1/10 Fr Iannuzzi: Vertrouwen, de korte weg in de Goddelijke Wil

Ik heb pas geluisterd naar de podcast van Fr Iannuzzi van 11/9 op Radio Maria, een hemelse leer over vertrouwen en barmhartigheid met fragmenten uit het Dagboek van de H. Faustina als van Luisa Piccarreta. Dit is een zeer belangrijke leer, mis het niet! Fiat!

Dit zijn de fragmenten die hij aanhaalt uit het Dagboek van de H. Faustina:

548: Mijn dochter, Ik voorzie je van een permanent inkomen waarvan je zal leven. Je taak zal zijn om volledig op Mijn goedheid te vertrouwen, en Mijn taak zal zijn om je in alles wat je nodig hebt, te voorzien. Ik maak Mij afhankelijk van je vertrouwen: als je vertrouwen groot is, dan zal Mijn vrijgevigheid overvloedig zijn.

1602: Dochter, wanneer je naar de biecht gaat, naar de bron van Mijn Barmhartigheid, stromen het Bloed en Water, die voortkwamen uit Mijn Hart, altijd op je ziel en veredelen ze. Elke keer je naar de biecht gaat, dompel je met groot vertrouwen volledig onder in Mijn Barmhartigheid, zodat Ik de schat van Mijn genade op je ziel kan storten. Wanneer je de biechtstoel nadert, weet dan dat Ikzelf er op je wacht. Ik ben enkel verborgen door de Priester, maar Ikzelf handel in je ziel. Hier ontmoet de ellende van de ziel de God van Barmhartigheid. Vertel zielen dat ze van deze bron van Barmhartigheid genaden trekken, enkel met het vat van vertrouwen. Als hun vertrouwen groot is, is er geen grens aan Mijn vrijgevigheid. De stromen van genade overspoelen de nederige zielen. De hoogmoedigen blijven altijd in armoede en ellende, omdat Mijn Barmhartigheid zich van hen afkeert naar de nederige zielen toe.

1228: Breng Me vandaag de zielen die lauw geworden zijn en dompel ze onder in de afgrond van Mijn Barmhartigheid. Deze zielen verwonden Mijn Hart zeer pijnlijk. Mijn ziel leed de meest verschrikkelijke walging in de Tuin van Olijven, omwille van de lauwe zielen. Zij waren de reden waarom Ik riep: ´Vader, als het mogelijk is, laat deze beker dan aan Mij voorbijgaan!¡ Voor hen is de laatste hoop op redding te vluchten naar Mijn Barmhartigheid.

1076: Alles wat bestaat is ingesloten in het binnenste van Mijn Barmhartigheid, dieper dan een kind in zijn moeders schoot. Wat verwond het wantrouwen van Mijn goedheid Mij! Zonden van wantrouwen verwonden Mij zeer pijnlijk.

881: Mijn dochter, waarom geef je toe aan gedachten van angst? Faustina: Deze taak schrikt mij af, U weet dat ik niet in staat ben om ze uit te voeren. Ik heb geen goede gezondheid, ik ben niet geschoold, ik heb geen geld en ik bevind mij in een afgrond van ellende, zodat ik bevreesd ben voor contact met mensen. Jezus, Ik verlang enkel naar U. U kunt mij ervan bevrijden. Jezus: Mijn dochter, wat je zegt is waar. Je bent in ellende en het behaagde Mij om dit werk van barmhartigheid door jou te laten uitvoeren juist omdat je de ellende zelf bent. Vrees niet, Ik zal je niet in de steek laten. Doe wat je kunt, Ik zal alles voltooien wat in jou ontbreekt. Je weet wat in je macht ligt, doe dat.

292: Wanneer een ziel oprecht van God houdt, hoeft ze niets te vrezen in het spirituele leven. Laat ze zich onderwerpen aan de werking van genade, en geen tegenstand bieden in vereniging met de Heer.

1448: Schrijf, spreek van Mijn Barmhartigheid. Vertel zielen waar ze moeten zijn voor troost; dat is in het Tribunaal van Barmhartigheid (Sacrament van de Biecht). Daar grijpen de grootste mirakels plaats en worden onophoudelijk herhaald. Om dit mirakel te benutten is het niet noodzakelijk om op een grote bedevaart te gaan of zo, het volstaat om met geloof naar een van  Mijn Priesters en hem je fouten te belijden, en het mirakel van Goddelijke Barmhartigheid zal volledig worden gemanifesteerd. Als een ziel als een rottend lijk zou zijn, zou vanuit menselijk oogpunt er geen hoop op herstel zijn en zou alles reeds verloren zijn, maar dit is niet zo bij God. Het mirakel van Goddelijke Barmhartigheid herstelt de ziel in zijn volheid. O, wat zijn degenen die het mirakel van Gods barmhartigheid niet benutten, ellendig! Jullie zullen er vergeefs om vragen, maar het zal te laat zijn.

628: Er was een oudere zuster die mij de toestand van haar ziel onthulde. Ze zei dat ze reeds enige jaren innerlijk leed, en dat het leek dat al haar biechtgelegenheden slecht waren geweest, en dat ze twijfelde of de Heer Jezus haar had vergeven. Ik vroeg haar of ze dit aan haar biechtvader had gezegd. Ze zei dat de biechtvader altijd hetzelfde zei: om in vrede te zijn, maar ze zei dat niets haar verlichting bracht. Ik antwoordde dat ze haar biechtvader moest gehoorzamen en volledig in vrede te zijn, omdat dit zeker een bekoring is. Maar ze bleef aandringen. Jezus zei mij: vertel haar dat haar ongeloof Mijn Hart meer verwond dat de zonden die ze heeft begaan. Toen ze dit hoorde begon ze te huilen en een grote vreugde drong haar ziel binnen.

1447: Hoe pijnlijk is het voor Mij dat zielen zich zo zelden verenigen met Mij in H. Communie. Ik wacht op zielen en ze zijn onverschillig tegenover Mij. Ik hou teder en oprecht van hen en zij wantrouwen Mij. Ik wil Mijn genaden op hen uitstorten en ze willen ze niet aanvaarden. Ze behandelen Mij als een dood voorwerp, terwijl Mijn Hart vol liefde en barmhartigheid is. Opdat je iets van Mijn pijn zou begrijpen, beeld je de tederste moeder in die een grote Liefde draagt voor haar kinderen, terwijl zij haar liefde afwijzen. Denk eens aan haar pijn. Niemand kan haar troosten. Dit is maar een zwakke vergelijking van Mijn Liefde.

Dit zijn de fragmenten uit het Boek van de Hemel: