12/3/2021 Interview met Aartsbisschop Viganò van Radio Spada (Zwaard Radio) over het Tweede Vaticaans Concilie en de Crisis in de Kerk – Robert Moynihan (Insidethevatican)

Robert Moynihan: Ik heb de aartsbisschop vandaag, 12 maart, telefonisch gesproken. Hij vertelde me dat hij in goede gezondheid verkeert en een positieve spirit heeft. Tijdens ons telefoongesprek erkende Viganò dat hij een tijdje "enigszins stil" was, tijdens deze Vasten, na het schrijven van essays en het geven van interviews in een bijna hectisch tempo in 2020, schijnbaar bijna wekelijks. Nu, voegde hij eraan toe, is hij in staat geweest om zijn intellectuele en spirituele "batterijen" een beetje op te laden. Ik vroeg hem wat hij nu van plan is te doen.

"Wat ben ik van plan nu te doen?" antwoordde de Aartsbisschop. ´Hetgeen wat ik heb gedaan. Ik wil  zeker van niemand de leider zijn. Ik wil gewoon de leer van het Evangelie herhalen. " Dat is het huidige plan van Viganò. Ik interpreteer dit als zijnde dat de Aartsbisschop nu van plan is terug te keren naar de frontlinie van de huidige strijd om onze Kerk en cultuur.

Maar wat is deze strijd eigenlijk? Een strijd om het gezin? Voor de pro-life zaak? Voor een meer rechtvaardige samenleving? Om een ​​einde te maken aan corruptie in de Kerk?

Wat staat er nu echt op het spel, in deze dagen, weken en maanden die voor ons liggen? Het gaat niet alleen om corruptie in de Kerk, om menselijke wandaden en zonden. Nee, het is meer dan dat.

Wat op het spel staat, is het Geloof zelf… het ´Goede Nieuws¡ van Jezus Christus, dat - kort samengevat - Hoop geeft aan de wereld. Wat op het spel staat, is de verkondiging van dat nieuws aan de wereld, onvervalst door enige menselijke agenda, door enige wereldse visie. We moeten kijken, zoals de Kerkvaders altijd keken, zoals Emeritus Paus Benedictus XVI altijd keek, naar ´dat wat van Boven is'. Op weg naar dat wat Eeuwig is, dat boven de wisselvalligheden van de tijd uitstijgt, zoals de Mt. Everest boven alle kleinere toppen van de Himalaya uitstijgt.

Wat op het spel staat, is het Nieuwe Leven, de "tweede geboorte", het "bovennatuurlijke" Leven, dat Leven dat Jezus bracht door Zijn werk, Zijn Woorden, Zijn daden, Zijn Offer, Zijn verbazingwekkende Verrijzenis. Wat op het spel staat, is precies de redding van de wereld, en de toegang tot de ware vrijheid om te leven en te zijn waarvoor we geboren zijn… het antwoord op de diepste verwachtingen van alle mensen, niets minder. Die redding heeft werkelijk plaatsgevonden. Jezus ging dezelfde tijdelijke wereld binnen als we nu bewonen - hoewel we hier geen blijvende woonst hebben - en Hij redde het van binnenuit, wat de enige manier was waarop het kon worden gedaan. Zo werden de ware menselijke waardigheid en vrijheid werkelijk in onze wereld gebracht, in ruimte en tijd, door Christus, Zoon van Maria.

In een gevallen wereld - onze wereld - is werkelijk een Redder gekomen. Zijn Heiligheid, Zijn Liefde, Zijn Offer, Zijn Goddelijkheid brachten werkelijk de mogelijkheid van genezing van elke zonde, van genezing van alle zonden die de mensheid in een staat van verwarring, frustratie, verlatenheid en dood hadden achtergelaten. De Katholieke "ecclesia" (Kerk) werd belast met het nieuws van deze "gebeurtenis", dit vertrappen van de dood door de dood, deze overwinning die behaald werd door de Zoon van David, waardoor Jezus werd geopenbaard als Koning der Koningen, Heer der Heren. De Katholieke Kerk brengt dit nieuws over deze Christus ("gezalfde", Messias).

Het brengen van dit nieuws en het brengen van de persoon en aanwezigheid van Christus, brengen ​​Hoop en schenken vergeving aan alle mensen. Daaruit moeten we besluiten dat de belangrijkste, meest fundamentele, van alle menselijke instellingen, alle menselijke gemeenschappen - de Kerk de enige "essentiële" instelling is van allemaal.

