Rozenkrans tot God
de Vader
(Fr Andrea D'Ascanio - Armata Bianca)
Goedkeuring gegeven door de Aartsbisschop
van Foggia, Mons. Giuseppe Casale, op 23 november 1988. We mogen de Rozenkrans
van Maria echter niet vervangen door de Rozenkrans van de Vader; in plaats
daarvan moeten we, na het bidden van de hele Mariarozenkrans van 20 mysteries,
onze Moeder vragen om de Rozenkrans van de Vader met ons te bidden. Zij zal het
doen en zal met ons onze Hemelse Vader aanroepen. Hij zal onze oproep en de
hare niet kunnen weerstaan; Hij zal door Jezus komen en de "nieuwe Hemel
en een nieuwe Aarde" maken (Openb 21).
Kruisteken -
Mijn goede Vader, ik wijd mij aan
U toe.
Engel van God, die mijn bewaarder
zijt, aan wie de goddelijke goedheid mij heeft toevertrouwd,
verlicht, bewaar, geleid en bestuur mij.
Glorie aan de Vader en de Zoon en
de Heilige Geest. Zoals het was in het begin en nu en altijd
en in de eeuwen der eeuwen. Amen.
1e triomf: we overwegen de Triomf van de Vader in de Tuin van
Eden wanneer Hij na de zonde van Adam en Eva de komst van de Heer beloofde.
Wees gegroet - 10 x Onze Vader -
Glorie aan
Mijn goede Vader, ik wijd mij aan
U toe.
Engel van God, die mijn bewaarder
zijt, aan wie de goddelijke goedheid mij heeft toevertrouwd,
verlicht, bewaar, geleid en bestuur mij.
2e triomf: we overwegen de triomf van de Vader op het moment
van het 'Fiat' van Maria tijdens de Aankondiging.
Wees gegroet - 10 x Onze Vader -
Glorie aan
Mijn goede Vader, ik wijd mij aan
U toe.
Engel van God, die mijn bewaarder
zijt, aan wie de goddelijke goedheid mij heeft toevertrouwd,
verlicht, bewaar, geleid en bestuur mij.
3e triomf: we overwegen de triomf van de Vader in de tuin van
Getsemani wanneer Hij al Zijn macht aan de Zoon geeft.
Wees gegroet - 10 x Onze Vader -
Glorie aan
Mijn goede Vader, ik wijd mij aan
U toe.
Engel van God, die mijn bewaarder
zijt, aan wie de goddelijke goedheid mij heeft toevertrouwd,
verlicht, bewaar, geleid en bestuur mij.
4e triomf: we overwegen de triomf van de Vader op het moment
van elk bijzonder oordeel.
Wees gegroet - 10 x Onze Vader -
Glorie aan
Mijn goede Vader, ik wijd mij aan
U toe.
Engel van God, die mijn bewaarder
zijt, aan wie de goddelijke goedheid mij heeft toevertrouwd,
verlicht, bewaar, geleid en bestuur mij.
5e triomf: we overwegen de triomf van de Vader op het moment
van het Algemeen oordeel.
Wees gegroet - 10 x Onze Vader -
Glorie aan
Mijn goede Vader, ik wijd mij aan
U toe.
Engel van God, die mijn bewaarder
zijt, aan wie de goddelijke goedheid mij heeft toevertrouwd,
verlicht, bewaar, geleid en bestuur mij.
Wees gegroet, Koningin, Moeder
van barmhartigheid;
ons leven, onze vreugde en onze hoop, wees gegroet.
Tot u roepen wij, ballingen, kinderen van Eva;
tot u smeken wij, zuchtend en wenend in dit dal van tranen.
Daarom dan, onze voorspreekster,
sla op ons uw barmhartige ogen;
en toon ons, na deze ballingschap,
Jezus, de gezegende vrucht van uw schoot.
O goedertieren, o liefdevolle, o zoete Maagd Maria.
