4/7 De juiste relatie 

Ik luisterde onlangs naar een podcast van Fr Iannuzzi waarin hij ons eraan herinnerde dat Jezus door de Farizeeën werd bekritiseerd voor het "eten en drinken". Hij wees er echter op dat Jezus altijd met mate en met dankzegging at. We moeten hetzelfde doen, eten met mate, met dankbaarheid en met vreugde, maar niet "buitensporige vreugde", wat een buitensporige gehechtheid is. Bovendien moeten we blij zijn met de gave van voedsel, zelfs als het op de een of andere manier niet naar onze smaak is - te warm, te koud, te zoet, te zuur, te flauw, te zout, niet gaar, te gaar, enz. Klagen is een manifestatie van de zonde van ondankbaarheid. (Ik vroeg de Heer eens wat ik moest opgeven voor de vastentijd en het volgende woord dat in mijn hoofd opkwam was "klagen"! Het was een zeer interessante en uitdagende oefening!)

Terwijl ik nadacht over hoe ik moest reageren, bracht de Heer het terug tot één woord: Fiat! Natuurlijk! In de Goddelijke Wil is alles "Fiat!" en "Dank u vader!" 

Hoe ziet dit eruit? Een zeer effectieve manier om onze gehechtheid aan voedsel te doorbreken, is door onze eigen wil te doden als het om voedsel gaat - om aan onszelf te sterven, zoals Jezus Zijn volgelingen aanspoort. In de Goddelijke Wil zeggen we: "Jezus, eet in mijn eten!" Versmolten met Jezus, kunnen we Hem toestaan ​​ons te helpen vasten vanuit onze eigen wil, om ons te helpen manieren te vinden om ons fiat te verkondigen met Heilige vreugde in een juiste relatie met voedsel. Heeft iemand het laatste koekje of dat stuk taart opgegeten dat je achter in de koelkast had weggestopt? "Fiat! Ik dank U Jezus voor hen en voor mij en voor allen!¡ 

Andere suggesties zijn om maaltijden te plannen rond de voorkeuren van iemand anders, niet die van jezelf. In plaats van je favoriete ontbijt te nemen, neem je je tweede favoriet of je minst favoriete. Of maak een driedaagse rotatie van het ontbijt, zodat je geen andere keuze hebt dan te hebben wat daarna komt. Dan ben je niet aan het denken, plannen en eten de ruimte geven in je hoofd en je hart. Al snel zal je merken dat je minder aan eten denkt. Een slokje per keer, een hap per keer, je wil en gehechtheid aan voedsel zullen sterven. Het moet met vreugde worden gedaan en niet met wrok. 

Ik hou van deze passage uit het boek Vervulling van alle verlangen van Ralph Martin. Hij heeft het over hebzucht naar geld, maar hij kan ook verwijzen naar hebzucht naar voedsel. Dit fragment komt uit het hoofdstuk getiteld 'Groeien in vrijheid':

Het doel van het proces van onthechting is niet om te stoppen met het liefhebben van de dingen en mensen van deze wereld, maar integendeel, om ze nog meer lief te hebben in God, onder de heerschappij van Christus, in de kracht van de Heilige Geest. 

Johannes van het Kruis: We hebben het niet alleen over het gebrek aan dingen; dit gebrek zal de ziel niet van de hand doen als ze hunkert naar al deze objecten. We hebben te maken met het blootleggen van de begeerten en bevredigingen van de ziel. Dit is wat de ziel bevrijdt en leegmaakt van alle dingen, ook al bezit het ze. 

Bernard van Clairvaux: Ze bezitten aardse dingen, maar met de geest van mensen die niets bezitten... De vrek hongert als een bedelaar naar aardse bezittingen, de gelovige heeft er een vorstelijke onafhankelijkheid van. De eerste is een bedelaar, wat hij ook bezit, de laatste is door zijn onafhankelijkheid een echte eigenaar. 

Franciscus van Sales: Je kunt dus ook rijkdom bezitten zonder er door vergiftigd te worden, als je ze alleen maar in je huis en portemonnee bewaart en niet in je hart. Rijk van uitwerking en arm van genegenheid is een groot geluk voor een Christen. Op deze manier heeft hij de voordelen van rijkdom in deze wereld en de verdienste van armoede voor de komende wereld... Ik zou graag zien dat je je rijkdom en middelen vergroot, op voorwaarde dat dit niet alleen rechtvaardig, maar ook correct en in liefdadigheid wordt gedaan. 