Dit is des te meer waar, omdat de mysterieuze aard van de Kerk niet alleen een menselijke instelling is, maar meer: een Mystiek Lichaam, het Lichaam van Christus zelf dat door de tijd heen blijft bestaan, en daarom alle aardse categorieën te boven gaat.

Viganò wordt van veel dingen beschuldigd, bekritiseerd vanwege een aantal van zijn uitspraken en standpunten, en sommige Katholieken en anderen hebben hem de afgelopen maanden willen categoriseren als een soort marginale figuur, maar feit is dat Viganò in wezen gericht is op ´het herhalen van de Leer van het Evangelie'. Een Leer die de wereld niet graag hoort, omdat ze spreekt over dingen die boven de wereld uitstijgen. Om deze reden zou ik willen beweren dat Viganò in wezen wordt bezield, niet door persoonlijk ego, persoonlijke bitterheid en persoonlijke wrok, niet door een gevoel van verlangen naar persoonlijke wraak vanwege waargenomen verwondingen, maar eerder door een diepgaande en gepaste pastorale zorg, een zorg die eigen is aan elke Priester, elke herder, elke Bisschop in de Katholieke Kerk. Met dit als een kort voorwoord bied ik de vertaling aan van Viganò's laatste interview over de gevaren waarmee het geloof in onze huidige tijd wordt geconfronteerd.

Het interview is een impliciete oproep van Viganò aan zijn medebisschoppen om hun situatie en plicht te overwegen, om anderen die gezag hebben als Priesters van de Kerk op te roepen om het Geloof van alle tijden te verdedigen tegen elke dubbelzinnigheid of verandering, altijd in een gepaste geest van nederigheid. en naastenliefde - want elk talent van intellect, van analyse, van welsprekendheid, gegeven aan mensen is slechts een gave, gegeven door God voor de voorspoed van Zijn Koninkrijk, zodat waarheid en gerechtigheid kunnen heersen op deze blauwgroene aarde, terwijl ze heersen in Gods Eeuwige Rijk, waar ons burgerschap ligt, verworven door het doopsel. Er is geen speciaal paspoort nodig, omdat het hier en nu reeds onze ware thuis is…

Radio Spada: Goedemorgen Excellentie, We danken u voor de dialoog die we zullen voeren.

Laten we beginnen met Galleria neovaticana [de titel van het boek kan misschien vertaald worden als 'Degenen die deel uitmaken van het Nieuwe Vaticaan'], een nieuw boek van Marco Tosatti waarvoor u het voorwoord schreef .

Sta ons toe u een anekdote te vertellen: slechts een paar uur na het nieuws dat het boek zou worden gedrukt, verscheen er een Twitter-bericht, alleen gebaseerd op de omslag en titel van het boek, uiteraard met de vraag in hoeverre het in overeenstemming was met het Evangelie om een boek te publiceren dat gewijd is aan schandelijke beschuldigingen en feiten die niet altijd opbouwend zijn. [Opmerking: met andere woorden, wat suggereert dat het liefdadiger en christelijker zou zijn geweest om het boek helemaal niet te publiceren.]

Wat zou u op dit bezwaar antwoorden?

Viganò: Sta mij toe hier te herinneren dat Benedictus XVI, in de maanden voorafgaand aan zijn besluit om de enkelvoudige titel van "Paus Emeritus" aan te nemen [dwz in de maanden vóór zijn ontslag uit het Pontificaat in 2013], een commissie instelde van Kardinalen, voorgezeten door Kardinaal [Julian] Herranz, en samengesteld uit Kardinalen [Jozef] Tomko en [Salvatore] De Giorgi, met als taak een grondig onderzoek uit te voeren naar de vertrouwelijke informatie die werd verspreid in de "Vatileaks" -affaire [in 2011].

Bij die gelegenheid moest ik Kardinaal Herranz meer dan eens verzoeken om mijn getuigenis te mogen toevoegen, aangezien het niet zijn bedoeling was mij te ondervragen, ook al was ik persoonlijk betrokken als auteur van vertrouwelijke documenten bestemd voor de Paus, die werden gestolen en werden afgeleverd bij de pers.

Ik gaf ze een substantieel dossier waarin ik alle disfuncties uiteenzette [van de Romeinse Curie] en ik  het netwerk van corruptie beschreef dat ik te weten was gekomen en waarmee ik te maken kreeg als secretaris-generaal van het Gouvernement van het Vaticaan. [de regering van Vaticaanstad].

