11. NOVEMBER

Maand van de Heilige Rozenkrans

De maand november is gewijd aan de Heilige Zielen in het Vagevuur. De Kerk herdenkt al haar trouwe kinderen die dit leven hebben verlaten, maar de vreugden van de Hemel nog niet hebben bereikt. De Kerk heeft ons altijd geleerd om te bidden voor hen die de eeuwigheid zijn ingegaan. Zelfs in het Oude Testament werden gebeden en aalmoezen aangeboden voor de zielen van de doden. Men geloofde dat "voor hen die met godsvrucht waren ingeslapen grote genade voor hen was weggelegd" en dat "het daarom een ​​Heilige en heilzame gedachte is om voor de doden te bidden, opdat zij van zonden verlost mogen worden." We weten dat een verontreinigde ziel de Hemel niet kan binnengaan. 

Het Vagevuur is niet eeuwig. De duur ervan hangt af van de uitspraak die bij elk bijzonder oordeel wordt uitgesproken. Het kan eeuwenlang worden verlengd in het geval van de meer zondige zielen, of van degenen die, omdat ze niet behoren bij de Katholieke gemeenschap, verstoken zijn van de smeekbeden van de Kerk, hoewel ze door de Goddelijke Barmhartigheid aan de Hel zijn ontsnapt. Maar het einde van de wereld, dat ook het einde der tijden zal zijn, zal voor altijd de plaats van het Vagevuur of tijdelijke boetedoening sluiten. God zal Zijn gerechtigheid en Zijn goedheid met elkaar verzoenen bij de zuivering van de laatste leden van het menselijk ras, en door de intensiteit van het uitgeboete lijden te voorzien om wat in duurtijd ontbreekt. Maar terwijl een gunstig oordeel in het bijzondere oordeel toelaat dat de lichamen van de uitverkorenen hetzelfde lot ondergaan als deze van de verworpenen, zal bij het algemeen oordeel elk oordeel, hetzij voor de hemel of voor de hel, absoluut zijn en zullen de lichamen onmiddellijk worden toegevoegd aan de ziel, hetzij in verheerlijkte staat voor de Hemel of in afschuwelijke toestand die bij de Hel hoort. 

Kroontje van de arme Zielen in het Vagevuur

Haast u! De minuten schijnen eeuwen! Help ons! Wij zullen het u vergelden!

Kruisteken

Op de crucifix: Mijn Jezus, barmhartigheid!

Op de grote kralen: Eeuwige Vader, ik bied U het Kostbaarste Bloed van Jezus aan als boetedoening voor mijn zonden, en om de arme Zielen in het Vagevuur te bevrijden, vooral degenen die het meest verlaten zijn en ontvang hen vandaag nog in de Hemel zodat ze samen met de H. Maagd Maria, alle Engelen en Heiligen U voor eeuwig prijzen en zegenen. O God, U bent de Waarheid Zelf, U bent de Goedheid Zelf, U bent de Liefde Zelf, U bent Almachtig en getrouw, en ik geloof in U en bemin U uit heel mijn hart en vraag U barmhartigheid te betonen met de arme Zielen in het Vagevuur, ik bemin hen zoals ik mijn mijzelf bemin uit Liefde tot U.

Op de kleine kralen: Mijn Jezus, vergeving en barmhartigheid, door de oneindige verdiensten van Uw Kostbaar Bloed.

Eindgebed: 3 x Eeuwige Vader, ik bied U… 

Bidden en offers brengen

De Lijdende Kerk (het Vagevuur) en de Strijdende Kerk (op aarde) vormen in hun relaties een tweede cirkel van meest vitale activiteiten. Nu de Lijdende Kerk de nacht is binnengegaan "waarin niemand kan werken", kan de Lijdende Kerk niet rijpen tot haar uiteindelijke zegen door enige inspanning van haarzelf, maar alleen door hulp van degenen van de Strijdende Kerk of het Mystiek Lichaam van Christus op aarde en dit door voorspraak en offers. Zij zijn nog steeds in de wereld en zijn in staat om in de genade van Christus werken van uitboeting te verrichten.