Een deel van de roeping van degenen die geld hebben, is het goed gebruiken onder leiding van de H. Geest ... Dit moet betekenen dat we regelmatig een deel van onze rijkdom weggeven voor de dienst van de Heer en de verlichting van de armen, en door hen persoonlijk te dienen.

De ‘tevredenheidÿ waar de Schrift over spreekt, hangt niet af van hoeveel of hoe weinig geld we hebben, maar van weten wie voor ons zorgt – God Zelf! - Ralph Martin

Gehechtheden zijn als de touwen die een heteluchtballon vasthouden. Totdat ze allen zijn doorgesneden, kan de ballon niet vliegen. Om een ​​stuk uit de Volumes te parafraseren: of een vogel nu is vastgebonden met een draad of een touw, hij is nog steeds vastgebonden. Al deze boeien belemmeren Gods werk in en door ons heen. Laten we ze zien voor wat ze zijn en blij zijn dat we van ze af zijn.

Als God iets van ons wegneemt, verlangt Hij ernaar om het in een juiste relatie aan ons terug te geven. Volg Zijn voorbeeld, vertrouw Hem volledig, en wat Hij ook wil meenemen, of het nu een koekje is of een hele categorie voedsel (zoals in voedselgevoeligheden of allergieën), geef hem je Fiat (en volg het doktersvoorschrift)! 

We moeten werken en bidden om verlost te worden van alle buitensporige gehechtheden. Vraag en vraag opnieuw. Belijd en belijd opnieuw. Probeer en probeer opnieuw. De enige mislukking is om te stoppen met proberen. God zal ons belonen voor zelfs de kleinste inspanning, en als we op Hem vertrouwen, zal Hij ons verder brengen dan we ooit voor mogelijk hadden gehouden! 

Dit is geen plan voor gewichtsverlies, maar een manier om te sterven aan onze eigen wil en vooral om eerherstel te bieden in de Goddelijke Wil voor de manieren waarop wij en de wereld voedsel hebben verafgood. Doe elk klein ding in de Goddelijke Wil, maak het onzichtbaar voor anderen, doe het uit pure Liefde voor God en met grote vreugde. Zeg: "Voor jou, Jezus, mijn Geliefde." Leg de focus waar het hoort en vergeet het dan. Zie het als het geven van een zandkorrel, die Hij kan veranderen in een kostbare parel, voor Zijn glorie en de redding van zielen. Fiat! 

Derde uur van het Lijden: Jezus wordt door de engelen getroost in de Hof van Getsemane 

Kunnen we zeggen dat we engelen van Jezus zijn door bij Hem te blijven om Hem te troosten en te delen in Zijn bitterheid? Om echter als een ware engel voor Jezus te zijn, is het noodzakelijk het lijden te aanvaarden zoals het door Hem is gezonden, en daarom als Goddelijk lijden. Alleen dan kunnen we een zo verbitterde God durven troosten. Anders kunnen we, als we pijn lijden op een menselijke manier, ze niet gebruiken om deze Mens-God te troosten, en daarom kunnen we niet Zijn engelen zijn.

In de pijnen die Jezus ons stuurt, lijkt het alsof Hij ons de kelk stuurt waarin we de vrucht van die pijnen moeten plaatsen. Deze pijnen, die met liefde en berusting worden geleden, zullen voor Jezus een zeer zoete nectar worden. Bij elke pijn zullen we zeggen: “Jezus roept ons om Hem heen om Zijn engel te zijn. Hij wil onze troost, en daarom laat Hij ons delen in Zijn pijnen.”

Mijn Geliefde, Jezus, in mijn pijnen zoek ik naar Uw Hart om te rusten, en in Uw pijnen ben ik van plan U onderdak te geven met mijn pijnen, zodat we ze kunnen uitwisselen, en ik Uw troostende engel kan zijn. (L. Piccarreta, Vierentwintig uur van de passie: derde uur, reflectie door St. Hannibale di Francia)