Drieëntwintigste roos -  De Rozenkrans is een gedenkteken aan het leven en dood van Jezus

68 Jezus Christus, de Goddelijke Bruidegom van onze ziel en onze geliefde Vriend, wil dat we Zijn goedheid voor ons gedenken en dat we Zijn gaven boven alles waarderen. Telkens wanneer we vurig en liefdevol de H. geheimen van de Rozenkrans overwegen, ontvangt Hij een extra vreugde, net als OLVrouw en alle Heiligen in de Hemel.

Zijn gaven zijn de meest opvallende vruchten van Zijn Liefde voor ons en de rijkste geschenken die Hij ons ooit zou kunnen geven, en het is dankzij zulke geschenken dat de Heilige Maagd zelf en alle Heiligen in de Hemel worden verheerlijkt. Op een dag smeekte de zalige Angela van Foligno onze Heer om haar te laten weten met welke religieuze oefening ze Hem het beste kon eren. Hij verscheen aan haar, genageld aan Zijn Kruis en zei: "Mijn dochter, kijk naar Mijn Wonden." Ze realiseerde zich toen dat niets onze Heer meer aangenaam is dan Zijn Lijden te overwegen. Toen liet Hij haar de wonden op Zijn Hoofd zien en openbaarde nog ander lijden en zei tegen haar: "Ik heb dit alles geleden voor jullie redding. Wat kun je ooit doen om Mijn Liefde voor jullie terug te geven?"

69 Het H. Misoffer geeft oneindig veel eer aan de Allerheiligste Drie-eenheid omdat dit het Lijden van Jezus Christus vertegenwoordigt en omdat we door de H. Mis aan God de verdiensten van de gehoorzaamheid van onze Heer, van Zijn Lijden en van Zijn Kostbaar Bloed aanbieden. Het hele Hemelse Hof ontvangt ook een extra vreugde van de H. Mis. Verschillende Kerkleraren, waaronder de H. Thomas van Aquino, vertellen ons dat om dezelfde reden alle zaligen in de Hemel zich verheugen in de gemeenschap van gelovigen omdat het Heilig Sacrament een gedenkteken van het Lijden en Dood van Jezus Christus is, en dat mensen daardoor delen in de vruchten ervan en hun redding uitwerken.

De H. Rozenkrans, gebeden met de overweging van de Heilige geheimen, is een offer van lofprijzing aan God voor de grote gave van onze verlossing en een Heilige herinnering aan het Lijden, Dood en de Heerlijkheid van Jezus Christus. Het is daarom waar dat de Rozenkrans onze Heer, OLVrouw en alle zaligen verheerlijkt en extra vreugde schenkt, omdat ze niets groters kunnen verlangen, omwille van ons eeuwig geluk, dan ons bezig te zien met een devotie die zo glorierijk is voor onze Heer en zo heilzaam voor onszelf.

70 Het evangelie leert ons dat een zondaar die bekeerd is en boete doet, alle Engelen vreugde schenkt. Als het berouw en de bekering van één zondaar genoeg is om de Engelen te verheugen, hoe groot moet dan het geluk en de vreugde zijn van het hele Hemelse Hof en wat een glorie voor onze gezegende Heer Zelf om ons hier op aarde vurig en liefdevol Zijn vernederingen en kwellingen te zien overwegen en de overweging van Zijn wrede en schandelijke dood! Is er iets dat ons hart met meer zekerheid kan raken en ons tot oprecht berouw kan brengen?

Een Christen die de geheimen van de Rozenkrans niet overweegt, is zeer ondankbaar jegens onze Heer en laat zien hoe weinig hij geeft om alles wat onze Goddelijke Redder heeft geleden om de wereld te redden. Deze houding lijkt aan te tonen dat hij weinig of niets weet van het leven van Jezus Christus, en dat hij nooit de moeite heeft genomen om erachter te komen wat Hij heeft gedaan en wat Hij heeft doorgemaakt om ons te redden. Zo'n Christen zou moeten vrezen dat Jezus, omdat hij Jezus Christus niet heeft gekend of Hem uit zijn gedachten heeft gebannen, hem op de oordeelsdag zal verwerpen met het verwijt: "Ik zeg u waarlijk, Ik ken u niet."