Bij mijn dossier was een begeleidende brief waarin ik onder andere het volgende schreef [de volgende alinea, samengesteld door Viganò, maakte deel uit van het dossier dat door Viganò werd overgedragen aan het speciale Vaticaanse onderzoek 2011-2012 , waarvan de dossiers de "witte doos" vulden die wordt afgebeeld tussen Paus Benedictus en Paus Franciscus tijdens hun eerste ontmoeting na de Pauselijke verkiezing, in Castel Gandolfo, op 23 maart 2013):

´Ik ben erg bedroefd over de ernstige schade die de Kerk en de Heilige Stoel hebben geleden door het lekken van zoveel vertrouwelijke documenten ...

Als er sommigen zijn die verantwoordelijk zijn voor dergelijke onbezonnen daden, is de schuld van degenen die verantwoordelijk zijn geweest voor zoveel corruptie en morele degradatie in de Heilige Stoel en in Vaticaanstad veel erger, en veel erger is de schuld van sommigen Kardinalen, Prelaten en leken die, ondanks het feit dat ze (van deze dingen) wisten, er de voorkeur aan gaven met zoveel smerigheid te leven, hun geweten in slaap te wiegen om de machtige overste te behagen en een Kerkelijke carrière te maken.

Ik hoop dat in ieder geval deze Commissie van Kardinalen, uit Liefde voor de Kerk, trouw zal zijn aan de Heilige Vader en alle noodzakelijke zuiveringswerkzaamheden zal uitvoeren die door hem gewenst zijn en niet zal toestaan ​​dat dit initiatief van hem opnieuw wordt bedekt...

Talrijke journalisten uit verschillende landen hebben contact met me gezocht... Ik zweeg, uit Liefde voor de Kerk en de Heilige Vader. De kracht van de waarheid moet van binnenuit de Kerk komen en niet van de media...

Ik bid voor u, Kardinalen, dat u de moed zult hebben om de waarheid aan de Heilige Vader te vertellen; en ik bid voor de Heilige Vader, dat hij de kracht mag hebben om de waarheid in de Kerk aan het licht te brengen."

[Opmerking: het lijkt gepast op te merken dat deze kritiek op de corruptie in de Kerk werd gemaakt door Viganò in ongeveer 2011, onder Paus Benedictus; dit plaatst wat Viganò schreef in zijn Getuigenis van 25 augustus 2018 in een nieuw licht. De Getuigenis van 2018 was duidelijk niet de eerste keer dat Viganò probeerde licht te werpen op de interne corruptie van de Kerk; hij had zeven jaar eerder geprobeerd in een intern onderzoek licht te werpen.]

Die massa aan informatie, samen met het andere bewijsmateriaal dat door de drie Kardinalen werd verzameld, zou een zuiveringsoperatie mogelijk hebben gemaakt: alles werd verborgen gehouden! En het kan alleen maar een nieuw element van chantage vormen voor de namen die erin staan ​​en een gelegenheid bieden om degenen in diskrediet te brengen die, aan de andere kant, trouw de Kerk en de Heilige Stoel hebben gediend.

Necesse est enim ut veniant scandala; verumtamen vae homini per quem scandalum venit (Mt 18:7). [´Het is onvermijdelijk dat er mensen ten val worden gebracht, maar wee de mens die de valstrik zet!'] Het aan de kaak stellen van corruptie van geestelijken en prelaten heeft zich opgedrongen als een gebaar van naastenliefde jegens de gelovigen en een daad van rechtvaardigheid jegens de gekwelde Kerk, omdat het enerzijds het volk van God waarschuwt tegen wolven vermomd als lammeren en hen laat zien voor wat ze zijn, en aan de andere kant laat het zien dat de Bruid van Christus het slachtoffer is van een kleine groep samenzweerders, van machtswellustelingen, een groep die, eenmaal verwijderd (uit machtsposities in de Kerk), de Kerk kan terugkeren naar de verkondiging van het Evangelie.

Het is niet degene die de schandalen aan het licht brengt die zondigt tegen Evangelische naastenliefde, maar degene die die schandalen uitvoert en ze verdoezelt. De Woorden van de Heer zijn op dit punt heel duidelijk.

Radio Spada: Zoals we weten, als we verder gaan dan het morele thema, is het onmogelijk om in de doctrinaire ineenstorting niet het scharnier van de huidige crisis in de Kerk te zien.