Het antwoord is veel te simpel. Allereerst weten we als Christenen dat deze historische oorlog wordt gevoerd door Satan, de vijand van de mensheid. Achter de werkers van ongerechtigheid staat altijd en alleen hij, een moordenaar vanaf het begin. Het maakt niet uit of de medewerkers van dit plan farmaceutische bedrijven zijn of de grote banken, filantropische organisaties of maçonnieke sekten, politieke facties of corrupte media: ze werken allen, bewust of onbewust, mee aan het werk van de duivel.

Zonde, ziekte en dood zijn onmiskenbare kenmerken van zijn werk. Zonde, ziekte en dood – niet als een kwaad dat genezen moet worden, maar als een boosaardig antwoord, als de enige vermeende remedie om leven en de materiële en geestelijke gezondheid van de mens te brengen. Inderdaad, als normaal voor degenen die niet langer leven in de economie van de Verlossing, maar in de slavernij van Satan die de gevolgen van de erfzonde onomkeerbaar willen maken en het Offer van Christus ondoeltreffend. Tot het punt dat gezonde mensen beschouwd worden als potentieel zieke mensen, als pestverspreiders, als verspreiders van de dood; en vice versa, de gevaccineerden – die besmettelijk zijn – de enige mensen zijn die verondersteld worden gezond te zijn. In zoverre dat de geestelijkheid zelf de gezondheid van het lichaam boven de plicht van het toedienen van de Sacramenten en het vieren van de H. Mis durft te stellen: de verachtelijke lafheid van veel Priesters en Bisschoppen, tijdens de recente lockdowns, heeft een troosteloos beeld van verlegenheid aan het licht gebracht, inderdaad van verraad, en van een gebrek aan geloof onder de leden van de geestelijkheid, waaruit de omvang blijkt van de schade veroorzaakt door de conciliaire revolutie.

Omdat dit de absurditeit is van wat we anderhalf jaar geleden hebben zien gebeuren: de reactie op een seizoensgriep die bestond uit het verbod op effectieve behandelingen en het opleggen van experimentele therapieën met nieuwe gentechnologieën, hoewel ze de gevolgen van het virus, genetische modificaties en bijwerkingen veroorzaken, hartaanvallen en myocarditis, sterfgevallen van mensen die verder gezond zijn of die kunnen herstellen met de beschikbare behandelingen. En hieraan het gebruik van een genenserum toegevoegd, dat als een hels ritueel, gemaakt wordt met geaborteerde foetussen, alsof het de menselijke offers van de heidenen wil vernieuwen met er een draai aan te geven dat het met gezondheid te maken heeft, en de komende Nieuwe Orde gunstig zal stemmen met het leven van onschuldigen. Terwijl het Christelijke doopsel de ziel van zonde reinigt en ons zonen van God maakt in zijn Sacramentele karakter, markeert de satanische doop degenen die het ontvangen met het merkteken van het beest.

Hoe Katholieken het vaccin als een soort satanische doop zonder gewetensbezwaren kunnen ondergaan, blijft een vraag waarop een antwoord moet worden gegeven. Wat zeker is, is dat decennia van systematische annulering van Geloof en Moraal in de gelovigen, in naam van een dialoog met de wereld en met moderniteit, ervoor hebben gezorgd dat zielen alle bovennatuurlijke referenties hebben verloren, waardoor ze zijn afgestompt door een vormloze sentimentaliteit die niets Katholieks heeft. De ontzieling van zielen vond plaats op het moment waarop de Christelijke certamen [strijd] tegen de wereld, het vlees en de duivel werd vervormd tot een ongepaste terugtocht, ja zelfs tot een laffe desertie. Wat eens soldaten van Christus waren, werden velen nu ontmande hovelingen van de tegenstander.

Vraag 11: Excellentie, u heeft ons opnieuw geschokt met uw polariserende taal en uw duistere toon met betrekking tot de verschrikkelijke gevaren die waarmee we vandaag worden geconfronteerd, verwijzend naar ontzieling, verwijzend naar vergiftiging met medische middelen. Laten we het gesprek een beetje verschuiven om nader te kijken naar uw gebied van ware expertise, namelijk het leven van de Kerk. U was een leidende Vaticaanse functionaris. U stond dicht bij Paus Paulus VI, bij Johannes Paulus II, bij Paus Benedictus en ook bij Paus Franciscus. Wat denkt U dat er is gebeurd met de Kerk die de Kerk vandaag in zo'n zwakke positie heeft geplaatst ten opzichte van haar traditie en ten opzichte van de seculiere wereld in het algemeen?

