Modder droom 20/2 - Dana Coverstone

Ik zag een landschap van ijs en sneeuw, er was een dikke mist waar je niet door kon kijken. Toen trok de mist op en zag de kuststaten in het zuiden van het land: van Texas tot Florida. Ik zag gebouwen die leken op kerken met kruisen en zo. Er kwam rook uit deze kerken die in deze zuiderse staten stonden. Er waren veel mensen die oprecht luidop baden, ik kon ze horen. Ze hadden berouw en beleden de zonden van de natie en hun eigen gebeden. Het was als een Daniel-gebed. Ze huilden en jammerden. Ze baden voor hun gezinsleden en familieleden die de Heer niet dienden. Ze vroegen om vergeving om geen geschikte getuigen te zijn en om zonden te doen die ze wisten dat verkeerd waren maar waar ze aan geketend waren.

Hoe luider ze baden en hoe vuriger ze beleden, hoe al deze sneeuw begon te smelten. Het ijs en de sneeuw begonnen in elke staat te smelten en ook van rond de kerk. Het begon zich te verspreiden over de hele VS en in elke staat. Toen de sneeuw begon weg te trekken over de VS liet het grijze modder na en je kon zeggen dat het als dood en verval was. Er was geen leven en zeer weinig groene vegetatie. Geen bladeren aan de bomen, geel en bruin gras. De gelovigen gingen buiten de kerken en ze knepen hun neus dicht. Ze vroegen God waarom Hij hun gebeden niet had verhoord om het land te herstellen. Toen ging de Hemel open en de stem van God zei: ´Werk met de modder die je hebt gekregen.' Sommigen begonnen onmiddellijk te klagen en begonnen te spreken over de uren dat ze hadden gebeden en dat ze verwachten om een betere teruggave te krijgen voor hun gebeden.

Maar de stem zei opnieuw: ´Werk met de modder die je hebt gekregen.' Toen verscheen een wolk en het was in het midden van de VS. De gelovigen gingen naar deze wolk. De wolk leek hen te leiden naar de meest modderige grond en waar meest verval was. Sommigen gingen weg en volgden de wolk niet. Degenen die wegliepen, gingen voorbij de kerken. Ze lieten de andere gelovigen, hun bijbel in de steek en zeiden: we zullen betere grond vinden en de god die onze gebeden zal verhoren. Degenen die de wolk volgden stonden spoedig tot hun knieën in de modder en hadden het moeilijk om vooruit te geraken. Het was lastig, maar ze beten op hun tanden, gebruikten hun spieren om vooruit te komen. Plotseling hoorde ik het gehuil van wolven van overal komen. Degenen in de modder stopten en luisterden, maar niemand was bang of panikeerde.

Ze bleven met hun ogen gericht op de wolk en bleven naar de wolk wandelen door de modder. Op een moment waren er honderden zwarte wolven, zoals ik had gezien in vorige dromen. De wolven probeerden door de modder te lopen tot bij de gelovigen. Ze gromden en probeerden te bijten, maar ze leken op het laatste moment teruggehouden te worden. Het was alsof een onzichtbaar touw hen terugtrok. Bij sommige waren ze maar enige centimeters van de gezichten van de gelovigen verwijderd. Maar ze bleven de groep volgen en keken naar de wolk. De lucht was helder, maar de grond modderig. Het was asgrijs. De mensen zagen er bezweet uit van de last om door de modder te komen. Ik zag alle staten, en in elke staat zag ik mensen door de modder komen, de wolk volgen die in het midden van het land lag.

De wolk bewoog niet, ze bleef hangen. Deze mensen bleven door de modder ploeteren en de wolven mijden. Maar hoe dichter de mensen bij de wolk geraakten, begonnen de wolven contact te maken, ze lieten bijtplekken na op de armen en schouders van deze mensen. Maar deze mensen bleven verder gaan. Het landschap was gevuld met wolven die ontelbaar waren. Hun ogen gloeiden intens met rood licht. Ze werden geprikkeld door de wind, ik kon het gehuil van de wind horen. De wind waaide door hun vacht en je kon de wind zien waaien. Maar ze werden ook geprikkeld door mensen die maskers droegen. De maskers die deze mensen droegen waren doodshoofden, gezichten van heksen, gezichten van demonen. Ze stonden allen buiten de modder.

Deze mensen schreeuwden vervloekingen en godslasteringen tegen de gelovigen in de modder. Ze noemden hen haters en onenigheid zaaiers. Maar er waren geen specifieke leiders. Sommigen gooiden stenen en stokken. Deze stokken leken op pijlen. Ze werden naar degenen in de modder, gegooid. Maar degenen in de modder bleven verder gaan naar de wolk. Niettegenstaande ze nu met meer modder bedekt waren (hun armen, hun kleding) tot aan hun nek. Deze gelovigen in de modder trokken ook sommige zwakkere mensen bij de hand mee, sommige zaten op de rug van andere die sterker waren. Degenen die waren gestart in de modder, bleven in de modder.

Niemand kwam eruit. Ze keken ook naar de plaatsen rond hen zonder modder, en realiseerden dat het gemakkelijker lopen was daar. Maar toch bleven ze samen in de modder en gingen voorwaarts. Sommigen stopen en dachten na om uit de modder te komen en sommigen gingen uit de modder omdat de modder dieper werd en moeilijker was door te komen. Deze mensen werden geholpen door degenen met de maskers. Toen deze uit de modder kwamen, kregen ze ook maskers en vielen ook deze in de modder lastig. Ze zeiden: ´De modder is niet Gods Plan, Hij heeft jullie bedrogen en toch volgen jullie zonder zelf na te denken.'

Toen verscheen de Christusfiguur die ik altijd in mijn dromen heb in een wit gewaad met Engelen. Hij had een scepter in Zijn rechterhand en Hij spreidde Zijn armen. Hij sprak en zei luid: ´Mijn wegen zijn niet jullie wegen, jullie geestelijke benen zullen versterkt worden door kwelling en jullie getuigenis zal de naïeve mensen en degenen die geen ontzag voor Mij hebben, beledigen. Jullie schrap zetten zorgt voor vuur en degenen op de weg moeten er blijven. Mijn bevel is uit hen gekomen, scheid je want het kaf staat op hun punt verbrand te worden en hun rook zal de lucht vullen.' Op dat moment zal ik een groene bliksem. Het zag er emerald-kleurige regen uit. Vele donderslagen weerklonken. Het leek een lange tijd te duren.

Er waren verblindende lichtflitsen die het hele land verlichten. Zelfs de schaduwen verdwenen. Toen de bliksemschichten vielen bedekten de wolven hun kop in de grond en de mensen die de gelovigen last hadden bezorgd verborgen hun gezicht van schaamte. Dan verhief de Christusfiguur zich als in de Hemelvaart en Hij keek naar beneden. (vers waar Hij zei: Ik zal opstijgen en zal hen tot Mij, Jezus, trekken) Hij richtte Zijn scepter naar de aarde en riep: ´Ik kom spoedig en Mijn beloning is bij Mij. Blijf trouw tot Ik kom.'