16/1 Persoonlijk bericht en Boodschap van Onze Heer:

Is het mogelijk om je zorgen te maken over wat niet is gekomen? Nou ja, misschien is het zeker mogelijk, maar is het nodig? Is het je tijd waard? Is het iets waar je in kunt geloven? Alle Profeten zeggen ja...en nee.

God zegt ons dat, hoewel er vreselijke dingen gaan komen, we op Hem moeten vertrouwen en op Zijn verlangen om ons te redden. En dat is het raadsel voor ons allen, als mensen. Als zwakke, bange wezens. Hoe te vertrouwen op een Iemand waarvan we niet zeker weten of Hij Zichzelf heeft bewezen. Maar heeft Hij Zijn Liefde niet aan ons bewezen, keer op keer, en nog een keer?

Ik was geen voorbeeld van goedheid. Zeker niet het grootste deel van mijn leven. Ik had echter het gevoel dat ik altijd tekortschoot - niet slim genoeg, niet goed genoeg, niet mooi genoeg, niet waardig genoeg. Ik vocht tegen die dingen. Ik vocht in de overtuiging dat ik deze dingen kon zijn.

Voor de eenzamen is hier iets verbluffends - een openbaring die ik moeilijk kan toegeven. Op een bepaald moment in mijn leven waren er veel vreselijke dingen aan de hand. En daarvoor waren er veel dingen die me ervan hadden overtuigd dat ik niet veel waard was. Daarom merkte ik dat ik, ondanks de Liefde van familie en vrienden, een wanhopig verlangen had om te sterven. Ik was niet goed genoeg. Ik was niet lief genoeg. Niet slim genoeg. Niet interessant genoeg. Niets genoeg. Ik was een zwart gat. Een kuil die geen waarde had. Ik was niets.

Uiteindelijk, na mislukking op mislukking, was het voor mij genoeg. Ik had besloten hoe ik mij van het leven zou beroven. Ik besloot wanneer en waar en hoe. Ik had besloten wat volgens mij de meest pijnloze manier zou zijn om mijn familie te redden – mijn moeder in het bijzonder – zodat er geen herinneringen aan onze vreugde zouden worden verbonden met waar het zou gebeuren. Het zou mijlenver verwijderd zijn van een gelukkige thuis.

Die middag heb ik me uitgeleefd in die laatste uren. Ik bewonderde mijn laatste zonsondergang – onder de indruk van het unieke ervan. Door zijn detail. Onder de indruk van zijn kleur. Ik dacht, hoe ongelooflijk gedetailleerd de randen van de kleuren waren. Hoeveel unieke zonsondergangen had ik meegemaakt? De dubbele regenboog over de bewolkte bergen met een woestijn verlicht helder goud door de zon. Een dubbele regenboog zo groot en adembenemend dat ik op dat moment mijn auto moest stoppen en me moest verwonderen over de schoonheid ervan - over de verbazingwekkende formatie die ik nooit eerder of daarna had gezien. Het was een verbazingwekkend geschenk, dat wist ik.

Nu bevond ik me in een andere, moeilijkere tijd in mijn leven. Ik kon die diepte van schoonheid niet waarderen. Niet die trouweloze middag. Het leven was bedoeld om voorbij te zijn, maar dat was het niet. Omdat Hij sprak. Hij sprak zo duidelijk als de ene persoon tegen de andere spreekt. Hij vroeg vanuit mijn ellendige toestand: Hou je van Mijn zonsondergangen, kind?

Wat een onwaarschijnlijke maar duidelijke vraag: Nu ja, natuurlijk doe ik dat! Waarom zou ik niet? Ik reageerde heftig.

Wat als Ik zonsondergangen en zonsopgangen zou wegnemen? Wat als het licht onmiddellijk in donker zou veranderen en donker in licht zonder overgang – zonder zonsopgang en zonsondergang? 

Ik antwoordde: Wel, dat is een VERSCHRIKKELIJK idee! De wereld zou die overgangen missen! Het zou de unieke wolken en details en kleuren wegnemen! Waarom zou U ons zoiets bijzonders en moois en noodzakelijks willen afnemen? Waarom zou U dat doen?!

Hij reageerde op een manier die mijn leven veranderde.

Linda, kind, je bent zoveel kostbaarder dan een zonsondergang. Als je jezelf van deze wereld zou halen, hoeveel erger zou dat dan zijn? Jouw uniek-zijn. Jouw schoonheid. Je noodzaak. Waarom zou je het overwegen, mijn Liefste?