De Kerk heeft vanaf de vroegste tijden getrouw de Woorden van de H. Schrift bewaard dat het heilig en heilzaam is om voor de doden te bidden dat zij van hun zonden verlost mogen worden. [2 Makk. 12:43] De smekende kreet van haar liturgie: "Geef hun eeuwige rust, O Heer, en laat het eeuwige licht op hen schijnen", is al te horen in de Handelingen van het martelaarschap van HH. Perpetua en Felicitas (203) en wordt vertegenwoordigd in talrijke grafinscripties uit de oudste periode, terwijl theologen en Kerkvaders, te beginnen met Tertullianus, het substantiële bewijs hebben geleverd. De Katholiek is daarom geroepen om boete te doen en te lijden voor de "arme zielen", vooral door het Eucharistisch Offer te brengen, waarin de oneindige verzoening van Christus aan het Kruis sacramenteel wordt weergegeven, en de werken van uitboeting van de gelovigen stimuleert en ermee samengevoegd wordt en die ten gunste komt voor de Lijdende Kerk volgens de mate bepaald door Gods Wijsheid en Barmhartigheid. — Karl Adam 

Aflaten

Door de praktijk van aflaten stelt de Kerk de gelovigen de onuitputtelijke schat ter beschikking die door de overvloedige genoegdoeningen van de Heiligen van tijdperk tot tijdperk werd verzameld, samengevoegd met deze van de martelaren, en verenigd met deze van OLVrouw en het oneindige overblijfsel van het Lijden van Onze Heer.

Deze kwijtschelding van straf verleent zij aan de levenden door haar eigen directe macht; maar ze keurt bijna altijd hun toepassing op de doden goed door middel van smeekbede, dat wil zeggen op de manier waarop elk van de gelovigen kan aanbieden aan God die het aanneemt, voor een ander, of bijstand van Zijn eigen bevrediging. — Het liturgisch jaar, Abt Gueranger O.S.B. 

Een aflaat is de kwijtschelding voor God van tijdelijke straffen (penitentie) voor zonden die, wat de schuld betreft, reeds vergeven werden. Volgens de Katholieke leer moet elke zondaar namelijk een straf ondergaan voor zijn zonden, om de ziel te zuiveren en de morele orde en de eer van God te herstellen. Door het geloof in de verbondenheid van de gelovigen in Jezus, wordt het door de Kerk ook mogelijk geacht dat een ander deze straf voldoet. De aflaat houdt in dat de kerk in naam van de verdiensten van Jezus en de Heiligen deze straf laat opheffen.

Het is een praktijk in de Kerk die nauw verbonden is met het Sacrament van de Biecht. De zonde moet namelijk eerst zijn opgebiecht, er moet berouw zijn voor de zonde en een vast voornemen deze niet meer te begaan. Een gelovige kan deze kwijtschelding onder bepaalde welomschreven voorwaarden verwerven door toedoen van de Kerk.

De aflaat is gedeeltelijk of vol, naargelang hij iemand geheel of gedeeltelijk verlost van de tijdelijke straffen die voor de zonde verschuldigd zijn. Gelovigen kunnen ook aflaten bekomen voor gestorvenen om hen te helpen bij het uitboeten van hun tijdelijke zondestraffen in het Vagevuur. - wikipedia 

De genoegdoening, gewoonlijk "boetedoening" genoemd, opgelegd door de Biechtvader wanneer hij absolutie geeft, is een integraal onderdeel van het sacrament van de boete; een aflaat is extra-sacramenteel; het veronderstelt de effecten die worden verkregen door biecht, berouw en sacramentele genoegdoening. Het verschilt ook van de boetewerken die de berouwvolle zondaar uit eigen beweging verricht - bidden, vasten, het geven van aalmoezen - in die zin dat deze persoonlijk zijn en hun waarde ontlenen aan de verdienste van hem die ze verricht, terwijl een aflaat de verdiensten van Christus en van de Heiligen ter beschikking stelt, die de "Schatkamer" van de Kerk vormen.

