(één van de 7 gaven van de H. Geest)

De vrome kan misschien dezelfde weg bewandelen als de goddeloze, maar zij zien het omringende landschap heel anders. Vrome mensen lopen in tuinen en merken op dat de bloemen spreken, de vogels zingen, zelfs de insecten sjirpen en vertellen over Gods Liefde. Goddeloze mensen letten op de bloemen, maar concentreren zich op de modder op hun schoenen, de fouten van de tuinman, en de hete zon die in hun nek brandt, alles wat hun hart voor God sluit en hen herinnert dat schoonheid komt, besmet met ergernis en pijn.

De vromen denken na over het Goede Nieuws verkondigd door Degene die uit het Huis van de Hemelse Vader kwam, Die zei dat het Koninkrijk is als een juweel dat een ander licht projecteert dan dat van de zon, een licht dat oneindig meer schittert dan een zonsopgang - een pracht die zo rijk is dat het de moeite waard is om alles te verkopen om het te bezitten. De goddelozen willen niet verkopen, want ze zien alleen verlies en geen beloning.

De vromen eren de Heiligen en haasten zich om hun Heilige plichten te vervullen. De goddelozen vinden religieuze verplichtingen een belemmering van hun vrijheid en een saai karwei. Terwijl de vromen aan God geven wat God toebehoort en aan Caesar wat Caesar toebehoort, geven de goddelozen aan Caesar wat alleen aan God toebehoort.

De vromen en de goddelozen dalen samen af ​​in dezelfde diepe dalen van onrecht en wee: prachtige huizen die naast ellendige hutten staan; racistische botsingen en seksueel misbruik; door de staat gesponsorde abortussen tot euthanasie; het huwelijk van wat geestelijk verboden is; het pronken met hedonisme voor de ogen van hun kinderen. Zowel de vrome als de goddeloze kunnen geloven dat het traject van de wereld een neerwaartse curve is.

Maar vroomheid is geen naïviteit, en goddeloze ziet het verkeerd. Terwijl de vrome door de vallei loopt, ziet hij het kwaad, maar weet dat de dageraad zal verschijnen en zegevieren. Zijn doordringende blik van Geloof vangt lichtstralen op die verborgen zijn voor het menselijk oog. De goddeloze ziet het kwaad en weet dat goedheid niet altijd wint. Ze overwegen hoe tegen de late namiddag de lucht zal verduisteren, en spoedig het firmament van de nacht zonder sterren zal zijn.

Voor beiden zal de dag van overlijden komen. Bij het aanschouwen van het schitterende Aangezicht van God, zal de vrome zien dat zijn meest extravagante dromen onbeduidend waren naast de Glorie van een Aanwezigheid die alle verlangens verzadigt. De goddeloze zal zien dat hun visie een rookgordijn was, wat nauwelijks leek op de werkelijkheid.

38^ste STER: GERECHTIGHEID

Lucas 4:16-20: Jezus kwam ook in Nazaret, waar Hij was opgegroeid, en volgens Zijn gewoonte ging Hij op sabbat naar de synagoge. Toen Hij opstond om voor te lezen, werd Hem de boekrol van de Profeet Jesaja overhandigd, en Hij rolde Hem af tot de plaats waar geschreven staat: ‘De Geest van de Heer rust op mij, want Hij heeft mij gezalfd. Om aan armen het goede nieuws te brengen heeft Hij mij gezonden, om aan gevangenen hun vrijlating bekend te maken en aan blinden het herstel van hun zicht, om onderdrukten hun vrijheid te geven, om een genade jaar van de Heer uit te roepen.’ Hij rolde de boekrol op, gaf hem terug aan de dienaar en ging weer zitten; de ogen van alle aanwezigen in de synagoge waren op Hem gericht.

Waar was Jezus op dat cruciale moment in de menselijke geschiedenis bezorgd voor? Wanneer een man ten onrechte wordt opgesloten vanwege zijn huidskleur, dan ondervindt die persoon onrecht en neemt het in zich op. Wanneer een vrouw lange uren werkt, zonder toezicht over haar kinderen, en ze hen nog steeds niet kan voeden, leeft ze in de zorgen en wanhoop van onrecht. Wanneer een jong meisje als seksuele slaaf wordt verkocht, wordt ze vastgebonden aan een zuil en gegeseld door onrecht. Ze hebben geen stem.

