Noveen tot de Heilige Franciscus van Assisi (begin op 25 september, feestdag op 4 oktober)

Dag 1: De nederigheid van de H. Franciscus
Groot en verheven was de H. Franciscus, in de ogen van diegenen die getuigen waren van zijn deugden, maar toch voelde hij zich steeds klein en nederig en aanzag hij zichzelf als de grootste zondaar op aarde. Als vijand van roem en achting van de mensen, probeerde hij deze goede gevoelens, te verbergen, en openbaarde hij zelfs zijn gebreken. Dikwijls liet hij onverdiende harde berispingen en verwijten aan zijn adres toe, welke hij met nederigheid en dankbaarheid aanhoorde, en bekende dat hij dit verdiende.
Hij was verheugd wanneer hij anderen kon gehoorzamen, en hoewel hij stichter en overste van zijn Orde was, liet hij het bestuur aan anderen over, door te zeggen dat hij even graag gehoorzaamde aan de jongste broeder, als aan de oudste. De H. Kerk, die het beste over de deugden der Heiligen kan oordelen, kent hem de naam toe van Ootmoedige. Als beloning van zijn ootmoedigheid krijgt hij in de Hemel een van de hoogste plaatsen.

O Heer, naar Uw voorbeeld beoefende de H. Franciscus de deugd van ootmoedigheid. Ik laat mij beheersen door zonde en door de hoogmoed van mijn hart! Help mij door uw genade, o mijn God, opdat ik mij voortaan verneder zoals het hoort, en opdat ik mij door de geest van hoogmoed niet meer zou laten verleiden. Verleen mij, o geliefde Verlosser, dat ik, naar het voorbeeld van de H.  Franciscus, altijd trouw Uw voetstappen volgen en Uw Kruis met Liefde omarm. Onze Vader - Wees Gegroet - Glorie zij

Dag 2: Armoede van de Heilige Franciscus
De vrijwillige armoede, die Christus ons in zijn Evangelie voorstelt, is de deugd waarvoor de H. Franciscus een bijzondere genegenheid voelde. Door zijn vader aangespoord om afstand te doen van zijn erfenis, verliet hij alles wat hij bezat. Hij zag de geest van armoede als een ondergewaardeerde schat, waar hij in zijn vurigste gebeden en tranen tot God om smeekte.
In Rome, nam hij zijn toevlucht tot de H. Petrus en H. Paulus, om door hun voorspraak de gave van armoede te verkrijgen. Zijn gebed werd verhoord, en de Heilige Apostelen, brachten hem de verzekering dat de genade, waar hij zo vurig naar verlangde, hem werd toegestaan. Hij noemde de armoede zijn zuster, zijn moeder, zijn bruid, zijn koningin, en nooit sprak hij erover zonder diep ontroerd te zijn. Hij klaagde omdat de mensen de armoede zo verstoten hadden en hij deed al wat hij kon om deze te doen waarderen en beminnen. Nooit zag men iemand zich zo ijverig inspannen als Franciscus, om armoede te zoeken uit liefde tot God.

O Heer, wie zou niet bewogen worden bij het zien van de grote armoede die U met Uw Moeder, uit liefde tot ons, hebt doorstaan. Het was deze gedachte die de H. Franciscus bijzonder bezig hield, en zo dikwijls in tranen deed uitbarsten. Laat mij van nu af aan verzaken aan alle ongeregelde genegenheden van aardse goederen zodat ik, net als de H. Franciscus, kan uitroepen: Mijn God en mijn al! Onze Vader - Wees Gegroet - Glorie zij

Dag 3: Boetvaardigheid van de H. Franciscus
Een van de metgezellen van de H. Franciscus verklaarde, dat indien deze Heilige een sterkere gezondheid had, zo meer kon lijden, hem niemand in de wereld zou overtroffen hebben in zijn strenge verstervingen en boetvaardige levenswijze. Onmiddellijk na zijn bekering, begon hij zoveel dagen in het jaar te vasten, dat de ene vastendag bijna op de andere volgde, zodanig dat het bijna een onophoudelijke vasten werd. Zijn eten bestond meestal uit een beetje groenten met koud water, en niet zelden met as erbij, toebereid. Indien het gebeurde, dat hij door ziekte gedwongen was om vlees te eten, verharde hij, zodra hij genezen was, zijn boetvaardigheid, door het verdubbelen van zijn gewoonlijke strenge vasten.

