Vol 13 - 1/11/1922: De zielen die leven in de Goddelijke Wil zullen als huid zijn voor het Lichaam van de Kerk, en zullen aan al Haar leden de circulatie van Leven brengen.

Toen ik mij in mijn gebruikelijke toestand bevond, dacht ik aan de H. Goddelijke Wil en zei tegen mezelf: Alle kinderen van de Kerk zijn leden van het Mystieke Lichaam, waarvan Jezus het Hoofd is. Welke plaats zullen de zielen die de Wil van God doen in dit Mystieke Lichaam innemen? En Jezus, altijd goed, zei bij Zijn komst: Mijn dochter, de Kerk is mijn Mystieke Lichaam, waarin Ik verheerlijkt wordt door het Hoofd te zijn. Maar om dit Mystieke Lichaam binnen te gaan, moeten de leden groeien tot een behoorlijke gezindheid, anders zouden ze mijn Lichaam vervormen. Maar helaas! – hoevelen hebben niet alleen niet de juiste gezindheid, maar zijn rot, gewond, zozeer dat het walgelijk is voor Mijn Hoofd en voor de andere gezonde leden. De zielen die in mijn Wil leven, of zullen leven, zullen voor het Lichaam van mijn Kerk als huid zijn voor het Lichaam. Het lichaam heeft een interne huid en een externe huid, en omdat in de huid de bloedcirculatie is die het hele lichaam leven geeft, is het dankzij deze circulatie dat de leden de juiste gezindheid bereiken. Als de huid en de bloedsomloop er niet waren, zou het menselijk lichaam verschrikkelijk zijn om te zien en zouden zijn leden niet in de juiste verhouding groeien.

Zie nu hoe deze zielen die in mijn Wil leven noodzakelijk voor Mij zijn. Aangezien Ik heb voorbestemd dat ze als de huid van het Lichaam van Mijn Kerk zullen zijn en als circulatie van het leven voor alle leden, zullen zij degenen zijn die de leden, die niet gegroeid zijn, de juiste groei zullen geven; die de gewonde leden zal genezen, en die de frisheid, de schoonheid en de pracht van het hele Mystieke Lichaam zal herstellen door hun voortdurende leven in Mijn Wil, waardoor het volledig gelijk wordt aan Mijn Hoofd, dat in volle majesteit op al die leden zal zitten. Daarom kan het einde der dagen niet komen als Ik deze zielen niet heb die leven alsof ze opgelost zijn in Mijn Wil - ze interesseren Me meer dan wat dan ook.

Welke indruk zou dit Mystieke Lichaam zonder hen in het Hemelse Jeruzalem maken? En als dit hetgeen is wat Mij meer interesseert dan wat dan ook, dan moet het jou ook meer interesseren dan wat dan ook, als je van Mij houdt. Van nu af aan zal Ik aan je daden die in Mijn Wil zijn gedaan, de deugd geven van de circulatie van Leven voor het hele Mystieke Lichaam van de Kerk. Net als de bloedsomloop in het menselijk lichaam, zullen jouw handelingen, uitgebreid binnen de onmetelijkheid van Mijn Wil, zich over alles uitstrekken en deze leden bedekken als een huid, waardoor ze een goede groei krijgen. Wees daarom aandachtig en trouw.

Daarna was ik aan het bidden, helemaal verlaten in de Wil van Jezus, en bijna zonder na te denken, zei ik: Mijn liefde - alles in Uw Wil: mijn kleine pijnen, mijn gebeden, mijn hartslag, mijn ademhaling - alles wat ik ben en alles wat ik kan, verenigd met alles wat U bent, om de leden van het Mystieke Lichaam een ​​goede groei te geven. Toen Jezus mij hoorde, liet hij Zich weer zien, en glimlachend met voldoening voegde Hij eraan toe: Hoe mooi is het om Mijn waarheden in je hart te zien als bron van Leven, dat onmiddellijk de ontwikkeling en het effect heeft waarvoor ze zichzelf hebben gecommuniceerd! Wees daarom in overeenstemming met Mij, en zodra Ik één waarheid zie ontwikkelen, zal Ik het voor Mijzelf een eer maken om een ​​andere bron van waarheid te laten oprijzen.

