(één van de drie theologische deugden)

Waar er Liefde is, daar is God, want God is Liefde. Maar het woord "liefde" wordt zo vaak schromelijk verkeerd begrepen, zo misbruikt en verdraaid. Voor een groot deel van de tijd, wanneer we in Liefde geloven, behagen we in werkelijkheid onszelf.

Ik zou me onvermoeibaar kunnen wijden aan het vechten voor een rechtvaardige zaak, en zeker zullen degenen die ik bevrijd van onderdrukking zeggen: "Deze persoon houdt zoveel van ons allen!” Ik kan een aanzienlijk bedrag doneren, maar wat als ik niet wordt bedankt? Mijn motieven, bewust of niet, kunnen zijn om macht, populariteit, een goede naam, waardering of aanzien te worden als een held in iemands ogen. Van wie of wat hield ik? Heb ik de mensen gediend of mezelf?

Ik zeg dat ik van mijn vriendin graag heb. Maar als ik op een dag hoor dat ze mijn vertrouwen heeft beschaamd, en ik besluit: "Ze is niet langer mijn vriendin!” dan heb ik in feite de deuren van Liefde en vertrouwen voor altijd gesloten.

Wie hield van wie? Had ik echt van mijn vriendin graag, of hield ik van mezelf in haar en als het in mijn kraam paste? Hoe kon ik haar graag de ene dag hebben en de andere niet? Is dat hoe Jezus haar graag heeft?

Alles hangt af van onze bedoelingen. Hetzelfde werk dat ik doe met een onbaatzuchtige liefdadigheid zou ook kunnen uitgevoerd worden om mijn narcisme en hebzucht te bevredigen. Dit kan gebeuren zonder anderen of misschien zelfs dat ik zelf het verschil erken.

Ware Liefde wordt getest aan het kruis. Gods Liefde voor ons is de grootste kracht die er is, een oneindige kracht, ontzagwekkender dan alles op aarde, en nergens was Gods Liefde duidelijker dan toen Hij hulpeloos aan het Kruis hing. Als we het kruis niet liefhebben, is onze Liefde voor God en anderen oppervlakkig, misschien zelfs zelfgenoegzaam. Zo dikwijls is dit alles, menselijke liefde.

Liefde vereist offers, en Liefde voor Jezus en onze naaste kost moeite. We beseffen dikwijls niet dat we niet gelukkig zullen zijn tot we leren het kruis te omarmen en lief te hebben. Dit is wat Jezus deed, en wat Hij ons vraagt ​​te doen. Het kruis is hard en koud, zoals de wereld; maar we kunnen ons hart verzachten en warm maken door het te dragen. We worden opgeroepen om God en anderen lief te hebben tot de laatste letter van Gods wil, zelfs als dat betekent dat we ons leven voor Hem moeten geven.

We moeten ons leven onbaatzuchtig benaderen. Onbaatzuchtig moeten we de wereld benaderen. En in onbaatzuchtige Liefde, zullen we het eeuwige leven proeven.

4^de STER: VERTROUWEN

“Maak je geen zorgen”… "Vrees niet" is de boodschap die God spreekt tot ons door Zijn Woord, meer dan enige andere.

Degene die ons heeft gemaakt heeft een plan in gedachten. In elke ziel ligt een roeping, of hij nu slaapt, afgeleid wordt, er niet in gelooft, of wakker is en pulserend in doel en kracht. Zou God van ons kunnen verwachten Zijn Wil te doen, terwijl Hij de weg erheen verbergt? Natuurlijk niet! Hij onthult ons altijd de volgende stap in het mysterie van zijn timing… en de volgende, door subtiele ingevingen en zachte duwtjes in de rug, zo niet in klinkende kreten. Een op Hem afgestemd hart weet dit. "Mijn schapen horen Mijn stem; Ik ken ze en ze volgen mij” (Johannes 10:27). Het is niet onze roeping of plicht om ons leven tot in het laatste detail te plannen - een taak die kan worden vervuld met verwaandheid en trots. Het is onze taak om te bidden en de volgende voetafdruk te volgen die God voor ons achterlaat.

Voorlopig is er maar één ding nodig: God liefhebben met heel ons wezen, en anderen liefhebben als onszelf. Als onze dag morgen in beroering wordt doorgebracht, is de Wil van onze Vader verdwenen in de wolken van zorgen. Keken we naar een oudere man in de bus? Hij was wanhopig op zoek naar een vriendelijk goeiedag. Hoorden onze oren de Geest die ons aanspoorde om met onze medewerker te spreken? Ze had broederlijke correctie nodig. Hebben we het meisje op de stoep gezien? Ze had honger naar Gods Woord, omdat niemand haar ooit te eten had gegeven. Of waren we zo verzonken in onze bezorgde gedachten over Gods plan voor ons leven dat we vergaten om precies datgene te volgen?

