Het Hart van Christus klopte in haar borst

Ik geloof dat deze vereniging de essentie is van Mariams Liefde! Ze beleefde in haar ziel het Lijden van Christus, en zij droeg in haar hart Zijn wonden; ze doorstond Zijn martelingen in haar lichaam, en dat alles beleefde ze in dankzegging! Ze hield zoveel van Jezus! Al haar kruisen brachten haar in gemeenschap met de verlossende Liefde van Christus. We zijn daarom niet verrast te zien dat deze bron van Liefde, het H. Hart van Jezus is dat in haar borst klopt. Gehecht aan deze Bron van Liefde, bracht ze zichzelf tot het punt van uitputting in de dienst van haar zusters, in dienst van de zielen. Hier zijn enkele van haar woorden over liefdadigheid, geweldige woorden van eenvoud en diepgang:

Betoon veel Liefde voor je naaste. Net zoals je de weg voorbereidt voor je naaste, zal de Heer voor jou klaarstaan. Als je stenen langs zijn pad ziet, verwijder ze dan zonder dat hij het ziet. Als je een gat ziet, vul het dan zonder dat hij het ziet. Maak zijn pad effen. Als je dorst hebt en als iemand je water geeft, geef dit glas dan aan je naaste die dorst heeft; ook al heb je misschien meer dorst dan hij, dan ben je zeker dat de Heer je uit Zijn hand te drinken zal geven. Ze herhaalde ook onophoudelijk aan haar medezusters: Houd meer van je medezusters dan van jezelf! Toen ze sprak onder inspiratie van haar Engel of die van de Heilige Geest (zelfs een paar Heiligen die op bezoek kwamen bij haar), zei ze tegen haar overste: Heb de lammeren lief die je werden toevertrouwd; hou meer van hen dan van jezelf!

Mariam werd ook op bovennatuurlijke wijze bezocht door bepaalde Heiligen, door bepaalde Engelen en door de Moeder van God zelf, die haar haar hele leven onderrichtte. Ze werd in haar hart gevormd door de Gezegende Moeder en gevoed door haar wijsheid.

Hier zijn enkele verhalen die ze graag aan haar medezusters vertelde:

Om het contemplatieve gebed te beoefenen, moet je wapens hebben. Daarom vroeg een medezuster haar: Maar wat zijn de wapens voor contemplatief gebed? Als reactie zei Mariam: Geen gebed zonder een kleine bijl! Als er dingen in ons opkomen, bijvoorbeeld afleiding, gedachten buiten het gebed om, moeten ons bewapenen met een kleine bijl. Daarom vroeg de zuster wat de kleine bijl was. Het is de strijdbijl van goede wil. Goede wil, dat is de kleine bijl waarmee we bij de wortel alles kunnen afhakken wat opschiet en niet van God is, en dat ons stoort tijdens het gebed.

Met betrekking tot zonde vertelt Mariam deze prachtige gelijkenis. Het is een remedie voor de gekwelde ziel: In de Hemel zijn de mooiste bomen, deze die het meest gezondigd hadden op aarde. Omdat ze hun zonden als mest gebruikten, om ze aan de voet van de boom te brengen.

Wat een prachtig inzicht van Gods Barmhartigheid! De leringen van Mariam lopen over van hoop! Mariam is er niet op uit om de ergste zondaars te beschuldigen of te dreigen, maar wil juist hun vertrouwen in de Goddelijke Barmhartigheid aanmoedigen. Dan begrijpt de zondaar dat zelfs zijn zonde door God kan worden veranderd in iets positiefs in dienst van het Licht. De zondaar legt zijn zonde aan de voet van de boom zoals men mest gebruikt om de boom te bemesten en te helpen mooie vruchten dragen.

Geef hoop aan zondaars!

Zelfs over trots spreekt Mariam in een taal van hoop. Degenen die van nature heel trots zijn, zegt ze, krijgen een genade. Ze legt uit dat ze daardoor elke dag verplicht zijn zichzelf te disciplineren tegen trots. Ze moeten bepaalde daden verrichten om deze slechte neiging te bestrijden. Door deze strijd tegen trots, laat de Heer hen juist groeien in nederigheid. Ze zullen hun hele leven moeten vechten tegen hun trots. Maar dankzij die strijd zullen ze op een heel bijzondere manier in nederigheid worden verheerlijkt. Dit is gewoon een andere manier om te zeggen dat elk hardnekkig gebrek in onze natuur een teken is dat de Heer ons tot een hoge graad wil verheffen in de tegenovergestelde deugd! Magnifiek!