Bid voor ons, heilige moeder van
God, opdat wij de beloften van Christus waardig worden.
Onze Vader - Wees gegroet -
Glorie aan
Overweging van de geheimen
1e triomf: We overwegen de Triomf van de Vader
in de Tuin van Eden wanneer Hij na de zonde van Adam en Eva de komst van de
Heer beloofde.
Genesis 3:14-19: Toen sprak
Jahweh God tot de slang: Omdat ge dit gedaan hebt, zijt ge vervloekt onder alle
tamme en wilde dieren; op uw buik zult ge kruipen, stof vreten uw leven lang.
Ik zal vijandschap wekken tussen u en de vrouw, tussen uw kroost en haar
kroost; dit zal u de kop verpletteren, maar gij zult loeren naar hun hiel. En
tot de vrouw sprak Hij: de lasten uwer zwangerschap zal Ik verzwaren, in
smarten zult ge kinderen baren; toch zult ge naar uw man verlangen, en hij zal
over u heersen. En Hij sprak tot de mens: omdat ge naar uw vrouw hebt
geluisterd, en van de boom hebt gegeten, waarvan Ik u verbood te eten, is om u
de aardbodem vervloekt, alleen door levenslang zwoegen zult ge ervan eten.
Distels en doornen zal hij u voortbrengen, ofschoon gij u met veldgewas moet
voeden; in het zweet van uw aanschijn zult gij uw brood eten, totdat ge
terugkeert tot de grond, waaruit ge genomen zijt. Want ge zijt stof, en tot
stof keert ge terug!
Om de geest van dit mysterie te
begrijpen moeten we eerst en vooral de gevolgen van de erfzonde begrijpen.
Algemeen wordt gezegd dat de mens zondigde en dat God hem strafte door hem uit
het Aards Paradijs te verjagen. Maar door het te interpreteren vanuit een ander
oogpunt komen we tot een ander besluit.
Het is zeker dat de mens al de
kwaliteiten van het Licht verloor waarmee hij was bekleed, en daardoor zijn
eigen koninklijke afkomst, en hij veroordeelde zichzelf tot lijden en dood,
maar het was eigenlijk God die werd 'verdreven', omdat de mens Hem dwong, door
Hem ongehoorzaam te zijn, zijn mensenhart te verlaten. We vinden een
weerspiegeling hiervan terug in Genesis:
Genesis 6:3,5: Toen sprak
Jahweh: Mijn geest zal niet voor altijd bij de mensen blijven, omdat ze
bedorven zijn, en enkel vlees
Toen Jahweh dan zag, hoe groot op aarde het
bederf onder de mensen was geworden, en zij enkel maar zonnen op slechte
dingen,
Ondanks dat Hij werd verworpen
door Adam en Eva, plande de Vader de Verlossing door de belofte Zijn
Eniggeboren Zoon op aarde te zenden. En het zal een nieuwe schepping zijn, die
Hem zal toelaten om terug te keren naar het mensenhart, dat wedergeboren zal
zijn in een hogere dimensie. Toen God het vlees aannam en mens werd, werd de hele
mensheid inbegrepen in Gods Familie.
De Vader keerde deze situatie
geheel om, met een scheppende en verlossende Liefde, die krachtiger is dan
zonde en dood: wat eerst leek op een nederlaag, werd geopenbaard als een grote
overwinning. Hij wint Zijn schepsel terug en leidt het naar een verre
horizonten, naar een Nieuwe Hemel en een nieuwe Aarde. Deze Triomf van de Vader
is er reeds vanaf het begin, omdat Hij buiten de tijd bestaat. Hij is Eeuwig in
het heden en wat hij beslist is er van het moment dat Hij het plant.
Op deze manier moet de Triomf van
de Vader begrepen worden. Niet in een arm menselijk opzicht - de bevestiging
van iemands superioriteit die de overtreder vernedert en straft - maar in de
strikt goddelijke zin: "Hoe meer je erop staat Mij te beledigen, hoe meer Ik
zal volharden in je te vergeven". Gods vergelding is genade.
