16/4 De uitkijktoren (om vuurhaarden) in het oog te houden - Droom van Dana Coverstone

  een voorbeeld van een uitkijktoren om vuurhaarden in het oog te houden

Toen de droom begon stond ik ongeveer 30 meter boven de grond op een uitkijktoren. Ik kon in alle richtingen zien en ik kon duidelijk willekeurige branden zien overal rond mij op de grond. Er waren geen gebouwen, geen huizen, geen winkels, alleen bossen en velden. Er waren ook geen bergen, geen valleien, alleen vlakke grond. Er waren veel mensen beneden. De vuurhaarden werden door zeer sterke winden voortgedreven, en ik voelde ze zelfs vanop de uitkijktoren. Ik schreeuwde zo luid ik kon naar de mensen die beneden aan het wandelen waren en waarvan ik zag dat ze recht naar de gebieden die in brand stonden, gingen. Ik had geen hoorn of luidspreker. Ik voelde dat ik mijn stem forceerde van het schreeuwen.

Ik riep hen om van de vuurhaarden weg te lopen. Ik zei hen een andere richting te nemen. Ik zei hen: jij daar met de blauwe kap ga naar rechts, jij daar met de gele jas ga naar links want er is vuur voor je… Hoewel ik hen duidelijke bevelen gaf, luisterde niemand. Ik bleef heel luid schreeuwen. Ik voelde dat mijn stem schor werd. Ik probeerde hun aandacht te trekken door in mijn handen te klappen. Ik had een stuk hout vast en sloeg op de metalen omheining om hun aandacht te trekken. Maar niemand luisterde. Uiteindelijk was er een groep mensen die eindelijk naar boven keken en mij zagen en vroegen mij te stoppen met naar hen te schreeuwen. Ik bleef zeggen dat ik probeerde hun leven te redden dat ze de richting naar de vuurhaard namen. Maar ze letten er niet op en gingen verder.

Maar plotseling nadat ze dit tegen mij hadden gezegd, kwam een groep gewapende soldaten uit het bos. Ze droegen groene camouflagepakken. Zij zeiden dat ze mijn geschreeuw moesten negeren omdat er geen branden in het gebied waren. Ik kon zien dat het geen echte soldaten waren, maar ik kon niet zeggen bij welke organisatie ze hoorden. Toch hadden ze militaire uitrusting. Ze riepen dan tot mij dat ik moest ophouden met de mensen lastig te vallen. Toen ze dit deden waren sommigen van de jongeren in de groep mensen stenen te gooien naar de toren waar ik mij bevond. Ze zeiden dat ik moest ophouden met schreeuwen. Ik schreeuwde terug dat ze naar de branden toeliepen en dat ze het gevaar liepen te sterven. Op dit moment begon een van de soldaten te schieten naar het platform waar ik mij bevond. Hij riep naar de menigte dat er geen vuur was en dat ze maar moesten verder gaan.

Toen ik schreeuwde dat ze logen en dat ik het vuur zag, dat voor hen lag. Ze schoten opnieuw naar de plaats waar ik stond, maar letten daarna niet meer op mij. De mensen bleven naar het vuur verder lopen, alsof ze blind waren. Maar een jonge tiener begon zijn armen te schudden omdat hij de hitte voelde. Hij had het heet en zei dat ze misschien beter zouden luisteren naar de persoon die op de toren stond (Dana dus). Een grote volwassene ging naar de tiener en duwde hard tegen hem zodat hij op de grond viel. Hij zei: Zwijg of je komt niet met ons mee. En de tiener keek naar de groep, maar stond niet recht. Enkele seconden later kwamen de mensen van de groep in het vuur terecht en schreeuwden van pijn en ellende. Ze renden terug naar de jonge man.

Ze smeekten de jonge tiener om het vuur te doven, maar hij rende de tegengestelde richting uit. Hij probeerde hen zelfs niet te redden. Toen ik de jonge man zag wegrennen, vertelde ik hem dat hij ongeveer 15 meter naar links moest gaan en daar moest wachten in een open ruimte (dat aangelegd was) om het vuur te stoppen. De soldaten riepen naar de jongen om terug te gaan van waar hij kwam. Maar hij weigerde en bleef rennen. Hij moest wegduiken omdat ze op hem vuurden, maar hij kon ontkomen. Toen begonnen de soldaten zich rond de uitkijktoren te verzamelen. Ze namen grote stokken en ze staken de uiteinden ervan in brand zoals toortsen. Maar de toren was van staal en was onbrandbaar. Er floot een soldaat en er kwamen 2 grote vrachtwagens aangereden die traag naar de twee hoeken van de toren reden.

