29/5 Een Waarschuwing tegen het Gnosticisme

Maria: Lieve kinderen, bedankt dat jullie hebben geluisterd naar mijn oproep in je hart. Geliefde kinderen, jullie hebben [wereldse] kennis aanvaard als jullie redding, maar weinigen hebben geloof geschonken aan het enige ware medicijn, namelijk God en Geloof. Zij [de wereldse] hebben je de vrucht van het verderf laten proeven, waardoor je gelooft dat het je enige redding is. Net zoals het een keer is gebeurd, zijn jullie in de bekoring en in de helse valstrik gevallen.*

Onthoud, kinderen: het Kruis redt. Kinderen, bid voor de Kerk waar het Woord van God is tot zwijgen gebracht vanwege mijn bevoorrechte zonen [Priesters] die met arrogantie en trots niet in mijn verschijningen en in mijn advies geloven, maar alleen in één god alleen geloven - die van zichzelf - en zij niet langer mijn aanwezigheid erkennen. Geliefde kinderen, bid, want de aarde zal spoedig in opstand komen. Kinderen, vandaag kijken de Engelen naar jullie vanuit de Hemel. Nu is er verwarring tussen politici en onder jullie, broeders en zusters; alleen gebed kan jullie van deze ketenen bevrijden. Nu verlaat ik jullie met mijn Moederlijke zegen in naam van de Vader, de Zoon en de H. Geest, Amen.

* De eerste helft van de boodschap gaat over het gnosticisme of "geheime kennis" waarmee Satan Adam en Eva verleidde in de Hof van Eden. Nogmaals, de mensheid is in de val gelopen door te geloven: "Je zult niet sterven... je zult zijn als God, met kennis van goed en kwaad" (Gen. 3:4-5).

De tweede helft van de boodschap is dus hetzelfde resultaat als Eden: afvalligheid van God, waarbij de mens zichzelf in de plaats van God stelt (vgl. 2 Tess. 2:4). Hoevelen hebben hun geloof in God en Zijn macht om ons te genezen en te verlossen verloren en hebben hun kerken gesloten, de gelovigen van veel van de sacramenten beroofd, terwijl ze al hun geloof en hoop alleen op de wetenschap stellen.

Om daar een antwoord op te vinden moeten we een blik werpen op de grondslagen van de modern tijd. Die treden heel duidelijk bij Francis Bacon aan het licht. Dat er door de ontdekking van Amerika en door de nieuwe technische verworvenheden die deze ontwikkeling mogelijk gemaakt hadden een nieuwe tijd aangebroken was, is iets dat duidelijk is. Maar waarop berust deze wending in de tijd? Het is de nieuwe verbinding van experiment en methode, die de mensen in staat stelt tot een wetmatige verklaring van de natuur de komen en zo eindelijk ´de overwinning van de kunst op de natuur¡ (victoria cursus artis super naturam) te behalen. Het nieuwe – zo ziet Bacon het – is een nieuwe gerichtheid van de wetenschap op de praktijk. Dit wordt nu ook theologisch toegepast: deze nieuwe gerichtheid van de wetenschap op de praktijk zou betekenen dat de door God aan de mens geschonken en bij de zondeval verloren gegane heerschappij over de schepping zou worden hersteld.

Als men deze zinnen zorgvuldig leest en overweegt, herkent men daarin een ontstellende stap: het herstel van hetgeen de mens bij de uitdrijving uit het paradijs had verloren, had men tot dan toe van het geloof in Jezus Christus verwacht, en dit werd als ‘verlossingÿ aanzien. Nu wordt deze ‘verlossingÿ, het herstel van het verloren ‘paradijsÿ, niet meer verwacht van het geloof, maar van de nieuw ontdekte samenhang tussen wetenschap en praxis. Het geloof wordt daarbij niet eenvoudig ontkend, maar het wordt naar een ander niveau verplaatst – dat van het loutere privé-gebeuren en van het hiernamaals – en tegelijk wordt het op de één of andere manier voor de wereld onbelangrijk. Deze programmatische visie heeft de weg van de moderne tijd bepaald en bepaalt ook nog altijd de geloofscrisis van de tegenwoordige tijd, die heel praktisch vooral een crisis is van de Christelijke hoop.

 Zo krijgt dan ook bij Bacon de hoop een nieuwe gestalte. Zij heet nu: geloof in de vooruitgang. Want voor Bacon is duidelijk dat de nu op gang gekomen ontdekkingen en uitvindingen, slechts een begin zijn; dat uit het samenspel van wetenschap en praktijk geheel nieuwe ontdekkingen zullen volgen en een geheel nieuwe wereld zal ontstaan, het rijk van de mens. Zo heeft hij dan ook een visioen van te verwachten uitvindingen gepresenteerd, tot aan het vliegtuig en de onderzeeër toe. In het verdere verloop van de ontwikkeling van de vooruitgangsgedachte blijft de vreugde om de zichtbare vooruitgang van het menselijk kunnen een voortdurende bevestiging van het vooruitgangsgeloof als zodanig.

[Wij] hadden het bij het verkeerde eind om te geloven dat de mens verlost zou worden door de wetenschap. Zo'n verwachting vraagt te veel van de wetenschap; dit soort hoop is bedrieglijk. Wetenschap kan een grote bijdrage leveren aan het menselijker maken van de wereld en de mensheid. Maar het kan ook de mensheid en de wereld vernietigen, tenzij het wordt gestuurd door krachten die erbuiten liggen… Het is niet de wetenschap die de mens verlost: de mens wordt verlost door Liefde. – Paus Benedictus XVI, Spe Salvi, nr 16 en 17