De triomf van de Vader is de
overwinning van Zijn immense nederigheid en Zijn oneindige Liefde. Hij klopt,
wacht en klopt opnieuw tot we de deur van ons hart voor Hem openen. Dan komt
Hij terug binnen en is er grote vreugde. Het is zoals in de gelijkenis van de
verloren zoon: Wie Mij ontvangt, ontvangt
Hem, die Mij heeft gezonden (Johannes
13:20). Mijn Vader en Ik zullen tot hem komen, en ons verblijf bij hem nemen
(Johannes 14:23).
2e triomf: we overwegen de triomf van de Vader
op het moment van het 'Fiat' van Maria tijdens de Aankondiging.
Lucas 1:28, 30-33, 38: 28: De engel trad
bij haar binnen, en sprak: Wees gegroet, vol van genade. De Heer is met u; gij zijt
de gezegende onder de vrouwen. De engel zei haar: Vrees niet, Maria, want gij
hebt genade gevonden bij God. Zie, gij zult in uw schoot ontvangen, en een Zoon
baren; en gij zult Hem Jezus noemen. Hij zal groot zijn, en Zoon van den
Allerhoogste worden genoemd. God de Heer zal Hem de troon van zijn vader David
geven; Hij zal koning zijn over het huis van Jakob in eeuwigheid, en aan zijn
koningschap zal geen einde komen. Nu sprak Maria: Zie de dienstmaagd des Heren;
mij geschiede naar uw woord.
De triomf van de Vader bestaat
daarom erin terug te komen en Zijn schepselen terug te winnen. Dit moet ons
doen nadenken over het belang van onze wil: als we "nee" zeggen tot God, dan
staan we Hem niet toe om in ons binnen te komen en blijven we aan ons lot
overgelaten waar duisternis, wanhoop en dood is. Als we "ja" zeggen tot God,
staan we Hem toe om binnen te komen, het Licht te zijn in de duisternis van
onze geest en worden we de "levende glorie van God". Zoals Jezus, zoals Maria.
Het ja-woord van Maria doet het "nee" van Eva teniet en ontvangt God die met een daad van nederigheid en oneindige
Liefde, de Mensenzoon wordt en opnieuw Zijn verblijf neemt in Zijn paradijs.
Jezus, de nieuwe Adam, staat toe dat de Vader de nieuwe Schepping voltooit,
door te zeggen: "Ik ben gekomen om Uw wil
te doen." (Hebreeën 10:9).
Jezus en Maria zijn de prototypes
van de nieuwe mensheid door wie we worden wedergeboren. Als wij ons ook
volledig openstellen voor God, net zoals hen, en Hem toestaan om Zijn
woonplaats in ons te vestigen, zal Hij ook door ons Zijn Koninkrijk van Licht
kunnen verspreiden. Laat ons deze oneindige werkelijkheid te beleven. Laat ons
leren om zoals Jezus en Maria te zijn, de triomf van Liefde van de Vader in een
eeuwig "ja".
"Ja" zeggen aan de Vaders Wil is
moeilijk, omdat Zijn Wil vroeg of laat indruist tegen de onze. We zullen ons in
onaangename situaties bevinden: het is de beker die we moeten drinken, en die
we bitter zullen vinden. Het zal Getsemani zijn, het uur van onze dood en onze
Verrijzenis.
3e triomf: we overwegen de triomf van de Vader
in de tuin van Getsemani wanneer Hij al Zijn macht aan de Zoon geeft.