Ze openden hun trailers, waar benzine en artillerie inzaten. Je kon de benzine tot boven ruiken en de artillerie werd opgesteld. Op dat moment bad ik en vroeg God om hulp en keek in de lucht. Toen zag ik de top van wel duizenden andere uitkijktorens rond me heen. Er bevonden zich mannen en vrouwen in deze torens, en allen schreeuwden naar de mensen onder hen om ze naar veiligheid te leiden en het vuur te mijden. Maar ze hadden ook het probleem dat vrachtwagens naar de uitkijktorens reden. Elke vrachtwagen probeerde hun motor op te drijven, om vaart te maken om ook de torens te raken. Ik hoorde de motors van de vrachtwagens gieren en soldaten die een fakkel in de trailers gooiden. De vrachtwagens explodeerden rond mij, want ik zag letterlijk duizenden uitkijktorens.

Op dat precieze moment maakten alle mannen, vrouwen en ik, die zich op uitkijktorens bevonden een vuist en hielden onze vuist in de lucht en schreeuwden: "Tot Hij komt". Elk van de mensen in de  uitkijktorens ging verder met tot de mensen te schreeuwen. De vrachtwagens waren hun motoren aan het opdrijven, maar wij schreeuwden dat de mensen moesten waakzaam zijn voor wat er gaande was. De soldaten vertelden de mensen leugens en zeiden dat er geen vuur was. De soldaten riepen terug naar mij en zeiden: "Nu zullen we het vuur naar jou brengen." Er waren explosies over het hele gebied, terwijl ze deze vrachtwagens naar de uitkijktorens reden.

Wij, op de uitkijktorens hielden hun armen rond de stalen balustrades voor ons en waarschuwden de mensen verder. Wanneer de vrachtwagens de uitkijktorens rond mij raakten, was er een supersonische knal. De uitkijktorens werden zeer sterk dooreen geschud, maar vielen niet neer. Maar ze bleven opnieuw proberen om de uitkijktorens te raken, maar deze keer bewogen de uitkijktorens meer dan voorheen en de grond errond stond ook in brand omdat de trailers overhelden en ze de vrachtwagens tegen de torens probeerden klem te rijden. Degenen in de uitkijktorens bleven echter verder schreeuwen tegen het volk beneden, maar nu ook tegen de bestuurders van de vrachtwagens die zich temidden van het vuur bevonden, om te ontsnappen aan het vuur dat zich verspreidde.

Er waren verschillende vrachtwagens die ik hoorde ontploffen aan de voet van de uitkijktoren en het doodde de bestuurder van de vrachtwagen. Ik bleef zeggen dat hij uit de vrachtwagen moest ontsnappen. Hij keek en zei: ´Het spijt mij, het spijt mij…¡ Maar ze luisterden nog steeds niet naar de richting die we aangaven en liepen zodoende in het vuur en werden gedood. Degenen van ons die in de uitkijktorens waren, waarschuwden degenen die vlam vatten. Het leek op een onzichtbare muur van vuur die zij niet konden zien, maar wij wel. Sommigen kregen het heet en keerden terug, anderen voelden de hitte maar ze leken verward en gingen toch naar de vlammen toe. Een paar dankten degenen die zich in de uitkijktorens bevonden met tranen in de ogen, en ze liepen naar een veilige plaats.

Degenen die op de torens stonden bleven de mensen maar waarschuwen. Sommigen hadden zodanig geschreeuwd dat ze schor waren. Sommigen konden enkel nog fluisteren. Alles werd plotseling ineens tot stilte gebracht: het lawaai, het geroep, het vuur, de explosies, de vlammen… En de wolken werden helemaal wit voor onze ogen. Alles werd transparant, en het licht scheen fel zoals een bliksemschicht, maar dat bleef duren. Toen hoorde ik de man die ik zo dikwijls in mijn dromen zie. Hij sprak vanuit de wolk en zei: Blijf de Kerk waarschuwen. Toen herhaalde hij het nog eens met een nog luidere stem. En nog een derde keer, waarbij hij het bijna schreeuwde. Toen verdween het licht ineens en de duisternis keerde terug. En ik zag het vuur vanop de toren. Ik zag dat alle mensen terug schreeuwden vanop de uitkijktorens naar degenen die beneden waren. Zelfs al werden de torens aangevallen en bewogen ze. We bleven de Kerk waarschuwen met nog meer vurigheid.