Laten we dan het Leven en Lijden van onze Redder overwegen door middel van de H. Rozenkrans; laten we Hem goed leren kennen en dankbaar zijn voor al Zijn zegeningen, zodat Hij ons op de dag des oordeels tot Zijn kinderen en vrienden mag rekenen.

Vierentwintigste roos - Overweging van de geheimen van de Rozenkrans is een geweldig middel tot perfectie

71 De Heiligen maakten het leven van onze Heer tot het voornaamste onderwerp van hun studie; ze overwogen Zijn deugden en Zijn Lijden en kwamen zo tot Christelijke volmaaktheid.

De H. Bernardus begon met deze overweging en hield het altijd vol. "Aan het begin van mijn bekering," zei hij, "maakte ik een boeket van mirre, gemaakt van de smarten van mijn Redder. Ik legde dit boeket op mijn hart, denkend aan de geselingen, de doornen en de nagels van Zijn Lijden. Ik wijdde elke dag mijn hele geest aan de overweging van deze geheimen."

Dit was ook de praktijk van de Heilige Martelaren; we bewonderen hoe ze zegevierden over het meest wrede lijden. Waar zou deze bewonderenswaardige standvastigheid van de Martelaren vandaan kunnen komen, zegt de H. Bernardus, anders dan van de wonden van Jezus Christus, die ze zo vaak overwogen? Waar was de ziel van deze vrijgevige atleten toen hun bloed eruit stroomde en hun lichamen werden geteisterd door wrede kwellingen? Hun ziel was in de H. Wonden van Christus en die Wonden maakten hen onoverwinnelijk."

72 Gedurende haar hele leven was de Heilige Moeder van onze Redder bezig met het overwegen van de deugden en het Lijden van haar Zoon. Toen ze de Engelen hun vreugdelied hoorde zingen bij Zijn geboorte en zag dat de herders Hem aanbaden in de stal, was haar hart vol verwondering en dacht ze na over al deze wonderen. Ze vergeleek de grootsheid van het vleesgeworden Woord met de manier waarop Hij zich op deze nederige manier vernederde; het stro van de kribbe, naar Zijn troon in het Hart van Zijn Vader; de macht van God, tot de zwakheid van een kind; Zijn wijsheid, Zijn eenvoud.

OLVrouw zei op een dag tegen de H. Birgitta van Zweden: "Telkens wanneer ik de schoonheid, bescheidenheid en wijsheid van mijn Zoon overwoog, werd mijn Hart vervuld van vreugde; en telkens wanneer ik Zijn handen en voeten beschouwde die doorboord zouden worden met wrede nagels, weende bitter en mijn Hart scheurde van verdriet en pijn."

73 Na de Hemelvaart van onze Heer bracht OLVrouw de rest van haar leven door met het bezoeken van de plaatsen die geheiligd waren door Zijn aanwezigheid en door Zijn Lijden. Daar overwoog ze Zijn grenzeloze Liefde en Zijn verschrikkelijk Lijden.

De H. Maria Magdalena deed de laatste 30 jaar van haar leven, toen ze in Sainte-Baume woonde, voortdurend dezelfde religieuze oefeningen.

De H. Hiëronymus vertelt ons dat dit de devotie van de gelovigen was in de eerste eeuwen van de Kerk. Uit alle landen van de wereld kwamen ze naar het H. Land om een ​​grote liefde en herinnering aan de Verlosser van de mensheid dieper in hun hart te prenten door de plaatsen en dingen te zien die Hij Heilig had gemaakt door Zijn geboorte, Zijn werk, Zijn Lijden en Zijn Dood.