Matteüs 26:36-42: Toen kwam Jezus
met hen bij een landgoed, Getsémani genaamd. Nu zei Hij tot de leerlingen: Zet
u hier neer, terwijl Ik ginds ga bidden. Hij nam Petrus en de twee zonen van
Zebedeüs met zich mee, en begon bedroefd en angstig te worden. En Hij sprak tot
hen: Mijn ziel is dodelijk bedroefd; blijft hier met Mij waken. Hij ging nog een
weinig verder, viel biddend op zijn aangezicht neer, en sprak: Mijn Vader,
indien het mogelijk is, laat deze kelk Mij voorbijgaan; maar niet zoals Ik wil,
maar zoals Gij het wilt. Nu ging Hij naar zijn leerlingen terug, en vond ze in slaap.
En Hij sprak tot Petrus: Kunt gij dan niet één uur met Mij waken? Waakt en
bidt, dat gij niet in bekoring komt. De geest is gewillig, maar het vlees is
zwak. Opnieuw ging Hij heen, en bad: Mijn Vader, zo hij niet kan voorbijgaan,
zonder dat Ik hem drink, dan geschiede Uw wil.
Lucas 22:43-44: Toen verscheen Hem een engel uit de Hemel, die Hem
sterkte. En door doodsangst bevangen, bad Hij nog vuriger, en Zijn zweet droop
als bloeddruppels neer op de grond.
Matteüs 26:45-46: Toen kwam Hij
bij Zijn leerlingen terug, en sprak tot hen: Slaapt nu voort, en rust uit;
ziet, het uur is genaderd, waarop de Mensenzoon zal worden overgeleverd in de
handen van de zondaars. Staat op, laat ons gaan; ziet, Hij die Mij verraadt, is
nabij.
Johannes 18:4-6: Jezus, bewust
van al wat Hem zou overkomen, trad naar voren, en sprak tot hen: Wie zoeken
jullie? Men antwoordde Hem: Jezus van Nazaret. Jezus zei hun: Ik ben het. Ook
Judas, die Hem verried, stond bij hen. Maar toen Hij hun zei: "Ik ben het",
deinsden ze terug, en vielen ter aarde.
Laat ons elk fragment van deze
beschrijving van Jezus' doodsangst in Getsemani onderzoeken, omdat het van
fundamenteel belang is om het Hart van de Vader te begrijpen en om ons te
leiden op het pad van heiligheid; Getsemani is de weg die we moeten volgen op
onze tocht naar de Hemel, naar de Vader.
Wat is de betekenis van Getsemani?
In Zijn mensheid, als Mensenzoon,
moet Jezus de grote strijd ondergaan met de
tegenstander om alle mensen te verlossen. Voor Hem ligt een werkelijkheid
die groter is dan Zichzelf: het is de menselijke Jezus, die met heel Zijn
oneindig gevoelige mensheid moet strijden met de grote tegenstander de dood,
het kwaad, zonde genoemd. Dit is voor Hem het uur van duisternis, het uur van
de tweede strijd: de eerste strijd greep plaats in de woestijn, toen Jezus het
eerste deel van deze strijd won en 'de
duivel Hem voor een tijd verliet.' (Lucas 4:13). Getsemani is het uur van de tweede en
beslissende strijd waarin het lot van de mensheid zal bepaald worden.
Hij werd bedroefd en angstig
In Getsemani verliest Jezus de kracht
om wonderen te doen, de bovennatuurlijke energie die Hem deed heersen over alle
omringende realiteiten, die demonen op de vlucht deed slaan, die de stormen op
zee kalmeerde, die de doden opwekte. Met deze kracht ging Hij naar het kwaad en
bevrijdde het: 'Hij genas hen allen', zegt het Evangelie.
Nu valt al het kwaad in de wereld
op Zijn mensheid en Hij vraag Zijn vrienden om hulp omdat Zijn ziel dodelijk
bedroefd is en Hij begint bedroefd en angstig te worden. Maar Zijn vrienden
slapen, de tegenstander stelt hij buiten strijd bij het begin van de overlevering,
bedwelmt hun wil omdat ze niet baden en hun vlees zwak is.
