Ketterijen van Bergoglio die in 2022 nog eens aan bod kwamen - https://novusordowatch.org/francis/ 

5/8 Bergoglio waarschuwt: Traditionalisme is “Heidendom van gedachte”!

Tijdens zijn Indiaanse verontschuldigingstournee vorige maand door Canada, liet Bergoglio zich waarlijk onderdompelen in het heidendom. Hij nam zelfs deel aan een demonisch ritueel, waarbij een tovenaar "de westerse grootmoeder vroeg om ons toegang te geven tot de heilige kring van geesten zodat ze bij ons kunnen zijn...." Niettemin, toen hij minder dan twee dagen later zijn jezuïetencollega's ontmoette en de vraag zich richtte op het Rooms-Katholieke traditionalisme, ontdekte de Argentijnse pseudo-paus plotseling een minachting voor het heidendom. 

Op de ochtend van 29 juli 2022 had Bergoglio een ontmoeting met een groep Canadese leden van de Sociëteit van Jezus in Quebec. Hij doet dit op elke reis - hij komt samen met de jezuïeten van het land dat hij bezoekt - om hen de gelegenheid te geven hem al hun vragen te stellen, zodat hij hen kan vereren met een antwoord dat zijn oneindige ‘wijsheid’ weerspiegelt. Dat was de vorige keer niet anders. In antwoord op een vraag over verandering in de Kerk maakte Bergoglio van de gelegenheid gebruik om een van zijn favoriete doelwitten aan te pakken: het traditionalisme: 

Bergoglio: De visie van de leer van de Kerk als monolithisch, die zonder nuance moet worden verdedigd, is verkeerd. Daarom is het belangrijk om respect te hebben voor de traditie, de authentieke. Iemand zei eens dat traditie de levende herinnering is van gelovigen. Traditionalisme is in plaats daarvan het dode leven [vita morta] van onze gelovigen. Traditie is het leven van hen die ons zijn voorgegaan en die doorgaan. Traditionalisme is hun dode herinnering. Van wortel tot vrucht, kortom, dat is de weg. We moeten de oorsprong als referentie nemen, niet een bepaalde historische ervaring als een eeuwigdurend model, alsof we daar moeten stoppen. "Gisteren werd het zo gedaan" en "het wordt altijd zo gedaan". Maar dit is een heidendom van denken! Wat ik heb gezegd, geldt ook voor juridische zaken, voor recht. - La Civiltà Cattolica, 4/8/2022 

Deze zever is zo typerend voor Bergoglio. Het druipt van minachting voor het historisch Katholicisme, en het gedijt op gratuite beweringen die worden gedaan om het modernistische programma van afvalligheid vooruit te helpen. 

Zelfvoldaan contrasteert hij zijn idee van "authentieke traditie" met "traditionalisme", waarvan hij beweert dat het "het dode leven van onze gelovigen" is. En wat houdt dat precies in? Wat nog belangrijker is, op welke gegevens is die definitie gebaseerd? Waar is het "dode leven" waar hij het over heeft? Zeker niet in de snelgroeiende traditionele Latijnse Mis-gemeenschappen die hij overal verwoed probeert te sluiten. Als het traditionalisme zo dood was, waarom maakt hij zich er dan zorgen over? Trouwens, het concept van "dood leven" is duidelijk een oxymoron. Het leven is niet dood, en wat dood is, leeft niet. 

Trouwens, als er iets getuigt van dood en verval, dan is het wel de afvallige Vaticanum II-sekte, waarvan Bergoglio het hoofd is. Sluitingen van kerken, fusies van parochies, steeds minder religieuze roepingen, het einde van één-Priester-op-één-parochie, enz. — een objectieve blik op de situatie leert heel snel waar de dood gevonden wordt. 

Ironisch genoeg zegt Bergoglio: "Van wortel tot vrucht, kortom, dat is de weg", terwijl hij het is die alle overvloedige vruchten van het eeuwigdurende Rooms-Katholicisme hebben afgesneden onder het mom van "vernieuwing" en nu doen alles in het werk om ervoor te zorgen dat wat in de wortel zit nooit meer vrucht zal dragen, maar zal verdorren. 

Wat betreft de uitdrukking "heidendom van het denken", afgezien van het feit dat het gebaseerd is op een karikatuur van het traditionalisme, is het amusant ironisch dat uitgerekend Bergoglio plotseling een afkeer toont van welk soort heidendom dan ook. Merk goed op dat het slaan van speciale Vaticaanse "Moeder Aarde"-munten, het toestaan van afgodische Pachamama-aanbidding in de Vaticaanse Tuinen, of beweren dat de Heilige Eucharistie "de hele schepping omarmt en doordringt" (Querida Amazonia, n. 82) - dat alles dan niet een "heidendom van het denken" is?

