Je kunt je niet voorstellen wat een onaangename geur verbrand vlees heeft. En hoe meer ik die ringen bewoog, hoe meer het stonk. Ik voelde dat ik gek zou worden van de pijn, maar ik hield vol en zei tegen mezelf: Nee! Nee en nee! Ik moet erin slagen. Niets kan me verslaan, en dit vlees zal niet opzwellen! Ik doe deze ringen vanaf hier af, koste wat het kost, ik ga er niet mee dood. Als het me uiteindelijk lukt om ze uit te doen, herinner ik me ineens: Oh nee!!! Ik sta op het punt te sterven, en deze verpleegsters zullen mijn ringen stelen! Ondertussen arriveert mijn schoonbroer.

Ik, heel blij: "Hou mijn ringen bij!!!" Ik gaf ze hem, hij is arts. En het kon niet anders: want anders zou hij ze niet hebben aangeraakt, maar zou hij ze hebben weggegooid! In feite waren ze verbrand, en hingen er stukjes vlees aan. Hij zei dat hij ze zou overhandigen aan Fernando, mijn man, en ik voegde eraan toe: Zeg tegen mijn zussen dat ze mijn kinderen moeten meenemen, want, mijn arme kinderen, zullen zonder mama zijn. Sterker nog, ik ga het niet redden! Het ergste was dat ik geen voordeel haalde uit de momenten die Jezus mij aanbood om Hem om genade en vergeving te vragen.

Maar hoe kon ik om vergeving vragen, als ik dacht dat ik geen zonden had?! Ik geloofde dat ik een Heilige was! Wanneer we van onszelf denken dat we ´Heilig¡ zijn, dan veroordelen we onszelf!

Toen ik de ringen had afgedaan en ze aan mijn schoonbroer had toevertrouwd, zodat hij ze aan mijn man zou kunnen overhandigen, zei ik opgelucht tegen mezelf: Eindelijk, nu kan ik sterven!, en de laatste gedachte was: Helaas, met welk geld zullen ze me begraven, aangezien mijn bankrekening in het rood staat? God, onze Verlosser, houdt van ieder van ons, ongeacht of we goed of slecht zijn; en met zoÿn enorm Liefde, dat Hij zelfs tot het laatste moment tot ons komt met zoveel tederheid. Hij omhelst ons met al Zijn Liefde.

Jezus wil ons redden, maar als we Hem niet verwelkomen, als we Hem niet om vergeving en genade vragen, onze zonden erkennen, laat Hij ons vrij de weg te volgen die we hebben gekozen. Als ons leven een leven zonder God was, dan zouden we Hem op dat moment hoogstwaarschijnlijk weigeren en zal Hij onze wil respecteren. Hij verplicht ons niet om Hem te aanvaarden. En zo sloot mijn Boek des Levens zich.

De terugkeer

Maar toen het Boek des Levens werd gesloten, kun je je niet voorstellen hoe ik me voelde: ik werd echt geterroriseerd. Ik zag mezelf met het hoofd naar beneden en het voelde alsof ik in een afgrond viel. Dan werd dat ding geopend dat op een put lijkt en ik viel erin. Vol verschrikking en afschuw begon ik tot alle Heiligen te roepen om mij te redden. Je kunt niet geloven hoeveel Heiligen ik opnoemde: H. Ambrosius, H. Isidorus, H. Augustinus, enz. Geloof mij, ik wist niet dat ik nog zoveel Heiligen kende, zo een slechte Christen, als ik was geweest!

Maar toen ik de Heiligen had genoemd, bleef ik stil achter… Ik voelde een immense leegte, een pijn en een enorme schaamte, en ik besefte dat niemand mij kon helpen! En ik dacht: En al de mensen op aarde die dachten dat ik een Heilige was… Die hoopten dat ik zou sterven, opdat ze mij om genade konden vragen. Waar ga ik nu heen?

Ik sloeg mijn ogen op en ontmoette die van mijn moeder. Ik voelde zoveel verdriet, een diep verdriet, omdat ze zo graag had gewild mij in de handen van God te dragen. Met grote verwarring en lijden riep ik haar toe: Mama, wat jammer! Ik heb mezelf veroordeeld! Waar ik zal gaan, zal ik je nooit meer zien!