Alleen Jezus kan een manier vinden om een kwaad te gebruiken om ons te laten groeien in goedheid! Mariam nam als voorbeeld trots, maar je zou hetzelfde kunnen zeggen over egoïsme, onreinheid, of hebzucht. Zie je, Mariam veranderde alles in het Licht van de Heilige Geest om haar medezusters aan te moedigen, hoop te geven aan zondaars, vreugde terug te geven aan gebroken harten, hen te steunen bij pijn en lijden.

Oh, was ik maar gezond!

Voor mensen die door ziekte werden getroffen, had Mariam woorden om hun rust en vrede te herstellen. Ze observeerde in haar zusters bepaalde gedachten waardoor ze hun rust verloren toen ze in de greep waren van ziekte. Als iemand zei: O, was ik maar gezond! Ik zou dit voor de Heer doen, ik zou doe dat goede werk voor God doen, voor mijn ziel! Maar Mariam laat ons zien hoe die gedachten puur illusies zijn, omdat de Heer ons te midden van ziekte laat leven voor iets belangrijks. Als iemand vraagt ​​om genezing, laat het dan alleen voor de Glorie van God zijn. Mijn God, als de oorzaak van uw Glorie het vereist, als het Uw Wil is, als het voor het welzijn van mijn ziel is. Alstublieft, genees me!

Mariam was helemaal op God gericht en bezig met Zijn Glorie. Niets in haar leek geconcentreerd op zichzelf, integendeel! De Heer stond haar zelfs toe zich niet bewust te zijn van de genaden die door haar heen gingen. Ze zag zichzelf als de minste van de zusters, de ergste zondaar, en ze beschouwde het als een grote liefdadigheid van haar zusters dat ze haar verwelkomden in het hart van het klooster.

Het 'ego' leidt de wereld naar vergetelheid

Mariam had geen houding van zelfgenoegzaamheid over haar. Op dit punt gaf ze een duidelijke les, en zei ze beknopte woorden over het ´ik¡. Wat betreft het ´ik¡ die vijf minuten later sterft dan bij ons heengaan, zei ze: Het Ego leidt de wereld naar vergetelheid. Degenen die het ´ik¡ hebben, dragen verdriet en angst in zich. Je kunt niet het ´ik¡ hebben samen met God. Als je het ´'ik¡ hebt, heb je God niet, en als je God hebt, heb je het ´ik¡ niet. Je hebt geen twee harten, je hebt er maar één. Alles lukt voor degene die geen ego heeft. Alles maakt hem blij. Waar het ´ik¡ is, is er geen nederigheid, zachtheid en deugd. Je bidt, je smeekt, en het gebed komt niet in je op, het bereikt God niet. Al deze overwegingen zijn woorden van wijsheid.

Kennis van het hart

Mariam werd ook door de Heer gezegend met een gave die mensen kennis van het hart noemen. We denken hierbij aan de Pastoor van Ars of aan Pater Pio. Toen ze zondaars verwelkomden in hun biechtstoel, zagen ze in de diepte van de ziel bepaalde zonden die mensen niet durfden te belijden! "De kennis van het hart¡ is een charisma in dienst van Gods Barmhartigheid. In de loop van haar leven, kreeg Mariam de kans om dit charisma bij tal van gelegenheden te beoefenen in dienst van haar medezusters. Ze deed het trouwens niet alleen voor haar medezusters, maar ook voor mensen die dicht bij de Karmelieten stonden. Ze gebruikte het zelfs voor de Paus en bepaalde Prelaten van de Kerk.

Laten we er een paar bekijken. Een novice in haar gemeenschap vertoonde tekenen van geestelijk onbehagen en angst. Kortom, het ging niet goed met haar en niemand slaagde erin de oorzaak van haar problemen te vinden. Op een dag zei de Heer zei tegen Mariam: Ga naar deze zuster en spreek met haar! De Heer openbaarde aan Mariam dat deze zuster een zonde had die niet was beleden, een ernstige zonde uit haar verleden.