Een aflaat is geldig zowel in de gerechtigheid van de Kerk als in Gods gerechtigheid. Dit betekent dat het de boeteling niet alleen bevrijdt van zijn schuld aan de Kerk of van de verplichting om canonieke boete te doen, maar ook van de tijdelijke straf die hij heeft ondergaan in Gods ogen en die hij zonder de aflaat zou moeten ondergaan om de Goddelijke gerechtigheid te bevredigen. Dit betekent echter niet dat de Kerk pretendeert de aanspraak van Gods gerechtigheid opzij te zetten of dat zij de zondaar zijn schuld kwijtscheld. Zoals de H. Thomas zegt: "Hij die aflaten verkrijgt, wordt daardoor niet regelrecht vrijgesteld van wat hij als boete verschuldigd is, maar krijgt de middelen om het te betalen." - newadvent.org 

1. Vereiste voorwaarden

• Om aflaten te kunnen verdienen moet men in staat van genade zijn en
• de intentie hebben om de aflaat te verdienen.
• Algemeen beginsel is: men kan slechts eenmaal per dag een volle aflaat verdienen, met uitzondering alleen van stervensgevaar (zie §2, nr.6).

Het is vereist dat alle gehechtheid aan zonde, zelfs kleine dagelijkse zonde, afwezig is. Indien aan de laatste voorwaarde minder perfect wordt voldaan of wanneer de drie voorgeschreven voorwaarden (d) niet vervuld zijn, zal de aflaat slechts een gedeeltelijke zijn

• De drie gewone voorwaarden om een volle aflaat te verdienen zijn: biecht, communie en mondgebed (mondeling gebed, niet inwendig alleen) tot intentie van de paus.

Voor het gebed tot intentie van de paus volstaat men met een Onze Vader en een Weesgegroet, of een gebed van gelijke duur.

Is voor het verdienen van een aflaat bovendien het bezoek van een kerk of kapel voorgeschreven, dan moet men bij dat bezoek bidden een Onze Vader en de Geloofsbelijdenis. Hierdoor vervalt echter niet het gebed tot intentie van de paus.

Over de drie gewone voorwaarden (biecht, communie en gebed tot intentie van de paus): de biecht kan meerdere dagen vóór of na het voorgeschreven werk voldaan worden; maar de communie en het gebed tot intentie van de paus horen op dezelfde dag te geschieden als het voorgeschreven werk. Voor de biecht is tot acht dagen voor of na een gebruikelijke termijn. Het kerkbezoek met de vereiste gebeden kan vanaf 's middags 12 uur daags vóór de aflaatdag plaats hebben. Eén enkele sacramentele biecht volstaat om verschillende volle aflaten te verdienen; maar de communie moet ontvangen worden en het gebed voor de intentie van de paus moet herhaald worden telkens wanneer men een volle aflaat wil verkrijgen.

Gedeeltelijke en volle aflaten kunnen altijd worden toegepast op de overledenen door een smeekgebed. Om een aflaat verbonden aan een gebed te verdienen, volstaat het dat gebed op te zeggen al of niet afwisselend met een andere persoon, of het mentaal te volgen terwijl het door een ander wordt opgezegd. Het gebed moet dus door iemand opgezegd worden, uitsluitend stil mentaal bidden volstaat niet, tenzij het tegendeel uitdrukkelijk is vermeld. Sommige kerken bieden gelegenheid in een bepaald tijdsbestek aflaten voor overledenen te verdienen.

Een aflaat gehecht aan het gebruik van een godsvruchtig voorwerp verdwijnt enkel, wanneer dat sacramentale volledig vernield of verkocht is. 