Jezus is alleen met de Vader, en
Hij richt Zich tot Hem: Mijn Vader,
indien het mogelijk is, laat deze kelk Mij voorbijgaan; maar niet zoals Ik wil,
maar zoals Gij het wilt. (Matteüs 26:39)
In deze existentiële strijd
tussen het ego en God, behoort de uiteindelijke overwinning God toe, omdat
Jezus Zijn wil onderwerpt aan de Wil van Zijn Vader. Het is de grote
overwinning, de verlossing van het "nee" van Adam. Jezus verkrijgt deze
overwinning, maar het is wel in een bloedbad.
Zijn zweet droop als bloeddruppels neer op de
grond
Het bloedzweet is een fenomeen
die maar in zeer zeldzame gevallen voorkomt. Jezus' bloedzweet is zo
overvloedig dat het in druppels op de grond valt. Wanneer Hij zich realiseert
dat Hij zou bezwijken, klampt Hij zich vast aan de Vader, en zoekt troost bij
Hem, wat Zijn slapende vrienden Hem niet konden bieden. De Vader reageert onmiddellijk
op de oproep van Zijn Zoon door Hem een engel te zenden.
De engel van de kelk
Het is de engel van troost, de
engel van de kelk. Wat zit in deze kelk? De Wil van de Vader, en Jezus drinkt
het; maar terwijl Hij de Wil van de Vader drinkt - door een radicaal "ja"-woord
- bevestigd de Vader Zichzelf aan Jezus en geeft Hem al Zijn macht. De Vader
bevestigt Zichzelf aan Zijn stervende Zoon, net zoals de Zoon, een paar uur
ervoor, Zichzelf had bevestigd met de kelk aan Zijn Apostelen.
Op dat moment drinkt Jezus al de
Levenskracht van de Vader die Hem in staat stelt terug op te staan, Zijn
vrienden met zachtheid te vermanen en degene tegemoet te gaan die Hem heeft
verraden met een Liefdeskreet: Kunt ge
dan niet een uur waken? De geest is gewillig, maar het vlees is zwak. (Marcus
14:37-38) Judas, verraadt ge de Mensenzoon met een kus? (Lucas 22:48)
Ik ben het!: De Vader is in Jezus
Jezus wordt de gewoonlijke
Meester, meer zelfs Hij is in feite machtiger dan ervoor, omdat de Almachtige
Vader nu volledig in Hem is. Om hiervan overtuigd te zijn, laten we kijken wat
er gebeurt in de ontmoeting met de bewakers en de menigte die naar Hem toe
gingen:
Johannes 18:6: Maar toen Hij
hun zei: "Ik ben het", deinsden ze terug, en vielen ter aarde.
In de Latijnse versie wordt "Ego
sum" gebruikt, en letterlijk betekent dit: Ik ben!
"Ik ben" is de naam van de Vader,
die Zichzelf in het Oude Testament op die manier openbaart aan Mozes:
Exodus 3:13-14: Toen zei
Mozes tot God: Wanneer ik nu tot de zonen Israëls ga en hun zeg: "De God uwer
vaderen zendt mij tot u", wat moet ik dan antwoorden, als ze vragen: Hoe is Zijn
Naam? God sprak tot Mozes: Ik ben: "Ik ben!" En Hij vervolgde: Dit moet ge aan
de Israëlieten antwoorden: "Ik ben" zendt mij tot u!
Daarom omschrijft Jezus Zichzelf
met de Naam van Zijn Vader, of liever: de Vader verklaart Zijn aanwezigheid in
de Zoon en getuigt van Zichzelf, niet alleen met Zijn Naam, maar ook met Zijn KRACHT
dat het kenmerk is van God de Vader, waardoor ze allen terugdeinsden en op de
grond vielen.