25/9 Op het eucharistisch congres zegt Franciscus dat we 'de Heer aanwezig in het brood' moeten aanbidden

Een andere dag, een andere ketterij...

Het houdt gewoon nooit op. Het maakt niet uit hoeveel zever hij tot nu toe heeft verkondigd in zijn meer dan 9 jaar als "paus Franciscus", de Argentijnse afvallige Bergoglio heeft altijd meer te bieden.

Gisteren, 24 september 2022, vertelde hij in een Economie van Francesco-evenement “Een goed leven is die mystiek die inheemse volkeren ons leren te hebben in relatie met de aarde”. In 2019, tijdens de beruchte Pachamama Amazone Synode, kreeg de wereld een goed beeld van de schatten van de inheemse "mystiek" in de Romeinse kerk Santa Maria in Traspontina, net buiten het Vaticaan. We herinneren ons dat er onder de cynische slogan “Alles is met elkaar verbonden” (Laudato Si', n. 91), daar een poster werd tentoongesteld van een topless vrouw die een dier zoog terwijl ze een baby in haar andere arm hield:

 Foto van een vrouw die een wezel borstvoeding geeft, lijkt op een duivelse aanfluiting van de Madonna met kind. 

Op 25 september 2022, reisde Franciscus naar Matera, Italië, voor de afsluiting van een eucharistisch congres. Nu hij niet meer zelf de Novus Ordo-aanbiddingsdienst kan leiden, houdt de valse Paus toch de preek: Een preek gevuld met brood

In de homilie van Bergoglio was er één trefwoord dat steeds weer terugkwam, en vaker dan enig ander. Het was het woord BROOD. Bergoglio slaagde erin om "brood" maar liefst 18 keer te gebruiken in een tekst van ongeveer 1.500 woorden in Engelse vertaling.

In feite begon Bergoglio zijn toespraak door te beweren dat de Heer "brood voor ons bakt" aan "zijn tafel" - een nogal verwarrende bewering. Het feit dat de evangelielezing van die dag die was van de rijke man en Lazarus (zie Lucas 16:19-31) geeft hem daar enige dekking, aangezien vers 21 spreekt over “de kruimels die van de tafel van de rijke man vielen.... ” Die gelijkenis heeft natuurlijk niets te maken met de Heilige Communie; maar dan houdt Bergoglio ervan om ideeën en contexten te mixen voor de grootst mogelijke verwarring en de meest vruchtbare verspreiding van ketterij, terwijl hij een beetje plausibele ontkenning behoudt - de laatste voor zijn gepassioneerde verdedigers, zoals Robert Fastiggi, Tim Staples en Dave Armstrong.

De opmerking van Bergoglio: “[het] evangelie dat we zojuist hebben gehoord, vertelt ons dat brood niet altijd gedeeld wordt op de tafel van de wereld; het straalt niet altijd de geur van gemeenschap uit; het wordt niet altijd gebroken in rechtvaardigheid", was gewoon meer de gebruikelijke zever die hij in een oogwenk kan tevoorschijn toveren. 

Opmerkelijk genoeg zei Bergoglio wel in zijn preek dat “de Eucharistie ons herinnert aan het primaatschap van God” en ging daar vervolgens op in. Verderop in de tekst merkte hij op:

Naast het primaatschap van God roept de Eucharistie ons op tot liefde voor onze broeders en zusters. Dit Brood is bij uitstek het Sacrament van de liefde. Het is Christus die Zichzelf voor ons offert en breekt en ons vraagt hetzelfde te doen, zodat ons leven gemalen tarwe mag zijn en brood wordt dat onze broeders en zusters voedt.

Verderop begon Bergoglio weer te “dromen”. Dromen is een belangrijk thema van zijn valse pontificaat, tot het punt dat hij zelfs de Heer Jezus Christus "Gods droom" noemt.