Wat lijdt God als Hij ons zo opgewonden en overstuur ziet! Wat probeert Hij ons gerust te stellen wanneer we luisteren naar onze angsten. Zelfs nadat we onze zorgen aan Hem hebben toevertrouwd, kunnen we de controle over onze zaken terugnemen, als een kind dat brutaal beweert dat ze beter kan koken dan haar moeder, de keuken overneemt en er een puinhoop van maakt.

Onze zorg bindt letterlijk Gods handen. Maar elke daad van volledig, blind vertrouwen maakt hen los, en werken aan het best mogelijke effect, want God kan bereiken waartoe geen mens in staat is. Het is als we onze zorgen werkelijk aan de Heer overlaten en ons hoofd in vrede op Zijn schoot laten rusten, dat Hij voor ons de meest glorierijke van alle wonderen kan bewerken.

5^de STER: VRIENDELIJKHEID

Jezus Christus, mijn Heer en broeder, maak mij vriendelijk. Stort in mij een geest zo hoffelijk dat ik anderen dezelfde aandacht kan schenken, die ik aan U schenk.

Plaats een grendel op de deur van mijn hart, zodat ik geen vooroordelen heb, gebeurtenissen niet verkeerd opvat of een verkeerde aanname doe. Kalmeer mijn geest zodat ik het heiligdom van intenties kan binnendringen.

Wanneer de verleiding stijgt om kwaad te spreken over een naaste, sluit mijn lippen met stilte zodat ik nooit meer roddel of beloftes breken. Moge ik vertrouwelijke mededelingen in mezelf bewaren. Moge mijn aanwezigheid mensen helen, mijn tong aanmoedigen en mijn handelingen menselijke zielenpijn verzachten. Moge ik een spoor van zegeningen achterlaten waar U mij ook heen wilt laten gaan.

6^de STER: VOLHARDING

Wanneer we niet volharden om een intieme relatie met de Heer te  onderhouden, dan voelt God zich verder weg. Hij is niet langer de bron van emotie, maar wordt abstract - een woord dat steeds minder betekenis krijgt. Hij is niet langer dat bijzonder Iemand.

Niemand bruist van aanhoudende opwinding over het verbeteren van zichzelf voor een theorie; niemand vindt het leuk om met een ongevoelig, ijskoude abstractie om te gaan. Naarmate het gebed afneemt, neemt ook iemands bron van ware vreugde af, en wanneer er weinig tot geen waargenomen voordeel en tevredenheid is in gebed is er minder verlangen om bij God te zijn.

Als principe en fundament, is God het centrum van het Christelijk leven. Wanneer daarom God ophoudt het middelpunt van de zwaartekracht te zijn, en gebed niet langer het steunpunt is van iemands leven, staat het 'ik' op met al zijn egoïstische eisen, waardoor de ziel fragiel, ongeduldig, koud, zondig en prikkelbaar wordt. Het enige Iemand die deze onverbiddelijke eisen kan beheersen, werd in de steek gelaten, en we vallen onvermijdelijk in een spiraal van ontgoocheling.

Wanneer gebed werd verlaten, openen zich automatisch grote leegten overal, en gebaseerd op de wet van vervanging, alle soorten van compensaties om deze leegten op te vullen. God probeert, maar kan geen vreugde meer opwekken in ons hart, omdat er is geen plaats meer is voor Hem.

Velen hadden aanleg voor een scherpe gevoeligheid voor het Goddelijke, een mystiek vermogen dat zo buitengewoon was, dat als ze het ijverig hadden gecultiveerd, ze nu stralende sterren in de Kerk zouden zijn. Ondertussen vegeteren ze in middelmatigheid en ontevredenheid, niet omdat genade heeft hen in de steek gelaten, maar omdat ze zich niet met volharding aan God hebben vastgeklampt.

Door een geordende en regelmatige beoefening van gebed - zelfs temidden van donderende verleidingen, harde dorheid, ongemak, en ontelbare angsten - hadden spirituele zaden kunnen ontkiemen en groeien. Maar in plaats van weelderige en stevige bomen te worden, die vele anderen met beschutting en schaduw zouden kunnen bedekken, blijven deze mensen broze struikjes. Stel je hun diepe onvrede voor.

Als een Christen stopt met bidden, verdwijnt God niet in en uit Zichzelf, maar in die persoon. Voor een Christen, en meer nog voor een militante discipel, is volharding in gebed een kwestie van leven of dood.

7^de STER: DOORZETTINGSVERMOGEN

Een gebed in depressie en eenzaamheid…

Heer, ik voel me zo verdrietig, en ik mis lang vervlogen tijden. De donkere nacht is neergedaald en heeft Uw licht verduisterd. Mijn binnenkant is verworden tot doornige wijnstokken. Verwarring is mijn dagelijks brood. Ik zoek naar een echte vriend en reik naar dromen, terwijl mijn geest wegkwijnt in gedwongen gesprekken en banale afleidingen. Ik ben eenzaam en alleen.