De rook van Satan kwam meer dan zestig jaar geleden met het Concilie de Kerk binnen, en ik zou zelfs zeggen dat het eerder was: de revolutie van het Tweede Vaticaans Concilie was mogelijk omdat ze decennialang tot in de kleinste details werd voorbereid en georganiseerd door verraders die waren geïnfiltreerd in de Romeinse Curie, Bisdommen, Universiteiten, Seminaries, Religieuze ordes. Een infiltratiewerk waar de hoogste niveaus van de Kerk inert en onvoorbereid voor waren, bedwelmd door de wind van nieuwigheid, ontoereikend in het licht van de uitdagingen van de moderne samenleving, lijdend aan een gevoel van minderwaardigheid dat hen heeft doen geloven dat ze achterhaald was en uit de mode. En we moeten erkennen dat dit zijn hoofdoorzaak vindt in het ontbreken van een bovennatuurlijke visie, in het verwaarlozen van het leven van de Genade ten behoeve van een verspild activisme, van een apostolaat dat steriel is juist omdat het niet wordt gevoed door gebed en naastenliefde, wat de Liefde van God is.

Hetzelfde gebeurt tegenwoordig, in confrontatie met een pseudo-canonieke overheersing waarmee onwettige beperkingen worden opgelegd aan een ritus die, al was het alleen al gezien de oudheid ervan, op zichzelf vrijgesteld is van elke mogelijkheid tot afschaffing.

Het probleem van de conciliaire kerk – die, zoals ik al verschillende keren heb gezegd, boven de kerk van Christus wordt geplaatst net zoals de maan de zon bedekt tijdens een zonsverduistering. Ze heeft in het reine willen komen met de wereld, terwijl het Evangelie ons leert dat het is ons lot is om door de wereld gehaat en vervolgd te worden: Wanneer de wereld je haat, bedenk dan dat ze Mij eerder haatte dan jullie. (Johannes 15:18). Ze hebben Mij vervolgd, dus zullen ze ook jullie vervolgen. (Johannes 15:20). Een leerling staat niet boven zijn leermeester en een dienaar niet boven zijn heer. (Matteüs 10:24).

De conciliaire Hiërarchie is bezweken voor de verleiding om de gemakkelijke weg van de dialoog te kiezen, in plaats van moedig de weg van het Kruis te bewandelen, en dit heeft haar ertoe gebracht de verkondiging van het Evangelie af te zweren, het te vervalsen en aan te passen aan de geest van de wereld . Laten we niet vergeten dat Satan door Onze Heer de “heerser van deze wereld” wordt genoemd (Johannes 12:31 en 16:11).

En toch, geconfronteerd met het enorme falen van deze zogenaamde “conciliaire lente”, dringt men met tetragonale koppigheid aan op een pad dat suïcidaal is gebleken. Als het Tweede Vaticaans Concilie op zijn minst het aantal gelovigen had vergroot, zou men de methode ervan kunnen bekritiseren, maar op zijn minst het numerieke, zo niet kwalitatieve voordeel ervan erkennen. In plaats daarvan heeft de zogenaamde "opening" van het Concilie geen enkele afgescheiden broeder bekeerd, waardoor een exorbitant aantal gelovigen in de steek werd gelaten. Degenen die vandaag in de Kerk blijven, hebben een kennis van het Geloof die bijna altijd vol leemten, onvolledig en onjuist is; hun geestelijk leven is arm, zo niet geheel afwezig; en de staat van Genade wordt vernietigd en verwaarloosd.

Ik vraag mij af: Waar is dit klinkende succes van het Tweede Vaticaans Concilie, op basis waarvan moeten we doorgaan op de ingeslagen weg, nadat we de koninklijke weg hebben verlaten die de Pausen van Rome tot aan Pius XII volgden? Zelfs een menselijke evaluatie zou voldoende zijn om het falen van de conciliaire ideologie te begrijpen en de noodzaak om de gemaakte fout te herstellen.