O Heer,  wat is het verschil groot tussen mijn handelswijze en deze van de H. Franciscus. Zijn leven was zuiver en toch was hij zo streng met zichzelf; en ik, een ellendig, die zo vele zonden heb begaan, zoek hetgeen mij het meest aangenaam is, en de naam boetvaardigheid alleen doet mij reeds huiveren.  Laat het voorbeeld van Uw leven, dat een voortdurend lijden was, mij ontwaken en aanmoedigen om U niet meer te beledigen met mijn slechte vleselijke ingesteldheid. Dit voornemen wil ik ten uitvoer brengen. Onze Vader - Wees Gegroet - Glorie zij

Dag 4: Geduld van de H. Franciscus

Toen de gekruiste Jezus voor de eerste maal aan de H. Franciscus verscheen, hoorde deze de volgende woorden uit de mond van de Messias: Indien iemand Mijn volgeling wil zijn, laat hij zich verloochenen, zijn kruis opnemen en Mij volgen.
De H. Franciscus gehoorzaamde onmiddellijk, en omarmde het kruis met een heldhaftig geduld dat zo dikwijls op de proef werd gesteld op weg naar de hoge volmaaktheid die hij was ingeslagen. Hij werd als een gek uitgescholden, men dreef openlijk de spot met hem, men overlaadde hem met scheldwoorden en beschimpingen, en men gooide zelfs stenen en modder naar hem. Maar de Heilige en geduldige Franciscus deed alsof het hem niets deed. Met dezelfde moed doorstond hij zijn talrijke ziekten en smarten. Op het einde van zijn leven was hij door het lijden zodanig uitgeput, dat hij meer op een geraamte dan op een levende mens leek. Hij doorstond echter al deze pijnen met vreugde, en zag deze als Hemelse geschenken. Hij dronk zo graag uit de bittere kelk, dat zijn volgelingen in hem een nieuwe Job zagen, wiens zielekrachten zich steeds vermeerderden naarmate zijn lichaamskrachten verminderden.

O Heer, wanneer zal ik genoeg geduld en moed hebben om de pijn en smarten met dezelfde vreugde te doorstaan. Het overdenken van Uw H. Lijden is het middel om alles wat Uw Goddelijke Wil mij zendt met Liefde te aanvaarden. Maar ik ben zo zwak dat ik dit niet kan zonder de gave van de H. Geest. Ik zal mij van nu af aan gelukkig prijzen, wanneer ik aan Uw Lijden kan deelnemen, en Uw Kruis kan helpen dragen. Onze Vader - Wees Gegroet - Glorie zij

Dag 5: Liefde van de H. Franciscus voor God

De H. Franciscus was zo vurig in Gods Liefde, dat hij meer op een engel leek dan een mens. Hij kreeg de titel van Serafijnse Vader. Op jonge leeftijd nam hij het besluit nooit iets te weigeren wat men hem om Gods Liefde zou vragen. Met deze liefde deed hij, in tegenwoordigheid van de Bisschop van Assisi, volledig afstand van al zijn bezittingen, om alleen nog voor de Hemel te leven. Het was ook deze Liefde die hem tot driemaal toe naar heidense landen deed gaan, met de gedachte daar voor Gods Glorie zijn bloed te vergieten. Deze Liefde was de oorsprong van alles wat hij voor de redding van zijn naasten ondernam. Hij geloofde dat hij God niet goed kon dienen, als hij niet alles deed tot redding van de zielen, die door Christusÿ Bloed werden afgekocht. De H. Franciscus werd door een Hemels vuur ontvlamd, als hij van Gods Liefde hoorde spreken. Zo kwam het dat hij dikwijls diep in zichzelf gekeerd was. De H. Franciscus de Sales verklaart dat het de hevigheid van Gods Liefdesvuur was dat de oorzaak was van zijn dood.

O Heer, de H. Bonaventuur zei dat H. Franciscus, als een gloeiende kool, door het Liefdesvuur doordrongen was. De schepselen waren voor de H. Franciscus evenveel middelen om zijn geest tot de Hemel te verheffen en zijn Liefde aan te wakkeren, terwijl diezelfde schepselen voor mij een hindernis zijn om God goed te dienen, en zelfs gelegenheden om te zondigen. Schenk mij vergeving en verleen mij een vonkje van dit liefdesvuur dat het hart van de H. Franciscus zo hevig deed branden, opdat ik naar zijn voorbeeld mij helemaal aan de Glorie van Uw Heilige Naam kan toewijden. Onze Vader - Wees Gegroet - Glorie zij

Dag 6: Liefde van de H. Franciscus voor zijn medemens

Indien men het hart van de H. Franciscus zou hebben kunnen doordringen, dan zou men er de Liefde tot God verenigd hebben gezien met de Liefde tot de medemens. In zijn jeugd ontdeed hij zich van zijn kledij om die aan een arme soldaat te geven. Nog in andere omstandigheden zag men hem zijn klederen in stukken snijden om er een deel van aan de armen te schenken. Het verzorgen van de melaatsen was één van zijn aangenaamste bezigheden. De ellende waarin hij zijn medemensen zag leven, deden hem denken aan de pijnen die Christus voor ons heeft doorstaan. Nooit kon hij naar een noodlijdende mens kijken zonder onmiddellijk door medelijden te worden bewogen. Maar het  was niet alleen lichamelijke vertroosting, maar in het de redding van zielen die hem nauw aan het hart lag. Hij wou de hele wereld bekeren en tot de weg van rechtvaardigheid brengen.

