6/4/2022 Interview van Aldo Maria Valli met Aartsbisschop Carlo Maria Viganò (uit: insidethevatican.com)

Excellentie, hier in Italië wordt steeds duidelijker dat er een politiek vacuüm is. Een groeiend aantal Italianen voelt zich niet vertegenwoordigd door de huidige politieke partijen. Aan de andere kant zijn er politieke bewegingen die zich op verschillende manieren voorbereiden om deze leegte op te vullen. Deze vraag betreft ook Katholieken, misschien meer dan wie dan ook, zoals bleek tijdens de eerste openbare bijeenkomst van het Comitato Liberi in Veritate [´Vrij in de Waarheidscommissie¡], die werd opgericht als antwoord op de antiglobalistische oproep die u deed, te beginnen met de overweging dat we nu al twee jaar leven met alle gevolgen van een wereldwijde staatsgreep.

In dit verband stel ik twee vragen:

Ten eerste: denkt u dat er ruimte is voor politieke actie door degenen die van plan zijn zich te verzetten tegen de heersende gelijkgestemde gedachte en te vechten voor de vrijheid van de mens zoals God hem heeft geschapen?

Ten tweede: heeft het nog zin om te investeren in een nationale betrokkenheid als nu werd aangetoond dat de grootste beslissingen op supranationaal niveau worden genomen door machtige mensen die de keuzes van individuele naties kunnen beïnvloeden en sturen?

Aartsbisschop Viganò: Katholieken hebben als burgers het recht en de plicht om de samenleving te beïnvloeden door hun maatschappelijke en politieke betrokkenheid.

Achterover leunen en anderen laten deelnemen aan het politieke leven van de natie, vooral op een moment dat de principes van de natuurwet en de moraal worden genegeerd of openlijk worden tegengesproken, zou onverantwoord zijn.

Het is waar dat het democratische systeem zijn zwakke punten heeft, omdat het de macht van het bestuur aan de numerieke meerderheid geeft in plaats van aan wat juist en goed is.    

We moeten echter erkennen dat we eerst met de pandemische farce en nu met de Russisch-Oekraïense crisis, begrijpen dat de wil van de meerderheid, ondanks alle manipulaties van de reguliere media, steeds minder overtuigd is van het officiële verhaal.

Dit toont aan dat er een splitsing is tussen de heersende politieke klasse en de burgers, die zich realiseren dat er een staatsgreep tegen hen wordt gevoerd door een maffia van bureaucraten en politieke leiders die tot slaaf zijn gemaakt van de globalistische elite.

Zodra mensen begrijpen dat er een stille staatsgreep plaatsvindt, zullen ze moeten reageren en zich moeten verzetten tegen de dictatuur voordat ze andere fundamentele rechten worden ontnomen.

In uw Oproep voor een anti-globalistische alliantie [in mei 2020, nu bijna twee jaar geleden, net nadat de kerken van de wereld voor het eerst werden gesloten vanwege het Covid-virus], riep u heersers, politieke en religieuze leiders, intellectuelen en mensen van goede wil op om zich te verenigen en nodigde u ze allen uit om samen een antiglobalistisch manifest uit te vaardigen. Kunt u ons op de hoogte houden van de laatste ontwikkelingen van dit initiatief in Italië en elders?

 Aartsbisschop Viganò: Ik heb een oproep gedaan om te reageren op de globalistische tirannie, en ik zie dat de belangstelling en steun ervoor groeit vanuit veel verschillende hoeken in verschillende landen.

Ik geloof echter dat het bewijs van wie verantwoordelijk is voor de Russisch-Oekraïense crisis en de dwaasheid om aan te dringen op provocaties in plaats van vrede te zoeken, veel mensen doen begrijpen aan het gevaar waaraan ze worden blootgesteld als ze zich niet organiseren om krachtig weerstand te bieden aan de staatsgreep van de schaduwregering.

Ik weet dat het initiatief in de VS warm onthaald werd, niet alleen onder de Republikeinen, maar ook onder veel Democratische kiezers die walgen van de schandalen en corruptie van Obama, de Clintons en de Bidens.    