Mariam ging recht naar de zuster en vroeg haar: Heb je echt alle zonden uit je verleden beleden? De novice antwoordde in alle oprechtheid: Ja. Ik heb er in ieder geval geen verzwegen. Mariam zei tegen haar: En heb je deze specifieke zonde beleden? De novice ervoer een schok en realiseerde zich dat ze deze zonde voor velen jaren had verborgen. Snel riep ze een Priester om te biechten en haar rust werd onmiddellijk hersteld. De zuster legde toen uit aan Mariam dat ze deze zonde had onderdrukt, zelfs tot op het punt dat ze het vergeten was. Maar het was deze zonde die de oorzaak was van haar diepe geestelijke onbehagen. Bij talrijke gelegenheden kon Mariam op deze manier haar eigen gemeenschap van dienst zijn.

Kom, mijn troost!

Volgens de getuigenis van haar medezusters had ze een buitengewone toewijding aan de H. Geest, en had ze altijd dit gebed op haar lippen: Heilige Geest, inspireer mij. Liefde van God, verteer mij. Leid mij op het rechte pad. Maria, mijn Moeder, richt uw blik op mij. Zegen mij samen met Jezus. Bewaar mij van alle kwaad, alle gevaar, alle verleidingen.

Mariam aanriep de H. Geest op alle plaatsen en onder alle omstandigheden. Ze aanriep Hem met heel haar hart. Zodra er een beslissing moest worden genomen, een keuze moest worden gemaakt, zodra er een probleem moet opgelost worden, aanriep ze de H. Geest Ze deed een beroep op Hem in elke denkbare omstandigheid. Ze aanriep Hem met kinderlijke woorden: Kom, mijn Troost, mijn Vreugde, kom mijn Vrede, mijn Kracht, mijn Licht. Kom! Toom me waar ik de Bron vind die mijn dorst zal lessen.

Ze deed onophoudelijk een beroep op Hem, ze leefde werkelijk in Hem. Het moet gezegd worden dat Mariam zich zeer bewust was de meest onwetende te zijn, zozeer zelfs dat ze eigenlijk werd opgetild tot het Licht van de H. Geest. Zonder de H. Geest die haar kennis gaf over Jezus en over de mysteries van het geloof, kon ze niets weten. Daarom aanriep ze Hem onophoudelijk. Ze zei: De H. Geest weigert mij niets, de H. Geest weigert mij niets.

De H. Geest weigert mij niets

Daarom gaf ze aan de Kerk een voorbeeld om vanuit de H. Geest te leven. Eigenlijk ontving ze van de Heer een heel specifieke richtlijn die geldt voor de hele Kerk. Hier is de boodschap die Mariam aan ons doorgeeft van Jezus: Wie de H. Geest aanroept, zal Mij zoeken en vinden. Zijn geweten zal teer als een bloem op het veld zijn. Als de persoon vader of moeder van een gezin is, zal vrede heersen in het gezin, en zijn hart zal in vrede zijn in deze wereld en in de volgende. Hij zal niet sterven in duisternis, maar in vrede.

Hier is het deel van de boodschap dat bestemd is voor Priesters en leken: Ik verlang vurig dat Priesters elke maand een Mis opdragen ter ere van de H. Geest. Wie deze Mis opdraagt of ze bijwoont of hoort zal geëerd worden door de H. Geest Zelf. Hij zal Licht hebben; hij zal Vrede hebben. Hij zal zieken genezen. Hij zal degenen die slapen wakker maken. Wat een geweldige boodschap! Wat een schitterende belofte van de Heer! Mariam gaf de boodschap aan haar Bisschop, en vroeg hem van de kant van de Heer om het door te geven aan de Heilige Vader, die op dat moment Pius XI was.

Niemand zal me geloven!

Aan het begin van de 20e eeuw, in de nacht van 31 december 1899 en 1 januari 1900, korte tijd na het overlijden van Mariam, wijdde Paus Leo XIII de hele Kerk toe aan de H. Geest. Het zou niemand verbazen als het gebed van Mariam en haar verzoeken gericht aan Rome behoorden tot de motivaties die Leo XIII ertoe aanzetten om deze toewijding te doen!

Hiervoor had Paus Leo XIII in zijn brief Provida Mater (5 mei 1895) en in zijn Encycliek Divinum illum munus (9 mei 1897), het pleidooi van Mariam beantwoord, en een noveen tot de H. Geest voorgeschreven als voorbereiding op het Feest van Pinksteren.