De Vader draagt het gewicht van het Lijden door
Jezus
We zagen dat Jezus op de grond
zakte, door droefheid en angst overmand (Matteüs 26:37). Hij stond onder zoveel
stress dat Hij bloed zweette. Hij had waarschijnlijk een hartaanval, volgens de
theorie van Italiaanse dokters die het fenomeen grond hebben onderzocht. Hoe
kon een man in deze toestand onmiddellijk terug controle krijgen over de
situatie en zoveel kracht tonen om een grote bende met zwaarden en stokken(Matteüs
26:47) op de grond te doen vallen, terwijl Hij enkele minuten ervoor op de
grond zakte?
Matteüs 26:47: Terwijl Hij
nog sprak, zie, daar kwam Judas, één van de twaalf, vergezeld van een grote
bende, met zwaarden en stokken, uitgezonden door de hogepriesters en de oudsten
van het volk.
Hoe kon Hij de geseling, de tocht
naar Calvarie en de Kruisiging verdragen? Hoe kon Hij de hele Lijdensweg hebben
beleefd, en altijd de mensen en gebeurtenissen onder controle hebben, zoals in
het geval van Veronica, de vrome vrouwen en de goede dief? Het is de Vader die
het gewicht van het Lijden draagt door de Zoon en het stap voor stap beheerst,
tot Jezus het zegevierend uitschreeuwt:
Johannes 19:30: Het is
volbracht!
Van zodra de Zoon deze woorden
uit, trekt de Vader Zich langzaam terug uit Zijn gemarteld lichaam die alleen
Hij levend hield tot dat moment. Jezus bemerkt deze terugtrekking van de Vader,
en een ogenblik voelt Hij de angst, die Hij ervoer in Getsemani:
Matteüs 27:46-50: Omstreeks het
negende uur riep Jezus met luider stem: Eli, Eli, lamma sabaktáni; dat is:
"Mijn God, mijn God, waarom verlaat Gij Mij!" Sommigen die daar stonden,
hoorden het, en zeiden: Hij roept Elias. Aanstonds liep één hunner heen, nam
een spons, vulde ze met azijn, stak ze op een riet, en gaf Hem te drinken. Maar
de anderen zeiden: Wacht, laat ons eens zien, of Elias Hem komt bevrijden. Nog
eenmaal riep Jezus met luider stem, en gaf de geest.
Jezus streed Zijn strijd en won ze,
maar niet alleen: in Hem streed de Vader en won, met de Kracht van de Geest die
zal uitbarsten bij de Verrijzenis.
Dit is het geval voor elk van
ons. Laten we voorzichtig zijn geen moment van onze Getsemani te verspillen en
laat ons altijd zeggen: "Vader, niet mijn wil, maar Uw Wil geschiede!" Het is
niet gemakkelijk, want "ja" zeggen aan God betekent "nee" zeggen aan ons ego,
onszelf verloochenen en sterven aan onszelf. Maar dit is heiliging: bij elk "ja",
vermindert ons ego, er is dan meer plaats in onze ziel en de kracht van Gods
Licht doorboort ons steeds meer en we worden minder materialistisch, minder
werelds en meer spiritueel. Wanneer we een definitief "ja" worden, zal ons ego
sterven en dan zal ieder van ons samen met de H. Paulus kunnen zeggen:
Galaten 2:20: Ikzelf leef niet meer, maar
Christus leeft in mij; terwijl ik leef in het vlees, leef ik in het geloof van
de Zoon van God, die mij heeft liefgehad en die Zich voor mij heeft overgeleverd.
Ons leven zal ten volle betekenis
krijgen en vreugde, omdat we de eeuwige triomf zullen worden van de Vader, die
onze dood zal omvormen in een eeuwige Verrijzenis.
4e triomf: we overwegen de triomf van de Vader
op het moment van elk bijzonder oordeel.
