Niemand vindt het leuk om geoordeeld te worden, maar dit is hetgeen we het vaakst doen.

Matteüs 7:1-5: Oordeel niet, opdat er niet over jullie geoordeeld wordt. Want op grond van het oordeel dat je velt, zal er over je geoordeeld worden, en met de maat waarmee je meet, zal jou de maat genomen worden. Waarom kijk je naar de splinter in het oog van je broeder of zuster, terwijl je de balk in je eigen oog niet opmerkt? Hoe kun je tegen hen zeggen: “Laat mij de splinter uit je oog verwijderen”, zolang je nog een balk in je eigen oog hebt? Huichelaar, verwijder eerst de balk uit je eigen oog, pas dan zul je scherp genoeg zien om de splinter uit je oog van je broeder of zuster te verwijderen.

Het Evangelie van Matteüs van vandaag herinnert ons aan een waarheid die we vaak vergeten: het oordeel doodt mensen, verlamt ze in veroordeling, reduceert ze tot een verachting die een te grote vereenvoudiging van de werkelijkheid is, en dwingt hen om niet meer op te staan.

Niemand vindt het leuk om geoordeeld te worden, maar het is wat we het vaakst doen in het leven. Als er één ding is waaraan we met de grootste inspanning moeten werken, dan is het juist om te stoppen met het veroordelen van anderen. En dit heeft een dubbel effect in ons leven: anderen bevrijden, maar ook onszelf genezen.

Achter onze meedogenloze oordelen over anderen gaan vaak meedogenloze oordelen schuil die we in het geheim op onszelf toepassen. We werpen ze tegen anderen omdat we niet de moed hebben om ze tegen onszelf te zeggen. Maar oordelen om te veroordelen is altijd verkeerd, zowel wanneer het met anderen te maken heeft, als wanneer het met onszelf te maken heeft.

Als we er echt om geven de wereld te veranderen, moeten we goed onthouden waar die verandering moet beginnen:

Hoe kun je tegen hen zeggen: “Laat mij de splinter uit je oog verwijderen”, zolang je nog een balk in je eigen oog hebt? Huichelaar, verwijder eerst de balk uit je eigen oog, pas dan zul je scherp genoeg zien om de splinter uit je oog van je broeder of zuster te verwijderen.

Dit is waar we ons moeten voor inspannen: hetgeen verwijderen wat het leven, vreugde, geluk, de doorgang van licht belemmert.

Veroordelen is nooit genezen, maar alleen een steriele observatie die nergens toe leidt. Als we ons daarentegen inzetten voor bekering, komt dit het dichtst in de buurt van bekering waarover in het Evangelie wordt gesproken. Om eerlijk te zijn, het berust niet zozeer op ons eigen initiatief, maar op die suggestie die de H. Geest aan ieder van ons geeft, en ons de waarheid vertelt zonder ons het ooit als veroordeling te laten zien.

Hoe moet je ‘keer een ander je andere wang toe’ ernstig nemen? - Fr. Luigi M. Epicoco 13/6/2022

Dit soort verzoeken behoudt een romantische uitstraling wanneer het in abstracte wordt voorgesteld... maar wanneer het ons werkelijke leven raakt en het echt lijden veroorzaakt in ons leven, dan verandert alles.

Matteüs 5:38-42: Jullie hebben gehoord dat gezegd werd: Een oog voor een oog en een tand voor een tand. En Ik zeg jullie je niet te verzetten tegen wie kwaad doet, maar wie je op de rechterwang slaat, ook de linkerwang toe te keren. Als iemand je dwingt een mijl met hem mee te gaan, loop er dan twee met hem op. Geef aan wie iets van je vraagt, en keer je niet af van wie geld van je wil lenen.

De geschiedenis heeft een dwingende redenering voor dit gedrag voortgebracht: "oog om oog, tand om tand." Het is een spiegelmoraal die ervoor zorgt dat we ons gedragen volgens wat we ervaren: als ik iets goeds ontvang, geef ik iets goeds; als ik iets slechts ontvang, reageer ik in ook zo.

Jezus verbrijzelt deze spiegel en wijst op een nieuwe manier van denken, een nieuwe manier van kiezen:

En Ik zeg jullie je niet te verzetten tegen wie kwaad doet, maar wie je op de rechterwang slaat, ook de linkerwang toe te keren. Als iemand je dwingt een mijl met hem mee te gaan, loop er dan twee met hem op. Geef aan wie iets van je vraagt, en keer je niet af van wie geld van je wil lenen.

Dit soort verzoeken behoudt een romantische uitstraling wanneer het in het abstracte, door hypothetische verhalen en met denkbeeldige mensen wordt voorgesteld, maar wanneer het ons werkelijke leven raakt en het echt lijden veroorzaakt in ons leven, dan verandert alles: de romantiek wordt absurditeit, en we beginnen als een onrecht te zien wat vroeger een bewonderenswaardig verzoek leek.