Maar op dat moment schenkt Jezus haar een heel mooie genade: mijn moeder was bewegingsloos, en God staat haar toe om haar vingers te bewegen, en naar boven te wijzen en me uit te nodigen om naar boven te kijken: ik kijk, en zie, ik kom uit mezelf, weg van mijn ogen die bedekt waren met korsten. Het was vreselijk pijnlijk. Het was geestelijke blindheid die wegging, en op dat moment zag ik haar: een prachtig moment.

Op een dag zei een van mijn patiënten tegen mij: Dokter, ik voel heel, heel veel pijn, veel verdriet voor u. Omdat u een zodanige materialist bent. Maar op een dag dat u zich misschien in een of andere kwelling bevindt, of in een gevaarlijke situatie, wat het ook mag zijn, vraag Jezus Christus dat Hij u mag genezen met Zijn Bloed, en dat u Hem om vergeving mag vragen: want Hij zal je nooit, nooit in de steek laten, omdat Hij de prijs voor jou met Zijn Bloed heeft betaald!

En daarom begon ik, met grote schaamte en immens verdriet uit te roepen: Heer! Jezus Christus, heb medelijden met mij! Vergeef me, Heer, vergeef me! Geef me een tweede kans!

Het was het mooiste moment, het mooiste! Ik heb geen woorden om het te beschrijven. Jezus bukte en trok mij uit die put! Hij tilde me op en bracht me naar een vlakke plek, en hij zei met veel Liefde tegen me: Ja, je zal terugkeren, en je zal een tweede kans krijgen… Niet vanwege het gebed van je familie, want het is normaal dat ze huilen en schreeuwen om jou, maar vanwege de tussenkomst van alle mensen die niet met je vlees en bloed verwant zijn, die met zoveel Liefde voor jou hebben gehuild, gebeden en hun eigen hart hebben opgeheven.

Ik zag de grote kracht van het gebed van voorspraak, broeders en zusters! Weet je hoe je altijd in de tegenwoordigheid van de Heer kunt zijn? Bid elke dag voor je kinderen, maar bid ook voor de kinderen van de mensen van de hele wereld! Bid voor de anderen! Zo ben je elke dag in de tegenwoordigheid van God.

Ik zag hoe duizenden en duizenden kleine lichtvlammetjes opstegen voor de tegenwoordigheid van de Heer; het waren kleine witte vlammen, ontzagwekkend, vol Liefde. Het was zo mooi! Het waren gebeden van zoveel, zoveel mensen, die voor mij baden, die ontroerd waren nadat ze op tv en in de kranten hadden gezien wat er met mij was gebeurd, en dat ze huilden en H. Missen lieten opdragen. Het grootste geschenk dat je iemand kunt aanbieden, is de H. Mis. Niets is zo doeltreffend om iemand te helpen, dan een H. Mis. Het is ook wat God het meest waardeert: Zijn kinderen zien ten beste spreken voor hun naasten, om hun eigen broeders en zusters te helpen. De H. Mis is niet het werk van mensen, maar van God.

Maar tussen die kleine lichtjes was er een enorm, heel mooi licht; een licht dat veel groter was dan alle andere. Weet je, broeders en zusters, waarom ik hier nu ben? Waarom ik terugkwam? Omdat er in mijn land een Heilige bestaat. Ik keek met nieuwsgierigheid, om te weten wie die persoon zou kunnen zijn die zoveel van mij hield, en de Heer zei mij: Die man die je daar ziet, is iemand die veel van je houdt, en hij kent je niet eens. Hij liet me zien dat het te maken had met een arme boer, die in de bergen woonde, in de Sierra Nevada van St.-Martha. Deze man was erg arm; hij had niets te eten. Zijn hele oogst was verbrand, zelfs de kippen die hij had, waren gestolen door mannen van de "guerrillaoorlog". Deze laatsten wilden zelfs zijn oudste zoon meenemen om voor hen te strijden.

Deze boer ging helemaal naar beneden, naar het dorp om naar de H. Mis te gaan. De Heer liet me de woorden horen waarmee hij bad: Heer, ik hou van U! Bedankt voor de gezondheid, bedankt voor mijn kinderen! Bedankt voor alles wat U me geeft! Wees geprezen! Glorie aan U!

