|
De
wetenschap van zonde
Om wetenschappelijk te begrijpen hoe onze fysieke hersenen
bijdragen aan onze eigenzinnigheid om te zondigen, is het belangrijk om eerst
te erkennen dat we inderdaad op meer manieren dan alleen uiterlijk zijn
geschapen naar het "Beeld van God". Buiten het medeweten van de
meeste mensen, net zoals God 3 mensen in 1 is, zijn wij ook 3 mensen in 1. Nu,
voordat ik beschuldigd word van ketterij, staat u mij toe het uit te leggen.
In de jaren zestig voerde Dr. Roger Sperry, een
neuropsycholoog, neurobioloog en later Nobelprijswinnaar voor zijn werk met
split-brain-onderzoek, een experiment uit op een man die leed aan ernstige en
levensbedreigende epilepsie. De operatie bestond uit het doorsnijden van een
deel van de hersenen dat het "corpus callosum" wordt genoemd, een
bundel zenuwen die kriskras door de bovenkant van de hersenen loopt. Deze
zenuwen werken als een communicatienetwerk tussen de linker- en
rechterhersenhelft, of lobben, van de hersenen. Maar voor zijn patiënt werd het
beschouwd als de bron van de ontstekingen in zijn hersenen die de epileptische
aanvallen veroorzaakten. De operatie was een succes, de ziekte genas, maar met
een onbedoeld gevolg.
Zijn patiënt begon zich te gedragen als twee personen die
verschillende persoonlijkheden, opvattingen, meningen en vaardigheden leken te
hebben. Zijn handen raakten voortdurend in discussie met elkaar. De ene hand
knoopte zijn overhemd dicht en de andere knoopte het los. De ene hand probeerde
zijn broek naar beneden te trekken, terwijl de andere probeerde hem omhoog te
houden. Op een keer hadden hij en zijn vrouw een discussie die uitmondde in een
ruzie. Zijn linkerhand probeerde haar te slaan, terwijl zijn rechterhand hem
tegenhield. Waar hij voor de operatie één persoon was, leek hij nu twee
verschillende personen te zijn die met elkaar in conflict waren.
Door deze procedure ontdekte Dr. Sperry dat één kant van
het menselijk brein dierlijk van aard is en niet kan lezen, schrijven of
praten. Bij de meeste mensen is het de rechter kwab en bestuurt het de
linkerkant van het lichaam. De linker kwab, die de rechterkant van het lichaam
bestuurt, kan alle drie.
De rechterkwab, die verbonden is met onze dierlijke natuur,
wordt beheerst door instincten, gevoelens en natuurlijke driften. Zijn kijk op
de wereld is gebaseerd op hedonisme dat zegt: "wat me plezier geeft, is
goed, en wat me pijn bezorgt, is slecht". Het drukt zijn gevoelens
non-verbaal uit door middel van gezichtsuitdrukkingen, lichaamshoudingen en
alle vormen van kunst. Omdat het niet in staat is om in woorden te denken,
bestaat het in een staat van mentale duisternis, of Gehenna, wat 'lege
gedachte' betekent.
Aan de andere kant, onze linker kwab, die functioneel
gezien begint als een duplicaat van onze rechter kwab in onze kinderjaren, wordt
naarmate de tijd verstrijkt, aangepast en begint zich te specialiseren in
spraak en logisch denken. Hierdoor wordt het een reflecterend middel op de
gedachten en impulsen van onze rechterkwab. Het kan primaire doelen begrijpen
om te bepalen of iets goed of slecht is. Als je zou vragen: "Wat is het
doel van voedsel?" dan zou de rechterkwab zeggen "smaak",
terwijl de linkerkwab "voeding" zou zeggen. En als er wordt gevraagd:
"Wat is het doel van seks?" zou de rechter kwab "plezier"
zeggen, terwijl de linker kwab "reproductie" zou zeggen. De
rechterkwab wordt geregeerd door instincten, of 'secundaire doeleinden', en kan
daarom God nooit behagen, want hoewel de mens eet om te overleven en zich
voortplant, doet hij dat om de verkeerde redenen.
De frontale kwab maakt deze drie-eenheid compleet. Wanneer
de linker- en rechterkwab overeenstemming bereiken over een handelswijze,
accepteert de frontale kwab de overeenkomst als een bevel tot actie en handelt
dus naar hun verlangens. [Dit lijkt erg op hoe de Heilige Geest wordt beschreven
als uitgaande van de Vader en de Zoon, en niet terugkeert zonder datgene te
voltooien waarvoor Hij werd uitgezonden.]