In uw Oproep spreekt u van echte ´volksbewegingen van verzet en comités voor nationale bevrijding¡ voor een radicale hervorming van de politiek. Volgens sommigen is er in de huidige situatie echter geen gepaste morele spanning omdat de publieke opinie grotendeels zelfgenoegzaam en slapend is. Hoe zou u op dit bezwaar reageren op basis van uw contacten over de hele wereld?

Aartsbisschop Viganò: De massa is weinig geneigd om actie te ondernemen, vooral niet als ze werden gemanipuleerd en verdoofd door experts in de sociale psychologie.

Echt verzet en de oprichting van het Comité voor Nationale Bevrijding zullen succesvol zijn als het wordt gecoördineerd door intellectuelen en politici die weten hoe ze het algemeen welzijn en de verdediging van gerechtigheid boven hun eigen politieke voordeel moeten stellen.

We hebben moedige leiders nodig met een eergevoel, die worden bezield door gezonde morele principes: hun voorbeeld, samen met een hernieuwd geweten en een heropleving van waardigheid onder rechters, wetshandhavers en ambtenaren, zou de komst van de Nieuwe Wereldorde werkelijk kunnen voorkomen.

Sociale en politieke betrokkenheid moet uiteraard worden gecombineerd met een bovennatuurlijk perspectief, dat actie verenigt met Gebed dat vertrouwt op de hulp van de Goddelijke Voorzienigheid.

Priesters, religieuzen en alle gelovigen zijn daarom geroepen om hun broeders en zusters geestelijk te vergezellen in de goede strijd, niet alleen met Gebed, maar ook met boetedoening, vasten en het veelvuldig ontvangen van de Sacramenten.

Gods Barmhartigheid en de krachtige voorspraak van de Allerheiligste Maagd wachten op een concreet gebaar van ware bekering van onze kant om een ​​stortvloed van genaden uit te storten over de arme mensheid.

Zo zullen onze numerieke minderheid en ons gebrek aan middelen tegenover de vijand de Heer de gelegenheid bieden om de waarheid van Zijn woorden te tonen: "Sine me nihil potestis facere" - "Zonder mij kun je niets doen." (Joh 15:5).

Eén van de redenen waarom de globalistische staatsgreep plaatsvond en zich nog steeds voltrekt, is dat het hoogste niveau van autoriteit van de Katholieke Kerk niet langer garant staat voor vrijheid met betrekking tot de menselijke waardigheid. In plaats daarvan is ze de slaaf van de Nieuwe Wereldorde, spreekt ze dezelfde taal als de globalisten en volgt ze dezelfde belangen als de heersende elites. Deze onderwerping aan de globalistische agenda, die een bron van groot lijden is voor zoveel Katholieken, lijkt alle hoop op een Christelijke wedergeboorte teniet te doen. De factor tijd speelt daarbij een belangrijke rol. Hoe langer dit pontificaat duurt, hoe meer de Kerk zich aanpast aan het totale project, zelfs tot op het punt van zelfvernietiging. Denkt u dat een herstel mogelijk zal zijn na het bewind van Bergoglio? Wat ziet u aan de horizon?

Aartsbisschop Viganò: De medeplichtigheid van de Bergogliaanse kerk en het Episcopaat van de hele wereld met de psycho-pandemische farce kenmerkte één van de dieptepunten van de hiërarchie in de hele geschiedenis van de Kerk.

Maar dit is het logische gevolg van een corrupte en corrumperende ideologie die haar basis vindt in het Tweede Vaticaans Concilie, zoals de makers ervan met trots herhalen.

Nog maar een paar dagen geleden, op 25 maart, kwamen andere samenzweerders in Chicago bijeen om een ​​marketingoperatie te coördineren waarmee werd benadrukt dat wie zich tegen Bergoglio verzet, tegen het Concilie is.

Afgezien van de slechte reputatie van deze samenzweerders - onder wie de hovelingen en handlangers van McCarrick opvallen - kunnen we niet anders dan het met hen eens zijn over de intrinsieke relatie tussen de conciliaire kanker en de Bergogliaanse metastase (uitzaaiing van deze kanker).    