Zijn gebed was slechts lofprijzing en dankzegging aan God! De Heer liet me zien hoe hij in zijn portemonnee een biljet van 5.000 pesos en een biljet van 10.000 pesos had, en dit was alles wat hij bezat! En hij gaf het biljet van 10.000 bij het offer! Ik zou maar een biljet van 5.000 pesos geven, en dat wanneer iemand me een vals biljet gaf op het werk!

In plaats daarvan gaf hij niet het biljet van 5.000, maar het biljet van 10.000, ook al was dit geld alles wat hij had! En hij was niet ontevreden, en hij mopperde niet vanwege zijn armoede, maar hij dankte en prees God! Wat een voorbeeld, broeders en zusters! Daarna ging hij de kerk uit en ging hij een stuk waszeep kopen; hij wikkelde het in een stuk krant (´O Espectador¡), van de dag ervoor. Daarin stond het nieuws van mijn ongeluk, en de foto waar ik opstond, totaal verbrand.

Wanneer deze man het nieuws zag, en terwijl hij langzaam het artikel las, huilde hij zoveel alsof ik iemand was die hem zeer dierbaar was, en hij knielde met het gezicht op de grond neer, smeekt God met heel zijn hart, en zei: Vader, mijn Heer, heb medelijden met mijn kleine zuster, red haar, red haar, Heer! Als je haar redt, als je mijn kleine zuster redt, beloof ik U naar het "Heiligdom van Buga" te gaan om de gelofte na te komen, maar red haar. Alstublieft, Heer, red haar! Denk eens na, deze man die zo arm was, die niet vloekte of klaagde over lijden en honger van zijn gezin, maar integendeel God prees en dankte…

Heiligdom van Buga, Colombia ter ere van Onze Heer van Mirakels

En met het vermogen om de naaste zo lief te hebben dat, zelfs als hij niets te eten had, hij het land wilde doorkruisen om een ​​belofte na te komen, ten gunste van iemand die hij niet eens kende! De Heer zei tegen mij: Dit is echte naastenliefde! Zo moet je de naaste liefhebben…

En daar gaf Hij me deze opdracht: Je gaat terug om getuigenis af te leggen, dat je niet 1000 keer zult herhalen, maar 1000 x 1000. Wee degene die naar je luistert, die zich niet zal bekeren, omdat hij met grotere strengheid zal worden geoordeeld. En dit geldt ook voor jou, bij je tweede terugkeer, voor de religieuzen die mijn Priesters zijn, en voor iedereen die niet naar je luistert: want er is geen grotere dove mens dan degene die niet wil horen, en geen ergere blinde mens dan degene die niet wil zien.

Dit, mijn beste broeders en zusters, is geen dreigement, integendeel! De Heer hoeft niet te dreigen. Dit is een tweede kans die ik heb gekregen en die is ook voor jou. Dit laat zien dat God verliefd op ons is, en Hij plaatst deze spiegel voor onze ogen, dat ik ben, Gloria Polo. Omdat God niet wil dat we onszelf veroordelen, maar dat we met Hem leven in het Paradijs.

Maar daarvoor moeten we ons door Hem laten omvormen. Wanneer ons uur zal komen om deze wereld te verlaten, zal ook voor ieder van jullie het Boek des Levens worden geopend; wanneer jullie zullen sterven (Noot: ook in de Waarschuwing of de Verlichting van het Geweten), zullen jullie allen dit moment doormaken, net zoals ik heb meegemaakt.

Daar zullen we zien zoals nu, met dat verschil dat we ook onze gedachten, onze gevoelens, onze daden en hun gevolgen, onze nalatigheden en gevolgen daarvan zullen zien. Alles in Gods tegenwoordigheid.

Maar het mooiste is dat iedereen de Heer van aangezicht tot aangezicht zal zien. Hij vraagt ons, om ons te bekeren en dit tot het allerlaatste moment, zodat we waarlijk nieuwe schepselen worden met Hem, omdat we zonder Hem het niet kunnen!

