie Donum Vitae uit 1987 (I.1). Het werd ondertekend door de toenmalige Kardinaal Joseph Ratzinger en goedgekeurd door de H. Paus Johannes Paulus II. Deze leer is opgenomen in de officiële Novus Ordo Catechismus van de Katholieke Kerk uit 1992 (n. 2270) en in de encycliek Evangelium Vitae van Paus Johannes Paulus II uit 1995 (n. 60). 

Vervolgens stelt Bergoglio twee vragen, namelijk: Is het juist om van een mens af te komen om een probleem op te lossen? Tweede vraag: Is het juist om een ‘huurmoordenaar’ in te huren om een probleem op te lossen?

Het zou nog beter zijn geweest als hij in plaats van alleen de vragen te stellen, ze ook had beantwoordt. Want, geloof het of niet, er zijn mensen die geloven dat het juist is om "van een mens af te komen om een probleem op te lossen". Onder hen bevinden zich mensen als Emma Bonino, Nancy Pelosi en Joe Biden, die deze ‘paus’ allen met open armen hebben ontvangen. Bergoglio noemde Bonino, die vroeger zelf abortussen uitvoerde terwijl dit illegaal was in haar land, zelfs een van de 'vergeten groten' van Italië. En onlangs benoemde hij een pro-abortus-atheïst tot lid van de "Pauselijke Academie voor het Leven". Geen woorden maar daden.

Alle geklets van Bergoglio over "pastorale dimensie" en wat niet, kunnen we negeren. Er werd hem een duidelijke vraag gesteld of de Novus Ordo-Bisschoppen van de VS prioriteit moeten geven aan abortus boven andere zaken, en hij is duidelijk niet geïnteresseerd in het antwoord, wat op zich al een antwoord is. We weten allen dat als het om abortus gaat, hij het ene zegt (en soms twee dingen) en het andere doet: 

Het is ook opmerkelijk dat Bergoglio in zijn antwoord aan Gloria Purvis 'pastoraal' tegenover 'politiek' plaatst, alsof de twee termen elkaar uitsluiten. Hij doet dit waarschijnlijk gewoon om de aandacht van de lezers af te leiden van de oorspronkelijke vraag. Hoe dan ook, het is volkomen ironisch dat hij het woord 'politiek' daar op zo'n denigrerende manier gebruikt, aangezien Bergoglio op andere momenten de politiek prijst als 'de hoogste vorm van liefdadigheid'.

Maar ja, dat is hoe Bergoglio te werk gaat: zoveel mogelijk verwarring creëren door gemengde signalen te geven, alle partijen een kleinigheidje te geven en door het ene te zeggen en het andere te doen.