10/3 De weerspannige zielen - de verharde zielen

Toen ik in 1997 voor het eerst een diepgaande ervaring van de Heer in de Eucharistie had, schokte het me, en schokte het de mensen om me heen toen de vrolijke persoon die ze kenden en liefhadden plotseling een "Jezus-freak" werd. Ik wilde dat iedereen Jezus zou leren kennen zoals ik hem kende. Om te zeggen dat ik ongevoelig was in mijn enthousiasme zou een understatement zijn. Het zou nauwkeuriger zijn om de woorden "vervelend" en "opdringerig" te gebruiken. Ik zie nu dat ik een behoorlijk slecht beeld van Jezus presenteerde! Daarbij beschadigde ik relaties en moest ik uiteindelijk toegeven dat wat ik deed het tegenovergestelde effect had dan ik had verwacht: het duwde ze weg van God, niet naar Hem. Mea maxima culpa!

God probeerde me te waarschuwen. Ongeveer tegelijkertijd had ik een droom waarin ik een winkelwagentje vol eieren had in die open, platte dozen van drie dozijn. De dozen werden in de kar gestapeld. In de droom probeerde ik de afzonderlijke eieren te verplaatsen, maar elke keer dat ik het probeerde, stak ik mijn duim erdoorheen. Ik begreep dat de eieren zielen vertegenwoordigden, en dat ze net zo delicaat zijn en voorzichtig moeten worden behandeld. Touché!

Ik kan niet zeggen dat de verandering in mij onmiddellijk was, maar door biecht, verontschuldigingen, tijd en vooral gebed kwam ik op het punt om openlijke evangelisatie van degenen die weerstand bieden, te vervangen door vredig, vertrouwend gebed voor zielen, wat oneindig veel effect heeft, vooral in de Goddelijke Wil!

Ik weet dat we allemaal familieleden en vrienden hebben die niet bij de Kerk zijn. Als we anticiperen op gebeurtenissen zoals de Verlichting van het Geweten, tuchtiging of zelfs een natuurlijke (of onnatuurlijke) dood, kunnen we in paniek raken en, net als ik, anderen proberen te bekeren door ze te bombarderen met geschriften, gebeden op te dringen en ze zelfs te vertellen dat ze naar de Hel gaan. We moeten onthouden dat God uitnodigt, niet dwingt. En Hij is geduldig.

Voor alles is er een tijd, een tijd om te zwijgen en een tijd om te praten, maar alleen wanneer deze weerspannige zielen ervoor openstaan ​​door genade. En deze genade komt alleen door gebed. Vóór die tijd lopen we het risico ze verder weg te duwen. We moeten wachten tot het fruit rijp is; als we het proberen te overhaasten, eindigen we met een zure smaak in onze mond. Alleen gebed laat de vrucht rijpen. Als de vrucht eenmaal rijp is, kunnen we een heerlijk zinvol gesprek voeren dat niet in een ruzie verzandt. Zelden worden weerspannige zielen tot geloof 'overpraat'. Geloof is een gave. Bekering is een gave. Maar deze gave heeft een prijs.

Wat deed Jezus? Tijdens zijn driejarige missie kreeg Hij duizenden volgelingen met Zijn woorden en wonderen. Toch wezen velen van hen Hem later wreed af. Achtervolgde Hij hen? Nee. Hij liet ze gaan omdat Hij hun vrijheid respecteerde - zelfs om Hem af te wijzen. Wij moeten hetzelfde doen.

Dat betekent NIET dat we het opgeven. Het betekent alleen dat we van tactiek veranderen. Jezus redde later die zielen door gehoorzaam te zijn tot de dood, de dood aan het Kruis. Wij, volgelingen van Jezus, nemen het meest effectief deel aan zijn missie door het Kruis, onze gebeden en offers aanbiedend in de Goddelijke wil, in, met, door en voor Hem. Door de gave van Leven in de Goddelijke Wil hebben we de volledige Goddelijke kracht van het Kruis tot onze beschikking, een kracht die we in dit leven niet kunnen begrijpen.

Als we willen dat onze mensen gered worden, moeten we bereid zijn om de weg van argumentatie te verlaten en de Gave van Leven in de Goddelijke Wil aan te gaan die God ons aanbiedt, zodat we voor hen en voor ALLE zielen uit het verleden, heden en toekomst kunnen bidden. Willen we maar een paar zielen redden of ALLE zielen? Alle? Dan moeten we leren bidden zoals Luisa.

Jezus beloofde Luisa dat hij iedereen die mediteerde op de 24 Uren van het Lijden een ziel zou geven voor elk WOORD van het Lijden dat ze baden! Dat is een verbazingwekkende belofte, maar we kunnen er volledig op vertrouwen. Als we mediteren over de Uren, beginnen we de oneindige waarde van het lijden van onze Heer te waarderen. We beseffen dat er niets is dat we kunnen doen of zeggen dat in de buurt komt van hun macht. We realiseren ons de grootsheid van deze gave, en het voorrecht dat ons is gegeven zonder onze eigen verdienste, om zielen op een echte manier MET Jezus te redden.