Lucas 15:11-32: Nog sprak Hij:
Een man had twee zonen. De jongste van beiden zei tot den vader: Vader, geef
mij het deel der goederen, dat me toekomt. En hij verdeelde zijn vermogen onder
hen. Een paar dagen later pakte de jongste zoon alles bijeen, en vertrok naar
een ver land. Daar verkwistte hij zijn vermogen door een losbandig leven. Maar
toen hij er alles had doorgejaagd, kwam er een grote hongersnood in dat land,
en begon hij gebrek te lijden. En hij ging zich verhuren aan een der burgers
van dat land; en deze stuurde hem naar zijn velden, om zwijnen te hoeden. Nu
had hij zo graag zijn buik willen vullen met de schillen, die de zwijnen aten;
maar niemand, die ze hem gaf. Toen kwam hij tot inkeer, en sprak: Hoeveel
knechten van mijn vader hebben brood in overvloed, en ik sterf hier van honger.
Ik wil opstaan en naar mijn vader gaan, en hem zeggen: Vader, ik heb gezondigd
tegen de hemel en tegen u; ik verdien niet meer, uw zoon te heten; behandel me
als een van uw knechten.
En hij stond op, en ging naar zijn vader. Nog was
hij ver weg, toen zijn vader hem zag, en ten diepste ontroerd werd; hij vloog
naar hem toe, viel om zijn hals, en overlaadde hem met kussen. De zoon sprak
tot hem: Vader, ik heb gezondigd tegen de hemel en tegen u; ik verdien niet
meer, uw zoon te heten. Maar de vader zei tot zijn knechten: Gauw, haalt het
beste kleed, en trekt het hem aan; doet hem een ring aan zijn hand, en schoenen
aan zijn voeten; vooruit, slacht het gemeste kalf, en laat ons eten en vrolijk
zijn. Want mijn zoon hier was dood en is levend geworden, hij was verloren en
is teruggevonden. En ze begonnen feest te vieren. Zijn oudste zoon was op het
land. Maar toen hij terugkeerde, dicht bij huis kwam, en muziek hoorde en dans,
riep hij een der knechten, en vroeg wat er gaande was. Deze zei hem: Uw broer
is gekomen; uw vader heeft het gemeste kalf geslacht, omdat hij hem behouden
heeft teruggekregen.
Toen werd hij kwaad, en wilde niet naar binnen gaan.
Zijn vader ging dus naar buiten, en drong er op aan. Maar hij antwoordde, en
zei tot zijn vader: Zie, zoveel jaren dien ik u reeds, en nog nooit heb ik uw
gebod overtreden; toch hebt ge mij nooit een bokje gegeven, om met mijn
vrienden feest te vieren. En nu die jongen van u is teruggekomen, die uw
vermogen verbrast heeft met eerloze vrouwen, nu slacht ge voor hem het gemeste kalf.
Maar hij zei hem: Kind, gij zijt altoos bij me, en al het mijne is het uwe. Neen,
feest en vreugde moet er zijn; want uw broer hier was dood, en is levend
geworden, hij was verloren, en is teruggevonden.
De gelijkenis van de verloren
zoon is een verduidelijking, om het Hart van de Vader te begrijpen - altijd
klaar om te vergeven en trouw te zijn in Zijn Liefde - en om het mensenhart te
begrijpen, dat zo kwetsbaar is en gemakkelijk bedrogen wordt door valse
beweegredenen. Laat ons dit samen overwegen en misschien zijn we zo in staat de
vraag te beantwoorden: Waarom laat God het kwade toe?
Betreffende dit thema kunnen we
ons de vraag stellen: wie is de goede? Strikt genomen is het degene die thuis
was gebleven en de vader vele jaren had gediend. Hij onderhield zijn geboden,
hij dwong Hem niet om zijn deel van de rijkdom te geven om het te verbrassen.
Hij brak het hart van zijn vader niet door weg te trekken, zijn ondergang
tegemoet. Hij onteerde zijn familie niet door vele schandalen, met als laatste
een varkenshoeder te zijn, die toen aanzien werden als onreine dieren. Voor de
morele wet en de Mozaïsche wet is er geen twijfel: de zuivere en rechtvaardige
is de zoon die thuis was gebleven.