2. Lijst van de belangrijkste volle aflaten

Een volle aflaat is te verdienen voor de volgende gebeden of oefeningen:

1. Gebedje "En ego" (Gebed tot de gekruisigde Jezus) na de communie, maar alleen op de vrijdagen van vasten- en passietijd.
2. Een geestelijke oefening van ten minste drie dagen.
3. Oefening van eerherstel op het feest van het H. Hart, publiek gebeden.
4. Gebed van toewijding op het feest van Christus Koning.
5. Bezoek en aanbidding van het Heilig Sacrament gedurende een half uur.
6. De Pauselijke zegen, verleend door de paus, bijvoorbeeld tijdens het Urbi et Orbi, door een bisschop, of in het stervensuur door een priester. Bij afwezigheid van een priester verleent de Kerk automatisch deze volle aflaat.
7. Bij eerste Mis, eerste communie: de betreffende persoon en alle aanwezige gelovigen.
8. Rozenhoedje: gebeden in kerk, kapel, familieverband of religieuze communiteit.
9. Lezing van de H. Schrift gedurende een half uur.
10. Het publiek bidden van het ´Te Deum¡ op de laatste dag van het jaar.
11. Veni Creator Spiritus op 1 januari en op Pinksteren, mits publiek gebeden.
12. Op 2 augustus (Portiuncula-aflaat) bij bezoek aan een kerk, en volgens eigen Directorium van het Bisdom.
13. Kruiswegoefening. Voor wie echter de oefeningen niet kunnen verrichten volstaat een lezing of meditatie over het lijden van Christus gedurende een half uur.
14. Bezoek van kerk of kapel op Allerzielen; alsook bezoek van het kerkhof elke dag van het octaaf (1 tot 8 november).
15. Godvruchtig bezoek van de parochiekerk, op een patroonsfeest of op 2 augustus (Portiuncula-aflaat). De ordinarius kan de dag veranderen. Bij het bezoek is vereist één Onze Vader en de geloofsbelijdenis te bidden.
16. Hernieuwing van de doopbeloften op de Vigilie van Pasen en op de verjaardag van het doopsel.
17. Het gebruik van een godvruchtig voorwerp (kruisje, kroontje, medaille e.a.) door paus of bisschop gewijd, maar alleen op het Hoogfeest van de HH. Petrus en Paulus, als men de geloofsbelijdenis bidt.
18. Het volledig uitlopen van de precies voorgeschreven route van de Stille Omgang te Amsterdam. 

3. Commutatie en dispensatie

De biechtvaders zijn bevoegd voor hen die ze niet kunnen vervullen, zowel het voorgeschreven werk als de vereiste voorwaarden in andere te commuteren. De plaatselijke Ordinarissen kunnen bovendien hun eigen gelovigen op plaatsen, waar dit heel moeilijk voor hen is, dispenseren van de biecht en het ontvangen van de communie. Zij moeten echter berouw hebben over hun zonden en voornemens zijn, zodra mogelijk aan die verplichting te voldoen. 

4. Over de gedeeltelijke aflaten

Bij gedeeltelijke aflaten wordt niet meer gesproken over jaren en dagen. Als maatstaf geldt, dat de Kerk zoveel kwijtschelding van kerkelijke straffen toevoegt als de gelovige reeds verkrijgt overeenkomstig de voortreffelijkheid van het werk en de liefde, waarmede het verricht wordt. Gedeeltelijke aflaten zijn aan veel gebedsoefeningen en schietgebeden verbonden, te veel om te vermelden. Maar iets nieuws in de nieuwe aflatencodex is, dat daar vier algemene concessies van gedeeltelijke aflaten worden gedaan voor verschillende soorten van godvruchtige werken, zonder verdere voorwaarden. De vier concessies zijn de volgende:

