17/12 Een tekst als bron van kracht

Vol 20 - 1/1/1927: De wil van de ziel als kerstcadeau voor het Kindje Jezus. Hoe heel Zijn leven een symbool en een oproep van de Goddelijke Wil was. De kennis is het middel om de Komst van het Koninkrijk van Zijn Wil te bespoedigen.

Ik mediteerde over het oude jaar dat verstreek, en het nieuwe dat opkwam. Mijn toestand ging door in de vlucht van het licht van de Goddelijke Wil, en ik bad de mooie Kleine Baby dat, net zoals het oude jaar stervende was om nooit meer geboren te worden, Hij mijn wil zou laten sterven en niet meer zou laten leven; en als geschenk voor het nieuwe jaar, zou Hij mij Zijn Wil geven, net zoals ik Hem de mijne als geschenk gaf, en het als voetenbankje aan Zijn tedere voetjes plaatste, opdat het geen leven zou hebben dan Zijn Wil alleen.

Terwijl ik deze en andere dingen aan het zeggen was, kwam mijn lieve Jezus uit mijn binnenste en zei: Dochter van Mijn Wil, wat wil Ik graag en verlang Ik ernaar dat je wil in jou mag eindigen. Oh, wat aanvaard Ik je geschenk! Hoe aangenaam zal het voor Mij zijn om het aan Mijn voeten te houden als een zachte voetbank. In feite, zolang het in de mens blijft, buiten zijn middelpunt, dat God is, is de menselijke wil hard; maar wanneer het weer het middelpunt binnengaat, waar het vandaan kwam en als voetbankje dient aan de voeten van zijn kleine Baby Jezus, wordt het zacht, en Ik gebruik het om Mij te amuseren. Is het niet redelijk dat Ik, omdat Ik klein ben, Mijn vermaak heb? En dat Ik te midden van zoveel verdriet, ontberingen en tranen, je wil mag vasthouden om Mij te laten glimlachen?

Je moet weten dat iemand die een einde maakt aan zijn wil, terugkeert naar de oorsprong waar hij vandaan kwam, en het nieuwe leven, het leven van licht, het eeuwigdurende leven van Mijn Wil, in hem begint.

Kijk, toen Ik op aarde kwam, wilde Ik veel voorbeelden en vergelijkingen geven over hoe Ik wilde dat de menselijke wil zou eindigen. Ik wilde om middernacht geboren worden om de nacht van de menselijke wil te doorbreken met Mijn stralende dag. En hoewel om middernacht de nacht doorgaat en niet eindigt, is het toch het begin van een nieuwe dag; en Mijn engelen verlevendigden het hemelgewelf met nieuwe sterren en nieuwe zonnen, om Mijn geboorte te eren en om iedereen te wijzen op de dag van Mijn wil die vanaf middernacht begon, en veranderden de nacht in meer dan daglicht. Dit was het eerbetoon dat de Engelen aan mijn kleine Mensheid gaven, waarin de volle dag van de zon van mijn Goddelijke Wil verbleef, en de oproep van de mens tot de volle dag ervan.

Hoewel nog klein, onderwierp Ik Mij aan de wrede besnijdenis, die me bittere tranen deed vloeien door de pijn - en niet alleen voor Mij, maar met Mij huilde Mijn Moeder en de lieve H. Jozef. Het was de snee van de menselijke wil die Ik wilde maken, zodat iedereen de Goddelijke Wil in die snee zou laten stromen, en zodat een gebroken wil geen leven meer zou hebben - maar alleen de Mijne, die in die snee was gestroomd om Zijn leven opnieuw te beginnen.

Hoewel nog klein wilde Ik naar Egypte vluchten. Een tirannieke en onrechtvaardige wil wilde Mij doden - symbool van de menselijke wil die de Mijne wil doden; daarom vluchtte Ik, om tegen iedereen te zeggen: ´Ontvlucht de menselijke wil, als je niet wilt dat de Mijne gedood wordt.¡ Mijn hele leven was niets anders dan de oproep van de Goddelijke Wil in de menselijke. In Egypte leefde Ik als een vreemdeling te midden van dat volk – symbool van Mijn Wil, die ze als vervreemd in hun midden houden; en symboliseert dat wie in vrede en verenigd met Mijn Wil wil leven, moet leven alsof hij vervreemd is van de menselijke wil. Anders zal er altijd oorlog tussen beide zijn, want het zijn twee onverenigbare wilsuitingen.

Na mijn ballingschap keerde Ik terug naar Mijn vaderland – symbool van Mijn Wil die, na Zijn lange ballingschap van eeuwen en eeuwen, zal terugkeren naar Zijn dierbare vaderland, om te heersen te midden van Zijn kinderen. En terwijl ik door deze fases in Mijn leven ging, bleef Ik Zijn Koninkrijk in Mij vormen, en riep Ik Het met onophoudelijke gebeden, met pijn en met tranen, om te komen en te heersen te midden van de mensen. Ik keerde terug naar Mijn vaderland en leefde verborgen en onbekend. O, hoe symboliseert dit het verdriet van Mijn Wil die, terwijl Het te midden van de volkeren leeft, onbekend en verborgen leeft! En met Mijn verborgenheid drong Ik erop aan dat de Allerhoogste Wil bekend zou worden, om het eerbetoon en de glorie te ontvangen die Het toekomt.