De nachtmerrie van een 'dromende' Kerk

Terugkomend op zijn preek van 25 september 2022 in Mareta, zei Franciscus:

Broeders en zusters, laat ons dromen. Laten we dromen van zo'n Kerk: een Eucharistische Kerk. Samengesteld uit vrouwen en mannen die zichzelf breken als brood voor al diegenen die kauwen op eenzaamheid en armoede, voor hen die hongeren naar tederheid en mededogen, voor hen wier leven afbrokkelt omdat het goede zuurdesem van hoop gefaald heeft. Een Kerk die knielt voor de Eucharistie en met ontzag de Heer aanbidt die aanwezig is in het brood; maar die ook met mededogen en tederheid weet te buigen voor de wonden van degenen die lijden, de armen opbeuren, de tranen wegvegen van degenen die lijden, zichzelf brood van hoop en vreugde maken voor iedereen. Want er is geen ware eucharistische eredienst zonder medeleven met de vele “Lazarussen” die ook vandaag nog naast ons lopen. Er zijn er zoveel! 

Voordat we ingaan op zijn ketterij, laten we er echter eerst op wijzen dat het voor Franciscus niet ironischer kan zijn om te zeggen dat hij een Kerk wil die knielt voor de Eucharistie, want dat is precies het enige dat hij vanaf het begin heeft geweigerd.

Hoewel het op dit moment zeker waar is dat hij vanwege zijn gezondheid niet meer kan knielen, hebben we vanaf het allereerste begin in 2013 gezien dat zijn knieën op mysterieuze wijze stijf werden met betrekking tot de tabernakel, de monstrans of wat hij beweert te geloven is het ware Lichaam en Bloed van Christus op het altaar. Tegelijkertijd waren zijn knieën altijd fit genoeg om voor mensen te buigen, zelfs voor wel twaalf mannen en vrouwen op Witte Donderdag voor de voetwassing. We hebben deze merkwaardige discrepantie in het verleden talloze keren aangepakt en gedocumenteerd. 

Maar laten we nu eens kijken naar de ketterij in de laatste woorden van Franciscus – dat “de Heer aanwezig is in het brood.” 

Bergoglio's Lutherse ketterij: consubstantiatie 

Het is een vaststaand Katholiek dogma dat bij de consecratie tijdens de Heilige Mis het brood en de wijn een zogenaamde transsubstantiatie ondergaan. Dat wil zeggen, de substantie van het brood en de wijn houdt volledig op als het wordt omgezet in het Lichaam, Bloed, Ziel en Goddelijkheid van Jezus Christus. De karakteristieken van het brood en de wijn blijven echter bestaan.

Laten we dit wat verder toelichten. De karakteristieken zijn alles wat door de zintuigen kan worden waargenomen - dat wat men kan zien, proeven, aanraken, ruiken of horen. De substantie is dat wat ten grondslag ligt aan wat men kan zien, proeven, aanraken, ruiken of horen. De substantie is waar de karakteristieken van zijn. Dit is het dogma van de transsubstantiatie, en het is altijd een doorn in het oog geweest van de modernisten, zowel de klassieke als de neomodernisten die in de jaren ‘40 en ‘50 opkwamen en nu de show runnen in het postkatholieke Vaticaan. 

De belangrijkste van hen is natuurlijk Bergoglio, wiens dubbelzinnigheden over de werkelijke tegenwoordigheid van Christus af en toe plaats maken voor regelrechte en manifeste ketterij, zoals ze vandaag deden. Want hoewel het voor sommigen op het eerste gezicht lijkt dat Bergoglio binnen de grenzen van de orthodoxie valt als hij zegt dat "de Heer aanwezig is in het brood", is dat niets minder dan ketterij. Het is de Lutherse ketterij van consubstantiatie, volgens welke het brood blijft en, hoewel Christus op de een of andere manier echt tegenwoordig wordt, Christus samen met het brood bestaat. Een andere term voor consubstantiatie is impanatie. Hoe dan ook, het is plechtig veroordeeld als ketterij.

Transsubstantiatie is duidelijk een enorm mysterie en een groot wonder dat alleen God kan bewerkstelligen. Het is op geen enkele manier onderworpen aan empirische verificatie, wat betekent dat het alleen door Geloof kan worden aanvaard - en door Geloof moet het worden aanvaard, zoals de Kerk heeft gedefinieerd op het Concilie van Trente, Sessie 13. Dat wil zeggen, we moeten geloven in het dogma van de transsubstantiatie omdat God Zelf, die ons noch kan bedriegen noch Zelf bedrogen kan worden, het heeft geopenbaard. Het is God Zelf die de waarheid garandeert van deze leer, die niet alleen van de Kerk is, maar echt van God is: 

De Joden begonnen ruzie met elkaar te maken en zeiden: "Hoe kan Hij nou zijn lichaam aan ons te eten geven?" Als jullie van mijn lichaam eten en van mijn bloed drinken, zijn jullie één met Mij en ben Ik één met jullie.  De levende Vader heeft Mij gestuurd en Ik leef door de Vader. Zo zal ook iedereen die van Mij eet, door Mij leven. - Joh 6:52,56-57 