Als dit tot nu toe verwarrend is, laat me je dan helpen
deze situatie beter voor te stellen. Stel je een enorme, machtige man voor, volledig
geregeerd door zijn eigen grillen en verlangens, ongeacht de gevolgen voor
iemand anders. Toch is hij blind en wordt hij dus geleid door een andere magere
en tengere man die op zijn schouders zit. Deze man, hoewel kreupel en niet in
staat om alleen te lopen, kan volledig logisch zien en denken. De twee, hoewel
vaak in conflict met elkaar, zijn niettemin volledig van elkaar afhankelijk.
De
blinde man, die onze rechterkwab vertegenwoordigt, is zeer krachtig en
eigenzinnig en wordt geregeerd door zijn verlangen naar het goede. De kreupele
man, die onze linkerkwab vertegenwoordigt, is niet in staat om de twee alleen
te leiden, maar in plaats daarvan logica in de verlangens van zijn tegenhanger
te injecteren op basis van zijn zoektocht naar het ware. Samen zoeken ze naar
wat zij verstaan als het 'ware goede', of de 'ware God'. [Dit houdt ook in
dat ze samen op zoek kunnen gaan naar een vals goed, of een valse god.]
De 3 lobben, hoewel elk verschillend, vormen samen de
persoonlijkheid van een enkel individu. Zonder de linkerkwab zouden we dieren
zijn. Daarmee worden we rationele wezens. Het is wat ons verandert van
rationele, impulsieve dieren in rationele wezens met een reflectieve geest die
in staat is tot logisch oordeel. Maar dit vermogen om rationeel te denken is
ook de reden waarom wij, in tegenstelling tot dieren en jonge kinderen, zonden
kunnen begaan.
Onze rechterkwab, die verbonden is met het dierlijke, brengt
alle verlangens en passies voort die het plezierig vindt, zoals seks, voedsel,
drugs en rijkdom. Maar omdat het niet in staat is primaire en secundaire doelen
te herkennen, of goed of kwaad, is het niet in staat om te zondigen omdat het
niet weet dat wat het doet verkeerd is. (Dus kinderen, hoewel ze talloze zonden
kunnen begaan, worden pas verantwoordelijk gehouden voor hun daden als ze de
leeftijd van het verstand hebben.)
Onze linkerkwab, aan de andere kant, kent goed en kwaad, en
is dus verantwoordelijk bij het nemen van rationele beslissingen vóór de meeste
acties kunnen worden uitgevoerd. Hierdoor wordt de linkerkwab verantwoordelijk
gehouden voor alle zonden, aangezien het begaan van een zonde vereist dat de
linkerkwab ofwel instemt met, toegeeft aan of weigert de verlangens en impulsen
van de rechterkwab in bedwang te houden.
Het
temmen van het Beest
Zoals de meesten van ons maar al te goed weten, is het
overwinnen van onze dierlijke aard geen gemakkelijke taak. Verleidingen kunnen
ons herhaaldelijk teisteren, soms alsof ze non-stop zijn. Op het moment dat de
ene golf eindigt, begint een andere. En hoewel we ze in dit leven misschien
nooit volledig kunnen overwinnen, kunnen we leren de controle, die ze over ons
hebben, te verminderen. Om dat te doen, is veel vastberadenheid en gebed nodig.
En aangezien onze zwakheid voor zonde voortkomt uit zowel een fysieke, als een
geestelijke component, zullen we beide mogelijkheden moeten gebruiken om
onszelf te versterken tegen de verlangens van het vlees en de verleidingen van
de boze.
Wanneer we omgaan met de fysieke zwakheden van zonde, heeft
onze rechterkwab de neiging ons bijna elke keer te verraden. Het hunkert naar de
geneugten van het vlees en zijn eigen ego, en verandert vaak een zondig
verlangen in een gebruikelijke ondeugd die moeilijker te overwinnen kan worden.
Maar omdat de rechterkwab dierlijk van aard is, biedt het ons ook een middel om
het te temmen, door middel van discipline. Omdat de rechterkwab niet beschikt
over de vermogens van taal en rationeel denken, kan het niet worden aangeleerd
door er simpelweg tegen te praten. In plaats daarvan is het meer een
bodybuilder die voortdurend extra gewicht en druk aan zijn (of haar) spieren
moet toevoegen om ze te dwingen te groeien en zich aan te passen. Geen enkele
hoeveelheid logica zal deze spieren laten groeien, alleen brute kracht, druk en
consistente vastberadenheid. De rechterkwab vereist hetzelfde soort discipline,
maar in plaats van gewichten te gebruiken om te groeien, vereist het
opzettelijke ontbering. De beste methode om de rechterkwab te disciplineren, is
verreweg vasten.