Uitleg:

Uitkijktorens moeten de rangers een uitkijk bieden waar de vuurhaarden vandaan komen en welke richting ze uitgaan. Zo kunnen ze de stad, de gemeenschap, het gebied waarschuwingen geven om de mensen in veiligheid te brengen. Ze kunnen het gevaar inschatten. Ze hebben een volledig zicht op de situatie en wat eraan komt. We zien dat de vuurhaarden het gevolg zijn van zonde. En het is niet alleen de Hel, want de Hel is een eeuwig gevolg van zonde. Maar de Bijbel zegt: het loon van de zonde is de dood en als we levens blijven leiden vol van zonde, we geen berouw tonen over onze zonden en ons bekeren, dan zal God de gevolgen van onze zonden toelaten om ons zeer, zeer zwaar te treffen.

Er waren geen gebouwen, geen handelszaken, dit ging volledig over de spirituele waarschuwing van het negeren van het Woord en de oproep van God om zonder zonde te leven. Dit ging specifiek over de Kerk. Dit ging over de mensen in de Kerk (Noot: en natuurlijk degenen buiten de Kerk) die niet luisterden en afstevenden op de Hel. Het was bedoeld voor degenen die niet luisteren naar wat God zegt. Het ging over alle mensen. De winden waren zeer sterk. Dat zorgde ervoor dat de stem van de H. Geest niet werd gehoord. Dit was (werelds) lawaai en verstrooiing, ook zaken die niet stroken met de leerstellingen van de Kerk, van Gods Woord. En de winden brachten waren absolute verwarring. Mensen wisten niet wat te doen, ze zagen het vuur niet. Ze weigerden te luisteren naar de waarschuwingen van degenen die op de hoogte waren van hetgeen er gebeurde.

Voor degenen die schreeuwden naar de mensen was het een moeilijke taak. We hadden geen geluidsinstallatie om onze stemmen luider te laten klinken. We gebruikten al onze energie om te schreeuwen en de mensen te waarschuwen. We maakten lawaai, sloegen op de balustrades, maar niemand reageerde omdat ze onverschillig waren. Ze maakten ons zelfs belachelijk. Ze verachten wat God had te zeggen en dat Hij hen probeerde te helpen. Het kwam uit ons hart, maar mensen wilden gewoon niet luisteren. Ze weigerden de waarheid te aanvaarden en wilden hun wil volgen, zelfs tot de dood.

De soldaten waren geen echte soldaten. Het waren leiders in de Kerk die de kwaadaardige tijd waarin we nu leven niet willen erkennen. Het zijn degenen die de eindtijd-gebeurtenissen negeren. Het zijn degenen die zonde door de vingers zien en zelfs aanmoedigen. Hun camouflage was goedkoop, ze waren werelds. Ze bleven hun leven verder zetten. Ze leefden niet heilig en rechtvaardig. Ze deden niets van wat God van hen verwacht. Ze waren kwaad op de waarschuwende boodschappen. Ze moedigden mensen aan hun eigen levensstijl te volgen en Gods Woord te overtreden. Ze zeiden dat er geen vuur was. In feite zeiden ze dat een zondig leven geen gevolgen heeft. Dat men geen heiligheid moet nastreven. Ze vielen degenen aan die de "smalle en rechte weg" predikten en dit omdat ze de waarheid haten. 

De waarheid is dat er geen gemakkelijke tijden komen. Wat ze nu prediken: bid gewoon een gebedje en je gaat naar de Hemel om voor eeuwig te leven is vals. Dat is niet het Evangelie. Jezus zegt (Matt 16:24): Wie achter Mij aan wil komen, moet zichzelf verloochenen, zijn kruis op zich nemen en Mij volgen. Dit gaat niet over te leven zoals je wilt, het gaat niet over het toelaten dat de wereld dicteert wat de Bijbel zegt. Wij moeten onwankelbaar zijn in ons Geloof en vertrouwen in Gods Woord (dat onveranderlijk is). Sommige van deze mensen verliezen hun leven in het vuur omdat ze degenen haten die de waarheid spreken en ze proberen deze tot zwijgen te brengen.

Voor allen die kijken: we hebben de verantwoordelijkheid om het Evangelie te delen, mensen aan te moedigen om heilig en rechtvaardig te leven (in navolging van Gods geboden). Om ons af te keren van de (wereldse) dingen die niets anders dan de dood veroorzaken in ons leven. De vijand beschuldigt ons om de mensen niet meer lastig te vallen. Maar het gaat niet over lastig vallen, de waarheid bevrijdt de mens. Christus heeft ons bevrijdt van zonde.