Toen Jezus deze boodschap aan Mariam toevertrouwde, antwoordde ze: Maar ik, Heer, wat kan ik doen? Als ik dat meldt, zal niemand me geloven. Maar Jezus stelde haar gerust: Als het moment daar is, zal Ik het allemaal Zelf doen, en het zal niets met jou te maken hebben. Wat Zr. Mariam van de Gekruisigde Jezus opviel was: dat deze genade aan elke ziel werd aangeboden: de genade om je te laten inspireren door de H. Geest. Ze herhaalde graag: We hebben een H. Geest! en het deed haar altijd pijn te zien dat de wereld en zelfs bepaalde leden van de Kerk, leefden alsof de H. Geest niet bestond.

Bijvoorbeeld in het geval van Religieuze gemeenschappen wier tekortkomingen ze zag, samen met de pijn dat ze de Heer veroorzaakten, en zei: De wereld en Religieuze gemeenschappen zijn op zoek naar nieuwigheden in hun toewijding en verwaarlozen de ware toewijding aan de Parakleet; daarom is er is dwaling en verdeeldheid, en daarom is er geen Vrede of Licht.

Mariam benadrukte dat in deze gemeenschappen en onder Christenen mensen niet zo dikwijls om Goddelijke Verlichting vroegen als zou moeten. Ze zei: Het is dit Licht van de H. Geest dat ons in staat stelt de waarheid te kennen. Zelfs in seminaries verwaarlozen mensen deze toewijding aan de H. Geest. Deze essentiële tekortkoming was voor haar een bron van groot lijden. Elke dag ervoer ze de feit dat men met de H. Geest alles had wat nodig was om in het Licht te leven, en ze begreep nooit hoe iemand deze gaven van God kon laten liggen.

Explosieven onder het Vaticaan? Visioenen en profetieën

Ik moet denken aan bepaalde visioenen die Mariam ontving. Ze zag oorlogen in de komende tijd en ze vroeg haar gemeenschap heel hard te bidden. Ze zag ook bepaalde Priesters vallen. Ze zag er een paar van hen getroffen worden door verschrikkelijke verleidingen. Ze zag ook de neergang van bepaalde zielen. Op een zeer nauwkeurige en concrete manier, zag ze ook dat in Rome kwaadaardige mensen explosieven onder het Vaticaan plaatsten om bepaalde delen van de gebouwen op te blazen.

Daarom slaagde ze met toestemming van haar overste, sommige betrokkenen in Rome te waarschuwen. Onderzoek wees uit dat ze gelijk had. Een geweldige ongeluk werd voorkomen. Deze specifieke daad trok de aandacht van de Paus zelf, zozeer zelfs dat ze later, toen ze andere boodschappen van de Heer meedeelde, fel de aandacht trok van Rome, evenals van de Karmelietenorde.

Er was bewijs dat haar boodschappen echt van de Heer kwamen. Hier zou ik willen wijzen op de H. Geest die de beoefening van het charisma van kennis in Mariam bracht. Ze wilde nooit de toekomst weten. Ze was nooit van plan om door nieuwsgierigheid, de toekomstige gebeurtenissen of de mysteries van God te ontdekken. Bepaalde verlichting werd haar gegeven zonder dat ze erom vroeg.

Bovendien accepteerde ze het niet als mensen haar raadpleegden, zoals men een waarzegger zou raadplegen die beweren de toekomst te kennen. Mariams gave was volkomen, een overvloeiende Liefde in de dienst van Gods Glorie. Als ze soms woorden van voorkennis sprak, was het om zielen te helpen trouw te zijn en dichter bij God te komen. Na de boodschap te hebben meegedeeld, trok ze zich volledig terug, net als de profeten uit de Bijbel. Een profeet is iemand die het woord van God ontvangt en doorgeeft. De boodschap gaat via de profeet en bereikt de mensen. De profeet is slechts een boodschapper, een gehoorzame dienaar.