Lucas 4:21: Jezus rolde de boekrol open en zei: ‘Vandaag hebben jullie deze schrifttekst in vervulling horen gaan.’

Met andere woorden: ‘Vandaag, en vanaf dit moment, ben Ik jouw stem’ - een stem die weerklinkt door de tijd heen in de mond van de discipelen van de Heer. Dit zijn de discipelen die woorden spreken van gouden hoop voor de stomme en ongehoorde: de navolgers van Degene die de daklozen, armen, ongeborenen, ouderen, kinderen, zieken, geesteszieken, mishandelden verdedigt.

Dit zijn de hoge bomen met Heilige wortels en waar vogels in hun bladerdak van verwelkomende takken, hun nest maken.

Deze mannen en vrouwen weten dat ze, in welke levensstaat ze zich ook bevinden, Gods kinderen zijn vóór al het andere. Het zijn geen mannen die Katholiek zijn, maar Katholieke mannen. Het zijn geen vrouwen die Katholiek zijn, maar Katholieke vrouwen. Hun "ja" is een lied in Gods oor wanneer de wereld zwijgt, en hun "nee" een speer in Gods hand is wanneer de wereld met haar vijand slaapt. In elke taak brengen ze een bovennatuurlijke kijk en aan elke persoon Gods Liefde. Zij gaan waar Christus hen leidt, ook al kost het hun het leven. Dit alles doen ze omdat Liefde en Gerechtigheid het vereisen. Ze hebben de boekrol uitgerold en gelezen, en de stem van God is de hunne.

39^ste STER: VREDE

Het verlangen naar vrede beroert de ziel van iedere mens. Het is een aanhoudende oproep tot een innerlijk bestaan ​​dat heel anders is dan de rusteloze ontevredenheid die door de talloze zielen stroomt die op deze aarde rondzwerven. De weinigen die een heiligdom hebben gevonden van innerlijke sereniteit hebben het ego overwonnen in een verborgen, persoonlijke strijd van mythische proporties. Zichzelf gekruisigd en verstorven aan zichzelf, hebben ze hun wil volledig aan God overgedragen, en leven ze in de woning van vrede.

De snaren van hun hart zijn in harmonie met de Schepper in harmonieuze melodieën, die alleen door hen worden gehoord; de  kleinigheden en trends van de wereld verdwijnen voor hen en zijn niet langer van belang. Hun houding is diepzinnig en wellevend. Ze zijn gevoelig van aard; de problemen van anderen worden de hunne. Met positieve en zuivere gedachten, zelfs jegens hun vijanden, wijden zij hun tijd toe aan het bidden voor hen, in plaats van te bekritiseren en te veroordelen.

De vijand ligt in de diepten van het menselijk hart, niet in de landen van tegengestelde naties. Mensen van vrede kunnen geen mensen van oorlog zijn, want Gods Wil bevat geen agressie of wreedheid. Verborgen in de gedachten van de mens zijn oorlogen die de waarden van God verdraaien met compromissen tot het punt dat leiders en volkeren en naties met geweld losbarsten en het menselijk lot verwoesten en de planeet verstikken. Gij zult niet doden (Exodus 20:30) is geen gebod dat plotseling wordt vernietigd door een oorlogsverklaring.

OLVrouw gaf ons, toen ze in Fatima verscheen, een sombere waarschuwing: “Oorlog is een straf voor zonde.” De Heer van Alles en Zijn genadevolle Moeder vertrouwen niet op onze wapens om ons vrede en redding te brengen. Ze vertrouwen op onze gebeden, onze Rozenkransen, ons vasten en onze offers, en onze heilige levens. Jezus is de Vredevorst, niet de Oorlogsvorst. Maria is de Koningin van de Vrede, niet de koningin van de oorlog.