Ja, laten we hier vaak aan denken. Onze roeping om te leven in de Goddelijke wil gaat veel verder dan wat we kunnen vragen of voorstellen.

Voedsel

Het grootste deel van mijn leven was voedsel de eregast bij elk emotioneel banket dat ik organiseerde. Het was mijn idool - gedachten aan het ontbijt hebben me 's ochtends uit bed gehaald. Het heeft jaren van gebed en de sacramenten gekost om die afgod te vernietigen. De Heer is erg geduldig en vindingrijk geweest!

Eens, in gebed, vroeg ik om de gave van matigheid. Onmiddellijk hoorde ik deze woorden in mijn hoofd: Ik heb je dat geschenk gegeven bij je Vormsel. Toen voegde hij er wrang aan toe: Je hebt het nog niet geopend. Mea maxima culpa!

De Heer berispt met een omhelzing - Hij liet me niet verweesd achter. Van mijn kant hoopte ik op wonderbaarlijke wijze gematigd te worden in het eten, maar nee, Hij riep me op tot derde ordeling, wat me een levensregel gaf, inclusief gestructureerd gebed en regelmatig vasten en onthouding. Ik gaf de Heer mijn fiat en trad in 2002 in de vorming van de Broeders en Zusters van de Boetedoening van de H. Franciscus.

Het was een hobbelige weg, maar door Gods genade hield ik vol en beleed ik in 2007 de Regel voor het leven na te leven. God is ZO geduldig! En inventief! Een paar jaar later bracht Hij de grote wapens naar voren: voedselintoleranties en spijsverteringsproblemen. Al mijn favoriete etenswaren gingen het raam uit. Om de H. Schrift te parafraseren: Als pindakaas je doet zondigen... gooi het dan weg! Wat me echt verbaasde, was hoe ik een punt bereikte waarop hoe meer Hij wegnam, hoe minder ik het erg vond en hoe vrijer ik me voelde.

God zij geprezen, die afgod is nu stof op het stort!

Greg Dunne vertelde in een van zijn toespraken dat de Heer hem had gezegd alleen te eten voor levensonderhoud en voeding. Dit lijkt misschien een zeer zware boetedoening, maar bedenk hoeveel eerherstel we aan Onze Heer verschuldigd zijn voor de manieren waarop we in de westerse samenleving voedsel hebben verafgood, en de manieren waarop we het hebben verspild terwijl het grootste deel van de wereld honger heeft geleden.

Ik zeg niet dat iedereen op die manier moet eten, maar we moeten God zeker vragen wat Hij wil dat we doen. Dat zijn we Hem verschuldigd. We hebben misschien een groter probleem dat overvloedige genade nodig heeft, of Hij vraagt ​​misschien maar iets kleins van ons. Onthoud dat intentie alles is. De H. Louis Marie de Montfort zei: Als er maar een speld wordt gegeven als eerbetoon en met een goed hart, zal het genoeg zijn voor Jezus, die alleen goede wil liefheeft.

Dat geldt vooral in de Goddelijke Wil. We kunnen Hem zelfs 'zijn eigen dingen' geven, zoals Luisa zei, want 'de armen moeten ontvangen van de rijken'. Iets kleins kan tot het oneindige worden verheven door het te versmelten met het vasten van Onze Heer in de woestijn, met het vasten van Onze Moeder, met Luisa's lange en ononderbroken vasten. Daarom geven we Jezus onze weinige broden met een paar vissen en Hij zal een oneindig aantal zielen voeden.

Door onze Handelingen gedaan in de Goddelijke Wil, worden de gemeenschappelijke gaven van woorden, tijd en voedsel onvoorstelbaar verheven, om hun bedoelde ongewone waarde te bereiken, voor het welzijn van iedereen en Gods Glorie.