Wat een Liefde! Wat een erkenning! Hoe merkte Hij iemand op die zo klein en zielig was en niets! Het is een herinnering. Er is behoefte aan diep begrip. We zijn meer dan kostbaar voor God. Hij wil onze Liefde. Onze Liefde geeft Hem schoonheid en verwondering terug.

Hoe kunnen we niet geloven, aanvaarden en ons erover verwonderen? Zijn we niet klein in onze eigen wereld en dan nog kleiner in het heelal en dan nog verder naar de wonderen die we ons in onze kleinheid niet kunnen voorstellen? Maakt dat het leven niet tot een wonder op zich?

Het is mijn wens dat elke ziel in deze gekke wereld de aanraking van God herkent. Niet iedereen zal het horen en beantwoorden. Maar het is mijn wens, door elk evangelisch werk, dat zielen worden gered. Door een geloof in het mystieke. Door Gods Liefde en Zijn peilloze wonderen. Want Hij is onuitsprekelijk, glorierijk en GROOT!

Het is bedroevend, beangstigend dat mensen duisternis verkiezen, zelfs niet als zodanig herkend, boven de eenvoud van Liefde, Vrede en Naastenliefde. Daarom, als degene die zo gezegend is omdat ze op de meest wonderbaarlijke, gezegende en heiligste manieren werd aangeraakt, bid ik. Ik bid voor degenen die zijn afgedwaald.

Ik bid ook voor mezelf. Want wie van ons is waardig? Niemand. En daarom smeek ik met heel mijn hart, hoe zwak mijn Liefde ook is en hoe gebrekkig mijn verzoening ook is, ik smeek Onze Liefhebbende Vader om mij te vergeven van al deze zwakheden. Ik smeek om vergeving voor alle zonden die ik me wel en niet herinner.

Laten we vertrouwen op Uw Liefde en Barmhartigheid om ons te vergeven en ons toe te staan ​​geleid te worden onder de veiligheid van de mantel van Uw Moeder, ook al zijn we nalatig geweest om dit te doen. Onze Medeverlosseres zal niemand dit ontzeggen. Daarom betuigen we Haar alle dank en Liefde die Ze waard is als de Prachtige Moeder van Christus, Onze Heer Jezus en Verlosser.

O Gezegende, we weten dat de Barmhartigheid in U is. We begrijpen dat het Feest van uw Grote Barmhartigheid op het punt staat af te nemen.

Daarom is het van vitaal belang dat je deelneemt aan het Allerheiligste Sacrament.

Er zullen heiligschennende handelingen gebeuren. Bescherm Mij, O Kinderen, en zorg ervoor dat Ik niet als afval wordt genegeerd. Want Mijn Heiligheid is Heilig en jullie zullen Mijn Wachters zijn. Altijd Mijn wachters.

[Ik had een droom dat ik in de nederigste kerk een H. Hostie tussen de kerkbanken vond. Weer een ander op de vloer van de kerk. Mijn hart was hierdoor getroffen, vooral omdat de Priester niet wist wat hij moest doen.] 

Prachtige Kinderen, let op en weet dat Ik jullie bescherming en jullie Liefde ben. Wat zullen de dingen voor jullie veranderen. Ga je leven zonder luxe en gemak? Zal je comfortabel leven (= ermee kunnen leven) zonder de dingen, die je op je knieën brengen?

Kinderen, water zal schaars zijn. Er zal geen voedsel beschikbaar zijn. Deze dingen zullen niet worden geloofd totdat de rekken leeg zijn en buren zich tegen buren keren voor hulp.

O Kinderen, richt je in alle dingen tot Mij. Ik zal voorzien. Zelfs als het onmogelijk lijkt, als je gewoon op Mij vertrouwt zoals een kind op zijn Ouder vertrouwt, zal Ik voor hulp en leven zorgen. Jullie zullen niet verhongeren, noch zullen jullie dorst lijden. Je hoeft alleen maar op Mij te vertrouwen. O, Mijn kinderen, hoe weinig mensen geloven in de mystiek van Mijn Glorie en wonderen.

Toch zal Ik voor zoÿn wonderen zorgen om de mens te laten geloven. En degenen die niet geloven en die Mijn wonderen toeschrijven aan omstandigheden zullen de dwaling van hun wegen zien. En degenen die zich niet tot Mij richten, zullen veel lijden onder hun keuzes.