17/4 Een glorierijke Paasboodschap van Hoop

Wat is er een betere manier om al mijn geliefde blogvrienden een Zalige Pasen te wensen dan met de Woorden van Jezus Zelf?

Vol 33 - 31/5/1935: Ondertussen dacht ik [Luisa] bij mezelf: Het lijkt me onmogelijk dat dit Koninkrijk van de Goddelijke Wil kan komen. Hoe kan het komen als het kwaad op een afschuwelijke manier overvloedig is? En mijn lieve Jezus, misnoegd, zei me: Mijn gezegende dochter, als je eraan twijfelt, geloof je niet en erken je niet dat Mijn macht geen grenzen heeft, zodat wanneer Ik iets wil, Ik alles kan. Je moet weten dat bij het scheppen van de mens Ons leven in hem werd geplaatst en dat hij Onze woning was.

Als Wij Ons leven niet in veiligheid brengen, met Zijn decorum, met Zijn heerschappij, met Onze volledige triomf, Onszelf bekend makend, dat Wij aanwezig zijn in deze woning, zodat de mens zich vereerd zou voelen om beheerst en bewoond te worden door een God – als Wij dit niet doen, zou dat betekenen dat Onze macht beperkt is, dat Onze macht niet oneindig is, dat Wij geen macht hebben om Onszelf te redden, en nog minder dat ze anderen kan redden. Terwijl, integendeel, het ware goeds, de macht die geen grenzen kent, eerst zichzelf in veiligheid brengt en dient, en dat het dan in anderen stroomt. Door op aarde te komen, lijdend en stervend, kwam Ik om de mens - Mijn woning - in veiligheid te brengen. Zou het ook niet vreemd lijken dat terwijl Ik de woning aan het redden was, de Eigenaar, de Bewoner ervan, zonder Zijn rechten, zonder heerschappij en zonder macht zou achtergelaten om Zelf in veiligheid te komen? 

Nee, Mijn dochter, het zou absurd zijn en zonder de orde van Onze oneindige wijsheid. Verlossing en het Koninkrijk van Mijn Wil zijn één ding, onafscheidelijk van elkaar. Mijn komst op aarde kwam om de Verlossing van de mens te vormen, en tegelijkertijd kwam ze om het Koninkrijk van Mijn wil te vormen om Mijzelf te redden, om Mijn rechten terug te nemen die volgens Mijn recht als Schepper toekomen. En in de Verlossing stelde Ik Mijzelf bloot aan zoveel vernederingen, aan ongehoorde pijnen, aan het Kruis stervend. Ik onderwierp Mij aan alles, om Mijn woning in veiligheid te brengen en daarin alle weelde, schoonheid, pracht te herstellen waarmee Ik het had gevormd, zodat het Mij opnieuw waardig zou zijn.

Toen het leek alsof alles voorbij was en mijn vijanden tevreden waren omdat ze Mijn leven hadden genomen, riep Mijn macht, die geen grenzen kent, Mijn Mensheid weer tot leven, en door weer te verrijzen, verrees alles samen met Mij - de wezens, Mijn pijnen, het goeds die voor hen werden verworven. En zoals Mijn Mensheid zegevierde over de dood, zo herrees Mijn Wil en triomfeerde in de mensen, wachtend op Zijn Koninkrijk. Als Mijn Mensheid niet was herrezen, als het niet deze kracht had gehad, zou de Verlossing zijn mislukt en zou men kunnen betwijfelen of het echt het werk van een God was. Het was Mijn Verrijzenis die Mij bekend maakte voor Wie Ik was, en het zegel plaatste op alle goeds die Ik op aarde kwam brengen. Op dezelfde manier zal Mijn Goddelijke Wil het dubbele zegel zijn, de overdracht aan mensen van Zijn Koninkrijk, dat Mijn Mensheid bezat.