1. Een gedeeltelijke aflaat wordt verleend aan elke gelovige die in het vervullen van zijn plichten en in het dragen van de lasten van het leven met nederig vertrouwen zijn geest tot God verheft met toevoeging, al is het ook alleen inwendig, van een of andere godvruchtige aanroeping.
2. Een gedeeltelijke aflaat wordt verleend aan alle gelovigen die door de geest van geloof geleid, zichzelf of hun goederen prijsgeven ten dienste van hun medemensen die in nood verkeren.
3. Een gedeeltelijke aflaat wordt verleend aan elke gelovige die zich in de geest van boetvaardigheid uit vrije wil onthoudt van iets dat geoorloofd en aangenaam is.
4. Een gedeeltelijke aflaat wordt toegekend aan de gelovige die voor anderen op spontane wijze openlijk getuigenis aflegt van zijn geloof in de concrete omstandigheden van zijn dagelijks leven (Deze vierde concessie kwam erbij sinds 1999).

Verder kan elke gelovige die een godvruchtig voorwerp (kruisje, rozenkrans, scapulier, medaille), dat door een Priester gewijd is, in vrome gezindheid gebruikt, een gedeeltelijke aflaat verdienen. 

Eeuwige rust, schenk hun, o Heer, en laat eeuwig licht op hen schijnen. Mogen de zielen van de overleden gelovigen, door de genade van God, rusten in vrede. Amen. 

De maand november is gewijd aan de zielen in het vagevuur, wiens feest wordt gevierd op 2 november. De maand november valt grotendeels nog tijdens het liturgische seizoen dat bekend staat als de gewone tijd, die wordt vertegenwoordigd door de liturgische kleur groen. Het laatste deel van het liturgisch jaar vertegenwoordigt de tijd van onze pelgrimstocht naar de Hemel waarin we hopen op beloning. Daarna begint de Advent en de liturgische kleur wordt paars, wat staat voor een tijd van boetedoening. 

Intentie: De missie van leken in de Kerk: we bidden dat door de deugd van het Doopsel de leken, vooral vrouwen hun rol als steun bij de zielszorg van de Kerk met ijver uitoefenen. Dat ze mee een magneet zijn die mensen aanzet om terug te keren naar God, de Kerk en de Sacramenten. 

Feesten in November

1 ALLERHEILIGEN, OOK HEILIGEN ZONDER FEESTDAG OF WAARVAN DE STERFDAG ONBEKEND IS ZOALS MARIA CRUCIFIXA VAN JEZUS (+1787) – FLORIBERT VAN GENT (+660) 

2 ALLERZIELEN – TOBIAS van Nineve (-5e eeuw) 

3 MARTIN DE PORRES (+1639) – HUBERTUS VAN LUIK (+727) 

4 CAROLUS BORROMEUS, BISSCHOP (+1584) – ISAI (of Jesse) VAN BETHLEHEM (ong -1050) 

5 ODRADA VAN ALEM (8E eeuw) – ZACHARIAS EN ELISABETH VAN JERUZALEM 

6 ALLE GELOOFSVERKONDIGERS IN NEDERLAND (VOOR 1000) 

7 WILLIBRORD VAN UTRECHT (+739) 

8 WILLEHAD VAN BREMEN (+789) – BISSCHOPPEN VAN UTRECHT (739-1054) – JOHANNES DUNS SCOTUS (+1308) 

9 WIJDING VAN DE AARTSBASILIEK VAN ST JAN VAN LATERANEN (324) – ELISABETH DE LA TRINITE (+1906) 

10 LEO I, PAUS (+461) - NOACH, AARTSVADER (ong. -3000) 

11 MARTINUS VAN TOURS (+397) 

12 JOSAFAT KUNCEWYCZ VAN POLOTSK (+1623) - LIEVEN VAN GENT MET BRICTIUS EN KRAIFAILDIS (eind 7e eeuw) – MARIA ICOON BARMHARTIGE MOEDER GODS (1600) 