Menselijk gesproken hebben we gelijk, maar het verzoek van Jezus kan alleen worden begrepen in het licht van de gave van de H. Geest. Hoe meer we in ons ruimte maken voor een spiritueel leven, hoe meer onze beoordelingsstandaard en de manier waarop we onze keuzes maken zullen veranderen. We beginnen te redeneren en te kiezen zoals Jezus dat wil. Om deze tekst uit het evangelie ernstig te nemen, moeten we onszelf geen geweld aandoen, maar in onszelf ruimte maken voor steeds meer spirituele ervaring. Dan komt de rest vanzelf.

Waarom ‘geen kwaad doen’ niet genoeg is - Fr, Luigi M. Epicoco 9/6/2022

Jezus vraagt Christenen om te "overtreffen" in menselijke deugd en niet genoegen te nemen met wat alleen voldoende is.

Matteüs 5:20-26: Want Ik zeg jullie: als jullie gerechtigheid niet groter is dan die van de schriftgeleerden en de Farizeeën, zullen jullie zeker het Koninkrijk van de Hemel niet binnengaan.

Jullie hebben gehoord dat destijds tegen het volk is gezegd: Pleeg geen moord. Wie moordt, zal zich moeten verantwoorden voor het gerecht. En Ik zeg zelfs: ieder die in woede tegen zijn broeder of zuster tekeer gaat, zal zich moeten verantwoorden voor het gerecht. Wie tegen hen ‘Nietsnut!’ zegt, zal zich moeten verantwoorden voor het Sanhedrin. Wie ‘Dwaas!” zegt, zal voor het vuur van de Gehenna komen te staan. Wanneer je dus je offergave naar het altaar brengt en je je daar herinnert dat je broeder of zuster je iets verwijt, laat je gave dan bij het altaar achter; ga je eerst met die ander verzoenen en kom daarna je offer brengen. Leg een geschil snel bij, terwijl je nog met je tegenstander onderweg bent, anders levert hij je uit aan de rechter, draagt de rechter je over aan de gerechtsdienaar en word je gevangengezet. Ik verzeker Ik je: dan kom je niet vrij voor je ook de laatste cent hebt betaald.

Het zou gemakkelijk genoeg zijn voor een Christen om een ​​goede Christen te zijn als de enige vereiste zou zijn om geen kwaad te doen, om een ​​goed mens te zijn in redelijke termen: eerlijk, betrouwbaar, oprecht, vriendelijk... Maar Jezus vraagt C​christenen om te "overtreffen" in menselijk deugd en geen genoegen nemen met wat alleen voldoende is:

Want Ik zeg jullie: als jullie gerechtigheid niet groter is dan die van de schriftgeleerden en de Farizeeën, zullen jullie zeker het Koninkrijk van de Hemel niet binnengaan.

Jullie hebben gehoord dat destijds tegen het volk is gezegd: Pleeg geen moord. Wie moordt, zal zich moeten verantwoorden voor het gerecht. En Ik zeg zelfs: ieder die in woede tegen zijn broeder of zuster tekeer gaat, zal zich moeten verantwoorden voor het gerecht. Wie tegen hen ‘Nietsnut!’ zegt, zal zich moeten verantwoorden voor het Sanhedrin. Wie ‘Dwaas!” zegt, zal voor het vuur van de Gehenna komen te staan. “Ik zeg u, tenzij uw gerechtigheid die van de schriftgeleerden en Farizeeën overtreft, zult u het Koninkrijk der hemelen niet binnengaan.

Het lijkt misschien alsof Jezus overdrijft, maar als we er goed over nadenken, is het niet overdreven, maar het "gepaste verschil" met de logica van de wereld. Daarom moeten we met veel nederigheid naar onszelf kijken en ons afvragen hoe we ons leven “anders” proberen te beleven dan de rest van de wereld. Als we geen verschil vinden, is er iets mis.

Jezus biedt een lakmoesproef, een soort verificatie van onze innerlijke staat: het vermogen om bereid te zijn om te vergeven:

Wanneer je dus je offergave naar het altaar brengt en je je daar herinnert dat je broeder of zuster je iets verwijt, laat je gave dan bij het altaar achter; ga je eerst met die ander verzoenen en kom daarna je offer brengen.

De ander verwelkomt onze poging tot verzoening misschien niet noodzakelijkerwijs, maar het zou absurd zijn voor Christenen om er geen prioriteit van te maken in hun verlangens in het leven.

Ja zeggen aan Christus, maar nee aan de Kerk, betekent dat we Jezus niet begrijpen - Pr. Luigi M. Epicoco 8/6/2022

Wat Jezus in twijfel trekt, is helemaal niet de Wet, maar de interpretatie van die Wet en het rigide gebruik van traditie.

