|
30/7 De
Kerk zal teruggaan naar hoe het eerst was
OLVrouw,
Koningin van Vrede: Geliefde kinderen, de mensheid loopt in
spirituele duisternis omdat mensen het Licht van de Heer hebben verworpen. Ik
vraag je om je geloofsvlam brandend te houden. Sta niet toe dat er iets je van mijn
Jezus verwijdert. Vermijd zonde en dien trouw de Heer. Je stevent af op een
pijnlijke toekomst. Dagen zullen komen wanneer je op zoek gaat naar het
kostbare voedsel [de Eucharistie] en het niet vindt. De Kerk van mijn Jezus zal
terugkeren naar hoe het was toen Jezus ze aan Petrus heeft toevertrouwd.* Laat
je niet ontmoedigen. Mijn Jezus zal je nooit in de steek laten. Als alles
verloren lijkt, zal Gods overwinning voor je komen. Hou moed! Hou in je handen
je H. Rozenkrans en de H. Schrift en in je hart Liefde voor de waarheid. Als je
je zwak voelt, zoek dan kracht in de woorden van mijn Jezus en in de Eucharistie.
Ik hou van jullie en zal voor jullie tot mijn Jezus bidden.
Uit
een radio -uitzending van 1969 met Kardinaal
Joseph Ratzinger (Paus Benedictus XVI) die een kerk voorspelt die opnieuw zal
worden vereenvoudigd:
De toekomst van de Kerk zal
voortkomen van degenen wier wortels diep zijn en die leven vanuit de zuivere volheid
van hun Geloof. Het zal niet komen van degenen die zich aanpassen louter aan
het voorbijgaande moment of louter anderen bekritiseren en aannemen dat zijzelf
de onfeilbare meetstaven zijn. Evenmin zal ze voortkomen van degenen die de
gemakkelijkere weg nemen, die het lijden van Geloof omzeilen, en Geloof afdoen
als vals en verouderd, en ze tiranneus en legalistisch verklaren, kortom alles
wat eisen aan mensen stelt, hen pijn doet en hen dwingt zichzelf op te offeren.
Om dit positiever te stellen: de
toekomst van de Kerk, opnieuw zoals het altijd was, zal worden hervormd door Heiligen,
d.w.z. door degenen wiens geest dieper is dan de slogans van de dag, die meer
zien dan anderen zien, omdat hun leven een bredere realiteit omarmt. Onbaatzuchtigheid,
die mensen bevrijd, wordt alleen bereikt door het geduld van kleine dagelijkse
daden van zelfverloochening. Door dit dagelijkse lijden, dat alleen wat aan een
mens openbaart op hoeveel manieren hij tot slaaf wordt gemaakt door zijn eigen
ego, door dit dagelijks lijden en alleen daardoor worden de ogen van een mens
langzaam geopend. Hij ziet alleen in de mate dat hij heeft geleefd en geleden.
Als we vandaag nauwelijks meer
in staat zijn om ons bewust te worden van God, dan is dat omdat we het zo
gemakkelijk vinden om onszelf te ontwijken, om te vluchten uit de diepten van
ons wezen door middel van het verdovende middel van een of ander genot. Zo
blijven onze eigen innerlijke diepten voor ons gesloten. Als het waar is dat
een mens alleen met zijn hart kan zien, hoe blind zijn we dan!
Hoe beïnvloedt dit alles het
probleem dat we nu onderzoeken? Het betekent dat de grootspraak van degenen die
een Kerk zonder God en zonder geloof profeteren, allemaal leeg gepraat is. We
hebben geen behoefte aan een Kerk die de cultus van actievoeren viert in
politieke gebeden. Het is volkomen overbodig. Daarom zal ze zichzelf
vernietigen. Wat zal overblijven is de Kerk van Jezus Christus, de Kerk die
gelooft in de God die mens is geworden en ons het leven belooft voorbij de
dood. Het soort Priester dat niet meer is dan een maatschappelijk werker, kan
worden vervangen door een psychotherapeut en andere specialisten. Maar een Priester
die geen specialist is, die niet aan de [zijlijn] staat, het spel in de gaten
houdt, officieel advies geeft, maar in naam van God zichzelf ter beschikking stelt
van de mens, die naast hem in zijn verdriet staat, in zijn vreugde, in zijn hoop
en in zijn angst. Zoÿn Priester zal in de toekomst zeker nodig zijn.