Laten we ons dag en nacht inzetten om dieper in onszelf te graven om de aanhoudende vlammen van trots te blussen en de duizenden koppen van woede, agressie en wraak af te hakken. Want de vijand bevindt zich niet alleen buiten ons, hij is in ons. Pas als we onszelf hebben overwonnen en onze angsten tot zwijgen hebben gebracht, zal de wereld in de handen van de God van vrede rusten.

40^ste STER: UITMUNTENDHEID

Velen lijken erop uit te zijn om een ​​leven te leiden dat gevuld is met comfort en allerlei geneugten. Het leven is door God echter nooit ontworpen om comfortabel te zijn. Zelfs in het begin, toen God de man en de vrouw had geschapen om te werken, en werken moeten we.

Velen besteden hun intellectuele energie en fysieke kracht om tegen Gods Koninkrijk te hameren, bewust of onbewust. Vanaf zonsopgang en lang na zonsondergang, zetten ze hun egoïstische of misplaatste ambities verder, leggen de verreikende kerkers van de onderwereld bloot en stapelen zware lasten op de schouders van de Heiligen. Gebruik makend van de talenten en gaven die hun werden geschonken door hun Schepper, werken ze ijverig en listig, soms onbewust, om Gods plannen te dwarsbomen door deze van zichzelf te vervullen.

Om dit opkomend tij te keren, roept God de Katholieke wereld op om zich te verspreiden als een enorme en onderling verbonden wortelstelsel, dat zijn voeding onttrekt aan Zijn levende wateren. Over de broederschappen, beroepen, politiek, bedrijven, netwerken en bijeenkomsten, overal waar Gods Geest Zijn mensen plant, moeten we ons door de aarde wurmen om sterk en groot te worden, altijd reikend naar de zoon. Alleen als we groeien waar we geplant zijn, kunnen we de wereld veranderen.

Met het voorschrift in gedachten dat God en gezin en mensen altijd onze hoogste prioriteit blijven, zoekt God uitmuntendheid in ons werk. Als we door de natuur, erfenis of tegenslag moeilijkheden hebben, of we moeilijkheden hebben met leren of ons uit te drukken, beschouwt God onze strijd en inspanningen als niets minder dan menselijke uitmuntendheid. Als we in staat zijn om het werk waartoe Hij ons roept goed te doen, dan verwacht Hij van ons om het goed te doen. Als we één van de beste kunnen zijn in wat we doen, dan geeft Hij ons geen excuus om dat niet te zijn. En degenen die de beste zijn in hun vakgebied of expertise, zonder Christus in hun leven, zijn slechts een fractie van wat ze zouden kunnen zijn als ze de levende God zouden bezitten. In elke heilige prestatie, is alle Glorie alleen van God, want wij zijn slechts stof. Zijn licht schijnt het meest stralend door Katholieken die weten dat ze klein zijn, waardoor ze de indruk wekken groot te zijn.

O, wat is tijd kostbaar! Gezegend zijn zij die weten hoe ze er goed gebruik van kunnen maken. Als iedereen de eeuwige waarde ervan kon begrijpen, zouden ze ongetwijfeld hun uiterste best doen om de tijd door te brengen op een manier de Heiligen waardig. Niets minder dan het eeuwige leven van de zielen staat op het spel. Gods tempo voor ons werk is standvastig, nooit gehaast, en soms moeten we rusten in Zijn Liefde, want de wereld vermoeit ons met haar gebrek aan zinvolle richting en verwrongen prioriteiten. Maar rust is geen luiheid en laksheid, die dieven zijn van de Geest. God heeft ons ontworpen om voor altijd vooruit te ploegen, één ding tegelijk te doen en het goed te doen. Als we streven naar perfectie – niet vanuit een verwrongen gevoel van perfectionisme, dat zich richt op het ego, maar geboren uit een verlangen om iets moois voor God te doen - zullen we tenminste ons best doen. En eenmaal we onze talenten hebben gebruikt in Zijn dienst, met behulp van de menselijke middelen die ons ter beschikking staan, is alles wat we nog moeten doen, onze ogen naar de Hemel richten en zeggen: “Vader, dit is het beste van mijzelf. Ik bied het U aan. Alstublieft aanvaard mijn nederige gave en help mij en de wereld daardoor U steeds meer te beminnen.”