Het is duidelijk dat de afvalligheid van de Katholieke hiërarchie de straf is waarmee de Goddelijke Majesteit de opstandige en zondige mensheid teistert, zodat ze de soevereine rechten van God erkent, zich bekeert en uiteindelijk terugkeert onder het zachte juk van Christus.

En zolang de Bisschoppen hun verraad niet erkennen en er berouw over hebben, is er geen hoop voor de wereld, aangezien redding alleen kan worden verkregen in één Kudde onder de één Herder.

Onlangs circuleerde een memorandum onder de leden van het Heilig College, ondertekend met het pseudoniem Demos, waarin de rampen worden opgesomd die op elk niveau (leerstellig, pastoraal, bestuurlijk, economisch, wetgevend) werden veroorzaakt door het pontificaat van Bergoglio. "Beter laat dan nooit", zeiden sommigen, terwijl anderen zeiden: "Het heeft geen zin om de staldeur te sluiten nadat alle paarden zijn ontsnapt." Wat vindt u van dit memorandum? Denkt u dat het door een Kardinaal werd geschreven? Is dit het symptoom van een laat bewustzijn?

Aartsbisschop Viganò: Dit memorandum somt de verschrikkingen van het Bergogliaanse "pontificaat" op. Dat is al een stap vooruit in vergelijking met hem op te hemelen.

Maar de verschrikkingen en dwalingen van de Argentijn en zijn hofhouding kwamen niet uit het niets, alsof in de voorgaande Pontificaten alles perfect en wonderbaarlijk was.

De crisis begon met het Tweede Vaticaans Concilie: de symptomen van een ziekte betreuren zonder de oorzaken ervan te begrijpen, is een nutteloze en schadelijke operatie.

Als het College van Kardinalen er niet van overtuigd is dat het nodig is om terug te keren naar wat de Kerk geloofde, leerde en vierde tot aan Pius XII, zal alle oppositie tegen het huidige regime gedoemd zijn tot mislukken.    

Is er volgens u iemand binnen het College van Kardinalen die geloofwaardig en authentiek Katholiek is op wie de Kardinalen hun stem zouden uitbrengen in een conclaaf om een ​​totale verandering van houding teweeg te brengen in vergelijking met het huidige pontificaat?

Aartsbisschop Viganò: Laten we niet vergeten dat bepaalde Pausen [aan de Kerk] werden verleend en anderen [haar] worden aangedaan.

Maar alvorens het volgende conclaaf te bespreken, is het noodzakelijk om licht te werpen op de abdicatie van Benedictus XVI en de kwestie van de manipulatie van het conclaaf van 2013, dat vroeg of laat het onderwerp zou moeten zijn van een officieel onderzoek.

Als er enig bewijs van onregelmatigheid zou zijn, zou het conclaaf ongeldig zijn en zou de verkiezing van Bergoglio nietig zijn, net zoals al zijn benoemingen, bestuurshandelingen en magistrale uitspraken ongeldig zouden zijn.

Het zou een reset zijn die ons door de voorzienigheid terug zou brengen naar de status quo ante, met een College van Kardinalen dat alleen bestaat uit die Kardinalen die tot de tijd van Benedictus XVI werden aangesteld, en al diegenen die sinds 2013 werden benoemd en die berucht zijn wegens hun ultra-progressieve houding zouden verdrijven. Het is zeker dat de huidige situatie, met alle geruchten die de ronde doen over het aftreden van Ratzinger en de verkiezing van Bergoglio, het Kerkelijk Lichaam niet helpen en verwarring en desoriëntatie onder de gelovigen veroorzaken.

Ook hier kunnen Katholieken de Goddelijke Majesteit smeken Zijn Kerk verdere vernederingen te besparen door haar een goede Paus te schenken.

Als er een Kardinaal is die echt "van houding wil veranderen", laat hem dan naar voren komen en - voor de Liefde van God - stoppen met te verwijzen naar het Tweede Vaticaans Concilie en in plaats daarvan denken aan de Heiliging van de Clerus en de gelovigen.