13 STANISLAS KOSTKA (+1568) - FRANCES XAVIER CABRINI, MAAGD (+1946) 

14 ALBERICUS VAN UTRECHT (+784) 

15 ALBERTUS DE GROTE, BISSCHOP (+1280) 

16 MARGARETA VAN SCHOTLAND (+1093) – GEERTRUIDA DE GROTE (ong. +1302) 

17 ELISABETH VAN HONGARIJE (+1231) 

18 WIJDING VAN DE BASILIEKEN ST PETRUS (1626) EN ST PAULUS (1854) 

19 MECHTHILDIS VAN HACKEBORN (+1299) - OBADJA, PROFEET (- 5de eeuw) 

20 BERNWARD VAN HILDESHEIM (+1022) 

21 PRESENTATIE VAN DE H. MAAGD MARIA 

22 CECILIA VAN ROME MET VALERIANUS EN TIBURTIUS (na 229) – FILEMON, APOSTEL MET APPIA EN ARCHIPPUS (ong. 70) 

23 CLEMENT I, PAUS EN MARTELAAR (+97) – COLUMBANUS VAN LUXEUIL (+615) – MIGUEL PRO (+1927) – TRUDO VAN ST-TRUIDEN (ong. +695) 

24 MARTELAREN VAN VIETNAM (1745-1862) – ALBERTUS VAN LEUVEN (+1192) 

25 CATHARINA VAN ALEXANDRIE (+310) 

26 JAN BERCHMANS (+1621) – LEONARDO VAN PORTO MAURIZIO (+1751) 

27 ACHARIUS VAN DOORNIK (ong. +640) – CLOVIS I VAN GALLIE (+511) – MARIA VAN DE WONDERDADIG MEDAILLE (1830) - MARIA ICOON VAN HET TEKEN (1169) 

28 CATHARINE LABOURE (+1876) 

29 RADBOUD VAN UTRECHT (+917) 

30 ANDREAS, APOSTEL 

Hoogtepunten in november:  

Hoogfeest van Christus Koning: Het hoogfeest Christus, Koning van het heelal wordt gevierd op de laatste zondag van het kerkelijk jaar. Het viert de universele heerschappij van Jezus, het geïncarneerde Woord van God. Christus Koning is de plechtige afsluiting van het kerkelijk jaar in de Romeinse Ritus van de Katholieke Kerk. De officiële Latijnse naam voor dit hoogfeest luidt: Dominus Noster Iesus Christus Universorum Rex.

Het werd ingesteld door paus Pius XI in 1925 bij het zestiende eeuwfeest van het Concilie van Nicea. De encycliek die hij daartoe schreef was Quas Primas. Op genoemd Concilie werd plechtig uitgesproken dat Jezus de Zoon van God is en "één in wezen met de Vader": Deum de Deo, Lumen de Lumine, Deum verum de Deo vero ('God uit God, Licht uit Licht, ware God uit de ware God') uit het Credo. 

Vóór het Tweede Vaticaans Concilie vond Christus Koning plaats op de laatste zondag van oktober. Bij die viering hoorde ook de plechtige toewijding van de gehele mensheid aan het Goddelijk Hart. Op heden vindt het plaats op de vijfde zondag vóór Kerstmis.

De liturgie van 'Christus, Koning van het heelal' benadrukt de rol van Jezus als Heerser van de Schepping in het nieuwe heilsbestel, in de Bijbel aangeduid als Rijk Gods. Door zijn Dood en Verrijzenis is er een eind gekomen aan de oude orde, waarin de mens onderworpen was aan de macht van de dood. Al wie in Christus gelooft zal worden verheven tot een schepsel dat de eeuwige heerlijkheid zal mogen genieten.