74 Alle Christenen hebben maar één geloof en aanbidden één en dezelfde God, en hopen op hetzelfde geluk in de Hemel; ze kennen maar één Middelaar, namelijk Jezus Christus; allen moeten hun Goddelijke voorbeeld navolgen, en om dit te doen moeten ze de geheimen van Zijn Leven, van Zijn deugden en van Zijn heerlijkheid overwegen.

Het is een grote vergissing te denken dat alleen Priesters en Religieuzen en degenen die zich hebben teruggetrokken uit de beroering van de wereld geacht worden de waarheden van ons Geloof en de geheimen van het Leven van Christus, te overwegen. Als Priesters en Religieuzen de plicht hebben de grote waarheden van onze Heilige religie te overwegen om hun roeping waardig te vervullen, dan rust diezelfde verplichting evenzeer op leken, omdat ze elke dag ontmoetingen hebben met gevaren waardoor ze hun ziel zouden kunnen verliezen. Daarom moeten ze zich wapenen met veelvuldige overweging van het leven, deugden en Lijden van onze Heer, die ons worden gepresenteerd in de 15 geheimen van de H. Rozenkrans.

Vijfentwintigste roos - De rijkdom van Heiligheid in de gebeden en overwegingen van de rozenkrans

75 Nooit zal iemand de wonderbare rijkdommen van Heiliging kunnen begrijpen die vervat zijn in de gebeden en geheimen van de H. Rozenkrans. Deze overweging van de geheimen van het Leven en de Dood van onze Heer Jezus Christus is de bron van de meest wonderbaarlijke vruchten voor degenen die er gebruik van maken.

Tegenwoordig willen mensen dingen die hen raken, die diepe indrukken op de ziel achterlaten. Is er ooit iets in de geschiedenis van de wereld geweest dat ontroerender is dan het wonderbaarlijke verhaal van het Leven, Dood en Heerlijkheid van onze Redder, dat in de H. Rozenkrans staat? In de 15 luiken ontvouwen de belangrijkste taferelen of geheimen van Zijn leven zich voor onze ogen. Hoe kunnen er gebeden zijn die wonderbaarlijker en verhevener zijn dan het Onze Vader en het Weesgegroet van de engel? Al onze verlangens en al onze behoeften worden uitgedrukt in deze twee gebeden.

76 De overweging van de geheimen en gebeden van de Rozenkrans is de gemakkelijkste van alle gebeden, omdat de diversiteit van de deugden van onze Heer en de verschillende situaties van Zijn leven die we bestuderen, onze geest op een prachtige manier verfrissen en versterken en ons helpen om afleiding te vermijden. Voor de geleerden zijn deze geheimen de bron van de meest diepgaande leer, terwijl eenvoudige mensen er een leermiddel in vinden dat goed binnen hun bereik ligt. We moeten deze gemakkelijke vorm van meditatie leren voordat we naar de hoogste staat van contemplatie gaan. Dat is de mening van de H. Thomas van Aquino, en de raad die hij geeft als hij zegt dat men allereerst als het ware op een slagveld moet oefenen door alle deugden te verwerven waarvan we het perfecte model hebben in de geheimen van de rozenkrans; want, zegt de geleerde Thomas Cajetanus, zo komen we tot een werkelijk intieme vereniging met God, want zonder die vereniging is contemplatie niets anders dan een illusie die zielen op een dwaalspoor kan brengen.

77 Als de illuministen of de quiëtisten van deze tijd deze raad maar hadden opgevolgd, zouden ze nooit zo diep zijn gevallen of zulke schandalen hebben veroorzaakt onder spirituele mensen. Te denken dat het mogelijk is om gebeden te bidden die fijner en mooier zijn dan het Onze Vader en het Weesgegroet, is prooi worden aan een vreemde illusie van de duivel, want deze Hemelse gebeden zijn de steun, de kracht en de bescherming van onze ziel.