Fysiek herstel

Toen de Heer me liet terugkeren, werkten mijn nieren niet, en legden mij ook niet aan de dialyse omdat het de moeite niet waard was: ik stond op het punt te sterven. Maar plotseling begonnen ze te functioneren; hetzelfde gold voor mijn longen, en ook mijn hart begon krachtig te kloppen. Wat waren de artsen verbaasd! Tegen die tijd had ik de machines niet meer nodig! Ik begon mijn fysieke herstel, maar ik voelde niets levends beneden, en na een maand zeiden de dokters tegen me: Gloria, God doet een wonder met je, want je huid is terug over alle wonden gegroeid. Maar wat betreft je benen, kunnen we niets doen. We moeten ze amputeren!

Toen ze dit tegen mij zeiden wilde ik vluchten. Ik, die een sportvrouw was. Ik herinnerde dat ik dagelijks 4 uur aerobics deed, voor wat? Maar ik geraakte niet weg, want mijn benen hielden me niet overeind en ik viel. Ik werd opgenomen in het ziekenhuis op de 5e verdieping en ze brachten me naar de 7e verdieping om daar te blijven tot de operatie. Er was daar een dame, waarbij haar benen reeds waren geamputeerd, maar ze moesten nog hoger geamputeerd worden.

Toen ik haar zag, dacht ik dat zelfs al het geld van de wereld niet voldoende was om die prachtige dingen, benen, te kunnen kopen. Toen ze me vertelden dat ze mijn benen zouden moeten amputeren, voelde ik een groot verdriet! Nooit had ik God voor mijn benen bedankt, integendeel: met de neiging om dik te worden, leed ik honger als een dwaas en gaf ik fortuinen uit om er slank uit te zien.

En nu zag ik mijn zwarte benen, verbrand, zonder vlees, maar voor de eerste keer dankte ik God dat ik ze nog had. Ik zei: Heer, ik dank U voor mijn benen, en ik vraag U om de genade om ze te behouden, zodat ik kan lopen. Ik smeek U, Heer, laat mij mijn benen behouden!

En ik begon ze meteen te voelen: ze waren erg zwart, zonder bloedsomloop, en van vrijdag tot maandag, toen de dokters kwamen, waren ze verrast, want ze waren rood en de bloedsomloop was weer normaal! Verbaasd raakten ze me aan en geloofden ze het eerst niet. Ik zei hen: Dokters, mijn benen doen vreselijk pijn, maar ik geloof dat er niemand in de wereld is, die zo blij is om pijn in de benen te voelen zoals ik op dit moment! De dokter op de 7e verdieping antwoordde me dat hij in 38 jaar dienst nog nooit iets soortgelijks had gezien.

De andere twee wonderen die de Heer voor mij deed, waren mijn borsten en eierstokken. De dokter had gezegd dat ik geen baby's meer kon krijgen. Ik was blij, omdat ik dacht dat God me een natuurlijke methode had gegeven om niet zwanger te worden. Maar anderhalf jaar later zag ik dat mijn borsten begonnen te groeien en zich te vormen. Ik was verbaasd, en toen ik naar de dokter ging, zei hij tegen me dat ik een baby verwachtte! En met deze borsten gaf ik mijn dochter borstvoeding!!! Voor God is niets onmogelijk!

Besluit

Moge de Heer iedereen enorm zegenen. Glorie aan God en glorie aan Onze Heer Jezus Christus. Moge God je zegenen! Ik toon je mijn dochter. Dit kind is een wonder! Zij is de dochter die God me gaf, met verbrande eierstokken! Dat wat voor de dokters helemaal onmogelijk was! Maar voor God is niets onmogelijk!!! Hier is ze, haar naam is Maria José!

 haar kinderen

***

Gloria Polo woont in Colombia en blijft haar beroep uitoefenen. Ze bleef achter met enorme angsten, maar ze leidt nu een normaal leven, en is een vrouw met groot Geloof! Ze reist veel; en geeft haar getuigenis door aan duizenden mensen en vervult de missie die God haar had toevertrouwd. (Ze heeft de toestemming van de Kerk om dit te doen).

Vertaling van een Engelstalig boekje van Pr. Joseph Dwight