Een aflaat van 7 jaar en 7 quarantines elke vrijdag, als ze naar de H. Communie gaan en 5 Onze Vaders, 5 Wees gegroeten en 5 Glorie zij bidden op die dag ter ere van het Heilig Lijden.

Een aflaat van drie jaar en evenveel quarantines, door een half uur te mediteren over het H. Lijden.

(Quarantine is een term die vaak wordt gebruikt bij het verlenen van aflaten, en betekent een strikte kerkelijke boetedoening van veertig dagen, uitgevoerd volgens de praktijk van de vroege Kerk. Vandaar dat bijvoorbeeld een aflaat van zeven quarantaines de kwijtschelding van zoveel tijdelijke straffen inhoudt als zou worden uitgewist door de overeenkomstige hoeveelheid Kerkelijke boetedoening.)

Een aflaat van 200 dagen wordt verleent om met berouw het rode Scapulier te kussen en dit schietgebed te bidden: We smeken U, om Uw dienaren te helpen, die U hebt verlost door Uw Kostbaar Bloed.

Op 21/3/1848 werd ook een volle aflaat verleent voor elke vrijdag die de leden van het H. Lijden, die nadat ze hebben beleden en gecommuniceerd, vroom het Lijden van onze Redder een tijdje overwegen en bidden om vrede en eenheid onder de Christelijke landen, de uitroeiing van ketterijen, en de verheffing van onze H. Moederkerk.

De Generaal overste van de Congregatie der Missie heeft voor alle Priesters verkregen om dit Scapulier te zegenen en te verlenen. Deze bijzondere zegeningen zijn voorbehouden voor de gelovigen in dit Scapulier. Devotie tot het Lijden, Liefde van Jezus en de deelname aan Zijn Lijden, in navolging van het Onbevlekte Hart van Maria, Moeder van Liefde en Smarten, zijn de eerste en bijzondere vruchten die uit deze Kruisboom van Calvarie kunnen verkregen worden, dit nieuwe middel van Heiliging. Dit wordt uitgedrukt door de kleur en de vermeldingen op het Scapulier. Het materiaal is uit rode wollen stof om het uitstorten van het Kostbaar Bloed van onze Goddelijke Verlosser in herinnering te brengen, en de onuitsprekelijke Liefde die het oneindig Offer op de Calvarieberg tot stand bracht.

De Gekruisigde Jezus: vertegenwoordigt Jezus als gekruisigd op dit Kruis omringd door de instrumenten van Zijn Lijden om in herinnering te brengen dat door Zijn lijden en dood, de mens die sterfelijk werd door doodzonde, wordt verheven tot bovennatuurlijk leven. Het was door de onderwerping aan de Kruisiging dat Zijn krachtige hand onze ketenen brak, de poorten van de Hel sloot en deze van de Hemel opende.  Op de andere kant van het koord staat:

Het Goddelijk Hart: Geheel in vlammen toont het de vurige Liefde van Jezus voor ons, sterfelijke zielen. Oneindige Liefde was hetgeen Hem op het Kruis dreef en vastnagelde. Vanop het kruishout van onze verlossing roept Hij op om onze verharde harten te verzachten, en met zachte dwang Hem onze Liefde te betuigen voor Zijn Liefde.

Hij wil dat we dit teken van Zijn tederheid op ons hart dragen, opdat het een mysterieus zegel is die onze ijver bezield, en in ons een verlangen opwekt naar alle goede werken.

Hij toont ons de verschillende instrumenten van Zijn Lijden, opdat we Zijn Lijden zouden overwegen en zo door een dagelijkse herinnering aan Zijn Heilig Lijden Zijn wonderbaarlijke Leer te waarderen, en ervan overtuigd te zijn dat een discipel niet beter behandeld zou mogen worden dan zijn meester en dat we uiteindelijk zouden deel hebben met de verheerlijkte Jezus, door deel te nemen aan ons lijden en het op te dragen met het Lijden van de Gekruisigde Jezus.

Het Kruis is de weg naar de Hemel, de lamp dat verlicht, de sleutel dat de Hemelse poort opent en het H. Zegel dat de uitverkorenen van Jezus onderscheid.

Maar we kunnen ons niet aan deze Kruisboom van leven hechten, of niet zijn heerlijke vruchten van redding verzamelen, vooraleer de onuitsprekelijke naastenliefde, dat het Hart van onze Goddelijke Meester ontvlamt, ons hart doet ontvlammen. We zullen nooit weten hoe te lijden, als we niet weten hoe lief te hebben.

Jezus leert ons deze verheven les, en tegelijk toont Hij ons het voorbeeld van genereuze Liefde, in het doorboorde Hart van Zijn Gezegende Moeder, dat  naast het Zijne is geplaatst.

In het beeld van het kleine kruis, tussen de twee H. Harten, als behoorde het kruis van allebei, wordt dezelfde Liefde met elkaar verenigt, door hetzelfde offer zijn ze geslachtofferd: het Kruis. Vandaar dat ze onverbrekelijk verenigd zijn.