Ik geef toe dat het niet altijd nodig is om ze als vocale gebeden te bidden en dat innerlijk gebed in zekere zin volmaakter is dan vocaal. Maar geloof me, het is echt gevaarlijk, om niet te zeggen fataal, om het bidden van de Rozenkrans uit eigen beweging op te geven onder het voorwendsel om een ​​meer volmaakte vereniging met God te zoeken. Soms kan een ziel die op een subtiele manier hoogmoedig is en die misschien alles heeft gedaan wat hij innerlijk kan doen om te stijgen tot de sublieme hoogten van contemplatie die de Heiligen hebben bereikt, door de duivel misleid worden om zijn vroegere devoties die goed zijn, op te geven, die goed genoeg zijn voor gewone zielen. Zo een ziel is doof voor de begroeting van een engel en zelfs voor het gebed dat God heeft opgesteld, in praktijk heeft gebracht en bevolen: Zo zult u bidden: Onze Vader. Als zo'n ziel dit punt heeft bereikt, drijft ze van illusie naar illusie en valt ze van afgrond naar afgrond.

78 Geloof me, beste leden van de Rozenkransbroederschap, als je oprecht een hoge graad van gebed wilt bereiken in alle eerlijkheid en zonder in de illusies van de duivel te vervallen, dat zo gewoon is bij degenen die geestelijk bidden, bid dan elke dag de hele Rozenkrans, of minstens vijf tientjes ervan.

Als je door Gods genade al een hoge graad van gebed hebt bereikt, blijf dan de H. Rozenkrans bidden als je in die staat wilt blijven en daardoor in nederigheid wilt groeien. Want nooit zal iemand die elke dag zijn Rozenkrans bidt, een formele ketter worden of door de duivel op een dwaalspoor worden gebracht. Dit is een verklaring die ik met mijn bloed zou ondertekenen.

Aan de andere kant, als God je in Zijn oneindige barmhartigheid tot Zich trekt, net zo krachtig als sommige Heiligen bij het bidden van de Rozenkrans, maak je dan passief in Zijn handen en laat je naar Hem toe trekken. Laat God in je werken en bidden en laat Hem je Rozenkrans bidden op Zijn manier, en dat zal voldoende zijn voor de dag.

Maar als je nog steeds in de staat van actieve contemplatie bent of het gewone gebed van stilte, van de aanwezigheid van God, affectief gebed, heb je nog minder reden om de Rozenkrans op te geven. In plaats van je terrein van geestelijk gebed te laten verliezen of je geestelijke groei te belemmeren, zal het een geweldige hulp voor je zijn. Je vindt het een echte Jacobsladder met 15 sporten waarmee je van deugd naar deugd en van licht naar licht gaat. Daarom zal je, zonder gevaar te worden misleid, gemakkelijk de volheid van het tijdperk van Jezus Christus bereiken.

Zesentwintigste roos

79 Wat je ook doet, wees niet als een bepaalde vrome maar eigenzinnige dame in Rome, waarnaar zo vaak wordt verwezen door sprekers over de Rozenkrans. Ze was zo vroom en vurig dat ze zelfs de strengste religieuzen in de Kerk te schande maakte door haar Heilig leven.

Nadat ze had besloten de H. Dominicus om raad te vragen over haar geestelijk leven, deed ze haar belijdenis aan hem. Als boetedoening gaf hij haar één Rozenkrans om te bidden en raadde haar aan die elke dag te bidden. Ze verontschuldigde zich door te zeggen dat ze haar regelmatige oefeningen had, dat ze elke dag naar de staties van Rome ging, dat ze zowel een zak als een haarhemd droeg, dat ze zichzelf meerdere keren per week de discipline oplegde, dat ze vaak vastte en andere boetedoeningen deed. De H. Dominicus spoorde haar keer op keer aan om zijn advies op te volgen en de Rozenkrans te bidden, maar ze wilde er niets van horen. Ze verliet de biechtstoel, geschokt door de methoden van deze nieuwe geestelijk leidsman die zo hard had geprobeerd haar over te halen een devotie op zich te nemen waar ze geen smaak voor had.