O Heer, ik ben U dankbaar voor al het goede dat de Liefde van de H. Franciscus heeft voortgebracht in deze wereld. Wat doet mijn eigenliefde mij de plichten jegens mijn medemens verwateren. O Heer, wat spijt het mij om mijn medemens met hardheid te hebben behandeld. Van nu af aan zal ik voor hen dezelfde waardering hebben als voor mezelf. Ik weet dat zonde het grootste ongeluk is dat de mensheid kon overkomen. Laat mijn Liefde voor mijn medemens zuiver houden. Onze Vader - Wees Gegroet - Glorie zij

Dag 7: De godsvrucht van de H. Franciscus en zijn Liefde voor de mysteries van Christus

De vurige Liefde van de H. Franciscus voor alles wat met God te maken had, deed zijn interesse in de aardse goederen verdwijnen. Feestdagen bracht hij vastend door, niet alleen door voedsel te laten, maar ook door bezinning. Hij had vooral toewijding voor het mysterie van Christusÿ menswording, en hij vereerde dit met zoveel tederheid, dat iedereen erdoor werd bewogen. Om Zijn dienaar te belonen, verscheen de Messias hem onder de gedaante van een kind in een kribbe die de H. Franciscus zelf had gemaakt. Ook overwoog hij dikwijls het Lijden van Jezus en daar stortte hij bittere tranen over. Dit Lijden maakte gewoonlijk het onderwerp van zijn redevoeringen uit. Bovendien had hij ook een grote ijver om de grootheden en deugden van de H. Maagd Maria te overwegen. Hij maakte altijd heilzame bemerkingen die als vurige gebeden, zijn Liefde voor God aanwakkerden.

O Heer, de H. Franciscus wist schatten uit de Goddelijke Mysteries te halen. Zelf denk ik door de verering van deze H. Mysteries veel te doen, door uitwendige oefeningen te doen zonder veel vurigheid. O Heer, stort in mij het stralende Licht van Uw gezicht en laat mij Uw H. Wil kennen. Ik bemin U, prijs U en dank U in Uw H. Leven, in Uw verdienstelijke dood, in Uw Onbevlekte Moeder, in al Uw Engelen en Heiligen, maar maak Uw wegen en mijn plichten kenbaar, opdat ik mijn toewijding zou uitdrukken volgens Uw Wil en dat ik mij gedraag als een echt Godskind. Onze Vader - Wees Gegroet - Glorie zij

Dag 8: De Kruiswonden van de H. Franciscus

Het leven van de H. Franciscus lijkt veel op dat van de Messias en om dit te bevestigen werden de vijf Kruiswonden van Jezus in Zijn lichaam zichtbaar. Jezus verscheen aan de H. Franciscus als de Gekruisigde, waarna zijn lichaam werd doorboord. In zijn handen, voeten en zijde kreeg hij de vijf Kruiswonden die de Messias voor ons heeft ontvangen. Deze wonden veroorzaakten hevige pijnen. Hij leefde nog twee jaar waarin hij deze tekenen van onze verlossing behield. Zo was hij als een levende Gekruisigde onder de mensen, en kon hij zeggen: Ikzelf leef niet meer, maar het is Christus die in mij leeft.

O Heer, wie kan U gepast bedanken voor dit grote wonder. Het is niet alleen voor de H. Franciscus, maar voor alle gelovigen dat U dat hebt gedaan. Door zijn Kruiswonden herinnerde U ons aan Uw eigen wonden, om zo onze Liefde op te wekken voor Uw Lijden. O Heer, steun mij in de Liefde die ik voel bij het zien van zijn wonden: Liefde tot onthechting van deze wereld en mijn neigingen, en alleen te leven voor U, die ons het ware Leven hebt geschonken. Onze Vader - Wees Gegroet - Glorie zij

Dag 9: De blije dood van de H. Franciscus

De dood van de H. Franciscus was een ontroerende gebeurtenis. Hij bereidde zich hierop voor in bezinning en wanneer zijn laatste uur was aangebroken, dacht hij aan de Messias die naakt aan het Kruis hing, van alles beroofd. In navolging legde hij zich op de grond. Zijn overste gaf hem het kleed en zei dat hij hem dit schonk als een aalmoes. Franciscus, tevreden omdat hij tot het laatste ogenblik aan zijn geliefde armoede trouw was gebleven, dankte God hiervoor. Hij liet daarna het Lijdensverhaal van onze Heer voorlezen van de H. Johannes, las daarna psalm 142. Bij het laatste vers gekomen - Leid mij uit de beklemming, dat ik Uw Naam mag loven in de kring van de rechtvaardigen: U hebt naar mij omgezien - rustte hij voor eeuwig in de Heer. Zijn ziel steeg als een glinsterende ster naar de Hemel. Zijn tengere en uitgeputte lichaam werd plots mooi en wonderlijk wit. Degenen die dit wonder zagen, werden erdoor bewogen.

O Heer, toen de H. Franciscus zijn laatste uur voelde naderen, dankte hij U erom. Laat mij U dankbaar zijn voor mijn leven en de kans een nieuw leven te leiden, Uw eer en glorie te zoeken en op het einde van mijn levensweg bij U aan te komen. Onze Vader - Wees Gegroet - Glorie zij

(gebaseerd op noveen uit https://medjugorje-bn.efpk.net/)