Vasten is de krachtigste spirituele discipline van alle Christelijke
disciplines. Door te vasten [en gebed] kan de Heilige Geest ons leven
veranderen, onze gebeden kracht bijzetten, verzoening brengen voor zonde, en
[bovenal] ons versterken tegen de begeerte van ons vlees (de lagere begeerten
van de dierlijke natuur van de rechterkwab). Vasten beschermt ons zelfs tegen
de aanvallen en verleidingen van de duivel. Een exorcist moet zich bijvoorbeeld
voorbereiden met vasten en gebed gedurende 3 volle dagen voordat hij de strijd
aangaat met Satan. Deze periode van voorbereiding stelt hem in staat zijn
dierlijke aard te onderdrukken, deze in overeenstemming te brengen met de
geest, terwijl hij zichzelf geestelijk versterkt, zodat hij de kracht zal
hebben om de boze geest te bevelen weg te gaan in de naam van onze Heer, Jezus
Christus. (Markus 9: 16-29)
"Vasten reinigt de ziel, verheft de geest, onderwerpt
het vlees aan de geest, maakt het hart berouwvol en nederig, verstrooit de
wolken van begeerte, dooft het vuur van lust, ontsteekt het ware licht van
kuisheid." Preek van de H. Augustinus
[Vasten is een uitstekend hulpmiddel om verslavingen aan
seks en pornografie te overwinnen. Het af en toe uithongeren van het lichaam
van voedsel heeft een directe invloed op de seksuele driften, omdat de maag
zich bovenop de geslachtsorganen bevindt. Waarom dit werkt, is een raadsel,
maar het werkt wel. De H. Thomas van Aquino, een van de grootste geesten ooit
in de Katholieke Kerk, zei in zijn Summa Theologica dat vasten de bewaker van
kuisheid is.]
Geestelijke
oorlogsvoering
Hoewel vasten het fysieke lichaam en zijn verlangens naar
wereldse genoegens kan disciplineren, is ons vasten, zonder een relatie met God,
tevergeefs.
"Bidden is de levende relatie van de kinderen van God
met hun Vader... met Zijn Zoon Jezus Christus en met de Heilige Geest."
Catechismus van de Katholieke Kerk, n. 2565
Gebed stelt ons in staat om een betere kennis van God te
krijgen, en door dit te doen, helpt het ons om onszelf, als beeld van God,
beter te leren kennen. Door onze gebeden van lofprijzing, aanbidding en
dankzegging erkennen we onze kleinheid en nietigheid in vergelijking met Gods
grootheid en macht, evenals onze afhankelijkheid van Hem voor alles wat we
hebben. Onze gebeden van berouw houden ons bewust van onze zondige menselijke
natuur en laten ons Gods grenzeloze Barmhartigheid ervaren.
Hoewel er talloze gebeden zijn van elke soort, zowel
gestructureerd als niet, die gunstig zijn voor onze spirituele groei en
vooruitgang, vallen er twee gebeden op als enkele van de meest krachtige en
heilzame met betrekking tot het overwinnen van onze zondige natuur: de Rozenkrans
en het Kroontje van Goddelijke Barmhartigheid.
1 De Rozenkrans
"Op een dag zal OLVrouw, door de Rozenkrans en het Scapulier,
de wereld redden." H. Dominicus
De eerste duidelijke historische verwijzing naar de Rozenkrans
komt uit het leven van de H. Dominicus
(die stierf in 1221), de stichter van de Orde van Dominicanen. Volgens de
overlevering heeft de Heilige Moeder zelf om de praktijk gevraagd als tegengif
voor ketterij en zonde. Door de eeuwen heen hebben Heiligen en Pausen de Rozenkrans
sterk aanbevolen, het grootste gebed in de Kerk na de Mis en het getijdengebed.
De Rozenkrans wordt het gebed van Heiligen genoemd. Terwijl
de handen en lippen bezig zijn met de gebeden, mediteert de geest op de
mysteries van de menswording en verlossing die door de tientjes worden
vertegenwoordigd. "De Rozenkrans is het compendium van het hele Evangelie"
(Paus Paulus VI citeert paus Pius XII). Paus Pius IX verklaarde: "Van alle
devoties die door de Kerk zijn goedgekeurd, is er geen zo begunstigd door
zoveel wonderen als de devotie van de Allerheiligste Rozenkrans".
De demonen beven bij het bidden van de Rozenkrans van de
Heilige Moeder, omdat er in de Schrift staat: "zij zal uw hoofd
verbrijzelen" (Gen. 3:15), verwijzend naar de onvermijdelijke nederlaag
van de boze. Wanneer ze getrouw wordt gebeden, wordt de macht die Satan over de
ziel bezit als gevolg van zonde verbroken. Toen ze bad met de bedoeling onze
zondige verlangens te overwinnen, gaf de Heilige Moeder zelf de volgende
belofte: De Rozenkrans zal een krachtige wapenrusting zijn tegen de Hel; het
zal ondeugd vernietigen, zonde verminderen en ketterijen verslaan.
"Niemand kan voortdurend in zonde leven en de Rozenkrans
blijven bidden: of ze zullen zonde opgeven of ze zullen de Rozenkrans
opgeven" - Bisschop Hugh Doyle
|