Later, toen ze in gebed was, raakte ze in extase en kreeg een visioen van haar ziel die voor de Opperste Rechter verscheen. De H. Aartsengel Michaël legde al haar boetedoeningen en andere gebeden aan de ene kant van de weegschaal en al haar zonden en onvolkomenheden aan de andere. Haar zonden en onvolkomenheden haalden het over de schaal van haar goede werken.

Vervuld van schrik riep ze om genade en smeekte ze de Heilige Maagd, haar genadige pleitbezorgster, die de enige echte Rozenkrans nam die ze voor haar boete had gebeden en op de schaal van haar goede werken liet vallen. Deze Rozenkrans was zo zwaar dat ze meer woog dan al haar zonden en al haar goede werken. OLVrouw berispte haar toen ze weigerde de raad van haar dienaar Dominicus op te volgen en niet elke dag de Rozenkrans te bidden.

Zodra ze bijkwam, haastte ze zich en wierp zich aan de voeten van de H. Dominicus en vertelde hem alles wat er was gebeurd, smeekte hem om vergeving voor haar ongeloof en beloofde elke dag trouw de Rozenkrans te bidden. Hierdoor steeg ze op tot Christelijke volmaaktheid en uiteindelijk tot de heerlijkheid van het Eeuwig Leven.

Jullie mensen van gebed, leer hieruit de kracht, de waarde en het belang van deze devotie van de H. Rozenkrans wanneer deze wordt gebeden met overweging van de geheimen.

80 Weinig Heiligen hebben dezelfde hoogten van gebed bereikt als de H. Maria Magdalena, die elke dag door engelen naar de Hemel werd opgetild en die het voorrecht had te leren aan de voeten van Jezus en Zijn Heilige Moeder. Maar op een dag, toen ze God vroeg haar een zekere weg te tonen om in Zijn liefde vooruit te gaan en de hoogten van volmaaktheid te bereiken, stuurde Hij de H. Aartsengel Michaël om haar namens Hem te vertellen dat er geen andere manier voor haar was, om perfectie te bereiken dan het Lijden van onze Heer te overwegen.

Daarom plaatste Hij een kruis voor haar grot en zei haar dat ze ervoor moest bidden, terwijl ze de droevige geheimen aanschouwde die ze met haar eigen ogen had zien gebeuren. Het voorbeeld van de H. Franciscus van Sales, de grote geestelijk leidsman van zijn tijd, zou je moeten aansporen om je aan te sluiten bij de Heilige Broederschap van de Rozenkrans, aangezien hij zich door een gelofte verplichtte elke dag de hele Rozenkrans te bidden voor zolang hij leefde.

De H. Carolus Borromeus bad het ook elke dag en beval deze devotie ten zeerste aan, aan zijn Priesters en geestelijken in seminaries en aan al zijn mensen.

De zalige Paus Pius V, één van de grootste Pausen die ooit over de Kerk heeft geregeerd, bad elke dag de Rozenkrans. De H. Thomas van Villanova, Aartsbisschop van Valencia, de H. Ignatius van Loyola, de H. Franciscus Xaverius, de H. Franciscus Borgia, de H. Teresa van Avila en de H. Filippus Neri, evenals vele andere grote mensen die ik niet noem, waren zeer toegewijd aan de Rozenkrans.

Volg hun voorbeeld; je geestelijke begeleiders zullen zeer verheugd zijn, en als zij zich bewust zijn van de voordelen die je uit deze devotie kunt halen, zullen zij de eersten zijn om je aan te sporen deze aan te nemen.