En we moeten ons afvragen - misschien genadeloos, maar toch eerlijk en realistisch - of de vermeende vernieuwing niet meer was dan een voorwendsel, waarachter de lucide en kwaadaardige bedoeling schuilging om de Kerk van Christus te vernietigen en te vervangen door een vervalsing: een intentie die zeker niet wordt begrepen of gedeeld wordt door de meerderheid van de Bisschoppen, maar die duidelijk naar voren komt in de actie van een paar georganiseerde en efficiënte verraders. Het is geen toeval dat ze spreken over de oude religie en de oude Mis, in tegenstelling tot de nieuwe conciliaire religie en de nieuwe hervormde Mis.

Die voor, die ze bewust hebben gegraven met het Concilie als ploegschaar, blijkt vandaag echt te zijn, als een onderscheid dat wat Katholiek is scheidt van wat niet langer Katholiek is, wie Katholiek is van wie het niet langer wil zijn.

Vraag 12: Excellentie, u hebt nu voor ons een proces beschreven van 60 jaar, zoals u zegt, waarin de Kerk een vorm van verval heeft ondergaan. U hebt het verval op moreel vlak aan de kaak gesteld, het misbruik van kinderen. Wat u nu aan de kaak stelt, is verval op het leerstellige vlak. U zegt dat er de afgelopen 60 jaar een soort afwijking is geweest van de traditionele Christelijke leer. Kunt u nog nader en gedetailleerder uitleggen hoe u denkt dat dit is gebeurd en wat er aan gedaan kan worden?

Excellentie, wat u ons zojuist nogmaals in zeer scherpe bewoordingen hebt verteld, is dat er iets in de Kerk is gebeurd om haar te moderniseren en haar van haar tradities te laten afwijken en u denkt dat dit een zeer verschrikkelijke en gevaarlijke zaak is. De Katholieke Kerk hield een concilie, een oecumenisch concilie, in de jaren 1960, 1962-1965, vier jaar. Na het concilie zei de Kerk dat we nu grote stappen hebben gezet in de richting van de modernisering van de Kerk, waardoor de Kerk aantrekkelijker wordt voor de moderne mens. Maar u gelooft dat dit op de een of andere manier de fundamentele fout is van deze periode in de geschiedenis. Vertel ons publiek alstublieft wat er volgens u is gebeurd op het concilie en waarom denkt u dat het zo'n fout van de Kerk was om dat pad te nemen en waarom wordt het niet door anderen maar alleen door u aan de kaak gesteld?

Het probleem van de conciliaire Kerk is dat ze zich de revolutionaire eisen eigen heeft gemaakt, het Koningschap van Christus heeft ontkend en - althans in woorden - de soevereiniteit heeft overgedragen aan het volk, aan degenen die de klerikale elite ervan heeft overtuigd dat ze kunnen kiezen welke waarheden ze willen verwerpen en welke nieuwe dogma’s uit te vinden. En ik wijs erop dat, precies zoals gebeurde in openbare aangelegenheden, ook in de Kerkelijke sfeer de macht werd toegeëigend door nieuwe entiteiten met doeleinden die in strijd zijn met die, voor wie het gezag is ingesteld; en altijd de mensen beschouwend als een massa om te manipuleren en te onderwerpen. De modaliteiten waarmee de liturgische hervorming werd opgelegd, zijn niet anders dan die waarmee de groene pas ons vandaag wordt opgelegd: altijd voor onze bestwil, altijd omdat er mensen zijn die voor ons beslissen en ons altijd leugens vertellen om hun ware bedoelingen te verbergen.

Als hun ware doel het welzijn van de zielen was, zouden ze zich vanaf het begin moeten bekeren en met afschuw hebben gekeken naar de ramp die heeft plaatsgevonden. Maar als het doel echt rampspoed is, begrijpt men de haat en afkeer van alles wat het probeert te beperken en de schade te herstellen. In dit licht ziet men de duivelse volharding. En dit geldt zowel voor de koppigheid over het Concilie, als voor de koppigheid over de pandemische farce.