Mijn grootste inspanningen leiden nergens toe, en mijn handen reiken maar raken enkel mislukking. Mijn gezin is een huis van vreemden, onze eenheid uiteengevallen in facties van stilte en minachting. Waar is Uw Goede Nieuws? Is er geen voor mij? Als ik me aan U vastklamp, kan ik U niet voelen. Als ik met U praat, kan ik U niet horen. U zegt dat U er bent, maar U bent zo ongrijpbaar als een zonsopgang om middernacht of een vreugdevuur in een bevroren toendra.

Neem Uw hand niet van mij af, Vader. Sluit Uw oren niet voor mijn stille geschreeuw 's nachts. Hoe kunt U mijn Licht zijn als ik U niet kan zien? Hoe kunt U mijn rots zijn als ik U niet onder mijn voeten kan voelen? De grond beneden beeft en kraakt, en de lucht erboven bedekt de sterren. Waar bent U naartoe? De duisternis maakt me bang, en ik heb U nodig. Geef me ten minste één teken, één kleine hint, dat U om mij geeft, dat U er bent.

Ooit voelde ik U zo dichtbij dat U mijn longen vulde met Uw adem, maar nu voel ik me als een ballon zonder lucht die naar beneden is gevallen. Maar zelfs in deze tocht van angstaanjagende droefheid en zinloze uren, zal ik een stap voorwaarts zetten, en morgen nog een. Ik zal doorzetten omdat mijn verlatenheid niet de waarheid is, en de schaduwen verkondigen leugens. U blijft Zich niet verborgen houden. Voorbij mijn verbrijzelde geest is een mooi leven en een mooie ik voor mij weggelegd, die ik niet kan zien. Maar U wel, mijn Heer. U wel.

8^ste STER: VERGEVING

Het komt zelden voor dat iemand mij probeert te beledigen. Het gebeurt echter dikwijls dat ik me beledigd voel. Als ik verontwaardigd blijf, wie lijdt er, Heer? Is het degene aan wie ik een hekel heb, of ben ik het, degene die een hekel heeft aan die persoon? Mijn bitterheid vreet aan me, vernietigt mij als een kankergezwel, terwijl mijn waargenomen vijand onbewust ervan, vredig slaapt.

Scherpe wrok doorboort mijn hart en eist mijn gedachten op, terwijl ik het verleden herbeleef, probeer te veranderen wat al geplaveid is in steen. Help me om te stoppen met schaduwboksen met een vijand die er niet meer is.

Ik lijd onnodig. Help me alstublieft, Heer, om te stoppen met het gooien van mentale stenen van kwade wil, dag en nacht. Mijn wonden zijn diep en ik kan deze waanzin niet beëindigen zonder U. Ik weet het: deze gevoelens oprakelen en ze voeden is waanzin.

Is er een vermoeidheid die zo verontrustend is als die veroorzaakt door wrok? Is er een verlossing zo zoet als de rustgevende zucht van vergeving? Vergeef alstublieft al mijn overtredingen, zoals ik degenen vergeef die overtredingen tegen mij begaan.

Een oefening in vergeving: het Hart van Jezus aannemen

Stil zitten en verzonken zijn in overweging van de innerlijke wereld van Jezus. Identificeer je met Zijn hele Wezen, op zo'n manier dat Zijn Geest in de jouwe woont. Jouw gedachten worden Zijn gedachten; jouw ogen worden Zijn ogen; jouw hart wordt Zijn Hart.

Plaats nu je vijand(en) in je geestesoog voor je, en probeer ze te zien door de ogen van Christus. Voel jegens hen wat Jezus voelt; reik om hen te omhelzen zoals Jezus dat zou doen. Omhels hen met de armen van de Heer, alsof er geen scheiding is tussen jou en de bewegingen van God. In heilige intimiteit, alsof jij en Jezus één wezen zijn, vergeef, begrijp, en houd je vijand lange tijd in je armen totdat je een grote vrede voelt.

9^de STER: STANDVASTIGHEID

Wees standvastig, mijn vriend, standvastig.

Blijf standvastig geloven in goedheid, ultieme goedheid, wanneer het kwaad heeft zijn tijd gehad.

Blijf je emmer laten zakken in de bron van gebed, ook al heb je geen druppel opgehaald.

Blijf elke ochtend opstaan en denk aan het goede dat je hebt ontvangen, hoewel je toestand er belabberd uitziet.

Blijven zoeken naar betekenis in onvermijdelijk lijden, wanneer alles zinloos lijkt.

Blijf je lijn uitwerpen in de zee van verloren zielen, hoewel geen enkele vis toehapt.

Laat je niet verlakken door wereldse oppervlakkigheid, maar blijf standvastig vertrouwen op God.

Blijf werken voorbij mislukkingen, teleurstellingen en omwegen, en streef naar het ultieme doel: bij God wonen in het Paradijs.

Wees standvastig, mijn vriend, standvastig, want de donkere nacht loopt ten einde, de dageraad breekt aan en de zon zal spoedig opkomen.