Zevenentwintigste roos

81 Om je nog meer aan te moedigen in deze devotie, die door zoveel Heiligen wordt beoefend, zou ik eraan willen toevoegen dat de Rozenkrans, die wordt gebeden met de overweging van de geheimen de volgende prachtige vruchten teweegbrengt:  

1 het brengt ons geleidelijk een volmaakte kennis van Jezus Christus;

2 het reinigt onze ziel van zonde;

3 het geeft ons de overwinning over al onze vijanden;

4 het maakt de beoefening van deugd gemakkelijk;

5 het zet ons in vuur en vlam met de liefde van onze Heer;

6 het verrijkt ons met genaden en verdiensten;

7 het voorziet ons van wat nodig is om al onze schulden aan God en onze medemensen te betalen, en ten slotte verkrijgt het allerlei soorten genaden van God.

82 De kennis van Jezus Christus is de wetenschap van Christenen en de wetenschap van Verlossing; het overtreft, zegt de H. Paulus, alle menswetenschappen in waarde en volmaaktheid:

1 vanwege de waardigheid van zijn object, dat de Godmens is, bij wie het hele universum slechts een dauwdruppel of een zandkorrel is;

2 vanwege het nut voor ons; menswetenschappen vullen ons alleen met de wind en leegte van trots;

3 vanwege de noodzaak ervan; want niemand kan gered worden zonder de kennis van Jezus Christus, terwijl een persoon die absoluut niets van enige andere wetenschap weet, gered zal worden zolang hij verlicht is door de kennis van Jezus Christus.

Gezegend is de Rozenkrans, die ons deze wetenschap en kennis van onze gezegende Heer schenkt door onze overweging over Zijn leven, dood, Lijden en heerlijkheid.

De Koningin van Sheba, vol bewondering voor Salomo's wijsheid, riep uit: "Gezegend zijn uw bedienden en uw dienaren die altijd in uw aanwezigheid zijn en uw wijsheid horen." Maar nog gelukkiger zijn de gelovigen die zorgvuldig het leven, de deugden, het Lijden en de heerlijkheid van onze Redder overwegen, omdat ze hierdoor een volmaakte kennis van Hem kunnen krijgen, waarin het Eeuwig Leven bestaat.

83 OLVrouw openbaarde aan de zalige Alanus dat de H. Dominicus nog maar net begonnen was met het prediken van de Rozenkrans of verharde zondaars werden geraakt en bitter weenden over hun zware zonden. Jonge kinderen verrichtten ongelooflijke boetedoeningen, en overal waar hij de Rozenkrans predikte, werd zo'n ijver opgewekt dat zondaars hun leven veranderden en hij iedereen stichtte door hun boetedoening en de verbetering van hun leven.

Als je geweten bij toeval met zonde is belast, neem dan je Rozenkrans en bid er ten minste een deel van ter ere van enkele van de geheimen van het leven, Lijden en heerlijkheid van Jezus Christus, en je kan er zeker van zijn dat, terwijl je deze geheimen overweegt en ze eert, Hij zijn H. Wonden aan Zijn Hemelse Vader toont. Hij zal voor je pleiten en berouw en vergeving van je zonden verkrijgen. Op een dag zei onze Heer tegen de zalige Alanus: Als deze arme, ellendige zondaars maar vaak Mijn Rozenkrans zouden bidden, zouden ze delen in de verdiensten van Mijn Lijden, en ik zou hun Voorspreker zijn en de gerechtigheid van God sussen.

84 Dit leven is een voortdurende oorlog en een reeks verleidingen; we hebben niet te maken met vijanden van vlees en bloed, maar met de machten van de Hel. Welk beter wapen zouden we kunnen gebruiken om ze te bestrijden dan het gebed dat onze grote Leider ons heeft geleerd, dan de Engelbegroeting die de duivels op de vlucht heeft gedreven, de zonde heeft vernietigd en de wereld heeft vernieuwd? Welk beter wapen kunnen we gebruiken dan de overweging van het Leven en Lijden van Jezus Christus? Want, zoals de H. Petrus ons vertelt, met deze gedachte moeten we ons bewapenen om ons te verdedigen tegen dezelfde vijanden die Hij heeft overwonnen en die ons elke dag lastig vallen.