Vraag 13: Excellentie, u hebt ons nu een soort revisionistisch beeld gegeven van de laatste 60 jaar Katholieke geschiedenis. Maar nu zou ik de horizon hier een eeuw of langer willen verleggen. Wat we graag willen begrijpen, is uw mening over waar dit vandaan komt. En ik weet, zoals we bij andere gelegenheden over hebben gesproken, dat u een precieze theorie hebt en dat het te maken heeft met de Verlichting, het verval van het ancien regime, het oude regime in Europa dat leefde met de Kerk, de komst van de Franse Revolutie, en alle veranderingen die in de 19e eeuw, het begin van de 20e eeuw in aanloop naar het Concilie teweegbrachten. Dat is als het ware uw achtergrondverhaal over hoe de Kerk modernistisch en in zekere zin postchristelijk werd na het Tweede Vaticaans Concilie. Maar wat gebeurde er daarvoor? Kunt u uw kijk op de Verlichting en de periode na de Franse Revolutie uitleggen?

Excellentie, vele, vele mensen geloven dat de Verlichting heeft geleid tot een grote opening van de menselijke geest. Ze vinden dat het een geweldige vooruitgang in de menselijke geschiedenis was. Slechts enkelen hebben kritiek op die periode en baseren die op religieuze basis, zoals u. Maar kunt u ons door uw begrip leiden van wat er in de Verlichting gebeurde, waardoor u het als een verduistering beschouwt? Welke krachten speelden een rol? U hebt bij andere gelegenheden met mij gesproken over de groep Vrijmetselarij en over hun interesse om enkele van deze veranderingen tot stand te brengen. Kunt u dit bespreken?

Vrijmetselarij is het mystieke lichaam van Satan, omdat Satan de entiteit is die ze aanbidt op het hoogste niveau van inwijding. De “verlichting” die het aan zijn leden promoot, bestaat erin hen te onderwerpen aan de cultische verering van een Grote Architect, die zijn helse trekken alleen laat zien wanneer men niet meer in staat is om terug te keren. De Verlichting was, net als andere filosofische bewegingen, het culturele en ideologische instrument waarmee de Vrijmetselarij de Europese elites corrumpeerde en de massa's mobiliseerde om in opstand te komen tegen het gezag van de vorsten en ook tegen het gezag van de Pausen van Rome. De talrijke encyclieken die de beruchte sekte veroordelen, tonen de wijsheid van de Kerk en de helderheid van het oordeel van de Pausen aan, net zoals ze de infiltraties en medeplichtigheid van de conciliaire Hiërarchie openbaren.

Vraag 14: Maar sommigen zeggen dat de Verlichting ook werd beïnvloed door bepaalde Oosterse filosofieën die het Westen begonnen te bereiken. Kunt u hier commentaar op geven?

De neo-heidense filosofieën en stromingen van het Oosterse spiritualisme hebben in onze samenleving een positieve evaluatie van concepten geïnsinueerd die hun oorsprong vonden in een Gnostische en Maçonnieke matrix. Dit is geen toeval: veel van deze bewegingen zijn niets anders dan de religieuze afleiding van de filosofische principes van de Verlichting, van relativisme, van subjectivisme, van liberalisme en alle moderne dwalingen. Zo vindt de verlichting van Boeddha – die bestaat uit een soort bewustzijn van de eigen vergoddelijking of van de versmelting van zichzelf in een pantheïstisch geheel – haar overeenstemming in de godslasterlijke Universele Verklaring van de Rechten van de Mens en de Burger, die het centrum van de wereld wordt na Jezus Christus te hebben verdreven.

Ware religie verdedigt de individualiteit van elke persoon in zijn intieme relatie met zijn Schepper, Heer en Verlosser en in zijn relaties met zijn medemensen. In de nieuwe antropocentrische opvatting daarentegen wordt het individu vernietigd tot een onduidelijke massa waarin de staat heer en meester is over zijn burgers, en dit heeft de basis gelegd voor Socialisme, Communisme, Nazisme en het hedendaagse transhumanistische globalisme. Het zal niet ontgaan zijn dat de antropocentrische en gemeenschapsgerichte benadering dan ook het onderscheidende kenmerk is van de Nieuwe Wereldorde, in schril contrast met de theocentrische visie van de Traditionele Mis.