De vrachtwagenchauffeurs probeerden de uitkijktorens neer te halen. Ze probeerden de Kerk neer te halen: tegen predikers, tegen leraren enz. die het Evangelie leerden. Sommigen zeiden dat het hen speet, maar ze hadden geen berouw. Het speet hen enkel dat ze werden ontdekt.

Het komende oordeel en de gevolgen van een goddeloos leven was dit: deze mensen stierven en werden levend verbrand. En we weten dat het helse vuur een eeuwig vuur is. Maar deze mensen waren er zelfs niet bekommerd over, ze handelden alsof ze het niet zagen omdat ze Gods Woord niet hadden gehoord of ze hadden Gods Woord genegeerd. Ze waren zich niet bewust van de gevolgen, of ze het nu hadden gehoord of niet. Daar betaalden ze de ultieme prijs voor. De volwassenen die daar waren wisten beter, maar de jongeren werden beïnvloed door de ouderen.

en dit omdat ze de waarheid haten. De waarheid is dat er geen gemakkelijke tijden komen. Wat ze nu prediken: bid gewoon een gebedje en je gaat naar de Hemel om voor eeuwig te leven is vals. Dat is niet het Evangelie. Jezus zegt (Matt 16:24): Wie achter Mij aan wil komen, moet zichzelf verloochenen, zijn kruis op zich nemen en Mij volgen. Dit gaat niet over te leven zoals je wilt, het gaat niet over het toelaten dat de wereld dicteert wat de Bijbel zegt. Wij moeten onwankelbaar zijn in ons Geloof en vertrouwen in Gods Woord (dat onveranderlijk is). Sommige van deze mensen verliezen hun leven in het vuur omdat ze degenen haten die de waarheid spreken en ze proberen deze tot zwijgen te brengen.

Voor allen die kijken: we hebben de verantwoordelijkheid om het Evangelie te delen, mensen aan te moedigen om heilig en rechtvaardig te leven (in navolging van Gods geboden). Om ons af te keren van de (wereldse) dingen die niets anders dan de dood veroorzaken in ons leven. De vijand beschuldigt ons om de mensen niet meer lastig te vallen. Maar het gaat niet over lastig vallen, de waarheid bevrijdt de mens. Christus heeft ons bevrijdt van zonde.

De vrachtwagenchauffeurs probeerden de uitkijktorens neer te halen. Ze probeerden de Kerk neer te halen: tegen predikers, tegen leraren enz. die het Evangelie leerden. Sommigen zeiden dat het hen speet, maar ze hadden geen berouw. Het speet hen enkel dat ze werden ontdekt.

Het komende oordeel en de gevolgen van een goddeloos leven was dit: deze mensen stierven en werden levend verbrand. En we weten dat het helse vuur een eeuwig vuur is. Maar deze mensen waren er zelfs niet bekommerd over, ze handelden alsof ze het niet zagen omdat ze Gods Woord niet hadden gehoord of ze hadden Gods Woord genegeerd. Ze waren zich niet bewust van de gevolgen, of ze het nu hadden gehoord of niet. Daar betaalden ze de ultieme prijs voor. De volwassenen die daar waren wisten beter, maar de jongeren werden beïnvloed door de ouderen.

Een oudere persoon duwde een jonge persoon tot hij viel. De ouderen die niet voor de Heer leven moedigen de jongeren aan om te doen wat ze willen. Maar deze levensstijl leidt je naar de Hel. De ouderen wilden van niemand de waarheid aannemen, vooral in de menigte waar elk zijn ding deed en hun eigen weg ging. (Noot: het massa-gevoel, waar elk kijkt naar een ander en blijft in het rad lopen)

Ze probeerden de grondvesten van de Kerk aan te vallen, maar dit is niet mogelijk omdat Christus de grondvesting is van de Kerk en de poorten van de Hel kunnen haar niet overweldigen. Maar toch werd zwaar materieel bovengehaald: wetten, leiders, verkozen functionarissen, het Witte Huis enz. Ze brachten de waarheid van Gods Woord in opspraak. Ze deden hun aanval openlijk en frontaal. Degenen op de uitkijktorens waren verenigd, onverschrokken en geëngageerd om de waarheid te prediken tot Jezusÿ terugkeer. Ze bleven God trouw ondanks de aanvallen. Ze gebruikten hun stem om de Kerk te waarschuwen om anders te gaan leven, in heiligheid te leven.