In de VS komt de regering-Biden steeds meer in de problemen, en de President toont steeds meer zijn ontoereikendheid; en toch, vanwege allianties en de kruising van belangen op het hoogste niveau, lijkt het onmogelijk om dit kaartenhuis neer te halen. Wat doet Trump? Kunt u ons helpen de Amerikaanse situatie, waarin u deskundig bent, beter te begrijpen?

Aartsbisschop Viganò: De regering-Biden is een spiegel van de corruptie die over het algemeen heerst in openbare aangelegenheden zonder acht te slaan op de onveranderlijke morele principes van het Evangelie.

En als een politicus die voorstander is van abortus, euthanasie, genderideologie en alle ergste afwijkingen zichzelf Katholiek durft te noemen, moeten we ons afvragen wat de verantwoordelijkheid is van de leraren, opvoeders en Priesters door wie deze politicus werd gevormd.

Wat leerde zijn Pastoor hem tijdens zijn catechismuslessen?

Wat leerde zijn professor aan de Katholieke universiteit hem?

Welke leiding gaf de geestelijk leider van de toekomstige politieke leider hem?

En dit brengt ons terug bij ons uitgangspunt: het Tweede Vaticaans ConcilieI, dat in plaats van de wereld tot de Kerk te bekeren, de Kerk tot de wereld bekeerde, waardoor haar evangelisatie vruchteloos werd.

Er werd veel gesproken over de ´missionaire Kerk¡, maar tegelijkertijd werd de prediking propaganda van dwaze filantropische idealen, afgezaagde linkse ideologieën en lege pacifistische leuzen.

En zie wat er is voortgekomen uit de Jezuïetenscholen, de crème de la crème van het Tweede Vaticaans Concilie: mensen als Pelosi en Biden, die niets Katholieks hebben, maar zich ongestraft aanbieden om de Communie te ontvangen onder applaus van de Bisschoppen en zelfs van Bergoglio zelf.

Het Amerikaanse Episcopaat, dat te voorzichtig was om Bergoglio te plezieren, is inderdaad heel voorzichtig geweest om het platform van de Democratische Partij niet te veroordelen, hoewel ze niet aarzelde om uit te halen tegen President Trump die, ondanks al zijn tegenstrijdigheden, beslist de principes van de natuurwet verdedigde en de Heiligheid van het leven op een effectievere en overtuigendere manier.

De Russisch-Oekraïense crisis toont ons een Biden die een marionet van de schaduwregering is, die koppig de vrede in het huidige conflict verhindert omdat hij teveel bezig is met het verdoezelen van zijn eigen schandalen en die van zijn zoon Hunter: ik denk bijvoorbeeld aan Burisma en de Amerikaanse belangen in de biolabs in Oekraïne.

Als het bewijs leidt tot de aanklacht tegen Hunter Biden en de betrokkenheid van zijn vader, Joe, bewijst, zal afzetting onvermijdelijk zijn en ruimschoots gerechtvaardigd, en dit zou Trump weer aan de macht kunnen brengen.

Als intussen uit de lopende onderzoeken blijkt dat er [in 2020] verkiezingsfraude heeft plaatsgevonden, kan Trump tot President worden uitgeroepen. En dit zou een dodelijke slag zijn voor de schaduwregering en de Great Reset.

De Covid-affaire en de affaire van de oorlog in Oekraïne hebben het bestaan ​​van diepgaande verschillen aan het licht gebracht - we zouden kunnen zeggen antropologische verschillen, zelfs voordat ze culturele en politieke verschillen zijn - tussen degenen die het probleem van de conditionering waartoe we werden onderworpen door constante gecoördineerde acties van de “gedachtenbazen” en degenen die het heersend verhaal accepteren en zich aansluiten bij de opgelegde dogma’s. Geconfronteerd met zulke verschillen, die zelfs mensen verdelen die verenigd zijn door familie- en vriendschapsbanden, hoe moeten we ons als gelovigen gedragen om van de waarheid te getuigen zonder toe te geven aan de verleiding van de "militarisering" van het geweten?