Ik zou eraan willen herinneren dat het Boeddhisme, in het bijzonder het Boeddhisme van Soka Gakkai International, een soort Oosterse versie is van het conciliaire oecumenische denken, en het is niet verwonderlijk dat zijn voorzitter, Daisaku Ikeda, precies samenwerkte met Aurelio Peccei en de Club di Roma door de beweging een religieuze stempel te geven die haar aanhangers voorbereidde op maçonnieke en globalistische principes, doordrenkt van ecologisch pantheïsme en pacifisme, die de Bergogliaanse-kerk vandaag als haar eigen heeft aangenomen. Alle principes die door Soka Gakkai worden beleden, vallen samen met de principes van globalisme en de Nieuwe Wereldorde, en leunen zwaar op hetzelfde lexicon. Het is ook interessant om op te merken dat Soka Gakkai een "ketterij" van het traditionele Boeddhisme vertegenwoordigt, op precies dezelfde manier als de conciliaire religie ketters is met betrekking tot het Rooms-Katholicisme of het zionisme met betrekking tot het Orthodoxe Jodendom. Wanneer het project van de Universele Religie werkelijkheid wordt, zullen de gelovigen van de religies die de maçonnieke en globalistische visie niet aanvaarden, worden uitgesloten. Maar nu al zien we een echte afroming van de top, om zo te zeggen, tussen progressieven en fundamentalisten.

Soka Gakkai (Sōka Gakkai, met SoKa: waarde creëren en Gakkai: vereniging) is een Japanse organisatie, die met haar overkoepelende organisatie Soka Gakkai International (SGI) inmiddels rond de 12 miljoen leden heeft in 192 verschillende landen en gebieden. De Soka Gakkai Internationaal is een wereldwijde beweging van mensen die op basis van het boeddhisme van Nichiren Daishonin, iedereen aanmoedigen het beste uit zichzelf te halen. SGI-leden geloven dat werkelijk geluk een diepe vreugde is die je ervaart als je in staat bent om onder alle omstandigheden waarde te creëren en nooit op te geven. In feite wordt de dagelijkse uitdagingen als middel gebruikt om het innerlijk leven te ontwikkelen en te verdiepen. Echt geluk wordt gezien als het resultaat van inzet om het allerbeste uit de mens te halen, namelijk wijsheid, compassie, moed en vitaliteit.

De SGI vindt: dat de mensheid nooit eerder in de geschiedenis in zo sterke mate getuige is geweest van de uitersten van oorlog en vrede, discriminatie en gelijkheid, armoede en overvloed als in de 20e eeuw; dat de ontwikkeling van een in toenemende mate geperfectioneerde militaire technologie, zoals die van kernwapens, de overleving van de menselijke soort zelf bedreigt; dat het bestaan van gewelddadige etnische en religieuze discriminatie een eindeloze opeenvolging van conflicten veroorzaakt; dat het egoïsme en de ongebreidelde hebzucht van de mensheid wereldwijd problemen veroorzaken, zoals de aantasting van het milieu en het ontstaan van een grotere economische kloof tussen ontwikkelde en onderontwikkelde gebieden, met ernstige gevolgen voor de gezamenlijke toekomst van de mensheid.

De leden van SGI geloven dat het Nichiren-boeddhisme mensen in staat stelt hun inherente wijsheid te ontwikkelen; dat het de creativiteit van de menselijke geest voedt, zodat zij de problemen en crises waarmee de mensheid op dit moment geconfronteerd wordt, te boven kunnen komen en een vreedzame en welvarende samenleving kunnen creëren.

De vertegenwoordigende organisaties en leden van de SGI, zijn vastbesloten de banier van wereldburgerschap, tolerantie en respect voor de mensenrechten, gebaseerd op de humanistische geest van het boeddhisme, hoog te houden en gaan de uitdaging aan om de mondiale vraagstukken waar de mensheid mee geconfronteerd wordt, op te lossen door middel van de dialoog en praktische inspanningen, vanuit een standvastige toewijding aan geweldloosheid.