Een kind dat vertrouwen heeft in zijn ouders

Een kind voelt niet de behoefte om het plan te kennen van wat er met hem gaat gebeuren. Hij heeft vertrouwen in zijn ouders. De vader en moeder laten hun kind, beetje bij beetje, stap voor stap, kennismaken met de dingen van het leven, met de realiteit waarmee hij geconfronteerd zal worden. Mariam leert ons hoe we onszelf kunnen overgeven aan onze Hemelse Vader, die weet wat we nodig hebben, zoals Jezus ons in de H. Schrift vertelt. Hierin is Mariam eigenlijk een voorloper van de H. Thérèse van Lisieux. De hele weg van overgave en vertrouwen, die Thérèse enkele jaren later leerde, de 'kleine weg', zoals ze het zou noemen, was al voorbereid door deze boodschap van Mariam.

Libanon en Jeruzalem

Bovendien beoefende Mariam deze gave van profetie voor bepaalde specifieke landen. Laten we het voorbeeld nemen van Libanon. Haar familiewortels lagen daar. Ze was een dochter van het Midden-Oosten! De Heer toonde haar van tevoren het vele en talrijke lijden dat Libanon wachtte. Ik zou graag een aantal passages willen citeren, omdat het opmerkelijk is om te zien hoe deze profetieën juist zijn gebleken. Mariam spreekt eerst over Beiroet. Over Beiroet, zegt ze, zie ik ook iets, een wolk die zweeft boven de stad. Het is rood, groen en zwart. Merk op dat deze vlag op dat moment niet bestond. Vandaag weten we dat het de vlag van Syrië is. Ze vervolgde: Ik ruik bloed, overal de geur van bloed om me heen, alsof er een lijk ligt. Ze gaat verder met te zeggen: Ik zie reservoirs met bloed. Ze voegt eraan toe: Ondanks dat voel ik diep vanbinnen een vreugde die ik niet kan omschrijven. Ondanks al deze onthullingen over Libanon, de beproevingen en extreme nood die dit land zou moeten doormaken, ervoer Mariam een diepe spirituele vreugde, wat een teken was dat er een overwinning werd voorbereid voor Libanon en dat de Heer dit land zou redden. Mariam spreekt ook over Jeruzalem. Ik zie boven Jeruzalem, in de lucht, een vuurbal. Het lijkt me dat het klaar is om te vallen. Alleen bidden kan het stoppen.

Frankrijk, vraag vergeving, vraag vergeving!

Dan spreekt Mariam over Frankrijk. Sinds haar verblijf in het Karmelietenklooster van Pau en haar reis naar Marseille, had de Heer een immense Liefde voor Frankrijk in haar hart gelegd. Ze vergelijkt Frankrijk met een rozenstruik in de tuin van de Heer. Jezus had veel over deze rozenstruik gesproken. Mariam zegt dat de rozenstruik met drie snoeischaren zal worden gesnoeid. Er zal slechts één tak overblijven, en het zal door deze tak zijn dat God grote dingen zal doen. Ze zegt dat Frankrijk gezuiverd moet worden. Ze zegt namens de Heer: Frankrijk, vraag vergeving, vraag vergeving! Frankrijk heeft te veel goeds gedaan in de missies, zodat God niet zal opgeven. Frankrijk zal Heilig worden, maar ze verdient het nog niet! Als de mensen bidden en zich bekeren, zal haar beproeving klein zijn. Zo niet, zal ze steeds lager vallen.

Mariam zegt over de Heer: Hij zal geweldige dingen bewerken in het hart van Frankrijk. Maar Jezus vertelde haar dat voordat het gebeurt, er een zuiverend filter moet langskomen, en dat Frankrijk moet worden teruggebracht tot niets, zodat Ik aan het hoofd van de legers kan zijn, zodat alle naties tegen elkaar kunnen zeggen: 'Waarlijk, het is de Allerhoogste die aan het hoofd van Frankrijk staat!' Iedereen zal het uitschreeuwen als uit één mond, met één stem, in dezelfde, zelfs de goddelozen. Om Frankrijk volledig te redden, wacht God totdat het met heel haar hart tot Hem roept. ik geloof dat Mariam door die boodschap uitdrukte wat andere profeten hebben uitgedrukt: dat Frankrijk een zeer bevoorrechte plaats heeft in het reddingsplan voor de mensheid.

Mariam was zich bewust van deze geweldige missie, en ze was erg veeleisend voor Frankrijk. Ze wilde dat het echt aan God toebehoorde, omdat, zoals de Heer zei: Alles wat niet van God is, zal worden weggevaagd. Wat voor Frankrijk geldt, geldt ook voor de rest van de wereld. We kunnen dat in de H. Schrift vinden: Elke plant die mijn Vader heeft niet geplant, zal worden uitgeroeid, zegt Jezus ons (Matt. 15:13). Frankrijk kan beginnen met een ernstig gewetensonderzoek te doen voor de komst van de snoeischaar!