Toen ze aan het eten waren, nam Jezus een brood. Hij zegende het, brak het in stukken en gaf het aan hen. Hij zei: "Neem dit en eet het. Het is mijn lichaam." Toen nam Hij een beker met wijn. Hij dankte God ervoor en gaf hem aan de leerlingen. Ze dronken er om de beurt uit.  En Hij zei tegen hen: "Deze wijn is mijn bloed waarmee God een nieuw verbond sluit met de mensen.  Dat bloed wordt uitgegoten voor heel veel mensen. - Markus 14:22-24 

Zo kunnen we zien wat een ernstige zonde het is om ketterij te begaan, want het komt erop neer God te beschuldigen van liegen of bedriegen, en zo ofwel Zijn alomtegenwoordigheid of Zijn alwetendheid te ontkennen. Het geeft natuurlijk ook blijk van een onpeilbare trots van de kant van de mens, die dwaas genoeg durft te denken dat zijn eigen oordeel groter of zekerder is dan dat van God! 

Brood, brood en nog eens brood

Tegen het einde van zijn homilie zorgde Bergoglio ervoor dat hij het woord 'brood' keer op keer bleef herhalen, zodat het diep in het bewustzijn van zijn toehoorders zou doordringen: 

Broeders, zusters, uit deze stad Matera, "stad van brood", zou ik u willen zeggen: laten we terugkeren naar Jezus, laten we terugkeren naar de Eucharistie. Laten we terugkeren naar de smaak van brood, want terwijl we hongeren naar liefde en hoop, of gebroken zijn door de beproevingen en het lijden van het leven, wordt Jezus voedsel dat ons voedt en ons geneest. Laten we terugkeren naar de smaak van brood, want terwijl onrechtvaardigheid en discriminatie van de armen de wereld blijven verteren, geeft Jezus ons het Brood van Samendelen en zendt Hij ons dagelijks uit als apostelen van broederschap, apostelen van gerechtigheid, apostelen van vrede. Laten we terugkeren naar de smaak van brood om een Eucharistische Kerk te zijn, die Jezus centraal stelt en brood van tederheid wordt, brood van barmhartigheid voor allen. Laten we terugkeren naar de smaak van brood om te onthouden dat terwijl dit aardse bestaan van ons wordt geconsumeerd, de Eucharistie vooruitloopt op de belofte van de verrijzenis en ons leidt naar het nieuwe leven dat de dood overwint. 

Brood is praktisch alles wat de luisteraar hoort, en dat is duidelijk zo ontworpen. Bedenk dat Franciscus in 2015 een Angelus-toespraak hield over de verhandeling over het "Brood des Levens" van onze Heer in Johannes 6 zonder ooit de werkelijke aanwezigheid te noemen, laat staan transsubstantiatie in het bijzonder. Om nog erger te maken, heeft Bergoglio sindsdien, wat traditioneel bekend staat als het "Brood der Engelen" (Panis Angelicus), veranderd in het "Brood der Zondaars". Hoe Bergoglio bedoelt dat de term "Brood der Zondaars" moet worden begrepen, wordt duidelijk uit zijn onderwijs in en implementatie van de aansporing Amoris Laetitia uit 2016, die de ontvangst van de Novus Ordo-communie opent voor mensen die in overspel leven. In zijn recente brief Desiderio Desideravi beweerde hij dat Geloof alleen een voldoende voorbereiding was voor de waardige ontvangst van de Heilige Communie – een andere lutherse ketterij die door Trente werd veroordeeld.

Een modernist doet zoals een modernist

Modernisten zijn sluw. Ze vertellen zelden ondubbelzinnig ketterij, zoals Bergoglio vandaag deed. Voor het grootste deel is een duidelijke uiting van ketterij niet nodig om ketterij te communiceren. Dat wil zeggen, het is vaak voldoende om simpelweg ketterij te insinueren. Modernisten doen dit bijvoorbeeld graag door het ene aspect van een dogma te overdrijven en een ander aspect te bagatelliseren of te verzwijgen - niet eenmalig maar voortdurend. Ze spreken ook graag in dubbelzinnige termen die, misschien vanwege de context of andere omstandigheden, in feite in ketterse zin zullen worden opgevat, ook al is die betekenis volgens de wetten van strikte logica misschien niet de enige mogelijke manier om hen te begrijpen.