Er waren meer mensen die toegewijd waren dan ik dacht. Ik was omringd door mensen die op torens stonden om de mensen te waarschuwen. Er waren meer actieve mensen bezig dan ik je kan vertellen. Ze waren afgemat maar ze bleven verder waarschuwingen schreeuwen. Ze waren God toegewijd ondanks de vervolging of zelfs de dood. Ze waren niet bang voor degenen die hun lichaam konden doden, maar voor degenen die ziel en lichaam in de Hel konden werpen. Ze beseften dat het gevaar dat er kwam, op handen was. Maar ook dat de terugkeer van Christus nabij was. Het is duidelijk aan de hand van de tekenen in de wereld dat God probeert te zeggen: Kijk, Ik kom spoedig terug. Het belangrijkste is dat je klaar bent wanneer Jezus komt! Het is geen theologisch debat: we weten dat Jezus terugkomt.

De Kerk wordt gewaarschuwd dat ze bij Jezus moet blijven. En vooral bij mensen die in verwarring verkeren, die het Evangelie niet gehoord hebben, of zelfs een vals Evangelie gehoord hebben. Vb. Er zijn mensen die geloven dat ze naar de Hemel gaan omdat hun ouders, grootouders naar de Hemel gingen… Dit zijn de mensen die geen besef hebben wat te geloven, wat in het Evangelie staat. Ze zijn niet gered, ze denken dat ze gered zijn.

Sommigen renden weg van het vuur, vanwege de straffen, maar niet om zich te bekeren. Er zijn veel mensen die niet in de Hel willen belanden, maar toch willen leven zoals ze willen. Maar het enkel degenen die gered zijn door het Bloed van Jezus en leven volgens het Evangelie die zullen gered worden. Het vraagt een grondig gewetensonderzoek, een grondig onderzoek van je leven (gedrag, gedachten, geest) waar je de zonden als onkruid moet uittrekken. Je moet kijken of het overeenstemt met Gods Woord.

Het laatste waar ik het wil over hebben is de lucht. De Bijbel zegt dat er tekenen en wonderen zullen zijn aan de hemel. Het ondersteunt nog eens de waarheid van wat God zegt. De stilte die ineens kwam was om degenen op de uitkijktorens de kans te geven naar God te luisteren en te zeggen dat ze verder konden prediken en waarschuwen. Zo konden de mensen op de torens horen wat ze moesten zeggen van God. Dat betekent tijd dat deze mensen doorbrachten in de geheime plaats in hun binnenste waar ze God ontmoeten en in Zijn aanwezigheid vertoeven en Zijn Woord.

De witte wolk: God spreekt tot ons op dit moment. Hij zegt de Kerk: WORD WAKKER! STOP MET SPELLETJES SPELEN! STOP MET JE VOOR TE DOEN ALS WAS JE GERED! STOP MET TE DENKEN DAT JE GERED BENT EN HET NIET BENT! We moeten constant zijn in onze levenswandel met God. We moeten de Kerk waarschuwen! Het was een oproep dat degenen die op de uitkijktorens staan de Kerk zouden waarschuwen van wat er komt, de uitdagingen, de beproevingen, de vervolging… dat de mensen dicht bij de Heer moeten blijven. Dit was een boodschap temidden van chaos, een boodschap van aanmoediging om de mensen te blijven waarschuwen. Ze op de hoogte te brengen van het Evangelie. Het echte Evangelie, niet een verwaterde versie die aangepast is aan de wereld.

God komt spoedig terug om Zijn Bruid, de Kerk terug te vinden zonder zondevlek. We weten dat de tijd kort is. Daarom moeten we NU dringend de mensen waarschuwen. We moeten ons ook realiseren dat God onze Hoop en ons Licht is, temidden van de duisternis. Hoewel de dingen steeds moeilijker worden en verwarrend, zegt Jezus ons dat Hij ons niet in de steek laat. We moeten blijven onze geliefden, familie en vrienden waarschuwen, blijven waarschuwen, opdat ze zich bekeren tot God. We mogen geen tijd verspillen, de voorbereidingstijd is bijna verstreken. De duisternis valt in en toch blijven mensen koppig hun leven verderzetten en weigeren ze zich te bekeren. Maar God zegt: bekeer je of je komt er niet in. Verzoen je NU MET DE HEER, waarschuw je geliefden en mensen rond je ZICH NU MET DE HEER TE VERZOENEN.

Petrus heeft ons gewaarschuwd dat de zuivering in de Kerk begint, en wat niet in God gegrondvest is, zal vallen. Zoals in de parabel: het huis dat op zand was gebouwd verging in de storm en het huis dat op een rots was gebouwd bleef staan.