Laten we nog een stap verder
gaan. Uit de crisis van vandaag zal de Kerk van morgen tevoorschijn komen - een
Kerk die veel heeft verloren. Ze wordt klein en zal min of meer opnieuw van het
begin moeten starten. Ze zal niet langer in staat zijn om veel van de gebouwen
die ze in welvaart heeft gebouwd te bewonen. Naarmate het aantal van haar volgelingen
afneemt, verliest ze daarom veel van haar sociale privileges. In tegenstelling
tot een eerder tijdperk, zal het meer lijken op een vrijwillige samenleving,
alleen door vrije beslissing binnengegaan. Als een kleine samenleving zal ze
veel grotere eisen stellen aan het initiatief van haar individuele leden.
Ongetwijfeld zal ze nieuwe vormen van bediening ontdekken en zal ze voor het Priesterschap
goedgekeurde Christenen kiezen die een beroep nastreven. In veel kleinere
congregaties of in op zichzelf staande sociale groepen zal pastorale zorg
normaal gesproken op deze manier worden verleend.
Daarnaast zal de voltijdse
bediening van het Priesterschap als voorheen, onmisbaar zijn. Maar in alle
veranderingen die je zou kunnen denken, zal de Kerk opnieuw haar essentie vinden
en in de volle overtuiging van hetgeen wat altijd in haar middelpunt stond: geloof
in de drie-ene God, in Jezus Christus, de Mensgeworden God, in aanwezigheid van
de H. Geest tot het einde van de wereld. In geloof en gebed zal ze de
sacramenten opnieuw herkennen als de aanbidding van God en niet als een
onderwerp van liturgische wetenschap.
De Kerk zal een meer spirituele Kerk
zijn, niet het misbruik van een politiek mandaat, en zo weinig mogelijk flirten
met Links als Rechts. Het zal moeilijk zijn voor de Kerk, want het proces van verheldering
en verduidelijking zal haar veel energie kosten. Het zal haar arm maken en het
zal ervoor zorgen dat ze de Kerk van de zachtmoedigen wordt. Het proces zal des
te zwaarder zijn, want zowel sektarische bekrompenheid als pompeuze eigen wil
zullen moeten worden afgeworpen. Men kan voorspellen dat dit alles tijd zal
kosten. Het proces zal lang en vermoeiend zijn, net als de weg van het valse
progressivisme aan de vooravond van de Franse revolutie - toen een Bisschop slim
kon worden beschouwd als hij dogma's bespotte en zelfs insinueerde dat het
bestaan van God zeker niet vaststaand was - tot de vernieuwing van de 19e
eeuw.
Maar wanneer het proces van deze
schifting voorbij is, zal een grote kracht voortvloeien uit een meer spirituele
en vereenvoudigde Kerk. Mensen in een volledig geplande wereld zullen zich
onuitsprekelijk eenzaam vinden. Als ze God volledig uit het oog hebben
verloren, zullen ze de hele gruwel van hun armoede voelen. Dan zullen ze de
kleine kudde van gelovigen ontdekken als iets geheel nieuws. Ze zullen het
ontdekken als een hoop die voor hen is bedoeld, een antwoord waarnaar ze altijd
in het geheim hebben gezocht.
En daarom lijkt het me zeker dat
de Kerk met heel moeilijke tijden wordt geconfronteerd. De echte crisis is
nauwelijks begonnen. We zullen moeten rekenen op geweldige omwentelingen. Maar
ik ben even zeker over wat aan het einde zal overblijven: niet de Kerk van de
politieke cultus, die reeds dood is, maar de Kerk van het Geloof. Het is misschien
niet langer de dominante sociale macht in die mate die ze tot voor kort was, maar
ze zal genieten van een frisse bloei en gezien worden als de thuis van de mens,
waar hij leven en hoop zal vinden die verder gaat dan de dood.—ucatholic.com
|