In 1794 veroordeelde Paus Pius VI de vernieuwers van zijn tijd die dergelijke tactieken gebruikten. In zijn Bul Auctorem Fidei waarschuwde hij zijn kudde om op te passen voor degenen die, “door middel van kleine veranderingen of toevoegingen in de bewoordingen, de geloofsbelijdenis verdraaien die nodig is voor onze redding, en de gelovigen door subtiele dwalingen leiden naar hun eeuwige verdoemenis."

Zijne Heiligheid waarschuwde dat dit “niet kan worden verontschuldigd op de manier waarop men het ziet gebeuren, onder het foute voorwendsel dat de ogenschijnlijk schokkende bevestigingen op de ene plaats verder worden ontwikkeld langs orthodoxe lijnen, en zelfs op weer andere plaatsen worden gecorrigeerd; alsof het de mogelijkheid toelaat om de bewering te bevestigen of te ontkennen, of om het over te laten aan de persoonlijke neigingen van het individu - dat is altijd de frauduleuze en gedurfde methode geweest die door vernieuwers werd gebruikt om dwalingen vast te stellen. Het biedt zowel de mogelijkheid om dwalingen te promoten als om ze te verontschuldigen.”

Pius VI gaf een concreet voorbeeld in de ketter Nestorius (386-451), die “zich uitdrukte in een overvloed aan woorden, ware dingen vermengd met andere die duister waren; soms op zo'n manier met elkaar vermengd dat hij ook in staat was om de dingen te belijden die werden ontkend, terwijl hij tegelijkertijd een basis bezat voor het ontkennen van diezelfde zaken die hij beleed.” Dat is exact de methode van de modernisten van tegenwoordig, en niets meer dan Bergoglio dit doet. 

8/12 Bergoglio misleidt opnieuw: hij beweert dat het Doopsel ons voor altijd tot Kinderen van God maakt 

Vandaag is het grote Feest van de Onbevlekte Ontvangenis van de H. Maagd Maria. Zoals gebruikelijk hield Bergoglio vandaag een Angelustoespraak; en nee, hij ontkende het dogma van Paus Pius IX niet (zie Denz. 1641) maar bevestigde het in feite heel duidelijk.

Dat wil echter niet zeggen dat hij geen andere ketterij promootte - niet met betrekking tot de H. Maagd Maria (want dat heeft hij bij andere gelegenheden gedaan), maar dan op een van de gevolgen van het Sacrament van het Doopsel.

In zijn toespraak contrasteerde Bergoglio, de volmaakte zondeloosheid van Maria met het reinigende water van het Doopsel dat we ontvingen, dat de erfzonde uit onze ziel wegwaste waarvan de Heilige Maagd vanaf het eerste moment van haar ontvangenis werd bewaard. Bergoglio zei: Ik zal je een vraag stellen: deze genade ontvangen op de dag van het Doopsel is belangrijk. Maar hoeveel van jullie herinneren zich de datum van hun doopsel, wat is de datum van je eigen doopsel? Denk erover na. En als je het je niet meer herinnert, vraag dan bij het naar huis gaan aan je peetvader, je peetmoeder, je vader of moeder: “Wanneer werd ik gedoopt?”, want die dag is de dag van de grote genade, van een nieuw leven, van een oorspronkelijke genade die we hebben. God daalde die dag in ons leven neer en we werden voor altijd Zijn geliefde kinderen. Dit is onze oorspronkelijke schoonheid, om blij van te worden!

Het is allereerst nogal ironisch dat Bergoglio zou hameren op het doopsel die ons voor altijd kinderen van God maakt, terwijl hij tegelijkertijd blijft beweren dat alle mensen, gedoopt of niet, Gods kinderen zijn.

Hoe dan ook, wat Bergoglio zegt over de gedoopte die onherroepelijk tot kinderen van God is gemaakt, is onjuist. Op zijn Twitter-account wordt dezelfde fout vandaag nog directer weergegeven: Wat Franciscus hier over het doopsel zegt, is een veel voorkomende fout onder Novus Ordos en lijkt zijn oorsprong te vinden in de valse ecclesiologie van het Tweede Vaticaans Concilie (1962-65). Het is zeker niet de traditionele (d.w.z. pre-Vaticanum II) Rooms-Katholieke leer, zoals we nu zullen aantonen:

De Rooms-Katholieke Kerk leert dat het Sacrament van het Doopsel drie verschillende effecten heeft:

(1) de genade van de rechtvaardiging...;

(2) vergeving van alle straffen op de zonde; en

(3) het sacramentele karakter” (Pohle-Preuss, Dogmatic Theology, vol. 8, 4e ed., p. 228.)