Eén van de visioenen die Don Bosco had was het visioen van de “Twee zuilen in de zee”. We weten uit de memoires van de H. Don Bosco dat hij op 30 mei 1862 over dit visioen vertelde over de grote strijd, waarbij de Kerk en Haar vele tegenstanders betrokken waren, het lijden van de Paus en de uiteindelijke overwinning door toewijding aan de Allerheiligste Eucharistie en aan Onze Gezegende Moeder, onder de titel “Hulp van Christenen”. Don Bosco wist toen nog niet dat zijn visioen 125 jaar later tot in detail zou worden vervuld.

In dit specifieke visioen zag de H. Don Bosco zichzelf staan ​​op een rots te midden van een uitgestrekte oceaan zonder land in zicht. Wat hij zag was een enorme vloot van ontelbare schepen in 'slagorde'. De voorsteven van deze schepen waren gevormd tot scherpe, speerachtige punten, zodat ze, wanneer ze zouden worden botsen, ze vernietiging zouden brengen. Deze vijandelijke schepen hebben veel kanonnen in alle soorten en maten ,maar ook boeken, die ze ook willen gebruiken tegen één groot schip, dat de H. Don Bosco ziet als een majestueus en volledig uitgerust schip met zijn escorte van kleinere schepen, die bevelen ontvangen door signalen van het grote schip. Er worden verschillende bewegingen en manoeuvres uitgevoerd door de escorteschepen om het schip te verdedigen.

Te midden van deze oceaan en met chaos rondom, ziet de H. Don Bosco "Twee Zuilen in de Zee", waarvan de ene kleiner is dan de andere, en bovenop de kleinere staat een beeld van de Heilige Maagd Maria. Hij legt uit dat er onder Haar voeten een geschreven titel staat die luidt: "Auxilium Christianorum", wat betekent "Onze Lieve Vrouw, Hulp der Christenen" en bovenop de hogere zuil staat een enorme hostie en daaronder staat de titel geschreven: “Salus Credentium” wat betekent “Redding van Gelovigen” en waarvan hij aangeeft dat het door de Eucharistie zal zijn dat deze redding komt.

Op het dek van het grote majestueuze schip ziet de H. Don Bosco een niet nader genoemde Paus die al zijn macht en energie oproept om het grote schip tussen de "Twee Zuilen in de Zee" te leiden. Hij wijst er ook op dat er twee zeer grote ankers op het schip zijn, één aan elke kant, die nu zijn bevestigd aan de twee zuilen in de zee alsof het grote schip veiligheid zocht te midden van de hevige storm die tegen haar woedde. Alle vijandelijke schepen bewegen om het grote schip aan te vallen met geweren, geschriften, boeken en geschreeuw en al het andere wat ze kunnen vinden. De vijanden gebruiken al hun kracht zo gewelddadig als ze kunnen om te proberen het grote schip te laten zinken, maar wat er ook gebeurt, de "Twee zuilen in de zee" beschermen en redden het grote schip van vernietiging.

Alle schepen die tegen het grote schip van de Paus hebben gevochten, zijn verstrooid, ze vluchten, ze botsen, breken en gaan verloren. De kleinere schepen die de Paus te hulp zijn gekomen en hebben geholpen het grote schip te redden, zijn nu vastgebonden aan de Twee zuilen in de zee. Ze zijn veilig voor de razende wind en het vuur en de stormen die de vijandelijke schepen doen zinken.

Voor de H. Don Bosco is de kapitein van het grote majestueuze schip de Paus zelf, en het grote schip zelf is de Katholieke Kerk. Ook de Twee Zuilen in de Zee zijn in dit visioen van belang. De kleinere zuil is een Mariale zuil, en als we ermee verbonden zijn, zijn we veilig. Eraan vastgeklampt betekent veiligheid te midden van alle stormen die om ons heen, als individuen razen, en als we aan Haar verankerd zijn, dan zal Ze aan ons verankerd zijn. De titel van deze Mariale zuil is "Onze Lieve Vrouw, Hulp der Christenen". Deze titel was belangrijk voor Paus Johannes Paulus II, omdat zijn toewijding aan Onze Lieve Vrouw juist onder deze titel was.