En toch voelen we diep in onszelf
de vreugde van de vader en begrijpen we de houding van de rechtvaardige
broeder. Waarom voelen we dan dat er iets scheelt?
De eerste zoon is de zoon van de
wet en gerechtigheid, de tweede is de zoon van zonde en Barmhartigheid. De
eerste is formeel zuiver en is ervan overtuigd dat het zo is omdat hij nooit
de wet ongehoorzaam is geweest; maar deze overtuiging veranderde in enorme
trots die onder het mom van
gerechtigheid, hem de autoriteit gaf zijn zondige broer, zijn verwelkomende vader
en zijn feestende dienaren aan te vallen. Hij is tegen allen.
Hij is de zoon van de wet, een
wet die de Liefde verstikte en die zijn ego deed groeien en losbarsten. Hij had
in zijn hart geen plaats voor zijn vader en broer. Omwille van zijn gewelddadig
ego was er geen plaats voor Liefde, behalve voor de dorre en onvruchtbare
liefde voor zichzelf.
Zijn jongere broer was de wet
ongehoorzaam in bijna alle voorschriften. Hij liet zich overrompelen door vele
hartstochten. Kortom: HIJ ZONDIGDE, volledig tegen zijn eigen waardigheid, zijn
geest, zijn lichaam en zijn familie.
Maar zijn zonde zorgde voor de
dood van de geest met al zijn afgeleiden: elk soort materieel en spiritueel
lijden, van fysieke pijn tot wanhoop. De jonge rebel is spiritueel dood. Zijn
vader zegt: Want uw broer hier was dood, en is levend geworden, hij was
verloren, en is teruggevonden. De dood van zijn ego was het resultaat van het
vele lijden dat veroorzaakt was door zijn zonden. Gewond en verpletterd door
lijden - het resultaat van zonde - voelt hij diep in zijn hart een diep
verlangen voor echte Liefde en hij voelt dat alleen zijn vader dit hem kan
geven. Hij gaat terug naar huis, levend op hoop die in zijn ontmoeting met zijn
vader wordt vervuld.
Zo ontvangt de zoon, die in geest
gedood was door zonde, een nieuw, prachtig leven van zijn vader. Tussen vader
en zoon is er nu een relatie van diepe Liefde, niet van formele vrees en
respect. De twee broers zijn de twee versies van Adam: wat de mens kon geworden
zijn als hij niet had gezondigd en wat de mens nu is, nadat hij zich bewust is
geworden van zijn zonden, en werd verlost door de Liefde van de Vader.
We kunnen de veel gestelde vraag
beantwoorden: Waarom liet God zonde toe? Zodat de mens, vanuit de diepte van
zonde, de oneindige Barmhartige Liefde van de Vader zou kennen.
Paus Johannes Paulus II gebruikt
de gelijkenis van de verloren zoon om ons een duidelijke beschrijving te geven
van de mensheid van vandaag: Die zoon, die van de vader zijn erfdeel ontvangt
en van huis vertrekt om het te verbrassen in een ver land in een leven van
losbandigheid, is in zekere zin de mens van elk tijdperk, beginnend met degene
die de eerste was om zijn erfdeel van genade en oorspronkelijke gerechtigheid te
verliezen. De gelijkenis handelt op indirecte wijze over breuk met het verbond
van liefde, elk verlies van genade, elke zonde. (Dives in Misericordia)
Tegenwoordig is de zonde enorm groot, en omwille van
de zonde is ook het lijden enorm groot. Om die reden zal er spoedig een nieuwe
mensheid geboren worden, omdat de mens, verteerd door lijden, God zal erkennen
als zijn Vader en Hem aanroepen. Hij zal komen door de Zoon en er zal grote
vreugde zijn.
|