De slangeketting (15/12/2020) Dana Coverstone
Ik zag kersenbloesems in Washington DC en er scheen een
stralende zon die door een mistige nevel scheen, vroeg in de morgen. Maar er
was een bliksemschicht in de lucht van de wolken naar beneden, en een zeer
luide en lange donderslag. Het eindigde met een zware regenval voor enkele
momenten. Maar de regen stopte even plots als ze begonnen was. De zon scheen
terug hoog in de lucht alsof het middag was. Er waren zilveren en gouden
vlekken in de wolken, die schenen als diamanten. De blaadjes van de
kersenbloesems vielen traag van de bomen en daarna verscheen een hand en begon
ze van de bomen te trekken. De wind blies ze in de lucht en toen er een
wervelende wind die alle blaadjes de lucht inzoog. Daarna ging de wind liggen
en de blaadjes vielen op de grond en bedekten alles op de grond. De lucht werd
zeer donker en grijze wolken verschenen in de lucht en de bomen waren kaal en
leken zeer misvormd en lelijk.
Van ver zagen de bomen er slecht uit, maar ik ging dichterbij
kijken. Ik zag de stam en de takken die bedekt waren in lange kettingen, zoals
bootkettingen. Ze moeten wel 45 kg gewogen hebben. De blaadjes op de grond
vormden een laag van ongeveer 30 cm rond de bomen. Toen zal ik een groep mannen
marcheren in rechte lijn langs de National Mall (park). Ze droegen werkschoenen
en werkkleren. Ze stonden dicht bij een specifieke boom. Ze bogen zich en
grepen door de blaadjes, die nu dor en bruin waren geworden. Ze grepen naar de
wortels van de bomen en grepen de laagste ketting en ze begonnen te trekken.
Toen ze begonnen te trekken waren hun gezichten verwrongen, hun spierballen
spanden op. Het was zware arbeid.
Het was alsof de boom in de kettingen waren gegroeid omdat
ze de schors en de pulp meetrokken. De mannen zweetten en ze begonnen de
kettingen achter zich te sleuren op de weg waarvan ze gekomen waren. Ze moesten
zo trekken dat ze zelfs letsels opliepen. De zware kettingen zorgden ervoor dat
het werk traag vorderde, maar ze bleven toch verder trekken. Ik zag ze naar een
landkaart van de VS lopen en elke man legde zijn ketting op de grenzen van
verschillende staten. En de staten die werden vertegenwoordigd door paarden,
muilezels en ossen. De dieren die in de staten stonden begonnen tegen de
kettingen te duwen. De marcherende mannen verbonden uiteindelijk al hun
kettingen. Deze dieren werden door de kettingen gebonden en zaten in de val.
Toen werd er een schot gelost in de lucht en een van de marcherende mannen riep
dat dit door de hele wereld zal gehoord worden. Plotseling was de lucht gevuld
met rode, witte en blauwe bliksem. De donder klonk zeer luid en de bomen
begonnen te bloeden, en het bloed begon onder de bomen te lopen en vloeide naar
elke staatsgrens en door elke staat op de kaart.
De kettingen werden zoals levende slangen tot het bloed het
hele land bedekte. Het bloed bewoog van waar de bomen waren in Washington en
bewoog gestadig tot de grenzen van de hele landkaart was bedekt. De koppen op
de kettingen bewaakten de grenzen, sisten , spuwden op alles wat dichterbij
kwam en beten uiteindelijk. Toen zag ik mensen die leken gebeten te zijn. Ze
vielen op de grond en kregen een toeval, er verscheen schuim op hun mond en ze
stierven. Maar er waren sommigen die knielden in gebed. En nadat ze op 1 knie
hadden gebeden naderden ze de slangekettingen zonder vrees. Sommige mensen
werden door deze slangekettingen gebeten maar ze hadden geen letsels of toeval.
Anderen vielen maar ze stierven niet. Ze baden opnieuw vooraleer ze de grens
opnieuw naderden. Ze hadden pijn maar ze bleven lopen om de grens over te
steken. Ze bleven bidden.
Ze waren ook vastbesloten om andere mensen te vinden die
baden en zich bij hen te voegen als een groot blok. Wanneer ze in grotere
groepen waren zongen ze lofliederen en staken hun handen in de lucht, en baden,
en ze vormden een kring door elkaars hand te nemen. Ze hadden een lach op hun
gezicht. Ze waren vreugdevol, dankbaar en vol opwinding, hoewel de
slangekettingen achter hen sisten en hen sloegen. Er waren meerdere groepen die
elkaar ontmoetten over de grenzen heen. De groepen werden groter en zo werd
elke staat bedekt met mensen die samen baden. De wolken waren nog vol kwaad,
maar de mensen bleven bidden, zelfs nog luider.
Noot Claudia: het gaat hier over de inval van de Chinezen in de VS
|