"Sinds de duivel werd verpletterd door de nederigheid en het Lijden van Jezus Christus", zegt Kardinaal Hugues, "is hij praktisch niet in staat geweest een ziel aan te vallen die gewapend is met de overweging van de geheimen van het leven van onze Heer, en als hij dat zo'n ziel in problemen brengt, zal hij zeker op een schandelijke manier worden verslagen." "Doe de wapenrusting van God aan om de aanvallen van de duivel te kunnen weerstaan."

85 Bewapen daarom jezelf met Gods wapens, met de H, Rozenkrans, en je zal de duivelskop verpletteren en standvastig zijn in het zicht van al zijn verleidingen. Dat is de reden waarom zelfs een paar Rozenkransen bidden zo verschrikkelijk is voor de duivel, en waarom de Heiligen ze hebben gebruikt om hem te boeien en hem te verdrijven uit het lichaam van degenen die bezeten waren. Dergelijke gebeurtenissen zijn meer dan eens vastgelegd.

86 De zalige Alanus vertelt dat een man die hij kende wanhopig allerlei soorten devoties had geprobeerd om zich te ontdoen van de boze geest die hem bezat, maar zonder succes. Ten slotte dacht hij erover om zijn Rozenkrans om zijn nek te dragen, wat hem aanzienlijk verlichtte. Hij ontdekte dat wanneer hij hem afdeed, de duivel hem wreed kwelde, daarom besloot hij hem dag en nacht te dragen. Dit verdreef de boze geest voor altijd omdat hij zo'n verschrikkelijke ketting niet kon verdragen. De zalige Alanus getuigt ook dat hij een groot aantal van degenen die bezeten waren bevrijdde door een Rozenkrans om hun nek te hangen.

87 Pr Jean Amat, van de Orde van de H. Dominicus, hield een jaar lang een reeks vastenpreken in het koninkrijk van Aragon, toen een jong meisje bij hem werd gebracht dat bezeten was door de duivel. Nadat hij haar verschillende keren zonder succes had bezworen, legde hij zijn Rozenkrans om haar nek. Nauwelijks had hij dat gedaan of het meisje begon op een angstige manier te schreeuwen en krijste: "Doe het af, doe het af; deze kralen kwellen me." Eindelijk nam de Priester, vervuld van medelijden met het meisje, zijn Rozenkrans van haar af.

De volgende nacht, toen Pr Amat in bed lag, kwamen dezelfde duivels die bezit hadden genomen van het meisje naar hem toe, schuimend van woede en probeerden hem te grijpen. Maar hij had zijn Rozenkrans in zijn hand geklemd en geen enkele poging van hen kon hem van zijn Rozenkrans lostrekken. Hij sloeg ze er inderdaad heel goed mee en joeg ze op de vlucht, uitroepend: "Heilige Maria, OLVrouw van de Rozenkrans, kom mij te hulp."

De volgende dag, op weg naar de kerk, ontmoette hij het arme meisje, dat nog steeds bezeten was. Eén van de duivels in haar begon hem uit te lachen en zei: "Wel, broeder, als je zonder je Rozenkrans was geweest, hadden we korte metten met je gemaakt." Toen wierp de goede Vader zijn Rozenkrans zonder meer om de nek van het meisje en zei: "Bij de Heilige namen van Jezus en Maria, Zijn Heilige Moeder, en door de kracht van de H. Rozenkrans, beveel ik jullie, boze geesten, het lichaam van dit meisje in één keer te verlaten." Ze werden onmiddellijk gedwongen hem te gehoorzamen en ze werd van hen verlost.

Deze verhalen tonen de kracht van de H. Rozenkrans in het overwinnen van allerlei verleidingen van de boze geesten en allerlei zonden, omdat deze gezegende kralen van de Rozenkrans duivels op de vlucht jagen.

