Zelfs één zonde telt - Bernad H. (Ierse Katholiek van 63 jaar)

Hello. Ik wil graag mijn verhaal van verlichting met jullie delen.

Het was in 1997 in Medjugorje in de meimaand. Het was mijn eerste bezoek daar en ik had altijd het verlangen om naar deze plaats te gaan waar de Moeder van God verschijnt! Ik kon niet geloven dat de Moeder van God elke dag naar de aarde komt en ik zei tegen mezelf als zij naar ons kan komen, dan zal ik naar haar gaan. (Maar het heeft wel 16 jaar geduurd om daar te komen!)

Ik leed al 12 jaar aan chronische vermoeidheid en was uitgeput toen ik in Medjugorje aankwam. Drie dagen lang voelde ik me totaal niet op mijn plaats, dat ik daar niet thuishoorde. Ik kon de Heiligheid van de plaats voelen en ik voelde in contrast mijn onheiligheid. Toch ging ik met de groep mee en volgde ik het reisschema.

Op vrijdagavond was er een gebedsbijeenkomst, die geleid werd door de ziener Ivan. Ik was terughoudend om te gaan omdat ik dacht dat er een gebedsbijeenkomst was met mensen die zongen en baden in tongen en ik kon dit niet. Maar de Moeder Gods verscheen en dat was reden genoeg om te gaan. Ik hoefde me echter geen zorgen te maken. Er was het voortdurende zachte gebed van de Rozenkrans en het zachte gezang gedurende de 2 uur in het maanlicht.

Terwijl ik zat te luisteren naar de Rozenkrans die in verschillende talen werd gebeden, bevond ik me plotseling 20 jaar terug in de tijd. Jezus stond naast me. Ik kon Hem niet zien, maar ik wist dat Hij er was. Hij liet me een zondige situatie zien waar ik niet bij stil had gestaan. Ik voelde en wist meteen dat ik God had beledigd. In mijn hart had ik zo'n spijt van wat ik had gedaan en hoe beledigend voor God het was. Ja, dit was mijn zonde! Van niemand anders. Toen kwam er een angst over mij, maar tegelijkertijd voelde ik deze geweldige Liefde van Jezus komen. Een Liefde die ik nooit eerder in mijn leven had gevoeld, en ik zei: "Jezus, ik vertrouw op U".

Op dat moment stond iedereen op. De Moeder verscheen. Ik hoorde de Consecratie van de Mis in mijn oor door een mannenstem die stopte toen hij zei: "Heer, ik ben niet waardig dat U tot mij komt, maar spreek en ik zal gezond worden." Hij zei dit 3 keer.

Ik herinnerde me de beloften van de Noveen van de Goddelijke Barmhartigheid die ik net met Pasen had gedaan. ´Laat niemand bang zijn om tot Mij te komen, ook al zijn z'n zonden scharlaken. Mijn Barmhartigheid is groter dan jullie zonden. Zelfs als je meer zonden had, dan zandkorrels."

Al je zonden vanaf je geboorte zijn vergeven voor het bidden van de Noveen en dat geloofde ik echt. Ik zei in mijn hart tegen Jezus: "Ik geloof in U. Ik geloof in Uw Barmhartigheid. Ik geloof dat het me is vergeven." Ik voelde me vergeven en het nieuwe gevoel van Liefde omringde mij.

Die avond voelde ik me zo gelukkig. Ik gaf niet om de chronische vermoeidheid! Het was vriendschap met God die ik al die tijd miste en wat ik nu wilde. Ik werd 's nachts in vrede wakker, glimlachend in mezelf, en ik begon een tintelend gevoel te krijgen van mijn hoofd tot mijn voeten. Ik wist dat ik werd genezen! Zo goed is onze God!