Een liefkozing van God te midden van haar potten en pannen

Ik dank Paus Johannes Paulus II om dit kleine nederige boerenmeisje uit Galilea uit de vergetelheid te halen, die ons met haar kinderlijke taal aan komt herinneren dat mysteries worden geopenbaard aan de kleinen. Een ziel die totaal aan God is overgeleverd, kent God. Vanaf haar eerste moment in de wereld, had Mariam kennis van bovennatuurlijke werkelijkheden; zij begreep intuïtief het geestelijke leven. Mariam leefde met God, en haar leven was als een handoplegging van de Hemel naar de aarde, een liefkozing van God. Dit alles te midden van haar potten en pannen, van haar gereedschap, te midden van het meest nederige, het meest verborgen, en zelfs het meest pijnlijke werk. Mariam is echt het kleine kind, dat in haar natuurlijke armoede, de mysteries van God verwelkomde. Ze werd voor ons een getuige van het onzichtbare.

Ze sprong een eeuw vooruit om met ons te praten, en ik geloof dat ze in onze eeuw belandde juist omdat men zich in onze eeuw wil afscheiden van de mysteries van God en het zonder Hem wil stellen. Onze samenleving wil alles via de wetenschap verklaren; het wil de mens verklaren door middel van psychologische mechanismen. De mens is gericht op het zoeken naar comfort en welvaart, wat ze in de kwelling van het slechte werpt. Of erger nog, de mens wordt ondergedompeld in valse spiritualiteit, zoals deze van New Age, die de menswording van God als basisprincipe, ontkent.

Mariam komt dus als een bom, een zeer aangename bom, om met ons te praten over dingen van bovenaf en om ons te herinneren aan onze eindbestemming. Mariam woonde bij de Engelen. Ze woonde bij de Heilige Moeder en liet zich van door de Hemel onderwijzen. Bij talloze gelegenheden, toen ik de gelegenheid had om over haar te spreken met religieuzen, gemeenschappen, maar ook met jongeren, viel me altijd één ding op: Mariam gaat recht naar het hart!

Ze opent de ramen van onze gevangenissen

Haar woorden zijn heel eenvoudig; daarom reiken ze diep in het hart van de mens. Ik herinner me bepaalde jongeren waarbij ik dacht dat ze het niet zouden begrijpen. Maar tot mijn grote verbazing waren ze erdoor aangetrokken. Veelal zijn ze het slachtoffer van het stilzwijgen van volwassenen over deze werkelijkheden van ons geloof, in het bijzonder over de zin van ons leven op aarde en haar finaliteit. In feite hebben ze een oneindige dorst om de waarheid te leren kennen - de onverbloemde waarheid – en ze waarderen het dat Mariam geen blad voor de mond neemt!

In het Westen willen we niet langer spreken over God, over Zijn Woord, over de Heilige dingen. En willen we nog minder praten over de geestelijke strijd die we moeten aangaan, anders worden we verslagen door de Boze. We zijn bang voor de mening van anderen. De Boze is erin geslaagd ons te wurgen met angst, de angst om niet in de massa te passen, zoals iedereen te zijn.

Dit is zuiver slavernij! De jongeren hebben dorst, meer dan ooit, om deze werkelijkheden van het leven van God te leren kennen, omdat ze worden opgevoed zonder spiritualiteit. Dat wordt hen op wrede wijze ontnomen. Ze verwelken geleidelijk door een gebrek aan spiritueel perspectief. Als gevolg hiervan gaan ze spiritueel dood.

Mariam opent de ramen van onze gevangenissen. Ze breekt onze loden deuren af. Met haar heldere stem van een kindprofeet is het net als ze ons vandaag vertelt: Wat God betreft, is het eenvoudig! Hij is daar! Luister naar Zijn stem, en dan zal je niet sterven! Je zal leven! Mariam, onze dank aan jou! Als we naar je leven kijken, zien we dat hetgeen je zegt waar is. Maar je werk is nog niet af. We bidden, alstublieft bid voor ons in de Hemel, en kom ons helpen, net zoals je jouw medezusters hielp en de armen die op de deur van je hart klopten! Niets minder!