Achtentwintigste roos

88 De H. Augustinus verzekert ons dat er geen spirituele oefening is die vruchtbaarder of nuttiger is dan de veelvuldige overweging van het Lijden van onze Heer. De zalige Albertus Magnus, die de H. Thomas van Aquino als leerling had, leerde in een openbaring dat door gewoonweg te denken aan of te mediteren over het Lijden van Jezus Christus, een Christen meer verdiensten verwerft dan wanneer hij elke vrijdag, een jaar lang op brood en water had gevast of hij zich één keer met de discipline had geslagen tot er bloed vloeide, of hij elke dag het hele Boek der Psalmen had gebeden. Als dit zo is, hoe groot moet dan de verdienste zijn die we kunnen krijgen van de Rozenkrans, die het hele Leven en Lijden van onze Heer herdenkt?

OLVrouw openbaarde op een dag aan de zalige Alanus de la Roche dat er, na het H. Misoffer, de eerste en meest levende herinnering aan het Lijden van onze Heer, inderdaad geen voortreffelijker devotie of een grotere verdienste is dan die van de Rozenkrans, dat als een tweede gedenkteken en vertegenwoordiging is van het Leven en Lijden van Jezus Christus.

89 Pr. Dorland verhaalt dat in 1481 OLVrouw verscheen aan de Eerwaardige Dominicus van Pruisen, een Duitse kartuizermonnik toegewijd aan de H. Rozenkrans, die in Trier woonde, en tegen hem zei:

 "Telkens wanneer één van de gelovigen, die in staat van genade verkeert, de Rozenkrans bidt terwijl hij de geheimen van het Leven en Lijden van Christus overweegt, hij de volledige vergeving van al zijn zonden verkrijgt."

Ze zei ook tegen de zalige Alanus: "Ik wil dat je weet dat, hoewel er al talloze aflaten zijn verbonden aan het bidden van mijn Rozenkrans, ik er bij elke vijf tientjes nog veel meer zal toevoegen voor degenen die, vrij van ernstige zonden, deze met vurigheid op hun knieën, bidden. En wie volhardt in de devotie van de H. Rozenkrans, met zijn gebeden en overwegingen, zal ervoor worden beloond; ik zal voor hem volledige kwijtschelding van de straf en de schuld van al zijn zonden aan het einde van zijn leven, verkrijgen.

En laat dit je niet ongelooflijk lijken; het is gemakkelijk voor mij omdat ik de Moeder van de Hemelse Koning ben, en Hij noemt me vol van genade. En omdat ik vervuld ben met genade, ben ik in staat om het vrijelijk uit te delen aan mijn lieve kinderen."

90 De H. Dominicus was zo overtuigd van de doeltreffendheid van de Rozenkrans en de grote waarde ervan, dat hij, toen hij belijdenissen hoorde, bijna nooit meer boete deed, zoals we hebben gezien in het verhaal dat ik je vertelde van de dame in Rome aan wie hij slechts één Rozenkrans opdroeg.  De H. Dominicus was een grote Heilige en andere biechtvaders zouden ook in zijn voetsporen moeten treden door hun boetelingen te vragen de Rozenkrans te bidden met de overweging van de Heilige geheimen, in plaats van hen andere boetedoeningen te geven die minder verdienstelijk, minder aangenaam voor God zijn, en minder waarschijnlijk zijn om hen te helpen vooruit te komen in deugd, en niet zo effectief zijn om hen te helpen zonde te vermijden. Bovendien krijgen mensen tijdens het bidden van de Rozenkrans talrijke aflaten, die aan veel andere devoties niet zijn verbonden.

91 Zoals Abt Lodewijk van Blois (Blosius) zegt: "De Rozenkrans, met overweging van het Leven en het Lijden van Christus, is zeker zeer aangenaam voor onze Heer en Zijn gezegende Moeder en is een zeer succesvol middel om alle genaden te verkrijgen; we kunnen het ook voor onszelf bidden wat betreft degenen die zijn aanbevolen voor onze gebeden en voor de hele Kerk: laten we ons dan in al onze behoeften tot de Heilige Rozenkrans wenden en we zullen onfeilbaar de genaden verkrijgen die we aan God vragen om onze redding te bereiken.