Matteüs 5:17-20: Denk niet dat Ik gekomen ben om de Wet of de Profeten af te schaffen. Ik ben niet gekomen om ze af te schaffen, maar om ze tot vervulling te brengen. Ik verzeker jullie: zolang de Hemel en de aarde bestaan, blijft elke jota, elke titel in de wet van kracht, totdat alles gebeurd zal zijn. Wie dus ook maar een van de kleinste van deze geboden afschaft en aan anderen leeft datzelfde te doen, zal als de kleinste worden beschouwd in het Koninkrijk van de Hemel. Wie ze onderhoudt en dat aan anderen leert, zal in het Koninkrijk van de Hemel in hoog aanzien staan. Want Ik zeg jullie: als jullie gerechtigheid niet grote is dan die van de schriftgeleerden en de Farizeeën, zullen jullie zeker het Koninkrijk van de Hemel niet binnengaan.

Er is een misverstand dat gepaard gaat met een groot deel van het openbaar leven van Jezus: het is het idee dat Hij de wet betwistte, als een soort ketter die op een gevaarlijke manier de mensen en de traditie in gevaar bracht. In de Evangelietekst van vandaag legt Jezus voor eens en voor altijd Zijn ware rol uit: “Denk niet dat ik gekomen ben om de Wet of de Profeten af ​​te schaffen; Ik ben niet gekomen om af te schaffen, maar om te vervullen.”

Wat Jezus in twijfel trekt, is helemaal niet de Wet die God aan Mozes gaf of de eeuwenlange traditie die bepalend was voor het volk van Israël. Wat Hij ter discussie stelt, is de interpretatie van die wet en het rigide gebruik van traditie.

Daarom vinden we geen afschaffing maar vervulling in de leer van Christus. In de wereld van vandaag kunnen ook wij in de verleiding komen te denken dat een waar Christelijk geloof geen behoefte heeft aan theologie, moraal, liturgie of instellingen. De waarheid is dat hoewel al deze dingen zeker kunnen leiden tot ervaringen die, in plaats van een ontmoeting met Christus te bevorderen, deze in de weg staan, de oplossing niet ligt in de afschaffing ervan, maar in het juiste gebruik en de vervulling ervan.

Zeggen: "Ja tegen Christus maar nee tegen de Kerk", betekent dat we Jezus niet hebben begrepen. Zeggen: "Liefde, ja, maar zonder regels", betekent dat we Liefde niet hebben begrepen. Zeggen: "Een relatie met God, ja, maar zonder enige liturgie", betekent een doe-het-zelf-mentaliteit verwarren met de waarheid van de dingen.

We moeten altijd erg op onze hoede zijn voor degenen die, om ons iets nieuws te vertellen, het oude schrappen - gewoonlijk wanneer de waarheid echt waar is, het ons begrip van het oude vernieuwt in zijn ware licht en het helemaal niet hoeft weggegooid te worden.

3 elementen van Maria, als Moeder van de Kerk - Fr Luigi M. Epicoco 6/6/2022

Het is echt veelbetekenend dat het feest van Maria, Moeder van de Kerk, werd gekozen om precies op de dag na Pinksteren te vallen, alsof het ieder van ons eraan wil herinneren dat de Kerk wordt geboren door de H. Geest en niet door menselijke planning. Maar het evangeliegedeelte dat ons de betekenis ervan uitlegt, is een intense beschrijving van de laatste momenten van Jezus’ leven. Dat is inderdaad het moment waarop het zaad van de Kerk wordt gezaaid, dat later op de Pinksterdag zal ontkiemen.

Drie dingen vallen op in dit relaas: de verbreding van de roeping van Maria, aangezien zij onder het Kruis Moeder wordt van alle gelovigen en niet alleen van Jezus; de intense dorst van Christus, die gedurende het hele verhaal blijft hangen; en zijn doorboorde zijde, waaruit bloed en water voortkomt.

Inderdaad, de Kerk is - net als Maria - een schoot waarin nieuw leven kan worden herboren. Degenen die de Kerk binnenkomen, doen dat door de wateren van het Doopsel, en het leven dat eruit voortvloeit is niet langer alleen biologisch leven, maar eeuwig leven dat op mysterieuze wijze in ons opwelt. Ons geestelijk leven is inderdaad het eeuwige leven dat door ons heen stroomt.

Het tweede kenmerk van de Kerk is de dorst van Christus ernstig te nemen. Deze dorst wordt verlengd in de concrete behoeften van onze broeders en zusters, namelijk de dorst van Jezus om bemind te worden, een dorst naar wederkerigheid. Het Christelijk geloof is niet alleen Gods actie, maar de wederzijdse actie van twee vrije wilsuitingen die elkaar ontmoeten: de mijne en die van God.

Het derde kenmerk van de Kerk zijn de sacramenten, die uit de zijde van Christus vloeien en ons herinneren aan de prijs van Liefde. We zijn geliefd tegen een hoge prijs; dat wil zeggen, we zijn kostbaar in Zijn ogen, en beleven het leven van de sacramenten, wat betekent deze kostbare liefde te ervaren.