Paus Benedictus XVI drukte het wezen van Christus' Koningschap als volgt uit. "Het Koninkrijk van Christus volgt de criteria van deze wereld niet. Zijn maatstaf is de liefde, de toewijding, de inzet voor de behoeftigen naar lichaam en ziel. Als we in het Onze Vader bidden dat Zijn Rijk kome, dan vereist dat van ons dat we de bereidheid hebben de wil van onze Koning in ons eigen leven om te zetten. De Heer zal ons laten zien waarmee we onze medemensen kunnen helpen¡ - Feest van Christus Koning, 23/11/2008 (uit:kro-ncrv) 

Einde van het Kerkelijk jaar 

Als we aan het einde van het kerkelijk jaar komen, wordt ons gevraagd om de eindtijd in overweging te nemen, zowel die van onszelf als die van de wereld. Het hoogtepunt van het liturgisch jaar is het feest van Christus Koning. "Dit feest bevestigt het hoogste gezag van Christus over mensen en hun instellingen. Daarna breekt de Advent aan met het perspectief van de Komst van de Heer in heerlijkheid." - A.G. Mortimort 

Symbolen 

Allerheiligen

De Kroon verwijst naar heiligheid, de rollen met het opschrift Sanctus zinspelen op het gezang van de verlosten: Heilig, Heilig, Heilig. De linkerhelft van het schild geeft de helderheid van het Hemelse leven weer in tegenstelling tot de zwarte rechterhelft en de beproevingen van het aardse leven.

H. Andreas

De Patroon van Rusland, Schotland en het Oecumenisch Patriarchaat. Volgens de overlevering werd de H. Andreas gekruisigd op een X-vormig kruis. Het is het teken op de Schotse vlag, bekend als de Saltire. 

Opdracht van Jezus in de tempel

Dit embleem, een hart met vleugels en doorboord door een zwaard doet denken aan de Moeder van Smarten en is een verwijzing naar de woorden van Simeon: Een zwaard zal uw hart doorboren. 

H. Catharina van Alexandrië

Patrones van kuisheid en studie. Het wiel met spijkers verwijst naar de wielen met spijkers die in de legende worden genoemd om haar erop te bevestigen en te breken. Maar door Goddelijke tussenkomst werden de wielen vernietigd. 

H. Cecilia

De enige duidelijke reden waarom ze bekend staat als Patrones van muziek, is dat de H. Cecilia bedreven zou zijn geweest in het zingen van Goddelijk lof, vaak vergezeld van een instrument.

Maria, Moeder Gods, vol van genade, kom en help de arme Zielen door Uw krachtige tussenkomst!  

12 stappen om het Vagevuur te vermijden

1. In elk gebed, elke Mis die je hoort, elke Communie die je ontvangt, elk goed werk dat je verricht, smeek God om je een Heilige en gelukkige dood te schenken en geen Vagevuur. God zal een gebed met zoveel vertrouwen en volharding verhoren. 

2. Doe altijd Gods Wil. Je eigen wil doen leidt tot ongeluk, God weet wat het beste voor je is.  Bid in het Onze Vader daarom vurig: Uw Wil geschiede. 

3. Accepteer al het lijden, verdriet, pijn en teleurstellingen van het leven, of ze nu groot of klein zijn, een slechte gezondheid, verlies van goederen, de dood van je geliefden, hitte of kou, regen of zonneschijn als afkomstig van God. Verdraag het sereen en geduldig uit liefde voor Hem en als boetedoening voor je zonden. Natuurlijk kan men al zijn inspanningen gebruiken om problemen en pijn af te weren, maar als men het niet kan vermijden, verdraag het dan geduldig. Ongeduld en opstandigheid maken het lijden veel groter en moeilijker te dragen. 

4. De grootste daad in het leven van Christus was Zijn Lijden. Zoals Hij een Lijdensweg had, zo heeft ieder van ons een Lijdensweg. Onze Lijdensweg bestaat uit dagelijkse plichten doen, werken, teleurstellingen, ontberingen, tegenslag, pijn, verdriet aanvaarden en het verenigen met het Lijden van Christus als offer. We krijgen meer verdiensten door een beetje pijn dan door jaren van plezier. 

