Eindelijk, na wat uren leek te duren, naderde ik de deuren van de hangar en, zoals ik had verwacht, ging de rij nog steeds door. Ik keek in de verte en zag dat er een uitwisseling gaande was en nog een stel hangardeuren, net als de eerste. Ik had zoiets als: 'Dit is geen goed teken', maar terwijl ik mijn plaats in de rij behield, hoe dichter ik bij deze volgende deuren kwam. Ik zag een enorm houten bureau met mensen aan de andere kant ervan. Er zaten in totaal 12 mensen aan het bureau. Ze riepen mijn naam: "Jonathan Bradford! Kom nu naar voren". Deze mannen waren nors en alle mannen waren gedecoreerde militaire functionarissen uit veel verschillende landen en ik kon zien dat ze ergens bedroefd door waren.

Eén van de militaire functionarissen kreeg een dossier voorgelegd, uit de kasten achter hen en ging er vrij snel doorheen. Hij legde een stuk papier voor me neer, overhandigde me een pen en zei: "Teken hier". Mijn antwoord was: "Waarom?" Opnieuw zei hij: "Teken hier!" Mijn antwoord was: "Waarom moet ik tekenen? Ik teken niets zonder het eerst te lezen". Hierop vulde een blik van haat zijn ogen en hij verhief zijn stem naar mij en zei: "Het is omdat je weigert Jezus Christus als je Verlosser af te zweren". Ik kon niet geloven wat ik hoorde en was nogal verbijsterd en geschokt toen ik weer sprak: "Wat zei u net?" Deze keer verloor hij zijn beheersing en schreeuwde: "JE WEIGERT AF TE ZIEN VAN JEZUS CHRISTUS ALS JE VERLOSSER!" En daarop antwoordde ik: "Ja, je hebt gelijk". Daarom zette ik snel mijn handtekening en hij zei weer: "Ga terug in de rij!"

Je moet weten, in deze droom was ik reeds een Christen, had ik een relatie met God en mijn relatie met Jezus was gegroeid toen ik zeven jaar oud was. Toen kwam ik dus terug in de rij staan. Het duurde niet lang of ik zag een man als een gek aan het rennen. Hij was lijkbleek, toen hij langs me rende en schreeuwde uit volle borst: "Ik zal de Heer Jezus Christus verloochenen! Ik zal de Heer Jezus Christus verloochenen!" De ambtenaren stuurden hem een ​​andere kant op en één van de militaire functionarissen ging zijn dossier en papieren ophalen en verscheurde het ter plekke. Ik weet niet wat er met die man is gebeurd. Ik kan alleen maar speculeren dat hij het merkteken van het beest heeft aangenomen. Toen drong het tot me door: Ik ga mijn dood tegemoet, en ik werd vervuld van plotselinge angst, maar ik herwon snel mijn kalmte en begon in alle ernst te bidden.

Ik bevond mij eindelijk bij de tweede reeks hangardeuren, maar deze keer waren ze gesloten. Ik zag in de rechterhoek een militaire functionaris met een elektronisch apparaat; het was een soort spoorzoeker en de deuren gingen open en hij telde ongeveer 20 mensen of zo en we werden naar binnen geleid en de deur werd verzegeld achter de anderen en mij. Dit was een soort wachtruimte en recht voor me, je raadt het al, was de laatste reeks hangardeuren. Vaag op de achtergrond hoorde ik iets mechanisch. Toen de laatste reeks deuren openging, en net als voorheen, kwam een ​​andere man schreeuwend van angst naar buiten en zei dezelfde dingen als de andere man: "Ik zal Jezus Christus afzweren". De deuren gingen meteen voor hem open en hij verdween uit het zicht.

Wat toen voor me stond, was een soort draaideursysteem zoals bij een pretpark. Ik kon niet zien wat er ging komen, ze hadden het geblokkeerd door een tussenschot. Het enige wat ik hoorde was huilen en lachen tegelijk. Weer hoorde ik dat metaalachtige geluid, maar wat was het? Ik moet door ongeveer 14 verschillende draaideuren zijn gegaan voordat de vloer voor mij werd geopend. Mannen gekleed in zwarte gewaden aan de rechterkant op een platform, ver buiten bereik, bulderden van het lachen en schreeuwden dingen als: "Waar is je God nu? Misschien als je hard genoeg roept, zal Hij je horen... Jij gaat dood!" Dit alles was te midden van kwaadaardig gelach. En dan andere stemmen die dingen zeiden als: "Verzaak Jezus gewoon als je Heer en Verlosser. Je hoeft niet dood te gaan!"

Ik begon mij nogmaals op te winden, maar in plaats van angst, was het vrijmoedigheid. Ik begon lofprijzingen voor God te zingen en toen begonnen ze mij persoonlijk te beledigen. Ik herinnerde ze aan hun toekomst als ze zich niet zouden bekeren en ze schreeuwden terug naar me: "Hou je mond, hou je mond, anders zullen wij je de mond snoeren!" De menigte werd rusteloos en toen werd ik vanuit het niets geslagen; het duurde echter niet lang, want ik was dicht bij het einde.

En toen ik eenmaal voorbij een bepaalde open plek kwam, kon ik de instrumenten van mijn ondergang zien. Mijn angst was werkelijkheid geworden; het was inderdaad een beul en een guillotine. Het verbazingwekkende was dat er maar één guillotine was -- ik denk om mensen echt angst aan te jagen. Het was tijd. Het moment van de waarheid was begonnen en toen kwam vanuit het niets de "vecht of vlucht"-reactie en ik was niet klaar om te sterven, maar was klaar om te vechten voor wat ik geloofde. Toen gebeurde het onverwachte. Jezus verscheen en glimlachte en zei deze kalmerende woorden tegen mij: "Vrees niet, Mijn kind. Ik ben bij je en Ik zal altijd bij je zijn, zelfs tot het einde van dit tijdperk".

Gods vrede overviel me. Ik was ontspannen. Mijn woede hield op en toen werd ik in deze machine geladen. Met mijn gezicht naar boven zag ik het mes naar beneden komen, maar ik voelde geen pijn. Terwijl ik omhoog keek, werd het plafond een firmament en overal begonnen felle lichten te schijnen en toen begon een trechterwolk over me heen te wervelen en ik werd in een oogwenk opgehaald, sneller dan een oogwenk. Ik voelde me overweldigd door vreugde en vrede, bijna vergetend wat er net op aarde was gebeurd. Ik was bij de Heer en dat is het enige dat telde. Toen werd ik wakker en zei: "Ik zal de marteldood sterven voor Jezus. Hoe cool is dat?" Of gaat dat ook echt gebeuren? Dat weet ik niet zeker. De tijd zal het leren.