41^ste STER: MATIGHEID

(één van de vier kardinale deugden)

Matigheid is een beteugeling van de honger van het lichaam, de invloed van negatieve emoties, en de egocentrische aspiraties van het ego. Deze kardinale deugd, die zich altijd andere deugden veilig verzamelt onder zijn brede vleugels, beschermt de ziel tegen de uitersten die haar verleiden. Ons vlees, wanneer verzadigd, vindt tijdelijke bevrediging in toegeeflijkheid, maar na verloop van tijd, wordt ze steeds ontevredener naarmate ze meer bereikt.

Er ontwikkelt zich verslaving, en duistere geesten komen ons wezen binnen, krijgen controle over onze vermogens en manoeuvreren ons als marionetten om hun dodelijke doelstellingen te bereiken.

We kunnen worden als hongerige wolven, voor altijd op zoek om onze waargenomen behoeften te vervullen, en als gevolg onszelf en anderen te verslinden. Materiële goederen en geld laten ons denken dat het goden zijn.

Voedsel zegt dat het een einde zal maken aan onze leegte; drugs en alcohol beloven ons geen pijn. Macht vertelt ons dat we minder kwetsbaar en onbeheerst zijn, en beschilderde gezichten met halfnaakte lichamen paraderen in onze gedachten als het antwoord. Entertainment, videogames, internet, sport, ongezonde relaties, overdreven fitness, en ontelbare ijdelheden nemen tronen in onze ziel op. Televisie — het nieuwe Gezegende Sacrament, waar gezinnen voor zitten en aanbidden - infiltreert in onze geest als een onmerkbaar gifgas.

Het eindresultaat: we leven met rusteloze lichamen, wilde emoties, hongerige ogen en kwijlende monden, jagen op voedsel dat niet voedt en water dat ons dorstig maakt. Terwijl God ons al die tijd verzekert, als we luisteren: “Je hoeft niet te grijpen naar wat Ik liefdevol wil geven - op Mijn manier en Mijn tijd. Vertrouw op Mij. Geduld en matigheid bereiken alle goede dingen.”

In matigheid kiezen we ervoor om klein lijden te accepteren in ruil voor blijvend, afschuwelijk, zelfs eeuwig lijden in de Hel. Op deze manier brengen we de duivel in verwarring, die als een dolle hond is die vastgebonden is aan een ketting. Voorbij de lengte van zijn boeien, kan hij niemand grijpen. Maar wie te dichtbij komt, wordt gepakt. Door het kleine lijden dat de matigheid vraagt, houden we onze ziel op veilige afstand.

Het is zoals dit:

*Een jongen besluit niet te roddelen en wordt zo de roddel van anderen. Na verloop van tijd wordt hij geprezen om zijn integriteit en betrouwbaarheid.

*Een meisje weigert de seksuele avances van jongens en lijdt onder hun desinteresse maar redt zichzelf van de verwoestingen van een verbrijzelde ziel, gebroken relaties, en misschien zelfs van abortus. Ze trouwt gelukkig.

*Een man weigert zwaar te drinken met zijn vrienden van het werk en hij verdraagt ​​ de verbanning van bepaalde vrienden, maar hij bespaart zichzelf een kater en de ondeugd van verslaving en rampspoed. Hij leidt een vruchtbaar leven.

*Een man onthoudt zich van pornografie en vermijdt de rest van zijn dagen door te brengen met het proberen om de opgehemelde seksuele handelingen uit zijn gedachten te wissen. Hij waardeert vrouwen en ziet ze niet als seksuele voorwerpen.

Uit matigheid komt zowel pijn als vreugde voort. In zekere zin zouden we kunnen volhouden dat de pijn is overwonnen, of heeft in ieder geval zijn meest angstaanjagende angel verloren: zinloosheid. Van het eindige lijden dat matigheid brengt, stromen glorierijke fonteinen van deugd, en hoe hoger ze reiken, hoe vruchtbaarder de ondergrond is waaruit ze ontspringen. God schept behagen in de gematigde ziel, biedt antwoorden, lichtflitsen en troost in vervolging. Talrijke transcendente gaven openen zich omdat de gematigde ziel iemand is die God kan vertrouwen.