5. Vergeef alle verwondingen en overtredingen, want zoals wij anderen vergeven, vergeeft God ons. Ga naar het Sacrament van de Biecht. Dit Sacrament doet meer dan ons 'slechts' van onze zonden verlossen; het geeft ons een geweldige toename van Heiligmakende genade. Het wint voor ons een hogere plaats in de Hemel, met een grotere vereniging met God. Elke keer dat we gaan biechten, worden we behoed voor vele gevaren en tegenslagen die ons anders zouden zijn overkomen. Een goede biecht helpt ons om de inspiraties van de Heilige Geest te horen, en om het advies van onze Beschermengelen te horen en op te volgen. 

6. Vermijd doodzonden, opzettelijke dagelijkse zonden en breek met slechte gewoonten. Dan zal het relatief gemakkelijk zijn om aan Gods gerechtigheid te voldoen voor de zonden van zwakheid. Vermijd vooral zonden tegen naastenliefde en kuisheid, in gedachte, woord en daad want deze zonden zijn de reden waarom vele zielen lange tijd in het Vagevuur worden vastgehouden. 

7. Het zit hem niet in het doen van grootse daden, maar veel kleine dingen, daden van vriendelijkheid en liefdadigheid, geef de aalmoezen die je kunt, mopper niet als dingen niet naar wens zijn, klaag niet over anderen, weiger nooit om anderen te helpen als het mogelijk is. Dergelijke daden zijn een prachtige boetedoening. 

8. Doe alles wat in je macht ligt om de Heilige Zielen in het Vagevuur te helpen. Bid voortdurend voor hen, zorg dat anderen dat ook doen. De Heilige Zielen zullen je royaal terugbetalen. 

9. Er is geen krachtiger manier om van God een Heilige en gelukkige dood te verkrijgen dan door wekelijkse Biecht, dagelijkse H. Mis en Communie. Laat H. Missen opdragen voor overledenen om hun tijd in het Vagevuur te verkorten. 

10. Een bezoek aan het Heilig Sacrament tijdens de H. Aanbidding – ​​al is het maar een kwartiertje – is een gemakkelijke manier om dezelfde genade te verkrijgen. Kniel in aanwezigheid van Jezus met de ogen gericht op het Tabernakel of Monstrans, in de zekerheid dat Hij naar je kijkt, en herhaal dan schietgebedjes zoals deze: Mijn Jezus, Barmhartigheid. Mijn Jezus, heb medelijden met mij, zondaar. Mijn Jezus, ik hou van U. Mijn Jezus, geef mij een gelukkige dood. 

11. Draag het bruine scapulier van OLVrouw van de berg Karmel, opgelegd door een Priester. "Wie sterft, gekleed in dit scapulier, zal het eeuwige vuur niet ondergaan." Dit is de belofte van de H. Maagd Maria, gedaan op 16 juli 1251 aan de H. Simon Stock. Het Sabbatijns voorrecht is de belofte van Maria om spoedig na de dood al diegenen uit het Vagevuur te bevrijden die: 1) het bruine scapulier dragen 2) de kuisheid in acht nemen in overeenstemming met hun levensstaat en 3) elke dag het kleine Officie van de Heilige Maagd Maria bidden. Maria's Moederschap is niet beperkt tot Katholieken. Het wordt uitgebreid tot alle mensen. Er zijn vele wonderen van bekering verricht ten gunste van niet-Katholieken die de devotie van het scapulier hebben beoefend. 

12. Gebruik wijwater. Wijwater is een sacramentalie dat dagelijkse zonden vergeeft. Vanwege de zegen die eraan verbonden is, moedigt de Kerk het gebruik ervan op haar kinderen sterk aan, vooral wanneer er gevaar dreigt, zoals brand, stormen, ziekte en andere calamiteiten. Elk Katholiek huis zou een voorraad wijwater moeten hebben. Hou je ziel zuiver in Gods ogen door zorgvuldig het Kruisteken te maken terwijl je zegt: Was al mijn zonden en de zonden van de arme Zielen in het Vagevuur weg, O Heer, door dit wijwater en door Uw Kostbaar Bloed.